Alweer een jaar geleden.... Sorbonne
Geplaatst: 18 jan 2013 22:42
Pffff, een raar jaar. Een bewogen jaar, maar over 1,5 uur is er echt al weer een heel jaar voorbij.
De hond die mij leerde hoe ik met honden om moest gaan. De hond die ik af en toe achter het behang kon plakken,
en soms zelfs dacht 'oh help, je wordt toch geen 15 hé?!' Maar aan de andere kant wilde ik natuurlijk niks liever.
Mijn maatje. Ondanks je nukken en grillen snapten we elkaar.
En nu, nu zijn we een jaar verder, en is er een hele hoop veranderd. Caro hoog zwanger, wat had je het leuk gevonden
om de kleine te ontmoeten, want je was dol op kinderen. Maar oh, wat geeft het ook een rust, want ondanks dat je dol was op kinderen,
vertrouwde ik je nooit 100 procent.
Niet meer constant op deuren letten, niet meer constant het aanrecht op hoeven ruimen. Niet meer alle hoeken afschermen waar je kon gaan zitten
en er niet meer uit wilde komen. Het brengt rust ja, ook in de roedel. Maar ook een hoop gemis. Wat vrat je een aandacht, maar wat had ik dat voor je over.
Mijn "once in a lifetime" hond. Iemand zei ooit 'je zult zien, met pups die je aanschaft is de band nog intenser', maar dat had diegene mooi mis.
Hoe dol ik ook ben op de rest, jij en ik hadden een klik die niet te omschrijven valt.
Niet te lang meer treuren. Ik ga niet elk jaar weer filmpjes maken, maar 1 jaar na dato, dat heb je toch wel verdiend die herinnering.
Dag lieve Sorbonne.
De hond die mij leerde hoe ik met honden om moest gaan. De hond die ik af en toe achter het behang kon plakken,
en soms zelfs dacht 'oh help, je wordt toch geen 15 hé?!' Maar aan de andere kant wilde ik natuurlijk niks liever.
Mijn maatje. Ondanks je nukken en grillen snapten we elkaar.
En nu, nu zijn we een jaar verder, en is er een hele hoop veranderd. Caro hoog zwanger, wat had je het leuk gevonden
om de kleine te ontmoeten, want je was dol op kinderen. Maar oh, wat geeft het ook een rust, want ondanks dat je dol was op kinderen,
vertrouwde ik je nooit 100 procent.
Niet meer constant op deuren letten, niet meer constant het aanrecht op hoeven ruimen. Niet meer alle hoeken afschermen waar je kon gaan zitten
en er niet meer uit wilde komen. Het brengt rust ja, ook in de roedel. Maar ook een hoop gemis. Wat vrat je een aandacht, maar wat had ik dat voor je over.
Mijn "once in a lifetime" hond. Iemand zei ooit 'je zult zien, met pups die je aanschaft is de band nog intenser', maar dat had diegene mooi mis.
Hoe dol ik ook ben op de rest, jij en ik hadden een klik die niet te omschrijven valt.
Niet te lang meer treuren. Ik ga niet elk jaar weer filmpjes maken, maar 1 jaar na dato, dat heb je toch wel verdiend die herinnering.
Dag lieve Sorbonne.