Het HondenForum

Nooit gedacht dat ik hier iets zou schrijven voor een andere hond, maar toch... Het raakt me heel erg.

Whisper, de meest gewaardeerde hond van de flat is er niet meer...

Whisper was een Engelse Cocker Spaniel, geweldig lief beest. Hij liep altijd en overal los, zijn baasje was uren met hem op sjouw. In de lift had hij altijd de sleutels in zijn bek, zocht nooit ruzie met andere honden ook al was hij intact tot zijn 13e. Toen werd hij gecastreerd wegens een tumor en daarna is het snel bergafwaarts gegaan..
Dankzij Whisper is Boomer geworden hoe hij is, Whisper was echt een voorbeeld voor mij. Ik weet nog, Boomer was net een paar maanden en ik was verbaasd dat Whisper altijd zo netjes bij zijn baas bleef. Op mijn vraag hoe hij dat toch deed, was het antwoord: 'Iedere dag een half uur los laten lopen en opbouwen.'
Dat heb ik letterlijk opgevolgd en Boomer leip al snel ook altijd en overal los...
Boomer heeft sinds hij volwassen is, niet veel honden die hij uitdaagt om te spelen, maar altijd en altijd moest hij naar Whisper toe. Andersom ook, al werd er niet gespeeld. Even kwispelend elkaar begroeten en hup, daar ging Whisper weer met zijn baas mee.. Altijd en eeuwig op stap samen.

Whisper was al een tijdje slecht en zijn baasje heeft de afgelopen 2 jaar regelmatig tia's gehad, was de weg kwijt, maar bleef op de been vanwege Whisper. Hij wist niet meer dat hij hem al eten gegeven had, of al buiten geweest was, dus werkte hij met briefjes en nog ging het wel eens mis; kreeg Whisper weer eten, ging weer naar buiten.

De laatste paar maanden moest Whisper aan de riem blijven, hij zag en hoorde vrijwel niets meer, maar nog steeds bleven ze samen hun rondjes lopen.
Vorige week zag ik Whisper in elkaar zakken, voor de flat. Hulp aangeboden, maar dat was niet nodig, het was de warmte. Het was ook bloedverziekend heet toen...
Bij de lift zakte hij weer in elkaar en de baas, die het ook even niet meer wist, schoof hem zo de lift in, mij verzekerend dat het zo wel weer zou gaan.

Gisteren weer, weer bij de lift.. Hij kon ook niet meer overeind en ik wilde me niet opdringen, nadat de buurman mijn hulp afwees. Elyna moest ook plassen, dus gingen wij toch maar naar boven..
En nu vanmiddag, om 6 uur, sta ik op de galerij naar Elyna en het buurmeisje te kijken en de buurman komt naar buiten, met Whisper in zijn armen.
Hij zet hem bij de struiken en Whisper zakt weer in elkaar.. Een paar buren gingen ernaartoe, maar Whisper kon niets meer.. hij kon alleen nog maar heel zielig jank-blaffen en de buurman had het ook niet meer.. Met de buren is de politie en de DA gebeld.. Ik vind het zo ontzettend zielig.. De politie is gekomen en heeft met hem gepraat, daarna zag ik de buurman weggaan, met de auto..

Whisper was alles wat hij nog had, alles waarvoor hij op de been bleef. Hij heeft te lang gewacht, maar wanneer is de juiste tijd? En daarnaast, zelf is hij ook niet goed meer, dus ik kan me heel goed voorstellen dat hij niet ook nog Whisper kwijt kon..

Rust zacht Whisper...

ach wat ontzettend triest voor dat baasje. Zijn steun en toeverlaat.

Jion schreef:Ach wat ontzettend triest!

Ja, het zit me echt dwars... Die arme man ook, hij is zo ontzettend aardig en zo ontzettend goed geweest voor Whisper.. Hij is echt de weg kwijt ben ik bang.

Pfff wat een hartverscheurend verhaal
En wat ontzettend triest voor het baasje, die zijn maatje kwijt is.
Sterkte, ook voor jou

Wat een triest verhaal. Ik kan me voorstellen dat het voor zo iemand niet te doen is om de beslissing te nemen.

.
een Engelse Springer Spaniel is de liefste hond die er is , helaas is het ras nu in de vergetelheid geraakt .

vroeger zag je ze veel meer , en ik hoop ooit , die tijd weer mee te maken, ,

wat een triest verhaal

Ik kan me voorstellen dat het je erg raakt, triest voor de oude man

Wat een triest verhaal, kan me heel goed voorstellen zeker omdat het zo dichtbij is, je het erg raakt. Ik hoop dat de man er nog overheen komt.

Ach wat aangrijpend

oh wat een triest verhaal , wat zal zijn baas verdrietig zijn.
hartverscheurend inderdaad..

Het is dan wel een triest einde maar ik vind het een heel mooi verhaal wat je vertelt. Wat een mooie vriendschap hadden die twee zeg. Misschien is het een idee om die meneer een bosje bloemen te brengen ofzo, of is hij nu zelf ook weg? Mijn oma zwoor dat ze nooit naar een verzorgingshuis zou gaan maar daar is ze toch gestorven. Was wel jammer maar toch vind ik het geen echt triest einde eigenlijk. Een echt triest einde, dan heb je ook geen leuk leven gehad.

Ach, alleen het verhalen lezen bezorgd me al tranen. Wat verschrikkelijk sneu voor die man.

Wat triest zeg. Rust zacht Whisper.

