Wanneer mag/kan/laat je een kind alleen met de hond wandelen

[Bmamavan2]

Toch benieuwd hoe jullie meningen hierover zijn?
Toen wij vroeger thuis een hondje (x vlinderhondje)kregen mocht ik er met mijn 10 jaar rustig alleen mee gaan wandelen.
Nu ik zelf kinderen (een van 10 en een van 6) heb komt het niet bij me op dat ze alleen met een hond mogen gaan wandelen.
Nu zouden ze met onze eigen hond niet eens kunnen wandelen want die is ze veel te sterk voor ze.
Maar ik heb ook regelmatig kleine opvangpuppies in huis die ze wel aankunnen.
Als we zo'n pup in huis hebben mogen ze mee wandelen, de oudste mag dan ook nog wel eens het riempje vasthouden maar ik ben er dus altijd bij.
Dit omdat ik vindt dat een kind wel met een hond kan wandelen die ze aankunnen of die heeeeeeel erg goed luistert maar dat ze nog niet in staat zijn bepaalde situaties goed in te schatten en zeker niet in staat zijn om bepaalde situaties te kunnen handelen. Bijvoorbeeld wanneer de hond zich lostrekt om achter een konijntje aan te gaan of wanneer een andere hond aanvalt. Dit soort situaties zijn voor volwassenen vaak al moeilijk, laat staan voor een kind.
Zag gisteren dus een jongetje (8) uit de straat met zijn hondje wandelen want ouders zijn beide werken, dan krijg ik toch de kriebels.

[~Suzanne~]

Kinderen kunnen de consequentie niet overzien. Dan mag "de eigen hond" nog wel lukken maar wat als ze een andere hond tegenkomen en DIE geeft het probleem? Ze kunnen niet ingrijpen want ze zien het niet aankomen. Het kan dus voor hun ogen fout gaan.

Ik vind het onverantwoord als jonge kinderen alleen met een hond lopen, al is het een pup van een klein ras. Ze kennen de hondentaal onvoldoende, kunnen risico's van verkeer/mensen/andere honden niet (voldoende) inschatten.

Wettelijk ligt de verantwoordelijkheid ook bij de ouders. Als er iets misgaat kan dus terecht worden gesteld "dan had u deze jongen kinderen niet met de hond op pad moeten sturen, hetgeen er nu gebeurd is wordt u toegerekend".

Kortom: niet doen!

Suzanne

[Aviva]

Ik zie ze hier in het park ook met enige regelmaat. Dan mogen de kinderen alleen het pupje uitlaten. De ouders vinden het een leuke bindingservaring tussen kind en hond en een kans om de kinderen verantwoordelijkheid te leren. Allemaal erg leuk bedacht. Totdat ze mij tegenkomen met mijn drie honden. De kinderen denken alleen maar dat mijn honden hele leuke speelkameraadjes zijn voor hun pup, terwijl die van mij echt niet altijd even makkelijk zijn, zeker niet aan de lijn!!!
Ik zie het dan al weer helemaal voor me. Drie strakgetrokken lijnen van mijn kant, een wriemelende pup die overal tussendoor huppelt en springt. Lijnen die in de knoop raken. Mijn oude brompot die een keertje gromt en afstraft omdat de pup te druk is. Pup die keihard begint te joekeren omdat hij niet uit de weg kan omdat hij in de lijn geknoopt zit. Kind denkt dat zijn pup doodgebeten wordt en probeert zijn pup te redden. Mijn jonge border collie die bovenop het kind staat te dansen omdat ze denkt dat het een spelletje is. Kind helemaal in paniek en schreeuwen dat mijn hond haar vermoord. Mijn ouwe brompot die steeds harder gaat blaffen en grommen vanwege de commotie. En een getraumatiseerde pup.
Whoeptiedoe.

Ik moet me soms heel erg bot uitdrukken om die situaties te voorkomen: "Mijn honden bijten je pup dood als je nog dichter bij komt!" Ik n rotgevoel, kind n rotgevoel. Maar geen getraumatiseerde pup.

