Het HondenForum

Hoe komt het dat het vaker normaal gezien wordt om een teef te helpen die rond loopsheid heel veel last heeft van haar hormonen en dat het kennelijk niet geld voor reuen die erg veel last hebben?
Zijn er teven die meer hormonen aanmaken en daarom 2 keer per jaar wat is het 3 maanden enorm last hebben daarvan en reuen die dat ook hebben en daar als het tegenzit net zoveel of mogelijk nog langer last van hebben?
Wat is eigenlijk de weerstand tegen het castreren van reuen als ze niet goed in de vel zitten of gewoon maar op de loop gaan?

Ben gewoon heel benieuwd waarom dat verschil er lijkt te zijn.

Voor mij is dat verschil er niet, hoor.
Als een hond zichzelf in de weg zit, vind ik het prima om te castreren. En dan heb ik het niet over wat klapperen met de bek bij tevenplasjes en spontaan het appèl vergeten, maar bij Rayos speelde er ook wel wat meer dan dat.

Miranda schreef:Voor mij is dat verschil er niet, hoor.
Als een hond zichzelf in de weg zit, vind ik het prima om te castreren. En dan heb ik het niet over wat klapperen met de bek bij tevenplasjes en spontaan het appèl vergeten, maar bij Rayos speelde er ook wel wat meer dan dat.

Er speelt ook meer dat dan, thx miran! maar toch is het commentaar er best wel. Ik vraag me gewoon af waarom dat verschil er eigenlijk is, bij beiden neem je de hormonen weg, bij teven hoor je (of ik hoor/lees delectief) niet die commentaren

Selene schreef:

Miranda schreef:Voor mij is dat verschil er niet, hoor.
Als een hond zichzelf in de weg zit, vind ik het prima om te castreren. En dan heb ik het niet over wat klapperen met de bek bij tevenplasjes en spontaan het appèl vergeten, maar bij Rayos speelde er ook wel wat meer dan dat.

Er speelt ook meer dat dan, thx miran! maar toch is het commentaar er best wel. Ik vraag me gewoon af waarom dat verschil er eigenlijk is, bij beiden neem je de hormonen weg, bij teven hoor je (of ik hoor/lees delectief) niet die commentaren

Dat dus. Sowieso (gelukkig) eigen keuze, maar wel fijn als die bewust gemaakt kan worden, niet als vervanging voor opvoeding en niet voor de hond volwassen is.

Andersom ook hoor; bij reuen lijkt er vaak geen middenweg te zijn. Ik ben klein en heb altijd grote reuen gehad, waarvan twee ongecastreerd.
Je wil niet weten hoe veel commentaar ik kreeg dat die ballen er af moesten omdat ze anders zéker een loopje met me zouden gaan nemen

dagmar88 schreef:

Selene schreef:

Miranda schreef:Voor mij is dat verschil er niet, hoor.
Als een hond zichzelf in de weg zit, vind ik het prima om te castreren. En dan heb ik het niet over wat klapperen met de bek bij tevenplasjes en spontaan het appèl vergeten, maar bij Rayos speelde er ook wel wat meer dan dat.

Er speelt ook meer dat dan, thx miran! maar toch is het commentaar er best wel. Ik vraag me gewoon af waarom dat verschil er eigenlijk is, bij beiden neem je de hormonen weg, bij teven hoor je (of ik hoor/lees delectief) niet die commentaren

Dat dus. Sowieso (gelukkig) eigen keuze, maar wel fijn als die bewust gemaakt kan worden, niet als vervanging voor opvoeding en niet voor de hond volwassen is.

