Ze is nog steeds buitengewoon gehoorzaam, ondeugend (kan niks meer op het aanrecht laten liggen want mevrouw ziet er geen been in om rustig op het aanrecht te klimmen), vrolijk en aanhankelijk. Kortom, een aanwinst.
En Maggie heb ik dit weekend voor het eerst los laten lopen en dat gaat ook heel goed. Ze loopt rustig te snuffelen en komt op gezette tijden op me af gehuppeld voor een knuffel (en een snackje
). Ze komt ook steeds meer los en gaat lekker op schoot liggen (zoonlief is helemaal verguld met eindelijk een formaat hond die op zijn schoot past) of vrolijk rondracen. Al is ze een stuk minder baldadig dan Abby. Maar misschien komt dat ook nog.
Bonnie is nog steeds Bonnie, m.a.w. die vindt alles prima zolang ze maar op tijd haar eten, snackjes en knuffels krijgt (niet noodzakelijk in die volgorde).
En Lyndie’s opleving duurt nog steeds voort: buiten ineens gaan spelen met een leuke reu, achter me aan sluipen en mijn been ineens in de houdgreep nemen (iets wat ze al járen niet meer deed) of een speeltje pakken en die gaan doodschudden.
Kortom, het is nog steeds hartstikke leuk met mijn meiskes en ik bof ontzettend dat ik zulke leuke, ongecompliceerde en lieve honden erbij heb kunnen vinden!
!
