In hoever ga je mee in angst van andere mensen voor de hond

[blondie]

Zelf hou ik er rekening mee dat sommige mensen bang zijn van iedere hond of specifiek mijn ras. Rekening in de zin dat ze niet zomaar op iedereen af mogen gaan, niet in het voorbijgaan ineens de neus in iemands jaszak steken of prontificaal ineens stilstaan en de neus omhoog richten omdat ze de persoon of de lucht die iemand bij zich draagt (net kip gehaald) erg interessant vinden. (Bluf had daar een handje van en dan ook recht omhoog kijken naar die persoon)
Bij naderende mensen schat ik ook al in of ze de honden wat eng vinden of niet. Bij neutrale personen mogen ze wat voor me blijven lopen aan de lijn. Zie ik mensen twijfelen dan moeten ze echt even naast me lopen, links zodat mensen me rechts voorbij kunnen lopen.
Eind van de middag zie ik een dame halverwege het veld vlak bij het fietspad staan. Deze dame vind ze eng. Maar al jaren passeert ze als ze op het voetpad loopt en ik ver in het veld ze blijft dan vaak staan om te zien welke richting de honden gaan en ik gooi van haar af dus de honden lopen ook van haar af vanuit haar visie. 1x troffen we elkaar op het fietspad en omdat ze zeer bang was heb ik ze aangelijnt.
Gisteren zag ik haar wel de honden van de buurvouw aaien, kleintjes.
Vandaag dus liep ze met wat leek een wichelroede over het veld. Ik kom aan lijn de honden af en loop van haar af. Bal de andere richting uit. Finn was wat bij de sloot aan het snuffen. Bluf bracht bal weer terug in afwachting van de andere bal.
Ineens de stok de lucht in. "Ik ben bang! Ik ben bang!". Echt normaliter heb ik er veel begrip voor. Maar ze stond denk een kilometer bij me vandaan, de honden keken niet eens naar haar. En ik riep terug dat de honden niet naar haar toe zouden komen. "Maar ik ben bang!". Ik heb niet meer gereageerd en heb de honden niet aangelijnt, er was een moment dat ik het wilde doen, maar ineens had ik het even gehad. Ze keken niet naar haar, ja even, zeker toen ze met de stok ging zwaaien en ging roepen en dat ik terugreageerde. Blijf honden aanlijnen omdat mensen bang zijn terwijl ze niet kijken, omdat andere honden mijn honden niet leuk vinden en dat die eigenaren dat laten gaan omdat ze weten dat ik wel aanlijn op die momenten terwijl ik in verweggistan met ze aan het spelen ben.
Hou echt wel rekening met mensen die bang zijn, weet van een vader dat een bepaalde jongen die er vaak hengelt ook herders eng vind en dan let ik helemaal op dat ze er niet bij in de buurt komen al is het maar om te snuffelen aan de spriet naast de jongen, maar deze was mij echt een brug te ver dat ze verwachtte terwijl ze op grote afstand stond dat ik de honden aangelijnt zou houden terwijl de honden nul interesse in haar hadden.

[verkadej]

tja, mijn zusje is bang voor duitse herders, toen ze jong was is ze eens gebeten. Dan kan ik me zoiets wel voorstellen.
Ze is eigenlijk ook bang voor grote (lees 15+ kilo) honden, of laat ik het zo zeggen, ze houd er niet echt van. Ik respecteer zoiets natuurlijk wel en ik moet zeggen dat ze er goed mee omgaat momenteel, ze aait zelfs onze witte herder wel eens,meer op de kop kloppen. Ik zeg er niks van en ik moedig haar ook niet aan.

