Het HondenForum

Naar aanleiding van dit topic, bedacht ik me dat ik mijn ras dus nooit aanraadt. En dat terwijl ik er dus twee heb.
Dus voor hen die ook een niet zo gemakkelijk ras hebben, wat zijn de goede eigenschappen van je ras en aan wat voor soort mensen zou je jouw ras -ondanks dat je het normaal niet doet- toch aanraden?

De goede eigenschappen van mijn honden:
- hun onvoorwaardelijke liefde voor alle mensen en hun bazen in het bijzonder
- hun geduld en voorzichtigheid met kinderen
- hun onnavolgbare manier van communiceren
- hun humor en sneakyness
- ze zijn heel mooi om naar te kijken en heel zacht om te knuffelen
- ze zijn heerlijk sportief en daarin enorm gericht op samenwerken

Mensen aan wie ik ze toch zou aanraden zijn mensen die veel buiten zijn en /of een of meerdere buitensporten beoefenen. Mensen die een hond zien als een maatje, maar wel een die duidelijk geen mens is en dus anders in het leven staat. Mensen die weten dat niets gratis komt in het leven en dat je het respect van een hond moet verdienen en dat niet kunt afdwingen. Mensen die creatief genoeg zijn om als het niet gaat zoals het moet, dat het dan maar moet zoals het gaat.

Ik zal mijn ras nooit aanraden (juist vanwege dat inschikkelijke wat Lets have Fun en Sita noemen in het andere topic), maar hier zal altijd een Golden rondlopen denk ik.

Edit, dit verhaaltje dat ik jaren geleden gecomponeerd heb vertelt het wel.

Ook ik zou geen Husky aanraden. Met Manu krijgen we vrij veel belangstelling en zodra iemand noemt ooit een Husky te willen raad ik het af.
Al vind ik het geweldig.

Goede eigenschappen:
- Genieten van het samen zijn, vooral met ons als bazen maar ook in een volle huiskamer met oa kinderen. Is graag bij mensen in de buurt en wordt het liefst voortdurend aangehaald.
- Sportief, houdt van werken. Flinke wandelingen, klimmen, zwemmen, hardlopen, alles is leuk en alles wordt makkelijk volgehouden.
- Bijzonder enthousiast en ontzettend nieuwsgierig naar alles wat nieuw is. Zowel mens als hond is direct een goede vriend, wel met duidelijke communicatie en voorkeuren.
- Prachtige verschijning. Met hun soms blauwe of hazelnoot ogen en die prachtige vacht en tekeningen is het echt een sprookjeshond om te zien.
- Heerlijk zacht, vachtonderhoud is ook makkelijk.
- Blaffen niet of nauwelijks.
- De heerlijk gekke bekken en het praten is voor mij echt een pluspunt. Ze fleuren je dag op, zodra je de slaapkamerdeur opent word je vrolijk toegezongen, als je zijn voer klaarmaakt wordt er tegen je aan gekletst en als in de verte een bekende aan komt lopen zal hij ook nog even roepen

Aan wie zou ik een Husky aanraden?
Aan mensen die niet teveel van huis zijn, die graag buiten zijn en/of een sport willen beoefenen met hun hond. Mensen die hun hond als deel van hun gezin zien en hem/haar overal bij willen betrekken.
En wat Lief zegt, als het niet gaat zoals het moet, dat het dan maar moet zoals het gaat. Dat is misschien wel de belangrijkste. Als je van de gemiddelde Hus verwacht dat hij naast je staat als je roept sta je binnen 3 maanden met een rood hoofd zwaar gefrustreerd bij het asiel vermoed ik Een geduldig, kalm gezin met veel liefde en begrip voor dieren.

Nu heb ik bovenstaande even op mijn hond gebaseerd met in achterhoofd houdende de raskenmerken.