Wat ontzettend triest en verdrietig

Nanna schreef:

Pakdebal schreef:.
een Engelse Springer Spaniel is de liefste hond die er is , helaas is het ras nu in de vergetelheid geraakt .

M@rleen schreef: Whisper was een Engelse Cocker Spaniel, geweldig lief beest.

Lezen zal voor jou ook altijd wel een probleem blijven

En wat zielig voor het baasje van Whisper.

Huh waarom dit nu?

Sterkte marleen!

ik voel zo met die meneer mee, wat zal hij het moeilijk hebben
dag whisper er is enorm van je gehouden!

Wat een aangrijpend verhaal.
Triest voor het baasje van Whisper

Dag Whisper... rust zacht

Wat een mooi verhaal met een triest einde. Wat een enorm diepe vriendschap hebben die twee gehad.
Ik hoop dat de baas van Whisper zich er een beetje goed doorheen kan slaan.

Maar wat me nu wel dwars zit: de buurman was zelf ook niet meer helemaal helder, maar ging naderhand wel in de auto weg... Je schreef zelf ook stippeltjes achter jouw zin, dus zoals ik het opvat zat dat jou ook niet helemaal lekker. Ging dat wel goed?

Drijver schreef:Wat een mooi verhaal met een triest einde. Wat een enorm diepe vriendschap hebben die twee gehad.
Ik hoop dat de baas van Whisper zich er een beetje goed doorheen kan slaan.

Maar wat me nu wel dwars zit: de buurman was zelf ook niet meer helemaal helder, maar ging naderhand wel in de auto weg... Je schreef zelf ook stippeltjes achter jouw zin, dus zoals ik het opvat zat dat jou ook niet helemaal lekker. Ging dat wel goed?

Ja, hij kan en mag gewoon auto rijden. Er stond ook wel iemand anders bij de auto, maar voordat ik kon zien of die instapte, moest ik naar Elyna toe en een paar minuten later was zijn auto weg.
En ik ken hem alleen van buiten, we liepen wel samen op, kletsten over de honden, Elyna enzo.
Dus ik weet niet goed of ik nu juist wel of niet moet gaan aanbellen hoe het gaat.. Ik ben daar niet goed in.

Ik had een buurvrouw die een oud hondje had en ze vertelde me elke keer dat we haar zagen dat ze bang was dat het niet lang meer zou duren ed. Toen het hondje eenmaal dood was, heb ik haar een bloemetje gebracht en een praatje gemaakt. Ze was toen nog erg verdrietig. En toen kwamen we haar niet meer tegen buiten dus ik maakte me een beetje zorgen. Dat was niet nodig want een paar maanden later kwam ze een leuke vent tegen en beleefde ze een romance op haar oude dag. Kan ook nog. Ze gingen vanaf toen elke dag samen fietsen. Vond ik eigenlijk wel jammer want ze maakte bijna nooit meer een praatje vanaf toen. Maar ze was wel weer gelukkig.

Maar ik denk dus dat ik gewoon een bloemetje langs zou brengen. Dan zie je vanzelf wel hoe het gaat, toch?

Een bloemetje of een mooi kaartje lijkt me inderdaad een goed idee. Dan geef je blijk van medeleven en kun je gelijk een beetje zien hoe het me hem gaat. Dan ben je ook niet "nieuwsgierig" aan het doen maar geef je iets af.

agosh...

wat een schrijnend verhaal eigenlijk Maar goed, whisper heeft dus een mooi leven gehad, ik hoop dat het met zijn baasje ook goed gaat..

Wat een mooi verhaal en wat een triest einde.
Ik denk ook dat je op één of andere manier je medeleven zou moeten tonen. Niet alleen voor die meneer, maar ook voor jezelf omdat het je écht raakt.
Een mooie kaart met een lieve tekst is toch prima, daar hoef je zelf niet voor aan te bellen als je daar niet goed in bent, die gaat zo de brievenbus in.

Frolic schreef:Wat een mooi verhaal en wat een triest einde.
Ik denk ook dat je op één of andere manier je medeleven zou moeten tonen. Niet alleen voor die meneer, maar ook voor jezelf omdat het je écht raakt.
Een mooie kaart met een lieve tekst is toch prima, daar hoef je zelf niet voor aan te bellen als je daar niet goed in bent, die gaat zo de brievenbus in.

Wat verdrietig, heel veel sterkte voor het baasje van Whisper, maar ook voor jou.
En wat Frolic zegt is niet eens zo'n verkeerd idee, als je graag je medeleven wilt tonen maar je durft niet zo goed aan te bellen is een kaart oid. toch ook goed.

wat verschrikkelijk triest, dat t zo moet eindigen, dat die meneer zo bang is voor wat er nu komen gaat
ik hoop dat is nog kan wennen aan de leegte. maar alles is beter dan je trouwe huisider zo langzamerhand , helemaal op te zien gaan.
rust zacht whisper...

Wat een mooi verhaal van 'houden van' en 'er zijn voor elkaar'. De keerzijde ervan is dat afscheid zo verdomde pijn dan doet.

Dag lieve Whisper, er is heel veel van je gehouden, nu hopen dat anderen je baasje kunnen en mogen steunen bij dit grote verlies.

Wat triest zo, samen oud worden en je maatje moeten missen.
Ik kan me goed voorstellen dat dit je raakt!
Sterkte!

aggosss wat vreselijk voor het baasje

Wat een triest verhaal. Misschien juist aanbellen zodat hij even wat aanspraak heeft en misschien vindt hij het wel prettig even met Boomer te kroelen.