Andersom ook hoor; bij reuen lijkt er vaak geen middenweg te zijn. Ik ben klein en heb altijd grote reuen gehad, waarvan twee ongecastreerd.
Je wil niet weten hoe veel commentaar ik kreeg dat die ballen er af moesten omdat ze anders zéker een loopje met me zouden gaan nemen

Echt??? ik heb me nooit afgevraagd of deze 2 reuen een loopje gaan nemen met met me, ze blijven intact normaal gezien.Waarom zou een reu wel een loopje gaan nemen en een teef niet? Neem skadi, die had toch ook niet zonder kippenhok overleefd als ze ergens anders was beland als je die gedachte zou volgen?

Cleva schreef:Ik vind het twee totaal verschillende ingrepen.
De voordelen, risico's en neveneffecten zijn gewoon anders.

Wil je dat uitleggen Cleva? wat dan precies?

Ik heb twee intacte teven en een reu die gecastreerd is. Castreren van een reu is een wat simpelere ingreep en gezien hij nogal hitsig was, niet alleen onze eigen maar ook alle teefjes op de hondenclub wilde bestijgen of ze nu loops waren of niet, leek het mij een beter idee om hem te castreren. Achteraf heb ik er wel een beetje spijt van. Hij is minder mooi uitgegroeid dan ik had gehoopt en hij mist ook nogal wat bespiering. De teven blijven intact tenzij ze problemen krijgen.

Cleva schreef:

Selene schreef:

Cleva schreef:Ik vind het twee totaal verschillende ingrepen.
De voordelen, risico's en neveneffecten zijn gewoon anders.

Wil je dat uitleggen Cleva? wat dan precies?

Ik vind in de eerste plats de medische risico's voor een intacte teef best iets om mee rekening te houden. Baarmoederontsteking is geen zeldzaamheid. Schijnzwangerschap is voor sommige teven ook niet erg prettig. Melkkliertumoren zijn bij oudere teven die een leven lang loops zijn geweest echt geen zeldzaamheid.
Het karakter blijft onverantwoord of wordt doorgaans iets pittiger.
De operatie zelf is groot.

Bij een reu is de operatie klein. Het medische risico van intact blijven ook.
Het karakter wordt enorm anders. Dat is namelijk populairste reden om een reu te castreren dus laten we daar maar niet over discussiëren. Wat voor de een rustig is is voor de ander sloom.
De bespiering neemt drastisch af wat een verhoogd risico op blessures geeft. Aan de andere kant wordt er minder gevochten.

Ik vraag me dus niet af waarom er onderscheid gemaakt wordt tussen castratie van teef en reu, ik zou het heel erg raar vinden om dat niet te doen.
Het is een ander orgaan met andere hormonen. Waar zou je het vergelijken?

Bespiering kun je op peil houden, je kunt ook je reu actief houden. Als hem dat rust in de kop geeft zoals je dat ook kunt doen doen met een teef, waarom niet? Sloom worden de reuen niet allemaal en ook teven kunnen een ramp worden na castratie, qua karakter en vacht

Ik denk dat reuen veel meer last hebben van loopsheid en hormonen dan teven. Dat "helpen" is vooral voor de eigenaar en niet voor de teef.

Valerie schreef:Ik denk dat reuen veel meer last hebben van loopsheid en hormonen dan teven. Dat "helpen" is vooral voor de eigenaar en niet voor de teef.

Ik denk dat je dat niet zo algemeen kunt stellen.

Iedereen heeft daar zijn eigen ervaringen in.
Mijn reuen waren pittig maar voor wat loopse teven betreft uitstekend in de hand te houden.
Behalve als de loopse teef in het zelfde huis woonde, dat was een week afzien

Bij teven vind ik (is tenminste mijn ervaring) de wisselingen in stemming vele malen groter.
Ook weer verschillend per teef, maar overduidelijk.

De teef kan veel meer last hebben van het intact blijven dan een reu. Puur lichamelijk maar ook geestelijk.

Valerie schreef:Ik denk dat reuen veel meer last hebben van loopsheid en hormonen dan teven. Dat "helpen" is vooral voor de eigenaar en niet voor de teef.

