Vigo (02-11-2012) en Esza (+19-06-2012)
Geplaatst: 01 dec 2012 11:33
Dag,
een tijd niet hier geweest en daarmee ineens broer en zus samen toe te voegen aan de "In Memoriam".
Samen begonnen in een doosje voor de deur van Kimba, samen daar opgegroeid en samen laten zien hoe anders een hond kan worden in dezelfde omstandigheden: Vigo de blije levensgenieter en allemansvriend, Esza de ernstige en eenkennige dame die dan toch zo intens kon genieten en met gekke bokkensprongen blij kon zijn.
Broer en zus zijn ruim resp. bijna 13 geworden. Hij woonde bijna 8 jaar in Kimba, zij bijna 9 tot ze naar Nederland kwamen.
Esza hebben we op 19 juni laten inslapen. We waren toen enkele weken bezig met de behandeling van leukemie. Dat leek eerst de goede kant op te gaan, tot ze ineens instortte en we er achter kwamen dat ze óók nog een uitgezaaide anaalkliertumor had. En zoals de oncoloog zei: daar kan ik ook niet tegenop. We hebben haar opgepakt en mee naar huis genomen en nog dezelfde dag de dierenarts laten komen...
Mijn meisje, ze hing zo ontzettend aan mij... (en ik aan haar) Ze is niet meer en ze wordt nog dagelijks gemist. Ze leek misschien de stille factor, maar wat was je eigenlijk aanwezig...
En Vigo, gekke blije Piep. Elke dag, maand, en jaar die hij heeft geleefd na het overwinnen van de bottumor is een bonus geweest. Wie had gedacht dat hij alle statistieken zou verslaan en - met een pootje minder maar vol goede moed - het nog bijna 4 jaar zou rekken nadien. We wisten eigenlijk al lang waar het mis op zou gaan en dat is ook precies gebeurd. Op een ochtend kon hij niet meer lopen, staan of zelfs stabiel zitten omdat ook de andere poten op waren. Hij wilde het niet meer. Ondanks dat het koppie er nog volop bij was was het overduidelijk. Vol enthousiasme een kuipje kattenvoer leeglebberend is hij gaan slapen. Je hebt ons en heel veel mensen om ons heen keer op keer weer blij laten worden van alleen al je aanblik. Die blije kop, die levensmoed en die wil om er ondanks alles elke dag wat van te maken... onnavolgbaar.
Dag jongens.
een tijd niet hier geweest en daarmee ineens broer en zus samen toe te voegen aan de "In Memoriam".
Samen begonnen in een doosje voor de deur van Kimba, samen daar opgegroeid en samen laten zien hoe anders een hond kan worden in dezelfde omstandigheden: Vigo de blije levensgenieter en allemansvriend, Esza de ernstige en eenkennige dame die dan toch zo intens kon genieten en met gekke bokkensprongen blij kon zijn.
Broer en zus zijn ruim resp. bijna 13 geworden. Hij woonde bijna 8 jaar in Kimba, zij bijna 9 tot ze naar Nederland kwamen.
Esza hebben we op 19 juni laten inslapen. We waren toen enkele weken bezig met de behandeling van leukemie. Dat leek eerst de goede kant op te gaan, tot ze ineens instortte en we er achter kwamen dat ze óók nog een uitgezaaide anaalkliertumor had. En zoals de oncoloog zei: daar kan ik ook niet tegenop. We hebben haar opgepakt en mee naar huis genomen en nog dezelfde dag de dierenarts laten komen...
Mijn meisje, ze hing zo ontzettend aan mij... (en ik aan haar) Ze is niet meer en ze wordt nog dagelijks gemist. Ze leek misschien de stille factor, maar wat was je eigenlijk aanwezig...
En Vigo, gekke blije Piep. Elke dag, maand, en jaar die hij heeft geleefd na het overwinnen van de bottumor is een bonus geweest. Wie had gedacht dat hij alle statistieken zou verslaan en - met een pootje minder maar vol goede moed - het nog bijna 4 jaar zou rekken nadien. We wisten eigenlijk al lang waar het mis op zou gaan en dat is ook precies gebeurd. Op een ochtend kon hij niet meer lopen, staan of zelfs stabiel zitten omdat ook de andere poten op waren. Hij wilde het niet meer. Ondanks dat het koppie er nog volop bij was was het overduidelijk. Vol enthousiasme een kuipje kattenvoer leeglebberend is hij gaan slapen. Je hebt ons en heel veel mensen om ons heen keer op keer weer blij laten worden van alleen al je aanblik. Die blije kop, die levensmoed en die wil om er ondanks alles elke dag wat van te maken... onnavolgbaar.
Dag jongens.