Onze buren dat is soms ook wel lastig:

Een buurman begon te dementeren. Dat is op zich al niet leuk maar hij was echt bang voor honden.
Toen hij eens door een taxi chauffeur uit het busje werd gezet, hebben wij hem voor een kwartiertje in huis gehad. Na een paar niet zulke vriendelijke woorden uit te hebben gewisseld met de chauffeur pakte ik hem bij de arm (hij is 1 meter 45 hoog en ik 1.95), en nam hem mee, toen we bij ons op het tuinpad liepen begonnen onze honden aan te slaan en het mannetje voelde zich duidelijk een beetje ongemakkelijk, hij keek even omhoog en vroeg:


Die honden, die eten me toch niet op he??

Ik heb me bijna in de broek gepiest maar zei met stalen gezicht:
Neh die maken je wel dood, maar doen er heel lang over ze proberen je huid week te maken door te likken.

Toch maar even de honden in de keuken gedaan en een dichtbij wonend familie lid opgehaald....

[Es]

Ligt eraan waar, in een losloop gebied zoals in een bos doe ik ik niks, mijn honden lopen dan ook door, en ze mogen er los, maar tussen de mensen zorg ik dat de honden er niet bij kunnen door ze aan te lijnen. Ik was vroeger voor grote honden bang, weet nog hoe eng dat was.

Er lopen hier veel kinderen in vind niet dat die ongevraagd met mijn soms te enthousiaste jacks besnuffeld en afgelikt hoeven te worden. Of van hun speen beroofd...(is gebeurd met mijn buurjongetje waar ik even op moest passen in huis , gelukkig hebben ze zelf honden en konden ze erom lachen).

[S@ndr@]

nou het varieert echt, het stelt mensen ook niet gerust als ik de hond toep en aanlijn, dan denken ze dat er een reden is en dat is "vast de hond" en natuurlijk niet zij .
dus meestl loop ik met blik op oneindig en hoofd afgewend door, ze moeten al heel blund zijn willen ze mijn signalen niet zien, namelijk is wil geen contact en mijn hond ook niet, dus doorlopen
Tenzij ze heel hysteriech doen, dan ga ik meestal zonder ze aan te kijken de andere kant op, en dan gewoon even nonchalant roepen zo van who cares.
heel vreemd , maar dat geeft dan meeestal de indruk, van zij maakt zich niet druk dus dan zal het wel goed zijn

[empyree]

Tijdens een wandeling kom ik nooit iemand tegen dus daar hoef ik geen rekening mee te houden en als hier visite komt doen we altijd de even naar buiten of in de serre (als het slecht weer is ) dus iedereen kan veilig binnen komen Als ze honden leuk vinden mogen ze er dan bij komen en anders blijven ze buiten!

[Nerazi]

Ik laat Enzi ook niet op iedereen aflopen, dit wilt hij zelf trouwens ook niet. Maar als hij in een losloopgebied loopt, ga ik niet moeilijk doen voor mensen die bang zijn voor honden. Dan moet je maar niet in dat losloopgebied gaan lopen, vind ik dan.

[Icecold81]

Ik probeer er wel rekening mee te houden, loop sowieso eigenlijk veel aangelijnd met Kay en Kay reageert overigens ook echt op bange mensen door idioot te gaan staan blaffen cq grommen...
Thuis als er kids komen is Kay gewoon te lomp met springen en kusjes willen geven in enthousiasme, dus leg ik hem vaak in een andere ruimte...

Gaat eigenlijk vanzelf...

Zo op een km afstand zou ik Kay ook aanlijnen, want die stuift er gewoon op af als het hem interessant lijkt... Maar als je honden niks doen en op jou letten... had ik ook maling aan die mevrouw

[baldur]

ik heb kleine hondjes dus dat mensen bang zijn heb ik nog niet mee gemaakt.
ik zou ze ook pas aanlijnen als ik dicht in de buurt van bange mensen was.