Oh. Nou, dat mag jij vinden, hoor. Ik ga je er alleen niet serieuzer van nemen

Voor Dante (intact) en Skadi (gecastreerd toen ze drie was) heb ik altijd alleen maar intacte reuen gehad.
En geen enkele reu heeft ooit zoveel last gehad van zijn hormonen als Skadi.
Maar ja hoor, ik heb Skadi laten castreren voor mijn 'gemak'

Van mij mag je jouw ogen naar iemand anders rollen hoor. Ik ben er niet van onder de indruk.

Selene, zoals je ziet kan ik ook geïrriteerd raken door domme en kortzichtige reacties.
Maar ik weet wat ik heb gedaan, en waarom. Ik heb er lang over getwijfeld, net als jij. En ik heb uiteindelijk een keus gemaakt in het belang van mijn hond. Net als jij hebt gedaan.
Laat de rest maar gevoeglijk doodvallen in hun 'wijsheid'.

Niemand heeft het over dit soort door hormonen geplaagde honden als ze roepen dat castratie geen vervanging is voor opvoeding. Dat is voor de nitwits, die denken dat je enkel de ballen eraf hoeft te halen om een brave reu te krijgen. Daar schaar ik jou niet onder. En ik denk dat niemand met gezond hondenverstand jou daar onder schaart.

Dat we dat even helder hebben. Kappen nu met dat schuldgevoel

Oh, en Valerie? Dat niet onder de indruk zijn is wederzijds, maar dan niet over rollende ogen maar over hondenkennis

Oh gut nu gaan we proberen te beledigen. Wat sneu. Nou ik zal geen slapeloze nacht hebben dat jij vindt dat ik geen hondenkennis heb terwijl je mij nooit gezien hebt. Of mijn honden.
Verder denk jij om de een of andere reden dat ik al mijn berichtjes speciaal voor jou en over jou schrijf aangezien je het elke keer weer zo persoonlijk aantrekt.
Zo bijzonder ben je niet voor mij. Het gaat niet over jou. Zoek lekker iemand anders om je op af te reageren

Valerie schreef:Ik denk dat reuen veel meer last hebben van loopsheid en hormonen dan teven. Dat "helpen" is vooral voor de eigenaar en niet voor de teef.

Waarom denk jij dat?

Ik had bijvoorbeeld Izzy dr castratie gepland in mijn hoofd. Zij was echt 3 maanden niet vooruit te branden en liep met haar ziel onder de arm. Ik kreeg haar niet gemotiveerd. Dat was weken voor een loopsheid, tijdens en weken na. Dan ging het 6 weken goed en begon het riedeltje weer van voren af aan. Ik heb daar geen last van anders dan dat ik mijn hond ongelukkig zie wezen.
Nou ja, ik had al besloten haar na dr volgende loopsheid te laten castreren toen die loopsheid ineens heel anders verliep. Castratie uitgesteld en de volgende loopsheid afgewacht. Ook weer niks te merken, ja nog meer markeren dan normaal maar dat is niks.
Izzy is dus nog intact nu maar als ik haar had laten castreren had ik het voor haar gedaan. Ik heb totaal geen problemen met loopsheid.

Valerie schreef:Verder denk jij om de een of andere reden dat ik al mijn berichtjes speciaal voor jou en over jou schrijf aangezien je het elke keer weer zo persoonlijk aantrekt.
Zo bijzonder ben je niet voor mij. Het gaat niet over jou. Zoek lekker iemand anders om je op af te reageren

Acht lieve kind. Ik denk helemaal niet dat het persoonlijk is. Ik reageer puur en alleen op jouw woorden/stellingen.

Jij schreef:Dat "helpen" is vooral voor de eigenaar en niet voor de teef

Ehm. Neen. Vaak wel (dweilen/dekken/whatever) maar ook regelmatig niet.

