Het HondenForum

Gisteren kwam de buurvrouw op het nieuwe adres vragen of we zin hadden in een kop soep. Zij heeft ook honden, dus praatje hond was er al snel. Ze had voorheen boxers. De laatste in december moeten laten gaan. Finn kwam uiteraard ook ter sprake, de twee-eenheid tussen Finn en Bluf.. en toen schoot ik vol.
Alles ging door mijn hoofd ineens ook i.v.m. de verhuizing. Wat kan er toch veel veranderen in een jaar. Dit was vlak voor we Finn lieten gaan, Jac erbij die was toen net 2 maanden écht in beeld.

Ga maar slapen schat

Kanjertje was Bluf toch ook


En mijn vriend

En nu, straks op de datum van Finn's overlijden zitten we in een nieuw huis. Ga ik uit het huis weg waar ik mijn eerste hond kreeg weg, en wat voor een kanjer was het voor mij en voor meerderen.
Dit koppel was gewoonweg een duo

De maffe streken van Bluf, en de rust van Finn

Een mooi stel was het




En toen was daar de oude vriendin van Finn die gekoppeld zat aan Jac

En gelukkig kunnen de dames het tegenwoordig wel goed met elkaar vinden.. het had wat tijd nodig maar het is goed gekomen

En ook in Zeeland vermaakten we ons


Maar ohw jongen wat mis ik je toch veel op momenten


High five kanjer, ik ga inderdaad door en neem veel mee van wat je me hebt geleerd en ben zo blij dat jij mijn eerste hond en maatje mocht zijn!

Sterkte!

zo te zien was het een hele bijzondere hond, en een band tussen 2 honden die zo sterk is zie je maar zelden.
heel veel sterkte.

crutz schreef:Sterkte!

Thanks, bah ik heb het gewoon even niet meer. Wat een K. gevoel zeg. Het is maar een hond zeggen velen dan. Maar ohw. bah. Wat een intens gemis ineens. Afsluiten van periodes is het gewoon, en dit hoort erbij.

Poeh, kan het me voorstellen. Het was ook echt een geweldig duo. Ik heb maar wát genoten van je foto's!

Suske schreef:

Jij kent ook het gevoel ja, bedankt voor de knuffel.

Wat mooi om te lezen, ik krijg er kippenvel van. Ik kan me niet voorstellen hoe het is je vriendje te verliezen. Sterkte.

finn was een kanjer con, een once in a lifetime hond en die laten diepe sporen achter in je hart.
ik probeer mezelf ook nog steeds te vertellen dat het een geschenk was om zo'n hond te hebben gehad, maar wat zou ik de tijd graag terugdraaien.
het blijft gewoon moeilijk en wennen doet het eigenlijk nooit.
sterkte meissie met die achtbaan van emoties

Ik herken het, en dan is het bij mij nog vers ik kan mij heel goed voorstellen dat het gemis je op bepaalde momenten naar de strot vliegt. Sterkte

Esther12 schreef:Poeh, kan het me voorstellen. Het was ook echt een geweldig duo. Ik heb maar wát genoten van je foto's!

Het valt even zwaar nu ineens. Ik ben gek met Jol en Bluf, maar dat wat ik met Finn had is gewoon heel speciaal. En mijn nieuwe buuf bleek in een korte tijd ook heel wat honden te hebben moeten gaan, en bij haar proefde ik ook dat er 1 ineens bovenuit sprong. Niet dat andere honden minder zijn, maar soms heb je gewoon zo een klik met een hond.
Ik hoefde Finn niet te commanderen, ik wist waar hij was en hij wist waar ik was. Ja nogmaals een hele fijne vriend was hij voor mij. Ik hoop nog zo een hond te krijgen waar ik mee kan lezen en schrijven.

alm@ schreef:Ik herken het, en dan is het bij mij nog vers ik kan mij heel goed voorstellen dat het gemis je op bepaalde momenten naar de strot vliegt. Sterkte

Ja Alma, hard is het dan he, je weet dat ze je niet overleven, maar het gevoel van een makker die zo bij je past moeten laten gaan... ik schrok ook zeker van jouw bericht dat Rock er niet meer was... herken dus zeker het gevoel, en anderen ook..

renee-uk schreef:finn was een kanjer con, een once in a lifetime hond en die laten diepe sporen achter in je hart.
ik probeer mezelf ook nog steeds te vertellen dat het een geschenk was om zo'n hond te hebben gehad, maar wat zou ik de tijd graag terugdraaien.
het blijft gewoon moeilijk en wennen doet het eigenlijk nooit.
sterkte meissie met die achtbaan van emoties

Knuf terug, wat is er vorig jaar toch allemaal gebeurd dat onze kanjers ineens wegvielen.
Wat je zegt, het went niet. Je kunt ook niet vergelijken. Als mensen zeggen, je hebt toch nog een andere hond en twee katten. Het went niet. Dat wat ik met Finn had heb ik niet met Bluf, het is anders, Jol ben ik ook gek op, maar het is anders.
Als het alleen een kanjer voor mij had geweest was het ook weer anders geweest, maar het feit dat bijna een jaar na dato ik ineens weer de vraag krijg waar die ander is... hakt er soms ook in. We waren blijkbaar een bekend beeld. Die kleine blonde met die twee herders.
Ja Finn was een kanjer van een hond. En ik was daar niet alleen in. Meerderen waren gek van hem en met hem.

