Chaos is er niet meer...
Geplaatst: 16 mei 2014 12:49
14 jaar geleden na een jaar op de wachtlijst te hebben gestaan werd onze chaos geboren. De eerste keer dat ik hem zag was hij het pupje wat het meeste lawaai had...de teef was een dag ervoor aan torsie overleden wat maakte dat chaos door de fokker met hulp van zijn andere teven groot is gebracht.
Met zeven weken hebben we hem opgehaald, vocaal en op alles commentaar. Druk en een geweldige drive om te werken.
IPO, VDH, behendigheid, GG, flybal, rally-o, speuren. Niks was hem gek genoeg en zijn inzet was altijd meer dan honderd procent. De geboorte van onze zoons accepteerde hij, bijbehorende aanloop van vriendjes ook.
We hebben ons ook ingezet voor Sophia snuffelcollege, daar heeft hij van genoten zeker als hij wat oefeningen mocht laten zien.
Werken als hij maar mocht werken, zelfs op hoogbejaarde leeftijd kon ik hem altijd nog inzetten in de lessen om te laten zien hoe een bepaalde oefening uitgevoerd diende te worden.
Alle honden die er tijdelijk en voor altijd bij kwamen accepteerde hij, altijd even oogcontact; ben jij akkoord baas? Dan ik ook. Dat was het, meer niet.
Mee kamperen in je eigen tent, vroege wandelingen of gezinswandelingen wat hebben we genoten.
Een hond die vijftien jaar mijn once in a lifetime hond was, waar ik met hart en ziel van gehouden heb en waar ik altijd met liefde en trots aan terug zal denken.
Vandaag thuis in de tuin heb ik hem laten gaan, de leverworst die ik op tafel legde om aan je te geven tijdens de narcose spuit, heb je zelf van tafel gepakt en met smaak opgegeten. Daarna heb je wederom met alles wat je had verzet tegen de werking van de narcose maar toen die eenmaal werkte was het eigenlijk al genoeg.
Het was een goed afscheid, ik hoop dat ik niet te vroeg was uit angst te laat te zijn. Ik heb altijd geprobeerd goed voor je te zijn vandaar ook deze beslissing.
Zoals mijn vader altijd zei; 'n monsterachtige hond ( Gronings voor een geweldige hond) en dat was je.
Het was mooi en het is goed zo. ...
Met zeven weken hebben we hem opgehaald, vocaal en op alles commentaar. Druk en een geweldige drive om te werken.
IPO, VDH, behendigheid, GG, flybal, rally-o, speuren. Niks was hem gek genoeg en zijn inzet was altijd meer dan honderd procent. De geboorte van onze zoons accepteerde hij, bijbehorende aanloop van vriendjes ook.
We hebben ons ook ingezet voor Sophia snuffelcollege, daar heeft hij van genoten zeker als hij wat oefeningen mocht laten zien.
Werken als hij maar mocht werken, zelfs op hoogbejaarde leeftijd kon ik hem altijd nog inzetten in de lessen om te laten zien hoe een bepaalde oefening uitgevoerd diende te worden.
Alle honden die er tijdelijk en voor altijd bij kwamen accepteerde hij, altijd even oogcontact; ben jij akkoord baas? Dan ik ook. Dat was het, meer niet.
Mee kamperen in je eigen tent, vroege wandelingen of gezinswandelingen wat hebben we genoten.
Een hond die vijftien jaar mijn once in a lifetime hond was, waar ik met hart en ziel van gehouden heb en waar ik altijd met liefde en trots aan terug zal denken.
Vandaag thuis in de tuin heb ik hem laten gaan, de leverworst die ik op tafel legde om aan je te geven tijdens de narcose spuit, heb je zelf van tafel gepakt en met smaak opgegeten. Daarna heb je wederom met alles wat je had verzet tegen de werking van de narcose maar toen die eenmaal werkte was het eigenlijk al genoeg.
Het was een goed afscheid, ik hoop dat ik niet te vroeg was uit angst te laat te zijn. Ik heb altijd geprobeerd goed voor je te zijn vandaar ook deze beslissing.
Zoals mijn vader altijd zei; 'n monsterachtige hond ( Gronings voor een geweldige hond) en dat was je.
Het was mooi en het is goed zo. ...
Heel veel sterkte... 
Klinkt als een geweldige hond.. Welterusten Chaos. Sterkte!