En dit

Jij schreef:Ik denk dat reuen veel meer last hebben van loopsheid en hormonen dan teven

Is gewoon niet waar. Kun je dénken, maar een feit is het alvast niet.
Het verschilt, per individuele hond. Soms reu. Soms teef.

Rebble schreef:Zij was echt 3 maanden niet vooruit te branden en liep met haar ziel onder de arm. Ik kreeg haar niet gemotiveerd. Dat was weken voor een loopsheid, tijdens en weken na. Dan ging het 6 weken goed en begon het riedeltje weer van voren af aan. Ik heb daar geen last van anders dan dat ik mijn hond ongelukkig zie wezen.

Nou, dit dus. Ik had een hond die de helft van het jaar zichzelf niet was. Maar dat is onzin, volgens 'kenner' valerie

Selene schreef: Echt??? ik heb me nooit afgevraagd of deze 2 reuen een loopje gaan nemen met met me, ze blijven intact normaal gezien.Waarom zou een reu wel een loopje gaan nemen en een teef niet? Neem skadi, die had toch ook niet zonder kippenhok overleefd als ze ergens anders was beland als je die gedachte zou volgen?

Die ballen zorgen er voor dat ze de boel over willen nemen en dat kan een "lief vrouwtje" niet mannen

Als ze toch eens wisten hoe goed die slinkse takketeef mij afgericht heeft


Ik heb op het punt gestaan Charlie te laten castreren omdat ze zo onvoorspelbaar tijdens en lamlendig na de loopsheid was. Onzindelijk ook nog.
Zat ze als ik weg moest zonder haar vriendjes op de badkamer in haar eigen poeplucht en plas Tibbe heeft ze lelijk gebeten terwijl ze normaal zo lief zijn voor elkaar en daarna vertrouwde hij haar natuurlijk niet meer.

Maar ze was eerder dan verwacht weer loops en afgezien van een paar plasjes meer geen vuiltje aan de lucht

Rebble schreef:

Valerie schreef:Ik denk dat reuen veel meer last hebben van loopsheid en hormonen dan teven. Dat "helpen" is vooral voor de eigenaar en niet voor de teef.

Waarom denk jij dat?

Ik had bijvoorbeeld Izzy dr castratie gepland in mijn hoofd. Zij was echt 3 maanden niet vooruit te branden en liep met haar ziel onder de arm. Ik kreeg haar niet gemotiveerd. Dat was weken voor een loopsheid, tijdens en weken na. Dan ging het 6 weken goed en begon het riedeltje weer van voren af aan. Ik heb daar geen last van anders dan dat ik mijn hond ongelukkig zie wezen.
Nou ja, ik had al besloten haar na dr volgende loopsheid te laten castreren toen die loopsheid ineens heel anders verliep. Castratie uitgesteld en de volgende loopsheid afgewacht. Ook weer niks te merken, ja nog meer markeren dan normaal maar dat is niks.
Izzy is dus nog intact nu maar als ik haar had laten castreren had ik het voor haar gedaan. Ik heb totaal geen problemen met loopsheid.

Waarom ik dat denk? Omdat het gros van de teven maar 1 keer of nooit loops wordt. Veel eigenaren en teven kunnen niet eens echt ervaren hoe de loopsheid is want stel je voor dat de hond even aan de lijn moet, er reuen achter je aan komen of dat er wat bloedspetters op de grond ligt. Meteen het mes erin want dat is het beste voor haar. Terwijl de hond er niet zoveel last van heeft hoor. Dat ze hormonaal en anders is klopt. Hoort er ook bij en is natuurlijk. Net zoals de schijnzwangerschap.
En de dierenartsen werken vaak ook niet echt mee door alleen maar de voordelen te noemen en de nadelen achterwege te houden.
Izzy heeft nu de kans gehad om met haar hormonen om te gaan, ze heeft het een paar keer meegemaakt en het gaat nu goed.
En ja als ze er echt last van zou hebben of blijven houden dan gaat het mes erin toch. Die keuze heb je gelukkig als eigenaar.
Jigzy had vorig jaar een gespleten loopsheid. Mocht ze dit weer krijgen dan gaat het mes er ook in hoor. Dat is gewoon teveel risico. Gaat het nu weer normaal dan blijft ze intact.