[Aviva]

Bij ons lopen veel medelanders die dus best wel heel erg bang zijn voor honden. Hoe klein ze ook zijn.
Maar wij wandelen in een honden uitlaat gebied. Dus als ze echt bang zijn voor honden moeten ze maar ergens anders gaan lopen. Ik ga niet voor ze aan de kant.
Ik hou wel mijn honden netjes kort als ze langslopen zodat niet ineens een hond tegen ze aanspringt.

Maar in het scenario van de TS zou ik ook niet zo snel mijn honden aanlijnen hoor. Beetje overdreven.
Ik had waarschijnlijk zelfs tegen haar gezegd dat als ze zo door zou blijven gaan met gillen dat de honden dan juist naar haar toe lopen om te kijken wat er aan de hand is!

[Elmo/maureen]

Ik houd er wel rekening mee. Alleen af en toe bij een tante van mij, heb ik de neiging om Elmo los te laten. Die doet zo 'spastisch' als ze een hond ziet Terwijl vorig jaar bij de bruiloft, Elmo naast haar stond te schooien om de taart

[bouvierpoedel]

Angst is angst ook al is het voor de andere partij aanstellerij.
Kleine moeite om je hond/en aan te lijnen toch.?
Vooral als iemand het zo duidelijk aangeeft.

[Irta]

Ik zou gewoon aanlijnen als iemand zo duidelijk aangeeft bang te zijn. Voor mij een kleine moeite en voor die ander een grote geruststelling.

Eens

[macho-hayley]

Bij mensen die ik moet passeren lijn ik aan, hou ik ze kort. Bij iemand die op zo'n afstand gaat staan roepen op een plek waar ze los mogen lopen wil ik ze best even bij mij roepen of even de aan de halsband/tuig vastpakken zodat die persoon weg kan gaan. Mocht die persoon daar dan gewoon blijven staan, ga ik ook verder met datgene waar ik mee bezig was, op gepaste afstand. Mijn honden lopen ook nooit naar vreemde mensen of honden toe.

[Fin]

Angst is angst ook al is het voor de andere partij aanstellerij.
Kleine moeite om je hond/en aan te lijnen toch.?
Vooral als iemand het zo duidelijk aangeeft.

Het is soms ook wel eens aanstellerij hoor.

[~Suzanne~]

Ik zou gewoon aanlijnen als iemand zo duidelijk aangeeft bang te zijn. Voor mij een kleine moeite en voor die ander een grote geruststelling.

Eens

+1

Natuurlijk "op een kilometer afstand" maar het is mijn taak te zorgen dat anderen geen overlast hebben van mijn dieren.

Natuurlijk is het soms niet handig als bange mensen een "hondenloslooproute" wandelen maar goed, ze hebben het RECHT daar te lopen.

Als mensen het aangeven roep ik ze probleemloos bij me!
Wat dat betreft is het net een kaarteje .. kleine moeite .. groot plezier.

Suzanne

[krullie]

mijn hond ziet andere mensen niet eens.
hij is een ster in het negeren al sta je vlak voor hem.
alleen als er echt aangegeven word dat ze panisch zijn dan roep ik hem bij me.
als ik dan langs ben zeggen ze: hij zag me niet eens.

[Eline*]

Angst kan ook gewoon irreeel zijn en ik zorg ervoor dat niemand last heeft van mijn honden, maar ik ga niet mijn honden aanlijnen als er iemand een eind verderop hysterisch staat te doen. Kom ik bij een bangerd in de buurt hou ik natuurlijk mijn honden bij me, maar meedoen met hysterische type´s doe ik niet. Als ik ergens bang voor ben loop ik ook om als ik tevens vind dat ik me aanstel.

[samantha!]

Mijn honden lopen sowieso uit zichzelf al om mensen heen en zullen er niet naar toe gaan.
Maar goed, dat weet diegene natuurlijk ook niet, dus als iemand echt heel bang is en diegene moet passeren ofzo roep ik ze gewoon even en laat ze zitten, kleine moeite.

