Het HondenForum

Ik kan me er best in vinden, in die stelling. Maar getriggert door ondermeer dit filmpje vraag ik me toch af of we het geheugen van de honden niet onderschatten. Mijn honden reageren hier niet op maar ik weet zeker dat als hun fokker dat hier gaat roepen ze gelijk reageren.

Wat maakt dat de pups dit kennelijk nooit vergeten? en is het een goed teken als de honden er later nog net zo op reageren? zegt het iets over de band met de fokker en hoe goed hij is geweest?

(ik vind het prachtig om te zien dat ze het nooit vergeten maar wat zegt dat over het geheugen en associatie die honden dus jaren lang kunnen hebben)

https://www.facebook.com/photo.php?v=48 ... =2&theater

bij de dag leven betekent toch niet dat je geen geheugen hebt en geen associaties hebt? Het betekent voor mij vooral dat als je uit de ellende bent, je daar niet meer dagen/maanden/jaren in blijft hangen. Nu is nu, gisteren is geweest..

Ik kan het filmpje nu even niet zien, maar ik denk te weten wat ik ga zien. Ongeveer zoiets als Saar. Ergens op een show, waarop de fokster vanaf 200 meter afstand haar 'puppies' roept (door omstandigheden had ze die al 5 jaar niet meer gezien).
Ik laat de honden los, en Saar loopt in 1 streep naar de fokster en is superblij. Miep rent er achter aan, maar heeft geen flauw idee wie dat mens is, waar Saar zo blij naar toe rent. En Miep is van dezelfde fokster. Opgegroeid met diezelfde liefde. Maar ons blonde ding is gewoon nogal kort van memorie. Kan ze ook niks aan doen hoor. Ze is wel mooi. En heel blond

Marion. schreef:Ik kan het filmpje nu even niet zien, maar ik denk te weten wat ik ga zien. Ongeveer zoiets als Saar. Ergens op een show, waarop de fokster vanaf 200 meter afstand haar 'puppies' roept (door omstandigheden had ze die al 5 jaar niet meer gezien).
Ik laat de honden los, en Saar loopt in 1 streep naar de fokster en is superblij. Miep rent er achter aan, maar heeft geen flauw idee wie dat mens is, waar Saar zo blij naar toe rent. En Miep is van dezelfde fokster. Opgegroeid met diezelfde liefde. Maar ons blonde ding is gewoon nogal kort van memorie. Kan ze ook niks aan doen hoor. Ze is wel mooi. En heel blond

Bijzonder toch? in het filmpje zijn het nog echt pups maar ik ken ook meerdere voorbeelden van honden die het nog steeds herkennen. Voelen ze zich dan veilig bij de fokker of heeft het een andere trigger?

Ik denk dat het een herinnering is aan een goed gevoel, iets leuks.

Ik had net zoiets dergelijks met Lotje. Ik zei goededag tegen iemand in de straat waar Lotje wel eens wat lekkers van krijgt, maar ze stapte net in een auto. Lotje had haar wel gehoord, maar niet gezien en werd helemaal vrolijk en liep naar de voordeur van het huis van de buurvrouw. We zien haar maar heel af en toe, maar ze heeft daar wel een goede herinnering aan.

Selene schreef:

Marion. schreef:Ik kan het filmpje nu even niet zien, maar ik denk te weten wat ik ga zien. Ongeveer zoiets als Saar. Ergens op een show, waarop de fokster vanaf 200 meter afstand haar 'puppies' roept (door omstandigheden had ze die al 5 jaar niet meer gezien).
Ik laat de honden los, en Saar loopt in 1 streep naar de fokster en is superblij. Miep rent er achter aan, maar heeft geen flauw idee wie dat mens is, waar Saar zo blij naar toe rent. En Miep is van dezelfde fokster. Opgegroeid met diezelfde liefde. Maar ons blonde ding is gewoon nogal kort van memorie. Kan ze ook niks aan doen hoor. Ze is wel mooi. En heel blond

Bijzonder toch? in het filmpje zijn het nog echt pups maar ik ken ook meerdere voorbeelden van honden die het nog steeds herkennen. Voelen ze zich dan veilig bij de fokker of heeft het een andere trigger?

Ik vind het op zich wel bijzonder, maar voor Saar ook eigenlijk weer niet.