Reuen gaan weer een andere hormonale fase door. Zodra ze door hebben dat er ballen onder hangen willen ze die graag uittesten. Ik denk ook zeker dat die meer last hebben van loopsheden dan de teven, alleen hebben de heren dan weer geen hormonaal gedoe met de schijnzwangerschappen etc.

Valerie schreef:

Rebble schreef:

Valerie schreef:Ik denk dat reuen veel meer last hebben van loopsheid en hormonen dan teven. Dat "helpen" is vooral voor de eigenaar en niet voor de teef.

Waarom denk jij dat?

Ik had bijvoorbeeld Izzy dr castratie gepland in mijn hoofd. Zij was echt 3 maanden niet vooruit te branden en liep met haar ziel onder de arm. Ik kreeg haar niet gemotiveerd. Dat was weken voor een loopsheid, tijdens en weken na. Dan ging het 6 weken goed en begon het riedeltje weer van voren af aan. Ik heb daar geen last van anders dan dat ik mijn hond ongelukkig zie wezen.
Nou ja, ik had al besloten haar na dr volgende loopsheid te laten castreren toen die loopsheid ineens heel anders verliep. Castratie uitgesteld en de volgende loopsheid afgewacht. Ook weer niks te merken, ja nog meer markeren dan normaal maar dat is niks.
Izzy is dus nog intact nu maar als ik haar had laten castreren had ik het voor haar gedaan. Ik heb totaal geen problemen met loopsheid.

Waarom ik dat denk? Omdat het gros van de teven maar 1 keer of nooit loops wordt. Veel eigenaren en teven kunnen niet eens echt ervaren hoe de loopsheid is want stel je voor dat de hond even aan de lijn moet, er reuen achter je aan komen of dat er wat bloedspetters op de grond ligt. Meteen het mes erin want dat is het beste voor haar. Terwijl de hond er niet zoveel last van heeft hoor. Dat ze hormonaal en anders is klopt. Hoort er ook bij en is natuurlijk. Net zoals de schijnzwangerschap.
En de dierenartsen werken vaak ook niet echt mee door alleen maar de voordelen te noemen en de nadelen achterwege te houden.
Izzy heeft nu de kans gehad om met haar hormonen om te gaan, ze heeft het een paar keer meegemaakt en het gaat nu goed.
En ja als ze er echt last van zou hebben of blijven houden dan gaat het mes erin toch. Die keuze heb je gelukkig als eigenaar.
Jigzy had vorig jaar een gespleten loopsheid. Mocht ze dit weer krijgen dan gaat het mes er ook in hoor. Dat is gewoon teveel risico. Gaat het nu weer normaal dan blijft ze intact.

Reuen gaan weer een andere hormonale fase door. Zodra ze door hebben dat er ballen onder hangen willen ze die graag uittesten. Ik denk ook zeker dat die meer last hebben van loopsheden dan de teven, alleen hebben de heren dan weer geen hormonaal gedoe met de schijnzwangerschappen etc.

Kiki had vaginitis of een beginnende bmo na haar derde loopsheid, dus ze heeft mogen ervaren wat loops zijn is en ik wist al eerder wat het was om een loopse teef te hebben. Bente is pas op haar negende pas gecastreerd. Je stelling gaat dus lang niet voor iedereen op.

marian* schreef: Kiki had vaginitis of een beginnende bmo na haar derde loopsheid, dus ze heeft mogen ervaren wat loops zijn is en ik wist al eerder wat het was om een loopse teef te hebben. Bente is pas op haar negende pas gecastreerd. Je stelling gaat dus lang niet voor iedereen op.