[jacq1970]

Ligt aan watvoor hond je hebt maar ook aan het kind... hier krijgt geen kind mijn honden mee, mijn honden doen op zich niets maar er lopen hier flink wat honden die ik niet vertrouw, in ieder geval hun domme baasjes niet....
Ik zie vaak kinderen van 10 of mss wat ouder met honden lopen maar dat zou ik zelf dus nooit doen, ook al had ik een jack russel of ander klein ding...er moet altijd een volwassene bij vind ik.
Er zullen ook wel uitzonderingen zijn, hier in de buurt loopt ene meisje van nu 14 met haar hond elke dag maar dat is super om tezien, ze zit ook met hem op cursus al een jaar of 2/3 ... helaas zien we dit soort kinderen e weinig.
Vaak is het toch wel dat d ekinderen de hond uit laten omdat pa of moe er geen zin in hebben en de hond is van de kinderen dus die moeten er voor zorgen ook.

[Lief]

hangt heel erg af van de hond en het betreffende kind

sommige kinderen hebben het (meer dan sommige volwassenen) natuurlijk vermogen om de hond onder controle te houden en kunnen ook lastige situaties met de honden voorkomen, andere kinderen hebben dat niet.

Ik liet mijn hond (labrador) uit vanaf mijn 9e tot deze overleed op mijn 21e. Iedere dag, het dier luisterde beter naar mij dan naar mijn moeder en nooit kwam ik in situaties die ik niet aankon.
Mijn huidige honden luisteren niet op dezelfde manier als mijn labrador deed en zoeken veel meer grenzen op in hun hond-hond contact dan mijn labrador deed, dus die zijn minder geschikt om met een kind mee te sturen.

[Fizgig]

Toen ik een jaar of vijftien was, hadden mijn opa en oma een beagletje, een teefje. Daar ging ik wel eens mee wandelen, eigenlijk meer om een beetje te flaneren dan omdat ik het wandelen met de hond zo leuk vond. En dat is meer dan 20 jaar geleden maar mijn oma eiste toen al dat ik de poep opruimde met een zakje, pfff, vond ik natuurlijk heel stom. Ik moest de poep zelfs mee naar huis nemen want toen had je nog geen poepbakken. Maar eigenlijk, als er iets was gebeurd, bijvoorbeeld een hond valt aan, of klimt er bovenop en komt vast te zitten (ze was niet geholpen), dan had ik niet geweten wat te doen. Ik zou waarschijnlijk gillend mijn oma zijn gaan halen. Met alle gevolgen van dien. Eigenlijk vind ik mezelf maar net vaardig genoeg om met de honden te wandelen met 38, haha, zo afgeleid als ik soms kan zijn. Maar ik weet wel wat ik moet doen in alle voorkomende voorvallen. En dat is iets wat je pas echt leert als je volwassen bent, handelen in allerlei situaties. Als je kind/puber bent, doe je alles gewoon huppekee, want je bent je nog niet bewust van de gevaren.

Dus ik zou het ook zeker niet toestaan zonder een volwassene erbij. Ook jonge mensen van net in de twintig vinden andere dingen vaak belangrijker dan op de hond letten. Telefoneren, naar gave auto's kijken, muziek luisteren. Ik denk dat het wel per persoon verschilt, de ene is wat eerder geneigd zich met verantwoordelijkheden bezig te houden dan de ander.

Misschien is het een ideetje om een lijstje te maken met alles wat er zou kunnen gebeuren tijdens een wandeling. Wordt wel een lang lijstje. Maar de belangrijkste dingen dan. En dan het kind wat met de hond zou kunnen/moeten wandelen vragen wat hij/zij zou doen. Uiteindelijk denk ik dat een kind niet kan handelen in het geval van een gevecht. En dan moet je als volwassenen het kind in bescherming nemen en het niet toestaan. Dan moet ik weer denken aan die twee kinderen een tijdje geleden die met een pup liepen die werd overreden door een auto, aangelijnd en wel. Die kinderen hebben alles zien gebeuren en waren zonder volwassene die ze daarbij kon begeleiden, vreselijk. Het hondje was niet meteen dood en ging nog even een lijdensweg door voor het stierf, dat hadden ze niet hoeven zien gebeuren als er een volwassene bij was geweest. Misschien was het dat niet eens gebeurd. Dus nee, voor het kind zelf ook zou ik het niet doen.

