Het HondenForum

30-03 j.l. is Rocky ingeslapen. Geen hond van mij of van een familielid maar van een mevrouw die ik middels mijn werk ken.
Hij woonde met haar binnen een beschermde woonvorm en was daar de oogappel van vele. Hij werd depressief toen mevrouw dat werd en weer vrolijk toen zij ook weer opknapte. Enfin hij leefde met iedereen mee als het ware. Niet het doorsnee gezin waarin hij woonde; "rare mensen" die niet eens het woord "braaf" kunnen uitspreken, soms Jantje lacht/Jantje huilt. Gelukkig was daar altijd het vrouwtje en voor het vrouwtje was er altijd Rockey.

Veel te jong en heel plotseling kreeg hij een zware hernia. Hoe en wat precies weet ik ook niet maar volgens personeel die met mevrouw naar de dierenartsen zijn geweest was het heel erg en was de prognose slecht. Gesproken werd over 4 wkn bench rust (maar da had aan personeel laten weten daar al geen hoop op te hebben) wat praktisch wat regelwerk vroeg. Geprobeerd een plan te maken met wissel (ver)pleegzorg door vrijwilligers, noodplan/voorstel in mijn hoofd was om hem evt. 4 wkn mee naar huis te nemen. Voorstel bijna rond en klaar voor bespreking vanmiddag. Mvr. belde echter vanmorgen toen ik op kantoor kwam al op om te zeggen dat Rocky overleden was. "Hij kreeg opeens een stuip, epilepsie heet dat, wat niet meer ophield". Men is met hem naar de da gegaan en die heeft hem een spuitje moeten geven "want Rokcy kon niet meer beter worden".

Ze is erg onder de indruk, maar heeft heel haar leven al honden gehad, en met succes. Ze mag van de instelling waar ze woont zeker een ander hondje en dat wil wat zeggen. Een beetje als kinderen dat doen focused ze daar heel erg op, het voorkomt het overspoeld worden door verdriet. Ach en wie ben ik, ik ben zelf niet langer dan 1 week hondloos geweest.
Ze word erg gesteund door haar omgeving. Rocky zal zeker niet vergeten worden.

Ik schrijf dit stukje niet alleen voor Rocky maar voor al die onbekende soldaatjes die wonen bij mensen die misschien niet allemaal bij machte zijn om..........................ja, om wat eigenlijk. Al die hondjes die dapper en onvoorwaardelijk van hun baasjes en vrouwtjes houden en die van die dingen doen als "lichtjes zijn in de duisternis" en zo.......

Rocky, ik wou dat ik je wat langer had gekend want ik herken een schatje wel als ik er 1 zie. Bedankt voor je goede zorgen, zal ik maar zeggen. Rust zacht.

wat een mooi eerbetoon
Ik moet er een beetje van slikken want ik begrijp precies wat je bedoeld met 'onbekende soldaat'
Ik zie het bij daklozen en verslaafden ook gebeuren...doodgoed voor hun hondenbeest doorgaans.
Dat soort honden zijn idd wel een soort van helden

Mooi dat je Rocky als boegbeeld maakt voor deze groep honden

Helaas voor Rocky is hij er niet meer, maar door jouw verhaal hier heeft hij toch een stukje bekendheid gekregen

Ach wat verdrietig om te lezen maar wat heb je een prachtig eerbetoon geschreven. Net als Hilje snap ik precies wat je bedoelt met onbekende soldaat. Heel mooi

Wat verdrietig dan hij is ingeslapen en wat moet dat akelig zijn voor zijn bazinnetje.

Wat jammer

Wat sneu voor zijn bazin.
Rocky, rust zacht.

Sneu, maar een mooi stuk. Voor alle onbekende soldaten een saluut. Voor de vreugde die zij brengen.

Lief geschreven en gevoeld
Rust zacht Rocky

Wat mooi geschreven! Zo mooi dat hij zoveel liefde heeft kunnen geven

Heel lief geschreven.
Rocky rust zacht.

Wat een prachrig en ontroerend verhaal en wat heerlijk dat Rocky er mocht zijn voor zijn baasjes en vrouwtjes.
Dat ie niet vergeten zal worden dat is wel zeker dank zij zijn onvoorwaardelijke liefde en het mooie eerbetoon van jou.

Rust zacht, dappere onbekende soldaat.
Mooi eerbetoon en eigenlijk sta je weer even stil bij al die onbekende soldaatjes.

Wat heb je dat mooi beschreven...jammer dat hij al zo jong kwam te overlijden, maar het beestje heeft veel liefde meegemaakt!!

Rust zacht Rocky.