Het HondenForum

morgen krijgen we de uitslag of quinty cushing heeft, en moet ik gaan beslissen of ik haar in laat slapen.
aangezien ze heel hard achteruit gaat, heb ik waarschijnlijk weinig keus.
ik heb al besloten dat ik quinty hier thuis in wil laten slapen, zodat ook de andere honden afscheid kunnen nemen.
nu zit ik een beetje in tweestrijd over de kids.
2 jaar geleden stierf faith hier plotseling in huis, na een sterilisatie, en mijn oudste dochter(12), die PDD-nos heeft, raakte totaal in paniek.
die ervaring ligt natuurlijk nog vers in haar geheugen.
mijn jongste dochters zijn 5 en 6.
wat zouden jullie doen? de hond in laten slapen met de kids erbij, of toch niet?
de eerste reactie van mijn oudste is dat ze er niet bij wil zijn, maar zo is haar reactie in het begin met alles, en dat kan nog goed veranderen. sowieso ga ik haar niet dwingen.
de 2 kleintjes willen er op zich wel bij zijn. ik heb ze uitgelegd dat mama dan op de bank gaat zitten met quinty op schoot, en dat zij naast me mogen zitten en quinty aaien. dan krijgt quinty een prikje van de dierenarts, waarvan ze gaat slapen, en als ze slaapt, krijgt ze een prikje waardoor haar hartje stopt.
heeft iemand hier ervaring mee met kinderen van ongeveer deze leeftijd?

Twee jaar geleden heb ik mijn hond laten inslapen en was mijn zoon 5 of 6 jaar.
Hij is na een afscheid, even met papa naar de buurvrouw geweest en ik heb ge-smst toen het gebeurt was, dat ze konden komen.
Ik durfde het niet aan als de hond raar zou reageren met het inslapen, janken of iets anders.

Ik denk dat je idd wel rekening moet houden met mogelijk raar reageren idd... Onze Hollandse herder kreeg bij het inslapen een soort epileptisch insult. Zelfs mijn broertje van toen 18 kon er niet tegen en is de tuin in gelopen...

Ook ik denk dat voor de kids beter is om afscheid te nemen als de hond is overleden.
Niet elke euthanasie gaat zoals je het liefste ziet en om nog meer nare ervaringen (vooral voor je oudste dochter) erbij te krijgenlijk me niet goed.
Sterkte

Ik zou ze er pas naderhand bijlaten. Mijn huisdieren zijn altijd rustig gegaan maar, wat hierboven ook al gezegd is, het kan ook behoorlijk heftig verlopen.

Het kan ook helemaal fout gaan, daar moet je wel rekening mee houden.
Een hond van ons ging echt niet, dat duurde lang en uiteindelijk sliep hij pas in na de 3e injectie, dat was zeker geen fijne ervaring.

3 jaar geleden hebben wij onze hond laten inslapen en wij hebben onze dochter Natasja voor die tijd afscheid laten nemen en is ze met mijn moeder meegegaan naar haar huis en wij zijn naar de dierenarts geweest. (Zij heeft ook ass.) en als ik een volgend dier in zou laten slapen zou ik het zelfde doen. Nu was Snowey heel erg ziek dus was al slecht, maar zo heeft ze wel de goede dingen van de hond overgehouden. Snowey had toen ze overleed ook een stuiptrekking.

Ik zou de jonge kids er pas bijlaten als ze overleden is en de oudste zelf laten beslissen.

Ik zou er ook niet teveel meer met ze over paten als je beslissing nog niet vast staat. Zeker met de oudste niet als ze het er zo moeilijk mee heeft.

Vraag het ze. Zusje en ik zijn er van jongs af aan altijd bij geweest. Dat dieren dood gingen hoorde er bij.

dagmar88 schreef:Vraag het ze. Zusje en ik zijn er van jongs af aan altijd bij geweest. Dat dieren dood gingen hoorde er bij.

Ik zou het ze ook vragen, ze zijn er oud genoeg voor. En het kan natuurlijk ook heel rustig gaan.

zou ik ze dan van tevoren uit moeten leggen dat ze misschien rare bewegingen gaat maken, of niets zeggen en hopen dat dat niet gebeurt?