Inge O schreef:de mijne :

- hun aanhankelijkheid zonder een spoor van claimerig te zijn
- hun rust in rustige situaties en vrolijke actie als de baas ook actief is
- hun zelfstandigheid, het feit dat ze niet leven dóór de baas maar gewoon ermee samen - ze hebben dus ook hun eigen leven en eigen agenda
- bereidheid tot samenwerken zonder actie te 'eisen'

ik raad ze aan aan mensen die wel een actieve hond willen maar niet vallen voor honden die steeds als een boog gespannen staan bij de minste actie. ze moeten wel tegen hun waakse gedrag kunnen en inzien dat appèl noodzakelijk is maar als hen dat niet lukt moeten ze ook net zo goed inzien dat de verantwoordelijkheid dan bij henzelf ligt en niet bij de hond.

*edit : en ik vergeet de humor nog, die hebben ze met slóten.

Zouden Hovawarten met Mallemutsen combineren? Ergens lijken ze wel op elkaar in karakter, alleen het waken is wezenlijk anders, daar hebben mallemutsen nog nooit van gehoord.

Ik raad een golden nooit aan mensen aan die een sociale hond zoeken die bij alles en iedereen kan maar er verder niks mee willen doen. Daarmee verander je ze namelijk in depressieve bankhangers. Wel aan actieve eigenaren.

Poedels zou ik nooit aanraden wanneer iemand 1 keer per week borstelen en elke paar maanden kort scheren al teveel vachtverzorging vindt. Je doet je hond er echt geen plezier mee als hij vervilt rond moet lopen. Als iemand een actieve, vrolijke, leergierige hond zoekt promoot ik het ras wel omdat ik vind dat ze erg ondergewaardeerd worden. Zo zonde.

Ik vind een collie eigenlijk een prima 'beginnershond'. Het is een heel makkelijk ras dat heel goed met kinderen en andere huisdieren kan. Erg tolerant, erg zacht, erg baasgericht en kunnen prima in een druk gezin een stapje of twee terug doen. Ze gaan dan niet je hele huis slopen of zo.
Eigenlijk zijn het erg bescheiden en zachtaardige honden die zowat in snikken uitbarsten als je een keer je stem verheft.
Al moeten mensen uiteraard altijd rekening houden met de vachtverzorging, zijn de meesten zowat de vleesgeworden Bart-Smit-hondjes.

Ik raad mijn ras eigenlijk nooit aan. Zelfs als mensen aangeven een Zuirus te willen, probeer ik ze ervan te overtuigen het niet te doen.
Wat ik geweldig vind in de Zuidrus is hun aanhankelijkheid naar eigen mensen.
Ik waardeer hun humor, hun intelligentie, hun frustratie als ze iets niet mogen wat ze toch echt graag willen en hun doorzettingsvermogen om het vervolgens toch te krijgen
Verder voel ik me altijd veilig bij ze, waar ik ook ben.
Minst belangrijk maar mooi meegenomen, ik vind ze er erg mooi uitzien.

Minst belangrijk maar mooi meegenomen, ik vind ze er erg mooi uitzien.

Nou, ik ben oppervlakkig genoeg om toe te geven dat ik het mooie uiterlijk van mijn honden érg belangrijk vind, hoor. Zo hou ik nog steeds evenveel van mijn oude Kiertje, maar sinds haar mooie vacht geknipt is, voel ik iedere keer een steek als ik naar haar kijk.

Ik raad een Mecheltje altijd af

lets have fun schreef:Ik raad een golden nooit aan mensen aan die een sociale hond zoeken die bij alles en iedereen kan maar er verder niks mee willen doen. Daarmee verander je ze namelijk in depressieve bankhangers. Wel aan actieve eigenaren.

Helemaal mee eens!

Suske schreef:Ik raad een Mecheltje altijd af

Waarom heb je er zelf dan eentje?

Inge O schreef:

Lief schreef:

Inge O schreef:de mijne :

- hun aanhankelijkheid zonder een spoor van claimerig te zijn
- hun rust in rustige situaties en vrolijke actie als de baas ook actief is
- hun zelfstandigheid, het feit dat ze niet leven dóór de baas maar gewoon ermee samen - ze hebben dus ook hun eigen leven en eigen agenda
- bereidheid tot samenwerken zonder actie te 'eisen'

ik raad ze aan aan mensen die wel een actieve hond willen maar niet vallen voor honden die steeds als een boog gespannen staan bij de minste actie. ze moeten wel tegen hun waakse gedrag kunnen en inzien dat appèl noodzakelijk is maar als hen dat niet lukt moeten ze ook net zo goed inzien dat de verantwoordelijkheid dan bij henzelf ligt en niet bij de hond.

