Het HondenForum

Hoor ik heel vaak als ik met mijn honden aan het wandelen ben. Zo'n hond die duidelijk schijt heeft aan de baas en de baas die je dan hoort roepen: "kom maarrrr bij mammaaaaa"

Och dan gaan spontaan alle nekharen overeind staan bij mij. Ook als de hond wel zou luisteren trouwens.

Nu vraag ik me toch wel af, op dit forum, zeg jij dit ook? En vind je je hond ook echt je kindje? En jij zijn of haar mama?

Oh ja hoor...ik zeg vaak tegen Gijsje, als hij vervelend is, dat hij maar bij pappa moet gaan zitten

Maar dit doen wij eigenlijk meer voor de gein dan dat het echt serieus is.

Ik heb geen kinderen en de honden, zijn honden voor ons...geen kinderen.

Oh en de buurvrouw is "oma", daar is hij geboren

Ik zeg het binnen het huis wel tegen Loki "ga maar naar papa toe" ofzo en mijn vriend dat hij dus naar mama moet gaan, wat hij daar dus ook doet.

Buiten roep ik hem zo niet hoor maar ik zeg wel altijd liefkozen dat het "mommy's boy" is enzo. Nu heb ik zelf geen kinderen en ook geen kinderwens dus is hij soort van mijn kind

mijn god, nee!

Ik ben ook de mama van de honden dat is zo gegroeid toen ik zelf kinderen kreeg. En NEE de honden zijn niet mijn kinderen, het zijn mijn huisdieren

oh ja hoor, indertijd bij pupje jan zeker
'kom maar bij zuh mamma' zei ik net zo vaak als 'mag niet van tante mar'

hier in engeland is het normaal trouwens dat je mum and dad bent van je honden, net zo normaal als in nederland baasje en vrouwtje.
en nee ik zie mijn honden niet als mijn kinderen, hoewel ik wel verschrikkelijk veel van ze hou.

Kristina schreef:Oh en de buurvrouw is "oma", daar is hij geboren

Hier hebben ze ook een oma.
Wij zijn vrouwtje en baasje.

Ja, ik zeg dat wel eens, vooral tegen de katten die ik vanaf heel klein heb. En nee, dat meen ik niet

Ik zeg het zelf nooit.
Heb het wel gehoord "kom maar bij papa" was het in dat geval.
Als die hond luistert heb ik er totaal geen probleem mee.
Iedereen heeft zijn eigen commando's en dat is prima, als hetgeen bedoeld wordt ook gebeurt.

Bij een jachtproef was ooit een hond die niets ophaalde als je "apport" zei, maar wel als je "haal de krant" zei.
Niks mis mee

Oh nee
Moet er meestal wel om lachen als ik het hoor.
Mijn hond is zeker niet ons kindje, maar wel een geliefd gezinslid.

dagmar88 schreef:

Kristina schreef:Oh en de buurvrouw is "oma", daar is hij geboren

Hier hebben ze ook een oma.
Wij zijn vrouwtje en baasje.

Ja, ik zeg dat wel eens, vooral tegen de katten die ik vanaf heel klein heb. En nee, dat meen ik niet

Mijn schoonvader is "opa" en daar is hij helemaal idolaat van.

Oh, en als ze alle vier moeten komen roep ik 'puppieeeees!'

Kristina schreef: Mijn schoonvader is "opa" en daar is hij helemaal idolaat van.

Op Charlie heeft 'gaan we naar oma?' ongeveer hetzelfde effect als koekies op de meeste honden.

Alsjeblief niet zeg, maar als een andere dat wel zegt tegen haar eigen hond, dan heb ik daar geen probleem mee, ik zal wel inwendig lachen

Nee ik zeg het nooit.. Alleen als ik boos ben kan ik ze wel roepen met mijn achternaam er achter.. dus mijn naam dragen ze wel..

nee geen mama en papa,

ze hebben wel een opa en oma en weten ook wie dat zijn

Nee, ik ben het vrouwtje en mijn man het baasje. De kinderen zijn kleine vrouwtje en kleine baasje
Moet zeggen dat ik het nooit gehoord heb, misschien meer iets voor eigenaren van kleine hondjes?

mariabel schreef:Nee ik zeg het nooit.. Alleen als ik boos ben kan ik ze wel roepen met mijn achternaam er achter.. dus mijn naam dragen ze wel..

