Logboek Vovo
Geplaatst: 31 dec 2012 00:40
Toevoeging 9 januari: Heb zn naam even veranderd in de titel, het is een Koreaanse artiestennaam van de gitarist van een van de de beste rockbands uit Zuid-Korea (vinden vriend en ik dan), uitgesproken als Boh-Boh, en de B is zacht, beetje richting V, de Koreanen zelf schrijven het 부부, en in abc letters schrijven ze Vovo, vandaar!
---(18 januari: ik zie nu pas dat ik de oe en oo door elkaar heb gehaald, volgens mij staat er nu Boe boe ipv Bo bo, naja mn Koreaans is nog niet al te best
---
Nu schrijf ik nog Bobo en Vovo door elkaar, maar hij heet gewoon Vovo
Om meteen met de deur in huis te vallen: De tweede dag dat Bobo bij ons was heb ik een uur met het asiel aan de telefoon gezeten want ik had n grote bek gekregen en was daardoor nogal geintimideerd geraakt (NB ik ben dus niets gewend qua omgang met honden, tis allemaal nieuw voor mij)
De volgende dag had ie van mij wel weer weg gemogen, maar aangezien dat de absoluut allerlaatste optie is heb ik bij vriend aangedrongen op het zo spoedig mogelijk laten komen van een honden gedrags deskundige.
Die is bij ons thuis geweest, veel van opgestoken, en over ruim een week komt ze nog een keer langs om te kijken hoe het ons vergaat.
Verder vonden wij dat ie wel erg poepte van de Prins brokken van het asiel, dus toen de gedragsdeskundige opperde om hem twee weken te laten "kuren" dmv een vers vlees dieet, en daarbij uitlegde dat daar veel meer van wordt opgenomen in het lichaam en er dus niet 4x per dag van die enorme bergen poep uit hoeven, hebben we een lade in de diepvriezer vrijgemaakt voor een doos van die vleesworsten van Kivo.
In het begin had ie bijna keutels, heb er toen wat olijfolie aan toegevoegd, en vandaag had ie behoorlijk dunne, dus de hoeveelheid olijfolie maar weer wat teruggeschroefd.
Of zijn plaats binnen de roedel hem al helemaal duidelijk is vraag ik me af, hij gedraagt zich iedere dag weer wat netter en gehoorzamer, maar af en toe springt ie nog wel tegen me op, of legt een poot op mij, of duwt zn kop tegen me aan op een wat dwingende manier zo van "aaien, NU". En tijdens het eten zit ie, weliswaar op een ruime afstand, constant te loeren, en zodra er iets op de grond valt dan is ie er als de kippen bij.
De pensbrokjes als beloning voor goed gedrag bij het oefenen heb ik even gelaten voor wat ze waren, zodra er wat lekkers in was gegaan kreeg hij niet lang daarna wat praatjes, dus even geen lekkere snacks van mij. Ja goed verstopt achterin een oude pantoffel, en niet al te lekkere dingen, dan moet ie er eerst maar wat moeite voor doen om het te pakken te krijgen
Spelen doet ie pas sinds een paar dagen.
De tuin is ook nog steeds niet helemaal ontdekt, hij blijft overal snuffelen als ie daar even vrij rondloopt (onder supervisie)
Zn eerste speel moment was toen ie op zn rug ging liggen kronkelen in het gras, dat zag er heel genietend en blij uit, een mooi moment!
Hij reageert vrij fel op gillend langsrennende kinderen, dan vliegt ie naar het tuinhek en gaat flink blaffen, verder zijn er bepaalde mannen die iets in hem oproepen op de een of andere manier, en ook de vele buurtkatten zijn bron van schrik, opwinding en jacht drang. Dus onze oude kat woont nu nog eventjes in de zogenaamde alfa zone
Hond heeft woonkamer en keuken, kat heeft gang, voordeur, trap, eerste etage en zolder. En mist de tuin en woonkamer niet echt, wel mijn aandacht. Ik probeer dus zo vaak mogelijk even bij m op bed te gaan liggen, en verwen hem met wat fliebertjes van dat Kivo vlees, en hij krijgt nu ook wat meer nierdieetsnoepjes dan voor de hond er was.
Heb ook geprobeerd met m te spelen maar daar geeft ie niet om, hij wil het liefst onder de dekens tegen mn buik en dan keihard knorren en kwijlen
Vandaag deed Bobo weer een poging om zn grenzen te verleggen, wij zaten op 1 bank en hij maakte aanstalten om op de andere bank te gaan liggen. Een simpel UH volstond. Dat was anderhalve week geleden wel anders, toen kwam ik terug van boodschappen doen, en toen lag ie prinsheerlijk op de bank (waar mn vriend meestal zit), en hij ging er pas vanaf toen ik vlakbij hem was en qua armlengte hem bij zn halsband had kunnen pakken. Toen moest ik mn commando nog n keertje ferm herhalen, en toen ging hij van de bank en liep weg, en ik meende een soort beledigd onderdrukt bromblafje te horen (ligt zo enorm op de loer, om hond menselijke eigenschappen toe te dichten!!!)