Ik zou de kinderen er ook bij laten; het hoort er nu een keer bij. Het lijkt me voor de kinderen ook veel duidelijker.

Ik zou de kinderen nog even laten kijken als de hond al overleden is.

lunaquinty schreef:zou ik ze dan van tevoren uit moeten leggen dat ze misschien rare bewegingen gaat maken, of niets zeggen en hopen dat dat niet gebeurt?

Zou op het moment zelf (als er dan al iets gebeurt) zeggen dat ze niets meer voelt en geen pijn heeft.
Bij één van onze honden ging het ook niet volgens het boekje. De dierenarts gaf rustig uitleg en mijn moeder deed er ook heel normaal over, dus dat werd niet als iets extra naars ervaren.

lunaquinty schreef:zou ik ze dan van tevoren uit moeten leggen dat ze misschien rare bewegingen gaat maken, of niets zeggen en hopen dat dat niet gebeurt?

Als je je kinderen er bij laat, dan zou ik dat zeker wel met ze bespreken. Ze schrikken dan (in het geval dat het niet soepel verloopt) minder of niet. Ook kunnen ze dan nog van te voren bedenken of ze het risico om dat te zien wel willen lopen.
Ik kan me goed voorstellen dat, als je verteld dat het zo kan zijn dat een hond vecht tegen de dood en rare bewegingen kan gaan maken etc, zij zelf al bedenken dat ze daar niet bij willen zijn.

Persoonlijk heb ik mijn kinderen er weg bij gehouden. De oudste was toen 6 en de jongste 4 en mijn man en ik zagen het niet zitten om hun daarbij te betrekken. Wij hebben toen ingeschat dat onze jongens dat niet zouden trekken (beiden ass). Voordat mijn man en ik onze hond meenamen naar de DA, hebben ze thuis afscheid van hem genomen.
Dit was wel 20+ jaar geleden, maar ik zou het nu ook weer zo doen.

Misschien alleen bij de roes spuit, en bij definitieve spuit nog even niet.

Kipper schreef:Twee jaar geleden heb ik mijn hond laten inslapen en was mijn zoon 5 of 6 jaar.
Hij is na een afscheid, even met papa naar de buurvrouw geweest en ik heb ge-smst toen het gebeurt was, dat ze konden komen.
Ik durfde het niet aan als de hond raar zou reageren met het inslapen, janken of iets anders.

Ik zou jonge kinderen er niet bij laten, precies om die reden. Ik heb het met een kat meegemaakt dat er alsmaar bijgespoten moest worden, krijsen, kotsen, blazen, het was vreselijk. Ik was heel blij dat de kinderen daar niet bij waren.

Ik zou je kinderen afscheid laten nemen en even met een volwassene mee naar buiten sturen en pas weer bij de hond laten als het achter de rug was.

lunaquinty schreef:zou ik ze dan van tevoren uit moeten leggen dat ze misschien rare bewegingen gaat maken, of niets zeggen en hopen dat dat niet gebeurt?

Altijd eerlijk zijn. Dus als je besluit om het wel te doen zou dus wel even kort doorspreķen wat er gebeuren kan. Je hoeft er niet een heel verhaal van te maken. Gewoon even kort 'als hij de spuit krijgt kan hij rare bewegingen gaan maken maar daar hoef je niet van te schrikken hoor, dat gebeurt soms gewoon'. Misschien besluiten ze dan zelf wel dat ze het niet willen zien. Ook goed toch? Ze kunnen erbij zijn omdat het mag, niet omdat het moet.

Oh ik zou het allleen doen als ik zeker wist dat ik mijn eigen emoties onder controle had. Een moeder die helemaal overstuur raakt maakt het voor de kinderen erger.