Dit herken ik danwel, dat doe ik ook haha
En ik heb een beetje gelogen we zeggen idd wel tegen ze dat we naar oma gaan, maar dat wilde mijn schoonmoeder zelf dat ze zo genoemd werd

ahum.



Yep. Maar wel enkel thuis. "Kom maar lekker liggen bij mama" "wat ben je toch een mama`s hondje"

schandàlig.

Ja hoor, ik ben ook de mama van de hondjes. Niet dat ik dat op straat ook roep, dat dan weer niet . En nee ik zie ze ook niet als mijn kinderen, het zijn en blijven mijn honden. Maar ze zitten wel graag bij hun mama

Zeeuws meisje schreef:Ja hoor, ik ben ook de mama van de hondjes. Niet dat ik dat op straat ook roep, dat dan weer niet . En nee ik zie ze ook niet als mijn kinderen, het zijn en blijven mijn honden. Maar ze zitten wel graag bij hun mama

Voornamelijk zijn we vrouwtje & baasje. Maar het komt echt wel voor dat ik wel eens zeg (vooral als ie z'n droopy hoofd trekt) 'kom maar bij mammieeee'
Ik zie hem niet als een kind maar als een hond. Maar hij is wel een mama's kindje
Mijn moeder is trouwens ook oma en ook hij weet dat precies.

Nee, geen papa en mama. Wel een oma En als ik mijn vader op stang wil jagen ook een opa

Als ze moet komen is het gewoon kom hier en niet kom maar eens naar... Wij zijn gewoon baasje en vrouwtje maar ze is wel een mama's kindje.
De opa en oma zijn voor haar de buren. Als je zegt daar is buurman of buurvrouw dan wordt ze helemaal blij

haha opa en oma zeg ik ook, alleen maar omdat mijn moeder het zo vreselijk vindt

Ik ben helemaal niks voor de honden.
Ik ben alleen dus er is geen ander baasje, ik roep ze gewoon bij hun naam als ik ze nodig ben haha.

O ja hoor ik ben mama, mijn moeder is oma en mijn zus is tante, en danja heeft een broer en 2 zussen, en nee ik schaam me daar niet voor vaak vinden mensen het hilarisch staat ze dan naar haar klapkaken 'kom maar bij mama', ach ik vertel ze alles en ze doen altijd netjes of ze me begrijpen
Tja het is er gewoon ingegroeid, Monky was daar heel gevoelig voor, die wist ook alles en lulde regelmatig gezellig mee, ik mis hem
En daarentegen zeg ik foei tegen Danja als zij iets niet mag

Ik ben nog uit de tijd van de grote emancipatiegolf in de vorige eeuw: ook 'vrouwtje' verafschuw ik!
Onze hond heeft gewoon een lange baas en een korte baas...

Tuurlijk, ik ben mamma en mijn vriend is pappa. Maar 'kom maar bij mamma' gebruik ik meestal alleen binnen, dat is meer om te snuggelen. Als ik buiten wil dat ze bij me komen zeg ik hun naam en dan 'kom' erachteraan, op een wat strengere toon dan binnen. Dat werkt beter. Maar het zijn maar woorden, voor een hond meer een klank en ze onthouden die klank. Ik heb twee honden dus ik zeg altijd eerst hun naam en dan een commando. O en het maakt me echt niks uit wat anderen daarvan vinden hoor, ik let daar niet op. Als ze maar luisteren, dat vind ik wel belangrijk. Ik vind het erger als ze niet luisteren dan dat mensen vinden dat ik gekke dingen tegen ze zeg.

Sinds Elyna's geboorte betrap ik me er wel eens op dat ik idd tegen Boomer zeg dat hij maar bij mama moet komen
Ik ben niet zijn mama, ik ben het vrouwtje