Charlie was volgens mij dik vier toen het zo heftig werd. Loopsheid en schijnzwangerschap zijn daar voor wel redelijk hevig geweest, maar nooit zo.
En mocht het nog een keer voorkomen, dan is dat echt de laatste keer.

jezus Miranda, maak je toch niet altijd zo druk Niet ieder antwoord dat niet overeenkomt met wat jij vindt is een persoonlijke aanval hoor. Zo valt er toch niet te discussieren..

Valerie schreef:

Rebble schreef:

Valerie schreef:Ik denk dat reuen veel meer last hebben van loopsheid en hormonen dan teven. Dat "helpen" is vooral voor de eigenaar en niet voor de teef.

Waarom denk jij dat?

Ik had bijvoorbeeld Izzy dr castratie gepland in mijn hoofd. Zij was echt 3 maanden niet vooruit te branden en liep met haar ziel onder de arm. Ik kreeg haar niet gemotiveerd. Dat was weken voor een loopsheid, tijdens en weken na. Dan ging het 6 weken goed en begon het riedeltje weer van voren af aan. Ik heb daar geen last van anders dan dat ik mijn hond ongelukkig zie wezen.
Nou ja, ik had al besloten haar na dr volgende loopsheid te laten castreren toen die loopsheid ineens heel anders verliep. Castratie uitgesteld en de volgende loopsheid afgewacht. Ook weer niks te merken, ja nog meer markeren dan normaal maar dat is niks.
Izzy is dus nog intact nu maar als ik haar had laten castreren had ik het voor haar gedaan. Ik heb totaal geen problemen met loopsheid.

Waarom ik dat denk? Omdat het gros van de teven maar 1 keer of nooit loops wordt. Veel eigenaren en teven kunnen niet eens echt ervaren hoe de loopsheid is want stel je voor dat de hond even aan de lijn moet, er reuen achter je aan komen of dat er wat bloedspetters op de grond ligt. Meteen het mes erin want dat is het beste voor haar. Terwijl de hond er niet zoveel last van heeft hoor. Dat ze hormonaal en anders is klopt. Hoort er ook bij en is natuurlijk. Net zoals de schijnzwangerschap.
En de dierenartsen werken vaak ook niet echt mee door alleen maar de voordelen te noemen en de nadelen achterwege te houden.
Izzy heeft nu de kans gehad om met haar hormonen om te gaan, ze heeft het een paar keer meegemaakt en het gaat nu goed.
En ja als ze er echt last van zou hebben of blijven houden dan gaat het mes erin toch. Die keuze heb je gelukkig als eigenaar.
Jigzy had vorig jaar een gespleten loopsheid. Mocht ze dit weer krijgen dan gaat het mes er ook in hoor. Dat is gewoon teveel risico. Gaat het nu weer normaal dan blijft ze intact.

Reuen gaan weer een andere hormonale fase door. Zodra ze door hebben dat er ballen onder hangen willen ze die graag uittesten. Ik denk ook zeker dat die meer last hebben van loopsheden dan de teven, alleen hebben de heren dan weer geen hormonaal gedoe met de schijnzwangerschappen etc.

Dat is niet wat ik om me heen zie. De reuen worden net zo hard gecastreerd omdat ze last hebben van hun hormonen wat misschien met wat sturing/opvoeding verholpen had kunnen worden. Teven worden gecastreerd omdat het makkelijker is of tegen mamatumoren, dat makkelijker wordt ook gewoon eerlijk gezegd. Of niet, er lopen hier ook best wat intacte teven.

Overigens was Izzy net 5 bij haar eerste normale loopsheid. Ik had destijds een topic geopend omdat ik besloten had haar te laten castreren dus heb dat even nagezocht. Achteraf vind ik dat ik te lang gewacht heb met castreren, ik wist toen nog niet dat het beter zou worden nl.

marian* schreef: Kiki had vaginitis of een beginnende bmo na haar derde loopsheid, dus ze heeft mogen ervaren wat loops zijn is en ik wist al eerder wat het was om een loopse teef te hebben. Bente is pas op haar negende pas gecastreerd. Je stelling gaat dus lang niet voor iedereen op.

