Het HondenForum

Een discussie vraag bij het vak ethiek van de opleiding dier management.
Welke hond leidt een dierwaardiger bestaan ?
Een boerderijhond die nooit binnen mag ,Soms een rot schop krijgt.Wat restjes van de pot voor z,n kop gegooit krijgt
Maar wel altijd buiten en vrij is .Lekker in de weilanden kan gaan jaagen en wel een droog plekje zoekt als het regent.

Of een hondje wat altijd binnen zit op een kussentje .Er word veel mee geknuffeld en met de haartjes getut
Word vol bonbons gestopt ,Het komt alleen buiten om te plassen want het is te dik om ver te lopen.

Er was er maar eentje van de hele klas die voor de eerste hond koos.
Dan hebben ze daar nog wel wat uit te leggen bij dat vak denk ik dan.

Maak het heel veel mee dat mensen zeggen als tie maar lief gevonden word.

Een herder van tien maanden hier in de buurt moet begrijpen dat hij met een riem hard geslagen word als hij trekt
wat hem nog niet afgeleerd word/ is .Om dat ze ongesteld en dan dus sacherijning is.
"Want hij vind mij lief en ik hem"En dat voelt tie echt wel .En dan accepteer je elkaar ,Hoe verzinnen ze het .

Zie en hoor zoveel mensen die de (ras dat dan weer wel ) hond maar èèn keer in de week een uurtje uit laten.
De rest zijn p&p rondjes
En na achten word de water bak weg gepakt want we willen uit slapen.

Vraag mij al heel lang af waar de grenzen liggen.En de normen zijn.
Als het over redt zeehondjes en geen bont kragen gaat dan word er gelijk geroepen en gevonden.
En dit kan allemaal wel .Schijnt normaal te zijn.

Vindt mezelf ook dubbel soms.Ben heel veronwaardigt als ik hoor dat er nog steeds pupjes na de geboorte
"aan Grondsma "verkocht worden omdat ze niet de juiste stipjes of vlekjes of model hebben.
Van rashondenfokkers
Terwijl ik de soepballetjes niet uit de soep vis of ander vlees laat staan als het voor m,n neus gezet word.
Dood maken is dood maken toch.Met wat voor explotatie redenen dat dan gebeurt .

Wie wil met mij hier over filosoferen en argumenten en nuances bedenken ?

Maar eerst ga ik een heel eind met de hond lopen.
Benieuwd naar de avonturen die we gaan mee maken.

Ik zou ook voor 1 kiezen, Het zijn wel uitersten natuurlijk. Bovendien de behoefte tussen het ene ras en het andere is verschillend.

Ik kies voor de hond ertussen in. Ook goed?

Als ik kijk naar Leroy, hij zou in beide gevallen doodongelukkig zijn. Als het gooien van het voer de enige 'aanspraak' is die hij zou hebben, zou hij echt zielig zijn. Hij heeft wel sociaal contact nodig.

Aan de andere kant zou hij ook gek worden als hij de hele dag maar betutteld werd en niet meer kon en mocht rennen en zich uitleven.

Neh, ik kan niet kiezen. Maar oke, hij zou zich eerder redden in z'n up op de boerderij dan als bart smid hondje.

waarom moet je kiezen? Ze hebben beiden een honds bestaan met voor en nadelen. Ik zou niet direct zeggen dat de een beter of hondwaardiger is dan de ander denk ik. Het hangt behalve van de genoemde omstandigheden ook nog heel erg van de hond af, wat is ie gewend en wat past bij z'n karakter? Uiteindelijk is de enige meetlat denk ik de geestelijke en fysieke gezondheid van een dier. En dan is vooral de geestelijke gesteldheid behoorlijk lastig te meten. Los van het feit dat je, voor je de vraag uberhaupt kunt beantwoorden, eerst nog moet definieren wat hondwaardig dan precies is!