De omgang met mensen verloopt ook steeds beter, de eerste keer dat ik langs een paar bekenden uit de buurt liep stonden zn rugharen meteen rechtop, maar een op een met een vrouwelijke kennis even op een bankje zitten en een sigaretje roken ging al stukken beter.
Wij waren zo in gesprek dat we geen aandacht aan hem schonken, en toen zag ik hem voorzichtig en nieuwsgierig haar schoenen besnuffelen (zij heeft zelf twee honden)
Omgang met andere honden varieert, soms wordt er zo gekeft vanaf de overkant van de straat dat ik er zelf geirriteerd van raak, maar dat doet m dan niets, en soms hoeft ie maar een vleug van een hond in de verte op te vangen of hij gaat aan de lijn trekken om maar zo snel mogelijk die kant op te kunnen.
Wat dat trekken betreft heeft ie de afgelopen dagen van mij een stoomcursus niet trekken gekregen, verplicht, uit lijfsbehoud, want op Kerstavond was ik zn poepzakje aan het dichtknopen en hij gaf me toch een ruk, dat ik een spier in mn rug verrekte en de eerste kerstdag stijf heb gestaan van de paracetamol, en tweede kerstdag savonds verrekte ik nog eens iets bij het gaan verzitten op de bank, dat ik 27 december smorgens vroeg aan de telefoon hing met de huisarts en hem tijdens het consult heb gevraagd om een paardenmiddel tegen de pijn.
De dag daarna ging het alweer beter, mede dankzij een bezoek aan de fysiotherapeut.
Een van de leukste momenten met Bobo was gisteren, toen kwamen we een nogal klein uitgevallen Border Collie teefje tegen, heel onderdanig, liep los met dr baasje, en Bobo leek wel verliefd!! Kon geen genoeg krijgen van snuiven aan dr kontje, bleef maar achter haar aan hobbelen, en toen wel duidelijk was dat hij daar nog wel even mee door kon gaan en er voorlopig geen genoeg van zou krijgen ben ik doorgelopen, en hij bleef een halve kilometer lang continu achterom kijken, vond ik zo leuk om die kant van hem te zien!
Nou dit was wel weer genoeg geleuter voor dit moment, opbouwende kritiek, vragen, verhalen van anderen over de eerste tijd met hun asielhond, ik lees t graag!
---(18 januari: ik zie nu pas dat ik de oe en oo door elkaar heb gehaald, volgens mij staat er nu Boe boe ipv Bo bo, naja mn Koreaans is nog niet al te best
---Nu schrijf ik nog Bobo en Vovo door elkaar, maar hij heet gewoon Vovo
Om meteen met de deur in huis te vallen: De tweede dag dat Bobo bij ons was heb ik een uur met het asiel aan de telefoon gezeten want ik had n grote bek gekregen en was daardoor nogal geintimideerd geraakt (NB ik ben dus niets gewend qua omgang met honden, tis allemaal nieuw voor mij)
De volgende dag had ie van mij wel weer weg gemogen, maar aangezien dat de absoluut allerlaatste optie is heb ik bij vriend aangedrongen op het zo spoedig mogelijk laten komen van een honden gedrags deskundige.
Die is bij ons thuis geweest, veel van opgestoken, en over ruim een week komt ze nog een keer langs om te kijken hoe het ons vergaat.
Verder vonden wij dat ie wel erg poepte van de Prins brokken van het asiel, dus toen de gedragsdeskundige opperde om hem twee weken te laten "kuren" dmv een vers vlees dieet, en daarbij uitlegde dat daar veel meer van wordt opgenomen in het lichaam en er dus niet 4x per dag van die enorme bergen poep uit hoeven, hebben we een lade in de diepvriezer vrijgemaakt voor een doos van die vleesworsten van Kivo.
In het begin had ie bijna keutels, heb er toen wat olijfolie aan toegevoegd, en vandaag had ie behoorlijk dunne, dus de hoeveelheid olijfolie maar weer wat teruggeschroefd.
Of zijn plaats binnen de roedel hem al helemaal duidelijk is vraag ik me af, hij gedraagt zich iedere dag weer wat netter en gehoorzamer, maar af en toe springt ie nog wel tegen me op, of legt een poot op mij, of duwt zn kop tegen me aan op een wat dwingende manier zo van "aaien, NU". En tijdens het eten zit ie, weliswaar op een ruime afstand, constant te loeren, en zodra er iets op de grond valt dan is ie er als de kippen bij.