Persoonlijk zou ik het niet doen.Dit is toch een laatste momentje met je hond en wil je daar toch alle aandacht voor hebben .Dan moet je niet plots huilende of zeurende kinderen hebben.
Ik vind je kinderen ook nog wel erg jong.Als ze het willen kunnen ze toch altijd nog even bij de hond kijken als hij al dood is

Ik vind trouwens wel dat je er een beetje romantisch beeld van hebt. Jullie heel intiem op de bank en het hondje dat vredig inslaapt.... Als je geluk hebt gaat het inderdaad zo maar ik zou er niet vanuit gaan.

beatje schreef:Persoonlijk zou ik het niet doen.Dit is toch een laatste momentje met je hond en wil je daar toch alle aandacht voor hebben .Dan moet je niet plots huilende of zeurende kinderen hebben.
Ik vind je kinderen ook nog wel erg jong.Als ze het willen kunnen ze toch altijd nog even bij de hond kijken als hij al dood is

Dus het s alleen jouw hond en niet van de familie.?
Het is alleen jouw afscheid en verdriet en niet de hunne.?
Vind het altijd vreemd dat kinderen moeten worden tegen gehouden/bescherm met de vreemdste smoesen.
Het zijn ook gewoon mensen dioe met allerlei dingen in het leven om moeten leren gaan zo ook met verdriet en afscheid nemen en dan gaan we ze dat ontzeggen .
Gewoon erbij laten en toon je verdriet maar ,daar is niets vreemds aam . Je toont ze het leven en de dood waar ze vaker in het leven mee krijgen te maken en leg ze het allemaal gewoon uit.

als ik moet huilen hebben ze daar geen moeite mee, ik heb ze al uitgelegd dat afscheid nemen verdriet doet, en dat het normaal is als je dan verdrietig bent. ik ben niet het type dat hysterisch word gelukkig.
en over dat romantische beeld: quinty is al heel oud en zwak, en meestal slapen ze dan heel rustig in.
omdat ik meestal oudere honden uit het asiel haal, heb ik al best vaak afscheid moeten nemen, maar dit is de eerste keer dat ik het thuis laat doen. alle andere keren zat ik bij de da op de grond met mijn hond op schoot(hoe groot dan ook), en sliepen ze rustig in. slechts 1 hond kreeg stuiptrekkingen, en 1 hond moest een paar keer bij gespoten worden omdat hij niet ging slapen.
ik denk dat ze erbij mogen blijven tot quinty slaapt, en dat ze dan even weg gaan.

lunaquinty schreef:als ik moet huilen hebben ze daar geen moeite mee, ik heb ze al uitgelegd dat afscheid nemen verdriet doet, en dat het normaal is als je dan verdrietig bent. ik ben niet het type dat hysterisch word gelukkig.
en over dat romantische beeld: quinty is al heel oud en zwak, en meestal slapen ze dan heel rustig in.
omdat ik meestal oudere honden uit het asiel haal, heb ik al best vaak afscheid moeten nemen, maar dit is de eerste keer dat ik het thuis laat doen. alle andere keren zat ik bij de da op de grond met mijn hond op schoot(hoe groot dan ook), en sliepen ze rustig in. slechts 1 hond kreeg stuiptrekkingen, en 1 hond moest een paar keer bij gespoten worden omdat hij niet ging slapen.
ik denk dat ze erbij mogen blijven tot quinty slaapt, en dat ze dan even weg gaan.

Ik bedoel ook niet dat ze niet mogen zien dat je huilt. Je hoeft er niet als een ijskonijn bij te zitten. Zolang het inderdaad maar geen hysterisch tafereel wordt. Wij hebben onze oudste zoon van toen 3 erbij laten zijn en hij heeft er niks van over gehouden

Hoe dan ook, sterkte met alles.