Ahhh.. ja soms tref je een extra bijzondere kanjer in je leven en het spat ook van de foto's af hoe gek je met hem was.
Traantje hier, kijkend naar bijna 12.5 jaar oude Kaya en iedere dag besef ik me weer dat die dag nog een extra geschenk is.

Maar naast het verdriet, wat een ontzettend mooi cadeautje ook om zo'n hond in je leven te treffen en op zulke mooie herinneringen
terug te kijken... een traan én een lach (en een hoop weemoed).

Omdat ik vandaag even niet zo goed weet wat ik moet zeggen, geef ik je een virtuele knuffel en ja ook bij leyke dingen kan je ze destemeer missrn omdat je het niet meer met hem kan delen

Het blijft een zere plek, het verliezen van een hond waar je zo veel mee had. Ook na 26 jaar komt mijn eerste hond nog wel eens "langs". En de twee die ik daarna ook. Ondanks de goede herinneringen en de twee kerels waar ik nu zo veel plezier aan beleef, blijven het zere plekken...

Sterkte!

knuf!!!Ik kom gauw even bij jullie kijken!

xxx

Die foto's van zijn inslapen herinner ik me nog zo goed.....
Sterkte en wordt maar heel gelukkig samen op jullie nieuwe plekje

Ik vind je een kanjer.

Veel sterkte!

Eefje83 schreef:knuf!!!Ik kom gauw even bij jullie kijken!

xxx

Moet je doen hoor Eef! Je weet waar het is toch?!

Het spat er gewoon vanaf... en wat kan je ze missen

maar ik voel me ook altijd soort van bevoorrecht dat ik ook zo'n hond in mijn leven heb mogen hebben en dat brengt dan altijd weer de mooie dingen boven.

blondie schreef:

Eefje83 schreef:knuf!!!Ik kom gauw even bij jullie kijken!

xxx

Moet je doen hoor Eef! Je weet waar het is toch?!

bij de chinees toch?
Ik heb volgend weekend vrij dus dan moet ik ergens toch wel even de tijd kunnen vinden hoop ik als de rest van mijn gezin niet alles al weer volgepland heeft

cloris schreef:Het spat er gewoon vanaf... en wat kan je ze missen

maar ik voel me ook altijd soort van bevoorrecht dat ik ook zo'n hond in mijn leven heb mogen hebben en dat brengt dan altijd weer de mooie dingen boven.

Ja daar houd je je dan altijd maar aan vast. ik vind het ook mooi om te zien bij anderen hoor. Afgelopen zondag liep ik ergens en die jongen had zijn staff los bij zich, zonder appel erop was het gewoon een eenheid om te zien zo door die winkelstraat. De man heel relaxed en die hond heel vrij en blij maar de baas uit zichzelf gewoon in de gaten houden. Gewoon mooi om te zien. En ja, zo ervoer ik het ook met Finn.
En dat mét dat ik het hier vaarwel ga zeggen hakt er soms eventjes in. Heb hier altijd met plezier gewoond, veel herinneringen met Finn, maar ook het klussen met pa hier. De beeltenissen van Finn gaan mee, in de woonkamer komt een mooie plek waar het grote portret van Finn en Bluf komt te hangen. Dat wil mijn vriend ook graag. En voor de foto van Finn alleen op Canvas komt ook een mooie plek. Ik weet alleen nog niet waar.

Maar het kriebelt wel om een reu dh in huis te nemen. En ik wil eigenlijk weer wat gaan doen in de sport. Maar eerst maar met vriend gaan kijken of hij het ook wat vind. Ik wil hem als pakwerker aan gaan bieden, maar hij wil dan met de hond gaan trainen zegt hij tsja... ik wil zelf gaan trainen weer met de hond.. we wachten nog wel even. Laat hij eerst maar eens proeven aan de takken van hondensport. Ik laat hem eerst wel een agility parcours lopen met Bluf, en daarna met Jol
Dan weet ik bijna zeker dat hij zegt, dat ik mijn gang mag gaan hahaha of hij gaat het beter doen dan ik

Ben er achter dat er soms honden in je leven komen die tot in je tenen kruipen.... zo'n bijzondere band dat je daarmee hebt....
Sterkte.

Mooie foto's! Ik vond je foto's van Finn en Bluf altijd leuk om te zien.
Je eerste hond is denk ik ook heel bijzonder, ik herken je verdriet.
Sterkte!

Jeetje wat kunnen dingen veranderen in een korte tijd. Ik zocht naar het moment dat Aki in ons leven kwam, de dag dat ik Bluf moest in laten slapen. "Lach en een traan" tikte ik in, en ineens kwam dit topic naar boven.
Ineens een hele andere samenstelling