[Daisy@]

Ik kan best ver meegaan in angst. (m'n angst voor spinnen kan ik ook niet verklaren, ze zijn zó klein)
Kan me de angst voor honden ook wel voorstellen soms. Zelf heb ik weinig hysterisch gedoe meegemaakt. Indy loopt tot aan de polder los, kom ik iemand tegen moet ze bij me komen. Maar zij heeft eigenlijk weinig interesse in vreemde mensen.
De heren laat ik niet los. Mensen lopen wel eens de andere kant op, moeten hun weten, lekker rustig. Ik heb altijd wel honden gehad die angst inboezemen, begrijpelijk ook wel. En ik heb geen behoefte aan contact als ik met de honden loop, dus prima geregeld.

Ik heb een vriendin die ook doodsbang is voor grote honden, wat ook zijn reden heeft. Met haar kan ik meegaan. Toen we nog de rottweilers hadden in huis deed ik ze in de achterkamer als zij kwam.
Tot we eens buiten zaten, ze vond het tijd dat de honden er ook bij zouden komen. (ze wil er oprecht aan werken)
De teef vond ze acceptabeler, die was ook minder onstuimig.
Ze zat te aaien en zei: "Wat is ze toch lief hé, die Daisy." Wij, andere vrienden en haar man, hadden al lang gezien dat het Spike was.
Ze kon er zelf ook om lachen en ging gewoon door met aaien. Spike vond het super, want vrouwen vond hij áltijd oké.

En een keer toen we met Daisy, Spike (rottweilers) en Kelly (mechelteefje) in de polder liepen. Voor het eerst alledrie los. Voor de veiligheid had Spike een muilkorf om. Wij liepen beneden aan de dijk en ze keken ook eigenlijk nooit naar vreemden, boeide ze niet zo.
Fietst er een man over de dijk die riep: "Als hij me bijt dat maak ik hem af hoor." Hebben hem een beetje raar aan gekeken en zijn door gelopen.
Zou het ook best knap vinden als een rottweiler van 50 kilo je aanvalt en je kilt hem ter plekke. Maar goed, die ideeën had Spike totaal niet, die was op zijn gemakje bezig met grassprietjes te snuffelen.
Dat vond ik echt een vreemde reaktie van die man.

[Daisy@]

Haha, ja, dan gaat het wel lukken. Maar eigenlijk was het gewoon komisch. Als Spike nu op hem afgestormd was kon ik zijn reactie prima begrijpen, maar hij keek niet eens naar hem. Alledrie de honden niet, boeide hun niet.

[Lunatic]

Mijn honden lopen sowieso uit zichzelf al om mensen heen en zullen er niet naar toe gaan.
Maar goed, dat weet diegene natuurlijk ook niet, dus als iemand echt heel bang is en diegene moet passeren ofzo roep ik ze gewoon even en laat ze zitten, kleine moeite.

Hier hetzelfde!

[Fizgig]

Interessante discussie inderdaad. Ik zou in het gegeven voorbeeld ook niet aangelijnd hebben. Ik ga namelijk niet mee in gedrag wat gewoon belachelijk is, heb ik als stelregel. Sorry. Angst heb ik respect voor, maar dan moet er ook iets zijn om bang voor te zijn. En op een kilometer afstand is dat gewoon onzin. Mochten mijn honden wel aanstalten maken om naar die mevrouw toe te gaan, kan ik ze altijd nog bij me roepen en aanlijnen.

Mijn honden reageren sterk op bange mensen. Die gaan namelijk staan staren, of wild wapperen met de handen. Dan gaan ze blaffen, borstelen en als ze de kans krijgen, om ze heen springen. Dat is eng en dat wil ik zeker voorkomen en niet in de buurt laten komen van de bange mens (en dat doe ik ook). Ze reageren ook op mensen die raar lopen, maar dat is een veel vriendelijkere reactie, meer speels. Sommige mensen vinden Bruno eng en als we ze tegemoet lopen, gaan ze hem dan aanstaren. Ja, dan reageert ie ook. Ik heb nog nooit de moeite genomen om dat uit te leggen eigenlijk. Misschien ook niet goed. Soms kijken mensen omdat ze ze mooie honden vinden en dan reageren ze helemaal niet. Het is de spanning bij de bange mens die ze oppikken. En daar doe je niks aan natuurlijk.