[Bmamavan2]

Tot nu toe gelijke meningen dus.
Ik vindt het totaal onverantwoord en ik zie dus ook helemaal situaties als Aviva beschrijft voor me.
Had het laatst zelf nog aan de hand. Ik loop met mijn eigen hond te wandelen wanneer er opeens twee meisjes aankomen met een loslopende (!) yorkie.
Paniek bij die kinderen want de mijne is groot, zwart en wilde wel eens kennismaken met dat kleine ding. Meisjes wisten niet hoe ze het hadden toen ze aan elkaar snuffelden en ze wisten niet hoe snel ze hun hondje moesten optillen en wegrennen. Mijn hond had echt zo iets van "huh". Maar goed duidelijk dat die kinderen dus de situatie niet konden handelen, zelfs niet met een vriendelijke hond.
Heb de moeder uit de straat ook gezegd dat ik het eng vindt dat haar zoontje alleen met het hondje gaat wandelen maar dat vond ze maar flauwekul want haar zoontje en het hondje hadden zo'n goede band samen (sure, hondje trok bijna de riem uit de handen van het jochie en ging lekker te keer tegen de mijne) en dat kon hij echt wel aan en tsja het hondje moest er toch uit, ook als zij weg waren??? Ach ja....

[Judith]

Ik vind het 9 van de 10x gewoon onverantwoordelijk.
Ik liep laatst (toen het nog aanlijnen was in de duinen) met mijn vriend en Diesel en Dana in het duin, aangelijnd.
Komt er een gezinnetje aan, met 2 kinderen 1 van die kinderen had een boomertje aan de flex zitten. En dat hondje loopt vrolijk aan het einde van de lijn richting Diesel en Dana, en die kindjes deden daar niets mee.
Ik dacht toen nog, voor het zelfde geld loop ik daar aangelijnd met Diesel omdat hij vreselijk agressief is
Moeder deed ook niet, en zo huppelde dat hondje voor Diesel en Dana (die ik overigens netjes in zit geparkeerd had).

[TessaThomas]

Ik liep vroeger ook met onze bouvier toen ik jong was. Vanaf een jaar of 10/11 mocht ik alleen lopen met haar, maar zij was toen 11/12 en gewoon enorm braaf. Het verschil met nu was dat we maar een paar honden in de buurt hadden en de bouvier andere honden compleet negeerde. Daarvoor mocht ik haar vasthouden en liep er een volwassene mee. Ik had altijd geleerd dat ik haar alleen los mocht laten als er niemand anders was, niet aan de riem met andere honden mocht laten snuffelen en op gepaste afstand (okee, aan de andere kant van het fietspad) moest gaan lopen als er een tegemoetkomende hond aan kwam.

Toch zou ik mijn kinderen (later, nu heb ik nog geen kids ) niet alleen met de hond laten lopen.

EDIT: Hier in de buurt loopt een meisje van een jaar of 7 met een kruising zo groot als mijn herder teef. Zij kan de hond absoluut niet houden, want als hij onze hond ziet, zet hij het op een lopen naar ons toe. Die van ons valt uit, maar doet niks qua bijten, maar er lopen er een paar die dat wel doen. Ik wil niet weten wat er gebeurt als die elkaar tegen komen...

[maart]

alleen mag er zelfs geen volwassen persoon met mijn honden gaan wandelen.
Als ik er bij ben mag mijn neefje van 5 jaar graag met Runar wandelen. Vooral bergop in de Ardennen is dat een absolute zaligheid Eenmaal boven klikt hij hem los en geeft ie Runar vrij

[Rosita Compagner]

Dit omdat ik vindt dat een kind wel met een hond kan wandelen die ze aankunnen of die heeeeeeel erg goed luistert maar dat ze nog niet in staat zijn bepaalde situaties goed in te schatten en zeker niet in staat zijn om bepaalde situaties te kunnen handelen. Bijvoorbeeld wanneer de hond zich lostrekt om achter een konijntje aan te gaan of wanneer een andere hond aanvalt. Dit soort situaties zijn voor volwassenen vaak al moeilijk, laat staan voor een kind.

