Benny 15 jaar
Geplaatst: 25 okt 2012 11:12
Jou leven begon bij ons als 3 jarig hondje.
Ik groeide met jou op.
Je was bang, geslagen en gebroken.
Je was erg bang voor mannen, waarschijnlijk geslagen. Je dook weg als iemand je wilde aaien.
Het duurde lang voordat je eindelijk uit jezelf naar mijn vader ging.
Maar wij hebben je het vertrouwen kunnen terug geven in mensen.
Als je alleen thuis moest blijven sloeg de angst toe, je had erge verlatingsangst.
Ook dat konden we bij jou weg nemen. Je kon weer normaal thuis blijven zonder iets te vernielen.
Je had niets met andere honden, was er bang voor en blafte luid om zo ervoor te zorgen dat ze je niets deden.
In de laatste jaren kon je prima met andere honden.
Je blafte niet meer, ook niet tegen vreemde honden, je wist dat je beschermd werd.
Alle vakanties ging jij met ons mee.
Je bent op veel plaatsen ben je geweest, maar de zee, dat vond je geweldig!
Toen kwam Terre in je leven. Een vriend waar je de laatste jaren veel op zou leunen.
Waar hij was, was jij en andersom.
Je kreeg Cushing, gelukkig ging het met medicatie aardig goed en had je nog steeds veel plezier in je leven.
Ook werd je dement. Je wist soms de weg naar huis niet meer of herkende je Terre niet.
Ook voer, waar je in je eerste paar jaar niets om gaf, werd nu een echte passie voor jou.
Toen werd je opeens erg ziek. We gingen naar de dierenarts die een bloedonderzoek deed.
Jouw leverwaardes waren hoog werd ons verteld. Er zou ergens een ontsteking zitten die de koorts veroorzaakte.
Dus kreeg je verschillende medicatie toegedient om de ontsteking weg te nemen.
De dag daarop was je nog steeds niet beter, dus gingen we weer terug.
Eten deed je niet meer en water likte je uit een spuitje, dit was geen leven voor jou.
Daar gekomen zei deze dierenarts dat een van de leverwaardes zo hoog was dat het niet te meten viel.
Hier schrokken we erg van, dat wisten we gisteren nog niet..
We hadden nog een keus om jou aan de prednisolon te zetten om de lever op te peppen.
Maar dat wilden we jou niet aandoen jochie, het was niet meer Benwaardig zo.
Jij was altijd actief, balletje gooien, wandelen en spelen met een voetbal.
Het kon zo niet meer voor jou, dus hebben we je laten gaan jongen.
Je was snel weg, je lichaam was op.
Rust zacht lieverd, je wordt erg gemist!
Ik groeide met jou op.
Je was bang, geslagen en gebroken.
Je was erg bang voor mannen, waarschijnlijk geslagen. Je dook weg als iemand je wilde aaien.
Het duurde lang voordat je eindelijk uit jezelf naar mijn vader ging.
Maar wij hebben je het vertrouwen kunnen terug geven in mensen.
Als je alleen thuis moest blijven sloeg de angst toe, je had erge verlatingsangst.
Ook dat konden we bij jou weg nemen. Je kon weer normaal thuis blijven zonder iets te vernielen.
Je had niets met andere honden, was er bang voor en blafte luid om zo ervoor te zorgen dat ze je niets deden.
In de laatste jaren kon je prima met andere honden.
Je blafte niet meer, ook niet tegen vreemde honden, je wist dat je beschermd werd.
Alle vakanties ging jij met ons mee.
Je bent op veel plaatsen ben je geweest, maar de zee, dat vond je geweldig!
Toen kwam Terre in je leven. Een vriend waar je de laatste jaren veel op zou leunen.
Waar hij was, was jij en andersom.
Je kreeg Cushing, gelukkig ging het met medicatie aardig goed en had je nog steeds veel plezier in je leven.
Ook werd je dement. Je wist soms de weg naar huis niet meer of herkende je Terre niet.
Ook voer, waar je in je eerste paar jaar niets om gaf, werd nu een echte passie voor jou.
Toen werd je opeens erg ziek. We gingen naar de dierenarts die een bloedonderzoek deed.
Jouw leverwaardes waren hoog werd ons verteld. Er zou ergens een ontsteking zitten die de koorts veroorzaakte.
Dus kreeg je verschillende medicatie toegedient om de ontsteking weg te nemen.
De dag daarop was je nog steeds niet beter, dus gingen we weer terug.
Eten deed je niet meer en water likte je uit een spuitje, dit was geen leven voor jou.
Daar gekomen zei deze dierenarts dat een van de leverwaardes zo hoog was dat het niet te meten viel.
Hier schrokken we erg van, dat wisten we gisteren nog niet..
We hadden nog een keus om jou aan de prednisolon te zetten om de lever op te peppen.
Maar dat wilden we jou niet aandoen jochie, het was niet meer Benwaardig zo.
Jij was altijd actief, balletje gooien, wandelen en spelen met een voetbal.
Het kon zo niet meer voor jou, dus hebben we je laten gaan jongen.
Je was snel weg, je lichaam was op.
Rust zacht lieverd, je wordt erg gemist!