Dit soort dingen hangt helemaal van t kind en de situatie af, en degene die dat t beste kan beoordelen ben jij, Dood hoort bij t leven ook al doen veel mensen er moeilijk over, ik denk dat t zeker een bespreekbaar onderwerp hoort te zijn en een geaccepteerd iets

Ik was geloof ik 10 dat onze hond ingeslapen werd, gewoon bij de dierenarts, heb hem thuis lekker geknuffeld mijn ouders hadden verteld dat hij dood ging. EN toen mijn ouders thuis kwamen zonder hond moesten ze huilen. Dat vond ik niet gek want ik moest ook huilen. Maar ik zie absoluut geen toegevoegde waarde in zulke jonge kinderen erbij laten zijn. Ben blij dat ik er zelf ook niet bij ben geweest. Idem dito aantal jaren later met onze stokoude zieke kat. Dat deden mijn ouders. Daar hoefden wij niet bij te zijn. Maar goed ook want mijn moeder vertelde later dat ze tekeerging als een wilde bos tijger.

Kinderen hoeven niet van zo jong al overal bij te zijn. Maar goed dat is mijn mening Zou het zelf niet doen in elk geval. afscheid nemen kan je vooraf en zoals jullie het willen doen met het dier thuis ook achteraf maar het moment zelf zou ik ze helemaal niet bij laten.

Mijn oudste is nu 9 jaar en altijd mee; hij wil dat zelf.
Hij huilt even als het gebeurd is, maar weet dat het niet anders kan.
De eerste keer was hij 2 jaar maar dat kwam omdat we met spoed naar de da moesten.
Hij vind het "fijn" om afscheid te nemen en knuffelt de kat terwijl ze het spuitje krijgen.
Ook bij andor is hij erbij geweest; dat waren vrienden voor het leven; we hebben niet naar school laten gaan.
Hij heeft bij andor op de grond gezeten tot het eind.

Toen onze ene hond stierf was onze dochter 10 jaar. Ze koos er voor om er niet bij te zijn. Twee jaar later toen we onze andere hond moesten laten inslapen, koos ze er weer voor om er niet bij te zijn. Achteraf gezien was ik heel blij dat ze er niet bij was, want deze keer duurde het ontzettend lang voordat onze hond er niet meer was. Er moest 3 x bijgespoten worden en dat is niet echt fijn.

Vreemde vraag misschien, heb hier al aantal leden gehoord dat hond moest bij gespoten worden.
Is dit fout d.a verkeerde bezuiniging?? Je kan toch neem ik aan flinke spuit geven beter teveel als te weinig, maar nogmaals heb hier zelf geen ervaring mee gehad, en verliep in mijn gevallen rustig en volgens boekje.

Dinos schreef:Vreemde vraag misschien, heb hier al aantal leden gehoord dat hond moest bij gespoten worden.
Is dit fout d.a verkeerde bezuiniging?? Je kan toch neem ik aan flinke spuit geven beter teveel als te weinig, maar nogmaals heb hier zelf geen ervaring mee gehad, en verliep in mijn gevallen rustig en volgens boekje.

nee bij sommige dieren, moet er echt een dubbele of 3dubbele dosis gegeven worden, ligt ook beetje aan de manier van inslapen. sommige dieren zijn nog "zo sterk" bij andere is het hart al zo verzwakt dat het bloed heel langzaam rond gaat waardoor de euthanisaat te verdunt bij het hart aankomt waardoor het heel lang duurt voor het hart stopt en bijspuiten nodig is.

bellabeest schreef:

Dinos schreef:Vreemde vraag misschien, heb hier al aantal leden gehoord dat hond moest bij gespoten worden.
Is dit fout d.a verkeerde bezuiniging?? Je kan toch neem ik aan flinke spuit geven beter teveel als te weinig, maar nogmaals heb hier zelf geen ervaring mee gehad, en verliep in mijn gevallen rustig en volgens boekje.

nee bij sommige dieren, moet er echt een dubbele of 3dubbele dosis gegeven worden, ligt ook beetje aan de manier van inslapen. sommige dieren zijn nog "zo sterk" bij andere is het hart al zo verzwakt dat het bloed heel langzaam rond gaat waardoor de euthanisaat te verdunt bij het hart aankomt waardoor het heel lang duurt voor het hart stopt en bijspuiten nodig is.

OK snap ik maar waarom geen veilige marge aanhouden? Hond slaapt toch al dus waarom geen extra dosis, desnoods tegen extra betaling wat iedereen zou betalen als het daardoor rustig verloopt.