Dit dus. Het fysiek kunnen hanteren is niet zo belangrijk, het risico dat de Rottweiler van 5 huizen verder uitbreekt wel. Aan de andere kant........ ik was 11 en liep met twee, hondonvriendelijke, Boxers. Tja, het heeft me wel gevormd natuurlijk?

[Anne&Taar]

Eerlijk gezegd heb ik, volgens mij vanaf 12 ofzo, heel veel gelopen met onze hond toen ik kind was. Ik had het niet willen missen.

[DeDiana]

Ik wandelde ook vanaf zo'n 10 jaar oud alleen met onze hond vroeger, en daarbij is nooit iets geks gebeurd. De hond ging eigenlijk gewoon overal mee naartoe, bijvoorbeeld als ik met vriendjes en vriendinnetjes in het bos ging spelen, etc.
Maar ik zou nu een kind van die leeftijd niet alleen met mijn honden op pad laten gaan. Ik denk dat het aan het kind, de hond en de omgeving ligt. Ik ben opgegroeid in een dorp waar iedereen elkaar wel zo'n beetje kende en een flink bos op 100 m. In de stad vind ik dat toch anders.

[Maeve]

Eerlijk gezegd heb ik, volgens mij vanaf 12 ofzo, heel veel gelopen met onze hond toen ik kind was. Ik had het niet willen missen.

Ik ook. En nu ligt het denk ik ook wel aan de omgeving, als wij in een flatje in hartje Rotterdam hadden gewoond waren we andere honden/eigenaren tegengekomen dan nu in dat kindvriendelijke wijkje aan de rand van Hengelo Maar ik zou het niemand aanraden, een 12 jarige met een hond laten lopen.

[sbientje]

ik liep ook al heel jong met de honden van mijn opa en oma, terwijl ik zelf echt geen kind met mijn hond op pad zou sturen.. vreemd eigenlijk!

[_Leonie]

Ik liep als jong kind wel met 4 honden (niet tegelijk). Vooral bij één nukkige JR teef heb ik achteraf gezien wel eens heel erg geluk gehad.
Ze was niet echt hondvriendelijk maar ik las dat natuurlijk totaal niet. Daar had de buurvrouw beter met mij mee kunnen lopen. Hoevaak dat wel nét goed is gegaan....

Andere waren Maltezers (heel makkelijk) maar was wel zo'n onnadenkend dat ik die ook vrolijk aan de flex overal heen liet gaan. Is toch leuk? Samen spelen?
Ach, achteraf... Ik zou het niet weer doen.

[Anne&Taar]

Eerlijk gezegd heb ik, volgens mij vanaf 12 ofzo, heel veel gelopen met onze hond toen ik kind was. Ik had het niet willen missen.

Ik ook. En nu ligt het denk ik ook wel aan de omgeving, als wij in een flatje in hartje Rotterdam hadden gewoond waren we andere honden/eigenaren tegengekomen dan nu in dat kindvriendelijke wijkje aan de rand van Hengelo Maar ik zou het niemand aanraden, een 12 jarige met een hond laten lopen.

Ja, Hengelo was goed te doen. Ik liep dan vaak naar Deurningen, Hulsbeek...Heerlijk.
Ik zou de stelling willen nuanceren. persoonlijk zou ik geen kind willen grootbrengen op een plek waar deze niet met een hondje kan wandelen. Maar das weer een andere discussie.

[DeDiana]

ik liep ook al heel jong met de honden van mijn opa en oma, terwijl ik zelf echt geen kind met mijn hond op pad zou sturen.. vreemd eigenlijk!

Eigenlijk wel hè ... vind ik zelf ook wel vreemd

[Esther12]

Ik denk dat er diverse factoren meespelen. Niet alleen leeftijd van het kind maar ook stabiliteit en zelfs bouw. Het ras en karakter van de hond spelen natuurlijk een rol. En uiteraard de buurt en wat voor honden er lopen. Mijn jongste zoon was 14 toen we Bo kregen en die laat ik al vanaf het begin met een gerust hart met Bo lopen.