*edit : en ik vergeet de humor nog, die hebben ze met slóten.

Zouden Hovawarten met Mallemutsen combineren? Ergens lijken ze wel op elkaar in karakter, alleen het waken is wezenlijk anders, daar hebben mallemutsen nog nooit van gehoord.

ik denk wel dat die bij elkaar zouden passen (in de juiste combinatie dan, gezien het nogal aanwezige ego bij beiden) en waarschijnlijk passen ze ook bij baasjes uit een vergelijkbare categorie - dat waaks zijn is wel een wezenlijk verschil, ja. ook niet alle hovawarten hebben dat even uitgesproken maar je moet er wel van uitgaan.

Ja dat ego is inderdaad even een ding natuurlijk. Hier loopt een man met een hovawartreu (een blonde) en dat is met Shadow een hoop gepats, overigens blijft het bij stram lopen en grommen, maar het zijn niet direct dikke vrienden. Maar een reu-teef combi kan denk ik prima.

Lief schreef:

Suske schreef:Ik raad een Mecheltje altijd af

Waarom heb je er zelf dan eentje?

Omdat het weliswaar geweldige honden zijn maar niet voor iedereen.
Ik denk ze een beetje te snappen maar voor iemand die gewoon een leuke hond wil hebben?
Geen goed plan.
De meeste mensen hebben toch niet de tijd, het geduld, en het gevoel
om zo'n nietmachine als pup te kunnen sturen.
Maar dat is mijn bescheiden mening

Ik raad een mh niet snel aan over t algemeen. Ik heb er totaal geen probleem mee maar anderen vaak wel en/of onderschatten t karakter vaak of overschatten zichzelf:
- Een eigen baas hond over t algemeen; die is leuk en vreemden/anderen zijn vervelend. Vaak argwanend naar vreemden
- kort lontje
- niet makkelijk naar sexegenooten
- regelneefjes
- erg waaks en niet te beroerd t laten over te gaan in t verwijderen van zijn/haar terrein.
- geen hond die genoegen neemt met 2 rondjes per dag zonder eigen initiatief te nemen.

Ik heb hier totaal geen problemen mee dus maar kan me voorstellen dat niet iedereen hiermee uit de voeten kan.

Goede eigenschappen:
- Gaat door t vuur voor zn baas
- erg baasgericht
- leert snel dingen (helaas ook de verkeerde )
- fijn karakter als je van dit type hond houdt
- ik kan met ze lezen en schrijven: erg goed te lezen.

Ik raad de Podenco ( met name dan de Ibicenco) ook eigenlijk altijd af, ik vind ze geweldig, kan het prima met ze vinden, maar vooral de eerste paar levensjaren zijn ze nogal in your face en on your nerves zeg maar Je moet ze snappen en dat kan niet iedereen

voordeel:
de intelligentie en de enorme baasgerichtheid waaruit de andere voordelen automatisch voortvloeien.
zoals de wil om te leren, om samen te werken en het feit dat bij wat ie ook doet de aandacht altijd ook op de baas gericht zal zijn.
het plezier dat ze hebben in dat leren en in dat samenwerken.
de twee-eenheid die je met je hond hebt.

aanraden zou ik ze alleen aan mensen die dat alles naar waarde kunnen schatten, die niet de illusie hebben dat dh's gezellie met andere honden op veldjes kunnen en die het fijn vinden om heel veel samen met hun hond bezig te zijn, thuis maar bijvoorbeeld ook tijdens het wandelen.

dh's zijn geen harde honden en je bereikt veel meer met een consequente eerlijke positieve aanpak dan met een hoop gebulder en gestraf, dus ook daar zal iemand voor open moeten staan wil ik een dh aanraden.

en last but not least moeten die mensen ook kunnen leven met een schaduw: je kunt een dh dat plakken wel afleren, maar gelukkig worden ze er niet echt van als ze niet bij hun baas kunnen zijn en hun puntneus kunnen steken in waar die baas dan ook maar mee bezig is.
in iets voor zichzelf doen zijn de meeste dh's niet zo goed en daar moet je tegen kunnen anders kun je er beter niet aan beginnen.

voordelen van een labrador? Ze hebben nooitkwaad in de zin eigenlijk, zijn wel erg van iedereen willen zien maar nooit om ruzie te zoeken. Ze blaffen nauwelijks (de meesten dan toch), dat is ook wel prettig.. Ze schikken zich makkelijk, vinden alles wel leuk maar zijn niet onhoudbaar met een weekje wat minder te doen..