Die heeft een olifantengeheugen. Ik moet er ook nog ergens fotoos van hebben. Maar dit was gewoon helemaal Saar. Ze doet het nu op haar 13e nog steeds hoor (2 jaar geleden weer bewezen toen Miep bmo had, en de fokster Saar even overnam; echt niemand kan haar 'even overnemen maar de fokster wel)

Neeltje schreef:Ik denk dat het een herinnering is aan een goed gevoel, iets leuks.

Ik had net zoiets dergelijks met Lotje. Ik zei goededag tegen iemand in de straat waar Lotje wel eens wat lekkers van krijgt, maar ze stapte net in een auto. Lotje had haar wel gehoord, maar niet gezien en werd helemaal vrolijk en liep naar de voordeur van het huis van de buurvrouw. We zien haar maar heel af en toe, maar ze heeft daar wel een goede herinnering aan.

Dat denk ik ook.
We komen de fokker van Ita heel af en toe tegen.
Zodra ze zijn stem hoort gaat ze uit haar dak.
Springen, tegen hem op springen en piepen van blijdschap.
De fokker is de enige mens waar ze tegenop springt

Ik vind het erg leuk.
Ze heeft een goed gevoel overgehouden aan die eerste 8 weken.
Prima dus

Zo herkent mijn hond een straat en woonhuis waar ze jaaaaaren geleden 1x is geweest en het leuk vond. Daar spring ze zó uit de auto en stiefelt rechtstreeks naar het goede huis. Knap kruimeltje

Een reu die bij mijn vader gefokt is heeft tot 5 maand bij ons gewoond. Toen baasje gekregen, zo'n 5 jaar 'uit beeld' geweest en door omstandigheden terug gekomen. Daarna in de buurt weer nieuw huis gevonden. Maar elke keer als die hond mijn vader zag begon hij te piepen en janken en plakte volledig aan mijn vaders been. Nieuwe eigenaar kreeg hem dan moeilijk weer mee. Nu is hij 12 jaar oud en blind, maar als hij me vader hoort of ruikt is het nog steeds het zelfde liedje. (hij doet dit bij niemand anders en is totaal niet vocaal)
Ik vind het bijzonder.

Toen de fokker hier Kai paar weken nadien kwam bezoeken, kroop hij onder kast van de schrik en kwam er niet meer onderuit.

.
honden vergeten nooit , ook oude reuksignalen niet , maar dat " leven met de dag " is omdat honden geen denkwijze hebben zoals wij , zij zetten zich eerder er over heen .

wij " zeuren " meer in onze eigen gedachten , dat doen honden niet , en daarom komen zij er beter uit .

"Mijn" puppies herkennen mij ook altijd. Soms duurt het even trouwens, dan zie je opeens dat kwartje van en
Heel grappig is dat

Ik denk dat ze de stem en geur associëren met hun eerste weken en wat ze daarin meemaken beklijft op de ene of andere manier heel sterk.

Bij leven bij de dag denk ik aan.....geen zorgen voor de dag van morgen.
Onze Romie heeft myositis en lymfklierkanker. Zij geniet van elke dag en "denkt" niet na over het feit dat ze misschien nog maar een paar maanden te leven heeft.
Ik wel.

roksefloks schreef:Bij leven bij de dag denk ik aan.....geen zorgen voor de dag van morgen.
Onze Romie heeft myositis en lymfklierkanker. Zij geniet van elke dag en "denkt" niet na over het feit dat ze misschien nog maar een paar maanden te leven heeft.
Ik wel.

Sterkte

Maar je schrijft het wel net zoals dat ik het zie.

Dus, ja ik geloof dat honden bij de dag leven.
Wel geheugen hebben, maar als in triggers. Maar niet terugdenken van joh, vorige week was leuk in het bos!
Of ben benieuwd wat we morgen gaan doen! Ze leven in het nu.
Kunnen wij nog best wat van leren.

Marjoleine schreef:"Mijn" puppies herkennen mij ook altijd. Soms duurt het even trouwens, dan zie je opeens dat kwartje van en
Heel grappig is dat

Ik denk dat ze de stem en geur associëren met hun eerste weken en wat ze daarin meemaken beklijft op de ene of andere manier heel sterk.

Dit is wel een grappig voorbeeld: Otto, 8, 9 maanden oud, voor het eerst sinds het verlaten van het nest bij mama op bezoek.

nou hij lijkt me niet echt te weten dat dit zijn mama is hahaha