[lieke]

Ach, ik denk dat het heel erg van de hond en het kind afhangt. Mijn zoon laat al sinds zijn twaalfde de honden zelfstandig uit. En dan liep/loopt hij met 3 of 4 honden.
Natuurlijk had ik hem duidelijk geïnstrueerd. Kyra en Lyndie lopen altijd los, de anderen aan de lijn. Hoewel hij Bonnie sinds kort ook los kan laten omdat zij goed naar hem luistert. En toen ik Cody nog had wist hij dat hij uit de buurt van andere honden moest blijven. Dus rechtsomkeert maken als hij een andere hond zag aankomen.

Mijn honden luisteren prima naar hem. Maar hij laat ze niet alleen uit, hij geeft ze ook te eten en borstelt ze. Dus de honden erkennen hem ook als baas en hij is heel verantwoordelijk hierin.

[Lizzie.]

Ik was denk ik een jaartje of 10, maar denk zelfs nog jonger, liet ik 3 honden tegelijk uit en dat is altijd prima gegaan
Maar now way dat ik mijn honden met de kids mee geef

[Esther12]

ik liep ook al heel jong met de honden van mijn opa en oma, terwijl ik zelf echt geen kind met mijn hond op pad zou sturen.. vreemd eigenlijk!

Eigenlijk wel hè ... vind ik zelf ook wel vreemd

Ik zie een algemene trend dat mensen tegenwoordig overal veel meer gevaar in zien. En in het algemeen egocentrischer zijn en veel minder van anderen kunnen hebben.

[_Leonie]

Zou het ook wel zo kunnen zijn doordat je als kind een best relaxte houding hebt tegenover alles dat de hond dat dan toch aan voelt?
Dat dat een klein deel is?

[herejede]

Mijn dochter van bijna 16 loopt regelmatig met boeddy de jack hussel,
maar ze mag nooit met de rotties lopen, trouwens mijn zoon ook niet
verantwoordelijkheid vind ik te groot met zulke honden

[dogo4ever]

Ik heb altijd tegen de kinderen geroepen: kom maar terug als je 18 bent. Maar dat was in het Stafford tijdperk. Nu hebben we naast de Staffies nog een Dogo en 2 Patterdales. De Dogo en de Staffies zijn nog steeds verboden terrein maar de 2 kleine meiden niet. Tenminste niet voor mijn dochter. Ik heb een dochter van 11 (die er uit ziet als 13/14 jaar) die echt een gave heeft met honden en een zoontje van 9. Mijn zoon krijgt de honden niet mee. Nou heeft hij daar ook niet zo'n behoefte aan maar mijn dochter gaat regelmatig wandelen met 1 van de 2 kleine meiden. Ze laat geen andere honden in de buurt komen. Die ontloopt ze. Ik wil het niet en zij ook niet. Dat is ondertussen wel bekend in de buurt. En ze gaat ook daar lopen waar de kans op loslopende honden tegen komen, heel klein is. Ik vind mijn dochter capabel genoeg om dit te kunnen. Ze heeft genoeg laten zien de afgelopen jaren dat ze dat vertrouwen van ons krijgt. En daar komt bij dat de pattermeiden het conflict niet opzoeken. Ze kijken niet naar andere honden en lopen snel door.

Ik had dit een paar terug nooit gedacht dat ik dit toe zou laten. En nu dus toch.

[Paxi]

Dit dus. Het fysiek kunnen hanteren is niet zo belangrijk, het risico dat de Rottweiler van 5 huizen verder uitbreekt wel. Aan de andere kant........ ik was 11 en liep met twee, hondonvriendelijke, Boxers. Tja, het heeft me wel gevormd natuurlijk?

Tja, ik liep ook als 11-jarige met twee grote hondagressieve honden. Misschien niet handig, maar ik heb er een hoop van geleerd, vooral anticiperen op de situatie en moeilijkheden uit de weg gaan
Sommige kinderen kunnen het best, sommige niet, dat geldt zelfs voor kinderen uit één gezin met dezelfde opvoeding tov honden.