Volgens mij had Nawosh hetzelfde idee met het openen van haar topic.

'Nadelen' heb ik daar al genoemd.
Hier in het kort: gebemoei, focus op de baas ( dat is vriend en dat was heel lastig voorheen ), vocaal en de haren.

Voordelen: Een hond die graag samen met de baas is. Samen werken is geweldig, samen knuffelen net zo lief.
Mits er gewerkt word aan een vertrouwensband geloof ik echt dat je een maatje voor het leven hebt. Tenminste..zo lang mag het helaas niet duren. Maar omdat je zo samenwerkt word de band ook zo sterk. Zo voelt het voor mij dan. Ik ben gelukkig dat Figo nu een vrij sociale, intacte reu is. Met nieuwe mensen is het nog wat eng, maar als hij je eenmaal kent, hoor je er ook gewoon bij. Ik heb nu een herder waar ik mee aan het werk moet, maar dat vinden we beide heerlijk. Samen stoeien is ook zo leuk. Ik vind dat leuk, maar denk dat als sommigen dat zien ook wel kunnen denken .
Thuis is hij inmiddels lekker rustig, op z'n dolle minuten na. Hij heeft een dosis humor, en houd heel erg van knuffelen. Een grotere knuffelkont is er echt haast niet. Soms nog iets onzeker, maar dat is vrij makkelijk te begeleiden. Hij daagt mij uit op hem steeds een stapje voor te zijn. Heerlijk.

Ik raad mensen nooit een tekkel aan. Meestal omdat ze tekkels toch alleen maar lelijke worsten op pootjes vinden die niet op te voeden zijn.....
Maar vooral omdat ik bang ben dat het ooit een populair ras wordt en er dan ook allemaal van die ingefokte ongein te voorschijn komt. Nu is het (nog?) een relatief gezond ras met een hoge gemiddelde leeftijd.

renee-uk schreef:voordeel:
de intelligentie en de enorme baasgerichtheid waaruit de andere voordelen automatisch voortvloeien.
zoals de wil om te leren, om samen te werken en het feit dat bij wat ie ook doet de aandacht altijd ook op de baas gericht zal zijn.
het plezier dat ze hebben in dat leren en in dat samenwerken.
de twee-eenheid die je met je hond hebt.

aanraden zou ik ze alleen aan mensen die dat alles naar waarde kunnen schatten, die niet de illusie hebben dat dh's gezellie met andere honden op veldjes kunnen en die het fijn vinden om heel veel samen met hun hond bezig te zijn, thuis maar bijvoorbeeld ook tijdens het wandelen.

dh's zijn geen harde honden en je bereikt veel meer met een consequente eerlijke positieve aanpak dan met een hoop gebulder en gestraf, dus ook daar zal iemand voor open moeten staan wil ik een dh aanraden.

en last but not least moeten die mensen ook kunnen leven met een schaduw: je kunt een dh dat plakken wel afleren, maar gelukkig worden ze er niet echt van als ze niet bij hun baas kunnen zijn en hun puntneus kunnen steken in waar die baas dan ook maar mee bezig is.
in iets voor zichzelf doen zijn de meeste dh's niet zo goed en daar moet je tegen kunnen anders kun je er beter niet aan beginnen.

Je beschrijft hier precies de labrador uit werklijnen, scheelt mij weer typen

Dat niet/nooit aanraden klinkt ook zo uniekerig ,alsof jij de enige persoon op de wereld bent die dat ras aan kan.

tekkel schreef:Ik raad mensen nooit een tekkel aan. Meestal omdat ze tekkels toch alleen maar lelijke worsten op pootjes vinden die niet op te voeden zijn.....
Maar vooral omdat ik bang ben dat het ooit een populair ras wordt en er dan ook allemaal van die ingefokte ongein te voorschijn komt. Nu is het (nog?) een relatief gezond ras met een hoge gemiddelde leeftijd.

