Het HondenForum

ik merk aan twinkel dat ze moeite heeft met een markeer-apport. nu wil ik dat gaan oefenen maar in je eentje is dat zo moeilijk. is hier iemand die een tip kan geven zodat ik het toch zonder hulp kan oefenen. ik heb namelijk niet altijd een helper (eigenlijk nooit)
ellen

markeren oefenen zonder helper is bijna onmogelijk vind ik, of je moet zo'n dummyschieter hebben maar daar ga ik niet vanuit..

Ik oefen het wel vaak alleen maar optimaal is dat niet.

Mijn hond is er alleen wel aardig steady van geworden

Ik varieer het zo veel mogelijk:
1. Hond in zit, de afstand nemen die je wilt oefenen en de dummy werpen.
Dan vanaf de plek waar je als werper staat het apport commando geven.
2. Een dummy nemen die je goed ver weg kan gooien (bumper bijv.) en na een tijd oefenen zodat je wat gericht kunt gooien ..........
Hond in zit.
Stukje vooruit lopen en dummy werpen.
Terug gaan naar de hond (zorg dat je daarbij de lijn tussen hond en dummy niet kruist).
Rustig naast of achter de hond gaan staan, tot tien tellen en de hond sturen met apport commando.
3. Extra oefenen op geheugen
Naast je hond staand de dummy werpen.
Je hond de plek even goed laten opnemen en dan samen een stuk weglopen.
Dan omdraaien en je hond op apport sturen.

En af en toe toch iemand vragen om te helpen door de dummy's te gooien.
Want het blijft toch een beetje klungelen.
Het is niet het soort markeren dat je op een proef tegen komt.

zoals ranetje het doet doe ik het ook weleens ja, maar ideaal is anders

Ik doe het ook wel zoals Ranetje het doet. De honden worden er iig steady van, ze weten iig al dat als ik de een het commando geef de ander moet blijven zitten.
Gelukkig kan mijn man nog wel mee wandelen/trainen, dan kunnen we fatsoenlijk markeerapport doen.

Tara schreef:

ranetje schreef:
En af en toe toch iemand vragen om te helpen door de dummy's te gooien.
Want het blijft toch een beetje klungelen.
Het is niet het soort markeren dat je op een proef tegen komt.

Eh... nee. Niet echt.
Ik doe het ook net zoals jij, en dat gaat op zich wel, maar als je ze echt góed wilt leren kijken en markeren heb je toch wel echt de hulp van iemand anders nodig.

Voor de manier waarop het op een proef moet wel ja.

Maar in ieder geval leren ze wel kijken en onthouden.
Dus je hebt er echt wel iets aan.

Als het puur om het goed leren markeren gaat, vind ik het altijd ook wel handig om een dummy te gooien als je de hond van grote afstand terugroept en hij onderweg naar je toe is.
Technisch gezien heeft dat (ook) niks met een markeer-apport te maken, maar de hond leert er wel door markeren en je kunt het makkelijker en moeilijker maken door het tijdstip te kiezen waarop je gooit.
Je kunt jezelf dan zelfs wat strategisch opstellen waardoor een apport bijvoorbeeld achter een struik valt zodat de hond ook kan leren rekening te houden met de valboog.
Als je heel schijterig voor het verknoeien van commando's bent, kan je er een andere naam aan geven en iets anders gebruiken dan waarmee je écht traint

Nee dat is in je eentje niet te doen.
Het principe van een markeerapport is dat ze zo snel mogelijk rechtstreeks naar het apport rennen, als jij iets gooit en eerst terug moet naar de hond word het al meer een memory.

Lunatic schreef:Nee dat is in je eentje niet te doen.
Het principe van een markeerapport is dat ze zo snel mogelijk rechtstreeks naar het apport rennen, als jij iets gooit en eerst terug moet naar de hond word het al meer een memory.

Het principe van markeren is het inschatten van richting en diepte.
Dat is prima los van het apporteren te oefenen. Of althans, als een niet specifieke oefening van het één of ander

ellen en de birmanen schreef:ik merk aan twinkel dat ze moeite heeft met een markeer-apport.

Hoe uit zich dat eigenlijk?

Jaap* schreef:

ellen en de birmanen schreef:ik merk aan twinkel dat ze moeite heeft met een markeer-apport.

Hoe uit zich dat eigenlijk?

ze apporteert meer op haar reuk dan op haar ogen. afgelopen zaterdag merkte ik dat ook weer. er werd een markeer gegooid op een pad achter een hobbelig grasveld, ze rent richting apport en gaat vervolgens met haar neus op de grond om het apport te zoeken. ze loopt dus niet rechtstreeks naar de valplaats. daarna hebben we het uitgeprobeerd op een vlak terrein en ook hier ziet ze het vallen, gaat er als een speer op af en vervolgens neus op de grond om op geur verder te gaan. hierdoor wijkt ze natuurlijk ook van de lijn naar het markeer af door de verwaaiing. was een witte dummy en erg zichtbaar.
ellen

ellen en de birmanen schreef:

Jaap* schreef:

ellen en de birmanen schreef:ik merk aan twinkel dat ze moeite heeft met een markeer-apport.