[ayke]

Ik was 6 toen ik zelf met Fita mocht lopen, we woonden in een rustige buurt en Fita was een klein stabiel hondje. Vanaf mijn 10de liep Fita ook los op het uitlaatveldje. Er is nooit een probleem mee geweest. Fita moest naast lopen op de stoep, bij passeren van andere honden liep ze ook naast. Bij de stoep ging ze gewoon zitten.
Daarna kwam Bas toen ik 12 was, een hondagressieve hond die heel veel probleem gedrag had. Later begon hij ook naar mensen uit te vallen en is hij weer naar het asiel gegaan. Zelf heb ik nooit gehad dat hij aan de lijn uit durfde te vallen, ik liep ook veel met hem.
Toen ik 13 was kwam Kelly, Kelly heb ik vanaf dag 1 mogen helpen opvoeden. Samen met mijn moeder hebben we haar uitgezocht en opgehaald. Naast zindelijk maken, moest ik ook stront ruimen.
Kelly is nooit naar cursus geweest maar wij hebben haar veel kunnen leren. Toen de buren 2 cockers kregen liep ik regelmatig met 3 honden.
Op mijn 16de is Donya erbij gekomen, ook die heb ik mogen helpen opvoeden. Uiteindelijk heb ik altijd meer met Donya gekund dan mijn ouders en mis ik haar nog heel erg. Graag had ik haar gehouden voor de sport.
Van Donya hebben we Ayke overgehouden, ook Ayke heb ik mogen helpen opvoeden. Ayke is dan ook mijn schatje ik was 18 en liep met 2 herders van 4 mnd, een volwassen herder en een stabij, zonder getrek en gedonder. Heerlijk heb ik dat gevonden.
Nou liep mijn vriend soms ook mee, die mocht Kelly bij zich houden. Dat was de makkelijkste en vriendje is misschien ouder maar wist nog weinig van honden.
Voor mij speelt het karakter van de hond mee, hoe goed het kind met de hond om kan gaan en de wijk waar je woont mee of een kind met de hond mag lopen.
Mijn nichtje loopt wel eens met Ayke, met mijn moeder er naast. Ondanks dat Ayke niet makkelijk is, weet mijn nichtje goed wat ze moet doen en heeft ze een hele natuurlijke manier van lopen.
Mijn vader mag dan bijna niet met de honden lopen, want hij corrigeert verkeerd en is veel te ongeduldig.
Kelly heeft inmiddels besloten niet meer naar hem te luisteren.

[Biet]

Als kind van 6 speelde ik altijd in het bos en op de hei en ging er een duitse herder reu met ons mee. Toen ik 12 was kreeg ik mijn eigen hond, een mechelaar uit werklijnen en ging die overal mee naar toe.
Op die hei ligt tegenwoordig een villawijk.
Een deel van dat bos is industrieterrein.
Mijn oudste van 3 mag af en toe de lijn van Bobo vast houden, als hij mee gaat de honden uitlaten.
Maar wanneer hij alleen met honden weg zou mogen gaan, weet ik nog niet.

[Valerie]

Toch typisch dat er meteen allemaal verhalen over vroeger naar boven komen. Het gaat toch niet over vroeger, het gaat over nu. Nu zijn er veeeeel meer auto's bijgekomen, veel meer mensen en veel meer honden. Dat kun je niet meer vergelijken met vroeger ook al was "vroeger" 20 jaar geleden.

[Ennath]

Toch typisch dat er meteen allemaal verhalen over vroeger naar boven komen. Het gaat toch niet over vroeger, het gaat over nu. Nu zijn er veeeeel meer auto's bijgekomen, veel meer mensen en veel meer honden. Dat kun je niet meer vergelijken met vroeger ook al was "vroeger" 20 jaar geleden.

Mijn "vroeger" in Amsterdam was in alle opzichten drukker als mijn "heden" in dit dorp.
Zelf kreeg ik mijn eerste hond op mijn zesde, en ik liep altijd alle wandelingen met haar behalve de "late net voor bed" die deed mijn vader.
Mijn oudste (al lang volwassen) zoon liep vanaf zijn vijfde met de BC (maar niet met de DD) in toen nog "leeg" Almere.
Van mijn huidige kinderen laat de oudste al vanaf zijn tiende de honden uit, kind had met tien jaar meer inzicht en overwicht als zijn pa met vijfenveertig. De jongste (nu 13) laat geen honden uit dat is vragen om moeilijkheden.