Misschien heb ik wel te weinig medeleven met mensen die bang zijn voor honden. Maar dat komt ook omdat ik zelf in mijn leven de strijd met mijn angsten allang aan ben gegaan, en heb al flink wat bereikt ondertussen. Dat moest ook wel, ik heb namelijk ptss, chronisch. Door traumatische ervaringen in mijn jeugd. En dan beheerst angst echt je leven. Dus als ik iemand zie die die weg nog moet gaan, word ik ongeduldig, denk ik. Been there, done that, zeg maar. Ik weet wat ervoor nodig is om je angsten te overwinnen en dan denk ik, begin er eens aan. Je weet niet wat je mist van het leven allemaal vanwege je angst. En angst voor honden is best te doen om aan te werken via therapie, daar worden hele goeie resultaten behaald. Maar dan moet je het werk wel doen, en niet blijven hangen in je angst. Dus ergens irriteert het me dan, als je dan zo bang bent, bel je plaatselijke GG&GD en die kunnen je echt verder helpen. Dan hoeft niemand rekening met jou te houden omdat je bang bent. Maar dat is dus persoonlijk.

Ik moet dan aan Cesar Millan denken, die gaat bij angstige honden nooit mee in die angst. De angst is niet nodig dus waarom zou je die aanmoedigen? Zo denk ik er ook over bij mensen, ik ga niet mee in angsten, ik probeer te laten zien dat het niet nodig is om bang te zijn. En dan hoop ik dat ze bij de volgende hond meer vertrouwen hebben. Meer kan ik niet voor ze doen.

[EstherK]

Het was natuurlijk nooit een kilometer.
Of de ogen en het gehoor van blondie moeten echt uitzonderlijk zijn.

Als mensen bang zijn dan lijn ik de honden aan. Kleine moeite.

[Framboise]

Mijn hond gaat echt alleen naar andere mensen toe als ze óf ontzettend raar doen (maar dan kan ik haar vaak al met een ferme 'nee' terugroepen) óf als ze heel uitnodigend gaan kirren - en dan nog kijkt ze eerst even naar me of het goed is. Anders blijft ze sowieso bij me.

Er is hier maar één fatsoenlijk losloopveld, waar ik met haar lekker kan oefenen met apporteren en met de frisbee spelen.
Als er dan mensen aankomen die beginnen te krijsen (het zijn eigenlijk altijd vrouwen) dat ze bang zijn, wijs ik ze vaak op de bordjes 'losloopgebied' en zeg ze dat ze even een stukje om mogen lopen. Als je zo bang bent, dan vind je die 60 meter extra echt niet erg.

Dan mogen ze best op me mopperen, maar als ze er zó makkelijk omheen kunnen, vind ik hun angst niet mijn probleem.
Op een langere loslooproute of in een bos doe ik het altijd wel, dan moet je echt allemaal gebruik maken van hetzelfde pad en doe ik het ook graag voor mensen die het aangeven.

Ik heb hier nooit mensen over de vloer die bang zijn voor honden, maar met kleine neefjes en nichtjes zorg ik altijd dat ik de situatie onder controle heb. Dat de hond bij mij zit en de kinders mogen komen aaien als ze dat willen. Dan leren die kinderen ook om een beetje te ontspannen, want een hond in de kamer betekent niet direct dat er iets engs gaat gebeuren.
Twee zijn pleegkinderen, allochtoon en nooit gewend aan honden. In het begin waren ze behoorlijk bang, tegenwoordig wil de jongste (4) nog wel eens in slaap vallen tegen 'knufhond' aan. Haar naam kan ze niet onthouden, dus tegenwoordig noemt ze haar zo.
Ze maakt op school zelfs tekeningen voor 'knufhond'. Die hangen boven de bench.