Hoe uit zich dat eigenlijk?

ze apporteert meer op haar reuk dan op haar ogen. afgelopen zaterdag merkte ik dat ook weer. er werd een markeer gegooid op een pad achter een hobbelig grasveld, ze rent richting apport en gaat vervolgens met haar neus op de grond om het apport te zoeken. ze loopt dus niet rechtstreeks naar de valplaats. daarna hebben we het uitgeprobeerd op een vlak terrein en ook hier ziet ze het vallen, gaat er als een speer op af en vervolgens neus op de grond om op geur verder te gaan. hierdoor wijkt ze natuurlijk ook van de lijn naar het markeer af door de verwaaiing. was een witte dummy en erg zichtbaar.
ellen

Herkenbaar wel. Wat bij Coda hielp om haar meer op haar zicht te laten vertrouwen was om eerst een dummy in een rechte lijn van haar te gooien, zodat ze die ook zag vallen en zag liggen. Vervolgens als ze die succesvol had geapporteerd werkte ik op diezelfde afstand maar viel de dummy in het lage gras, dus net niet zichtbaar. Vervolgens uitbouwen naar hoger gras en dergelijke. Dit hielp in ieder geval goed om er een gewoonte van te maken om ook op zicht te kunnen werken. Ik denk dat elke hond wel een voorkeur heeft, Nilo is dan wel weer een zogenaamde ogenhond maar Coda niet.

ellen en de birmanen schreef:

Jaap* schreef:

ellen en de birmanen schreef:ik merk aan twinkel dat ze moeite heeft met een markeer-apport.

Hoe uit zich dat eigenlijk?

ze apporteert meer op haar reuk dan op haar ogen. afgelopen zaterdag merkte ik dat ook weer. er werd een markeer gegooid op een pad achter een hobbelig grasveld, ze rent richting apport en gaat vervolgens met haar neus op de grond om het apport te zoeken. ze loopt dus niet rechtstreeks naar de valplaats. daarna hebben we het uitgeprobeerd op een vlak terrein en ook hier ziet ze het vallen, gaat er als een speer op af en vervolgens neus op de grond om op geur verder te gaan. hierdoor wijkt ze natuurlijk ook van de lijn naar het markeer af door de verwaaiing. was een witte dummy en erg zichtbaar.
ellen

Als ze hem wel snel vind en de diepte wel aardig kan inschatten zou ik er niet teveel aan doen.
Het is een erg moeizaam proces om een hond die gebruik maakt van de verwaaiing dat af te leren. De kans dat het plezier eraf gaat is groot, en wat maakt het uit als het uiteindelijke resultaat behaald wordt?

ik vind het markeren zoals op de proef ook wel erg streng meot ik zeggen.. ze moeten er eigenlijk overheen rennen en dan 1 keer de kop omlaag en beet.. Als ze de afstand goed hebben ongeveer en het laatste stukkie even moeten zoeken, hoe erg is dat eigenlijk? maarja, ik vidn wel meer raar van die proeven.

sbientje schreef:ik vind het markeren zoals op de proef ook wel erg streng meot ik zeggen.. ze moeten er eigenlijk overheen rennen en dan 1 keer de kop omlaag en beet.. Als ze de afstand goed hebben ongeveer en het laatste stukkie even moeten zoeken, hoe erg is dat eigenlijk? maarja, ik vidn wel meer raar van die proeven.

Er is werkelijk niemand die mij zover krijgt om mee te gaan in die waanzin

Herkenbaar probleem. Ik liet de hond vaak zitten, zelf vooruit lopen en dummy ter hoogte van een herkenningspunt (boom, struik, graspol, pion) gooien. Het heeft Luna wel geholpen om meer op zicht te werken maar ze gaat toch altijd wat verwaaiing halen en loopt dan geen strakke lijn. Dat vind ik niet erg, kost hooguit een paar punten.

Beetje wind nemen is ook zeker niet erg. Dat puntje aftrek nemen we wel voor lief op een proef. In het jachtveld heb ik liever een hond die snapt hoe de wind werkt. Ik oefen zelf ook wel eens alleen en wat ook helpt is een streamer aan je dummy te hangen, dat zijn van die lintjes die geluid maken. De aandacht van de honden worden dan echt naar die dummy getrokken.

Het markeren hangt hier ook echt af van zijn bui. Hij kan perfect markeren, maar soms maakt hij het zich wat makkelijker van af door niet heel goed te kijken en dan wordt het een wat slordig uitgevoerde versie.

ellen en de birmanen schreef:

Jaap* schreef:

ellen en de birmanen schreef:ik merk aan twinkel dat ze moeite heeft met een markeer-apport.

Hoe uit zich dat eigenlijk?

ze apporteert meer op haar reuk dan op haar ogen. afgelopen zaterdag merkte ik dat ook weer. er werd een markeer gegooid op een pad achter een hobbelig grasveld, ze rent richting apport en gaat vervolgens met haar neus op de grond om het apport te zoeken. ze loopt dus niet rechtstreeks naar de valplaats. daarna hebben we het uitgeprobeerd op een vlak terrein en ook hier ziet ze het vallen, gaat er als een speer op af en vervolgens neus op de grond om op geur verder te gaan. hierdoor wijkt ze natuurlijk ook van de lijn naar het markeer af door de verwaaiing. was een witte dummy en erg zichtbaar.
ellen

Hoever van te voren doet ze haar neus aan de grond dan?
Mijn honden doen dat ook hoor,,als ze er bijna zijn gaat de neus aan de grond en hoppa hebbes
Op een zeer glad gemaaid veld hoeft het misschien niet omdat ze hem dan zien liggen, maar in hoog gras of takken oid gebruiken ze het laatste stukje toch gewoon hun neus.

ik denk zo`n meter of 5 voor de valplaats. ik kan zelf de afstand niet goed inschatten.
maar ik aan de slag met de tips die ik hier heb gekregen. kom ik vast weer verder mee.
ellen