Ik dacht altijd dat tekkels gemiddeld zo oud werden omdat ze te eigenwijs zijn om dood te gaan

Marco88 schreef:

tekkel schreef:Ik raad mensen nooit een tekkel aan. Meestal omdat ze tekkels toch alleen maar lelijke worsten op pootjes vinden die niet op te voeden zijn.....
Maar vooral omdat ik bang ben dat het ooit een populair ras wordt en er dan ook allemaal van die ingefokte ongein te voorschijn komt. Nu is het (nog?) een relatief gezond ras met een hoge gemiddelde leeftijd.

Ik dacht altijd dat tekkels gemiddeld zo oud werden omdat ze te eigenwijs zijn om dood te gaan

bouvierpoedel schreef:Dat niet/nooit aanraden klinkt ook zo uniekerig ,alsof jij de enige persoon op de wereld bent die dat ras aan kan.

Dat vind ik eigenlijk ook wel.
Ik ben wel behoorlijk selectief in het aanraden van mijn ras. Ik begin altijd met de nadelen, die heb ik in het andere tic al beschreven. Als mensen die gehoord hebben en nog steeds oprechte interesse hebben in het ras zonder door de nadelen afgeschrikt te zijn, dan komen de voordelen pas aan bod.

De voordelen van de Laekense zijn voor mij de enorme loyaliteit aan de baas en alles wat eigen is. Het plezier in werken met en voor de baas maar met hier en daar toch nog wel een eigen willetje, dus niet slaafs te noemen in mijn ogen. De veelzijdigheid van het ras, ze zijn voor enorm veel verschillende activiteiten te porren en hebben die activiteiten ook wel nodig om blij en tevreden te zijn. Ze zullen de baas eigenlijk altijd beschermen, je hoeft je op straat of alleen thuis nooit onveilig te voelen. Een tevreden Laekense is druk en actief als het mag, buitenshuis, en een echte couch potatoe en rustige huishond in huis. Buiten ongeveer twee keer per jaar om plukken heb je heel weinig omkijken naar de vacht. En je hebt een hond die niet op iedere straathoek te zien is met een uiterlijk waar men of helemaal weg van is, of niks aan vindt.
De Laekense leert graag en over het algemeen heel snel.

bouvierpoedel schreef:Dat niet/nooit aanraden klinkt ook zo uniekerig ,alsof jij de enige persoon op de wereld bent die dat ras aan kan.

Ja daarom ook dit topic. Bij sommige honden klinkt het ook alsof ze helemaal niet leuk zijn.
En bij 99% van de vragen welk ras past wordt misschien jouw ras niet gezocht, maar je hond heeft toch altijd wel ook iets waardoor hij wel past, ook bij anderen.

bouvierpoedel schreef:Dat niet/nooit aanraden klinkt ook zo uniekerig ,alsof jij de enige persoon op de wereld bent die dat ras aan kan.

Dat is bij afraden nooit mijn intentie, ik spreek ook mensen die na die nadelen te hebben gehoord alsnog geinteresseerd zijn en dan praten we verder, ik vind mijn ras namelijk zo speciaal, ik zou het stikjammer vinden als daar mee aangeklooid wordt, want dat gebeurd al bij zoveel rassen...

Er is bij de Podenco's namelijk ( dat is mijn ervaring) geen grijs vlak, mensen vinden ze of prachtig, of oerlelijk en eng, je kunt ze mooi vinden ( dat is met zoveel rassen zo) maar zijn ze ook geschikt voor je, dat is iets waar ik dan achter wil komen, want sterke karakters hebben ze zeker..