[Emma]

nou, eigenlijk vind ik dat mensen in Nederland al heel erg verwend zijn, wat betreft dieren waar je last van kan hebben.
in andere landen zal je moeten ``dealen`` met slangen en soms zelfs krokodillen, beren. wasberen, opossums en ander gespuis.

sommige mensen staan echt mijlenver van de natuur af.

hier in nederland kom je honden tegen en katten, maar waar heb je verder nou nog last van ??

echt, als ik bang was van honden zou ik daar echt wat aan doen.

ik lijn mijn honden ook aan hoor, als iemand bang is. maar soms denk ik ook wel eens

daartegenover lijken kleine honden wel veel meer ``maatschappelijk geaccepteerd`` dan grotere honden. niemand heeft tot nu toe angstig gereageerd op onze kleine uk. bij Buster heb ik het trouwens maar 1 keer meegemaakt dat ik iemand tegen kwam die bang was van honden. diegene liep ook nog eens in losloopgebied ik had de honden nog aan de lijn, dus heb ze even aan de lijn gehouden.

[blondie]

Angst is angst ook al is het voor de andere partij aanstellerij.
Kleine moeite om je hond/en aan te lijnen toch.?
Vooral als iemand het zo duidelijk aangeeft.

Ik liep bijna een kilometer van haar af Kees, plus dat deze mevrouw me bekend is en zij ondertussen écht wel weet dat mijn honden niet op haar afkomen. Tref haar door de week dagelijks in de middag als ze voorbij loopt. Nu stond ze ineens op het veld.
Ben er gewoon klaar mee. Die honden lopen bij mij zijn bij mij en hebben niets te schaften met anderen. In duin werd me ook wel gevraagd de hond aan te lijnen toen iemand met aangelijnde lab kwam. Ik zei nog hij gaat niet naar je toe. Blijven staan en wachten. Prima. Lijn ik toch ook aan.
Maar als ik het zelf een keer vraag om de honden bij zich te houden krijg ik negen van de tien keer nul op rekest. Wil wel maar hij luistert toch niet .
Dan op bepaalde momenten ben ik er wel eens klaar mee. Ze gaan niet op anderen af ze lopen lekker hun ding te doen op een vrij stuk veld, ze vallen geen hengelaars of kinderen (meer) lastig.
Hun ding te doen, Bluf wil dat ik een bal gooi en Finn is luchtjes aan het opsnuffen en markeren en rent dan weer eens quasi fit mee met Bluf die achter een bal aangaat. Blijf om de haverklap aanlijnen omdat anderen ze eng vinden. Als ze niet zouden praten of blaffen hadden we het alledrie niet eens opgemerkt.

[blondie]

Mijn zus woont exact een kilometer van mij af maar als die voor in haar tuin staat en ik sta achter in mijn tuin dan kan ze roepen wat ze wil maar horen doe ik haar niet.
Afstand is daar wel een tikkie te ver voor
Maar goed, ik lijn mijn honden dus wel aan want Micky vindt mensen die raar doen (hysterisch schreeuwen/gillen of met de armen zwaaien) altijd zeer interessant en Pip komt dan ook even buurten om te zien of Mick wel veilig is.