Geen enkele stelling kan voor iedereen opgaan. Mensen op het hondenforum gaan in het algemeen daar ook wel anders mee om.

Rebble schreef: Dat is niet wat ik om me heen zie. De reuen worden net zo hard gecastreerd omdat ze last hebben van hun hormonen wat misschien met wat sturing/opvoeding verholpen had kunnen worden. Teven worden gecastreerd omdat het makkelijker is of tegen mamatumoren, dat makkelijker wordt ook gewoon eerlijk gezegd. Of niet, er lopen hier ook best wat intacte teven.

Overigens was Izzy net 5 bij haar eerste normale loopsheid. Ik had destijds een topic geopend omdat ik besloten had haar te laten castreren dus heb dat even nagezocht. Achteraf vind ik dat ik te lang gewacht heb met castreren, ik wist toen nog niet dat het beter zou worden nl.

Ik denk dat reuen én teven te vaak en te snel gecastreerd worden. Alsof het moet. Alsof dat het normale is.
Het intact laten is het normale want dat is natuur. Dat het bij een enkeling anders is dat kan. Niet bij de gros.

Ik castreer of steriliseer ook niet indien niet medisch noodzakelijk.
Altijd intacte reuen en teven samen gehad en nooit problemen. Geen oeps nestjes of reuen die weken over de zeik zijn.
mijn reuen eten gewoon, gillen of krijsen de boel niet bij elkaar en kunnen de teven ook best met rust laten.
Ik zal er wel geluk mee hebben gehad ofzo.

op dit moment is flow loops.
Als ze op haar hoogtepunt is zit cash meer in de bijkeuken of de tuin of flow gaat de ben in.
En dan ligt cash ook rustig in de bijkeuken.

Vaak kun je aan de vacht van een hond al zien of die geholpen is. Zo Zonde.

sbientje schreef:jezus Miranda, maak je toch niet altijd zo druk [knip] Zo valt er toch niet te discussieren..

Ik vind dat er niet te discussiëren valt als je aannames als feiten presenteert en ook nog eens doet of het voor iedereen opgaat.

Bij mij wordt een reu niet standaard gecastreerd en een teef zou dat wel worden. Puur voor mijn gemak en zie op werk iets te regelmatig bmo/melkkliertumoren voorbij komen.

Ik denk dat het verschil erin zit dat reuen vaak puur voor het gemak gecastreerd worden, als een soort vervanging van opvoeden, zodra ze volwassen worden en hun hormonen ontdekken dan moeten de ballen er maar af
Bij teven gebeurt dat minder vaak heb ik het idee, al lees je het hier in het topic ook wel.

Als je, zoals jij, er alles aan gedaan heb om er mee aan de slag te gaan maar het lukt niet voldoende omdat hij enorm last van z'n hormonen heeft dan zou ik het óók doen!
Ik heb met Doran ontzettende mazzel, hij heeft last van z'n hormonen met loopse teven, staat hele grasvelden op te snuiven e.d. Als Zinzi loops is, is het helemaal erg natuurlijk, maar hij is nog gewoon te bereiken en hij kan heel goed de knop omzetten. Als we gaan trainen en er is een loopse teef bij dan werkt hij gewoon zoals normaal, hij neemt dat allemaal heel serieus, maar als de training afgelopen is en de honden mogen vrij rond rennen, dan is hij de eerste die niet bij de teef weg te slaan is
Zou hij die knop niet om kunnen zetten en ik zou hem niet meer kunnen bereiken dan hadden z'n ballen er ook af gaan, hoe jammer ik het ook zou vinden.