ik denk dat heel veel mensen wel uit de voeten zouden kunnen met een labrador, als ze tijd hebben om er lekker samen op uit te gaan, en tijd hebben om in de training te steken. Net als bij iedere andere hond, eigenlijk Alleen belangrijk vind ik of het karakter, het wezen van de hond, bij je past. Ik vind bijvoorbeeld de Malamutes van Lief echt geweldig, maar zou niets voor mij zijn. Zelfde met bijv. een AmStaff.. prachtig om te zien, hartstikke lief voor mensen, maar die hondagressie is voor mij een dealbreaker. Met een herder zou ik denk ik weer wel prima uit de voeten kunnen, zolang het maar geen hypernerveus/opgefokt figuur is.. Zo heeft iedereen eigenschappen die passen bij hoe die persoon zelf is, ik denk dat dat de belangrijkste reden is (zou moeten zijn) om voor een bepaald ras te kiezen. Maar daarvoor moet je wel een ras leren kennen, om te weten of het bij je past..

Allereerst, wil ik zeggen dat ik jullie beschrijvingen van jullie lievelingsras fantastisch vind!
Hoe jullie hun nadelen ook kunnen aanvaarden en er zelfs blij mee zijn, geeft me het gevoel dat we met velen zijn met dezelfde gedachte!

Nu mijn ras, Dogo Argentino : ik werd verliefd op ze, gewoon voor hun uiterlijk, dat prachtige witte uiterlijk met hun mooie zwarte neus!
Dus voordeel :
1. : hun uiterlijk,
2. zeer vriendelijk en leuke maatjes om samen iets te ondernemen,
3. rustig in huis en blij om gezellig met je op de bank te hangen

Toen we onze eerste Dogo in huis hadden, zag ik ook hun nadelen :
1. koppig
2. zelfstandig en niet "hangerig" naar baas toe
3. kunnen "haantjes" zijn en zullen niets slikken van andere honden dat hen in hun eer krenkt
4. gaan erg graag alleen op onderzoek uit
5. vinden alles hun "recht" ("ik slaap op de bank en jij schuift best effe op" of "heb je me geroepen? Even wachten, ruik hier net iets interessants" of "de buren hebben een feestje, ik wil even gaan kijken" enz...)
6. als gevolg van het voorgaande : proberen dus echt wel ervoor te zorgen dat je grijze haren krijgt !
7. ze kunnen ook problemen hebben met anderen honden, maar dat hoeft niet, oef...
8. zeer intelligent en ze zoeken dus zelf wel een oplossing om bv. toch maar buiten te kunnen, zelfs al heb je de hondendeur op slot gedaan (meestal wordt de hondendeur dan gewoon gesloopt )
9. houden niet van gehoorzaamheid behalve als het hun uitkomt

Na deze opsomming, kom ik tot de ontdekking dat ik ook hun "nadelen" in ze bewonder!
Maar aanraden om er ééntje te nemen, dat zou ik niet doen bij mensen die een "standaard" idee hebben van een hond... je moet met ze kunnen leven zonder dat je ze ongelukkig maakt met allerlei geduvel, zoals hierboven vermeld : als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...

Als mensen een hondje zonder problemen willen dan noem ik altijd de Engelse Setter want onze Sally is zo'n scheet van een hond. Ik kan me geen liever beest voorstellen. Ze is sociaal naar andere honden, zeer baasgericht, lief en heel vriendelijk voor alle kinderen en eigenlijk ook naar alle honden. Ze haart bijna niet. Een grotere knuffelkont bestaat niet, zelfs bij de dierenarts huppelt ze vrolijk naar binnen en laat zich zonder problemen alles welgevallen wat moet gebeuren. Niet te groot en niet te klein, precies goed!

h a n s schreef:Als mensen een hondje zonder problemen willen dan noem ik altijd de Engelse Setter want onze Sally is zo'n scheet van een hond. Ik kan me geen liever beest voorstellen. Ze is sociaal naar andere honden, zeer baasgericht, lief en heel vriendelijk voor alle kinderen en eigenlijk ook naar alle honden. Ze haart bijna niet. Een grotere knuffelkont bestaat niet, zelfs bij de dierenarts huppelt ze vrolijk naar binnen en laat zich zonder problemen alles welgevallen wat moet gebeuren. Niet te groot en niet te klein, precies goed!

Ik vind een ras aanraden op basis van ervaring met 1 individu altijd een beetje tricky. Want naast raseigenschappen heeft ieder individu van dat ras ook nog een eigen persoonlijkheid en karakter.