500 meter dan.
En ze reageerden ook niet op dat geroep en dat armgezwaai. En daar heb ik zeker bij 1 hond mijn best voor gedaan om dat te negeren.
Ben het een beetje zat aan het worden that's all. Op afstand zelf de aandacht gaan trekken om te laten weten dat je bang bent op een groot veld terwijl ik de persoon al had gezien en een andere richting uitloop weg van de persoon.
Zoals ik al zei, blijf aanlijnen omdat anderen bang zijn. En mijn honden gaan op een bepaald moment ook reageren op het aanlijnen. "oh, zal wel wat geks of spannends zijn" die gaan dan ook kijken en allerter worden. Als ik ze los hou en doorloop is er gewoon niets aan de hand.
Nogmaals bij andere honden lijn ik ook wel aan op smalle paden e.d. en met die mevrouw heb ik echt zodra ik merkte dat ze bang was altijd rekening gehouden. Wellicht heeft ze ze niet allemaal op een rijtje gok ik zomaar, maar ik had gisteren echt geen zin de honden aan te lijnen omdat zij op verre afstand stond te roepen dat ze het eng vond terwijl ik al een hele andere richting uitliep. Nogmaals blijf niet aan de gang. En ik weet waar ik mee loop en waar ze op zouden kunnen reageren. Dan lijn ik aan en roep ik bij me, bij twijfel van mijn kant uit. En dat is dus ook bij mensen waarvan ik zie dat ze heel bang zijn en er geen uitwijk is. Uiteraard gaan de honden dan aan de lijn en moeten ze naast me lopen.

[_Leonie]

Misschien heb ik wel te weinig medeleven met mensen die bang zijn voor honden. Maar dat komt ook omdat ik zelf in mijn leven de strijd met mijn angsten allang aan ben gegaan, en heb al flink wat bereikt ondertussen. Dat moest ook wel, ik heb namelijk ptss, chronisch. Door traumatische ervaringen in mijn jeugd. En dan beheerst angst echt je leven. Dus als ik iemand zie die die weg nog moet gaan, word ik ongeduldig, denk ik. Been there, done that, zeg maar. Ik weet wat ervoor nodig is om je angsten te overwinnen en dan denk ik, begin er eens aan. Je weet niet wat je mist van het leven allemaal vanwege je angst. En angst voor honden is best te doen om aan te werken via therapie, daar worden hele goeie resultaten behaald. Maar dan moet je het werk wel doen, en niet blijven hangen in je angst. Dus ergens irriteert het me dan, als je dan zo bang bent, bel je plaatselijke GG&GD en die kunnen je echt verder helpen. Dan hoeft niemand rekening met jou te houden omdat je bang bent. Maar dat is dus persoonlijk.

Ik moet dan aan Cesar Millan denken, die gaat bij angstige honden nooit mee in die angst. De angst is niet nodig dus waarom zou je die aanmoedigen? Zo denk ik er ook over bij mensen, ik ga niet mee in angsten, ik probeer te laten zien dat het niet nodig is om bang te zijn. En dan hoop ik dat ze bij de volgende hond meer vertrouwen hebben. Meer kan ik niet voor ze doen.

Daar hebben die mensen toch op het moment zelf níks aan, 'ja, je moet je angsten leren beheersen!' Maar je staat er wel op dat moment. Dan lijn je ze toch gewoon even aan?
En als jouw hond zo gaat lopen staren (bijv. bij visite) loop je dan gewoon stug door onder het mom van 'Cesar Milan negeert het ook en dat werkt?'
Hoeveel moeite is het om je hond dan even aan te lijnen?

[Fizgig]

O maar ik lijn ook altijd aan hoor. Anders gaan Bruno en Shelly raar doen. Maar soms weet je niet van tevoren dat iemand bang is voor honden, tot ze dichtbij zijn. Dus ik lijn nu ook aan als ik iemand zie lopen zonder hond, ik wil natuurlijk geen problemen en wil niemand tot last zijn.

Maar goed, ik vind wel dat je aan angsten moet werken hoor. Dat is de irritatie die ik soms voel bij bange mensen.

[Marion.]

Angst is angst ook al is het voor de andere partij aanstellerij.
Kleine moeite om je hond/en aan te lijnen toch.?
Vooral als iemand het zo duidelijk aangeeft.

Dat dus