De pensbrokjes als beloning voor goed gedrag bij het oefenen heb ik even gelaten voor wat ze waren, zodra er wat lekkers in was gegaan kreeg hij niet lang daarna wat praatjes, dus even geen lekkere snacks van mij. Ja goed verstopt achterin een oude pantoffel, en niet al te lekkere dingen, dan moet ie er eerst maar wat moeite voor doen om het te pakken te krijgen
Spelen doet ie pas sinds een paar dagen.
De tuin is ook nog steeds niet helemaal ontdekt, hij blijft overal snuffelen als ie daar even vrij rondloopt (onder supervisie)
Zn eerste speel moment was toen ie op zn rug ging liggen kronkelen in het gras, dat zag er heel genietend en blij uit, een mooi moment!
Hij reageert vrij fel op gillend langsrennende kinderen, dan vliegt ie naar het tuinhek en gaat flink blaffen, verder zijn er bepaalde mannen die iets in hem oproepen op de een of andere manier, en ook de vele buurtkatten zijn bron van schrik, opwinding en jacht drang. Dus onze oude kat woont nu nog eventjes in de zogenaamde alfa zone
Hond heeft woonkamer en keuken, kat heeft gang, voordeur, trap, eerste etage en zolder. En mist de tuin en woonkamer niet echt, wel mijn aandacht. Ik probeer dus zo vaak mogelijk even bij m op bed te gaan liggen, en verwen hem met wat fliebertjes van dat Kivo vlees, en hij krijgt nu ook wat meer nierdieetsnoepjes dan voor de hond er was.
Heb ook geprobeerd met m te spelen maar daar geeft ie niet om, hij wil het liefst onder de dekens tegen mn buik en dan keihard knorren en kwijlen
Vandaag deed Bobo weer een poging om zn grenzen te verleggen, wij zaten op 1 bank en hij maakte aanstalten om op de andere bank te gaan liggen. Een simpel UH volstond. Dat was anderhalve week geleden wel anders, toen kwam ik terug van boodschappen doen, en toen lag ie prinsheerlijk op de bank (waar mn vriend meestal zit), en hij ging er pas vanaf toen ik vlakbij hem was en qua armlengte hem bij zn halsband had kunnen pakken. Toen moest ik mn commando nog n keertje ferm herhalen, en toen ging hij van de bank en liep weg, en ik meende een soort beledigd onderdrukt bromblafje te horen (ligt zo enorm op de loer, om hond menselijke eigenschappen toe te dichten!!!)
De omgang met mensen verloopt ook steeds beter, de eerste keer dat ik langs een paar bekenden uit de buurt liep stonden zn rugharen meteen rechtop, maar een op een met een vrouwelijke kennis even op een bankje zitten en een sigaretje roken ging al stukken beter.
Wij waren zo in gesprek dat we geen aandacht aan hem schonken, en toen zag ik hem voorzichtig en nieuwsgierig haar schoenen besnuffelen (zij heeft zelf twee honden)
Omgang met andere honden varieert, soms wordt er zo gekeft vanaf de overkant van de straat dat ik er zelf geirriteerd van raak, maar dat doet m dan niets, en soms hoeft ie maar een vleug van een hond in de verte op te vangen of hij gaat aan de lijn trekken om maar zo snel mogelijk die kant op te kunnen.
Wat dat trekken betreft heeft ie de afgelopen dagen van mij een stoomcursus niet trekken gekregen, verplicht, uit lijfsbehoud, want op Kerstavond was ik zn poepzakje aan het dichtknopen en hij gaf me toch een ruk, dat ik een spier in mn rug verrekte en de eerste kerstdag stijf heb gestaan van de paracetamol, en tweede kerstdag savonds verrekte ik nog eens iets bij het gaan verzitten op de bank, dat ik 27 december smorgens vroeg aan de telefoon hing met de huisarts en hem tijdens het consult heb gevraagd om een paardenmiddel tegen de pijn.
De dag daarna ging het alweer beter, mede dankzij een bezoek aan de fysiotherapeut.
Een van de leukste momenten met Bobo was gisteren, toen kwamen we een nogal klein uitgevallen Border Collie teefje tegen, heel onderdanig, liep los met dr baasje, en Bobo leek wel verliefd!! Kon geen genoeg krijgen van snuiven aan dr kontje, bleef maar achter haar aan hobbelen, en toen wel duidelijk was dat hij daar nog wel even mee door kon gaan en er voorlopig geen genoeg van zou krijgen ben ik doorgelopen, en hij bleef een halve kilometer lang continu achterom kijken, vond ik zo leuk om die kant van hem te zien!
Nou dit was wel weer genoeg geleuter voor dit moment, opbouwende kritiek, vragen, verhalen van anderen over de eerste tijd met hun asielhond, ik lees t graag!
en bang herken ik ook wel een btje ik heb de 1e paar dagen ook een btje "niet-thuis in eigen huis" rondgelopen, niet perse bang maar wel wat onwennig. Wat betreft dit forum... het hoeft niet alleen als jij dat wil, je zit er niet aan vast 
t brengt ook wat ontspanning - als je kalm aan begint