Zo. Ik zit.
Kai doet het geweldig.
Het eerste filmpje dat ik van hem zag was een klein hondje in doodsangst. Bijtend, krijsend. Toen wist ik: die hoort hier.
En zo is het. Die hoort hier echt.
Het was nog even spannend of hij op transport mocht, hij reageerde heel heftig op de Kennelhoest-enting, maar gelukkig was er geen koorts of iets anders engs, en mocht hij met zijn zusje en mama mee.
Doodsbang en niet wetend wat er gebeurde kwam hij uit de bus.. De eerste keer dat ik mijn mannetje zag..Tranen!
In de auto in de bench naast zusje Pixie, die met mam mee naar huis ging. Arme beestjes. doodsbang.
Eenmaal thuis heb ik de bench open gemaakt en wist hij niet hoe snel hij uit dat ding moest komen. Hij vloog naar het nieuwe kussen en bleef daar. Toen Bonnie nietsvermoedend naar hem toe kwam krijste hij het uit... en plaste meteen zn kussen vol. Helemaal niet erg natuurlijk!
Ik heb hem even met rust gelaten en ben op gaan ruimen.. na een uurtje ben ik even met Bonnie gaan wandelen, en toen ik terug kwam was hij toch wel blij.. vanaf dat moment ging het met de minuut beter.
hij huppelde rond, knabbelde op de botjes, heeft goed gegeten..
Hij zou niet zindelijk zijn, maar ik had het gevoel dat hij best mee de tuin in kon, en daar heeft hij gepoept en geplast.
Toen ik op de bank ging zitten sprong hij erbij en is in slaap gevallen tegen de kat aan. voor 10 minuten, toen ging hij verder met spelen.
Ik mocht hem nog niet aanraken, dat niet.
Vannacht lekker op zn kussen in de slaapkamer geslapen, alsof hij dat al jaren deed.. vanmorgen om 6u maakte hij me wakker.. "Moetplassen". Geplast in de tuin.. en nog geslapen tot 11uur. ( was m kwijt toen ik wakker werd.. was hij naar de bank verhuist. )
Was zelf niet helemaal lekker en ben nog even blijven liggen.. springt het manneke op bed. tegen me aan.
Mee de tuin in, spelen, een heel tevreden ventje. Er kwam iemand op bezoek vanmiddag, en hij kwam naast me liggen.. veilig.
Alleen voor handen is hij heel erg bang. Net als zijn zusje en zijn mama.
Zijn "opvangmama" uit roemenie snapt er niks van. Hij was nauwelijks te benaderen, was altijd op de achtergrond en heel timide en angstig..
Ik had me hier op voorbereid, gezien het filmpje...
Aaien mag ik hem nog niet, maar dat komt allemaal nog wel!
Het is echt net of hij er altijd al geweest is. zo gewoon, zo lief, zo fijn. Het hoesten is vervelend, door alles stress is het erger geworden, Bonnie heeft al 3 dagen antibiotica voor haar kennelhoest.. morgen toch maar even thijmsiroop halen.
Zusje Pixie doet het ook heel erg goed, ze is erg gek op mam, en heeft vannacht onder het dekbed geslapen...
Ze is nog wel erg bang als er mensen komen, maar dat komt vanzelf goed.
Eerste keer dat ik mijn mannetje zag
Samen met Pixie in de auto
Pixie
Totale verwarring op z'n koppie
Thuis!
Pixie is ook thuis
Met Bonnie
Zo ligt het nu te slapen...
" onclick="window.open(this.href);return false;
Vanmiddag
Dus beetje douwen met je neus, in zijn vacht blazen, zachtjes met je bek aan een oortje trekken, dat soort dingen. Echt effe op z'n honds en dan heel lievig. Zoveel mogelijk lichamelijk contact aanbieden zonder je handen te gebruiken. En als dat goed gaat met je handen alleen maar lekkere hapjes aanbieden. Nooit beet pakken, want dat is duidelijk het traumaatje. 