Denk inderdaad dat het van de hond af hangt.
Niko heeft niet echt behoefte aan menselijk contact. Ze zijn vooral handig om ballen te gooien, maar verder zou hij zich ook wel aardig vermaken met buiten wat rond keutelen.

Charlie is net omgekeerd. Die vind het wel best als ze binnen mag helpen en vooral heel erg veel lekker samen tutten.

Niet ideaal hoor, maar vreselijk zouden ze het niet vinden. Het omgekeerde wel.

tja, het heeft allebei zijn voors en tegens, ik denk dat Gil voor twee zou kiezen , die wil graag tutten, vertroeteld en dik worden omdat hij volgestopt wordt, maar hij is gefokt voor het 1 ste zeg maar
en daar zou hij ook mee uitkomen.

Het is mij wat te simplistisch gesteld, er zit een suggestief luchtje aan de vraagstelling
Een hond wordt niet perse gelukkig of ongelukkig door de leefomstandigheden of het al dan niet dragen van een designer-outfit.
Een hond kun je gelukkig of ongelukkig maken door hem niet wel of niet te begrijpen.
Begrip of onbegrip voor gedrag, dat is wat het onderscheid maakt tussen een hond die wel of niet een voldaan leven leidt lijkt mij.

alleen een mens verzint het om iemand te laten kiezen tussen twee uitersten.

Als ik MOET kiezen, kies ik voor hond 1.
Omdat die hond zijn instincten kan volgen en de tweede niet.

Jaap* schreef:Het is mij wat te simplistisch gesteld, er zit een suggestief luchtje aan de vraagstelling
Een hond wordt niet perse gelukkig of ongelukkig door de leefomstandigheden of het al dan niet dragen van een designer-outfit.
Een hond kun je gelukkig of ongelukkig maken door hem niet wel of niet te begrijpen.
Begrip of onbegrip voor gedrag, dat is wat het onderscheid maakt tussen een hond die wel of niet een voldaan leven leidt lijkt mij.

Ik had het niet beter kunnen verwoorden

Jaap* schreef:Het is mij wat te simplistisch gesteld, er zit een suggestief luchtje aan de vraagstelling
Een hond wordt niet perse gelukkig of ongelukkig door de leefomstandigheden of het al dan niet dragen van een designer-outfit.
Een hond kun je gelukkig of ongelukkig maken door hem niet wel of niet te begrijpen.
Begrip of onbegrip voor gedrag, dat is wat het onderscheid maakt tussen een hond die wel of niet een voldaan leven leidt lijkt mij.

Toevallig zat ik gisteren nog daarover te mijmeren, Bluf lag wat te suffen naast me. Keek me aan met die bruine kijkers en ik vroeg me ineens af of ze nog wel eens terug dacht aan haar oude thuis. (geloof daar niet in, hond leeft in hier in nu maar stel..)
Daar kon ze met een x-aantal andere herders lekker vrij en blij over het erf heen banjeren af en toe ook wandelingen naar een meer om te zwemmen. Hier is ze met 1 andere hond. Worden wel regelmatig uitgelaten en er wordt met ze gespeeld. Toch werk ik fulltime en dan zijn ze binnen.
De keer dat ze lang verbleef bij de fokster (ivm nest) was ze dus dat andere leventje weer gewend. Toch toen ik haar uiteindelijk weer ging halen en de klep open deed met de woorden "we gaan naar huis" sprong ze zonder om te kijken de auto in. De pups die er nog waren had ze nog mee gespeeld, maar het woord "naar huis" woog zwaarder dan bij de pups en de hernieuwde vertrouwde omgeving blijven.
Hetzelfde had ik met de reu overigens toen ik bij de oude baas was. Naar huis, was direct naar de deur lopen om met me mee te gaan. En beide honden hadden écht geen rotbazen of een rotleven. Blijkbaar voelden ze zich bij mij toch meer thuis. Ondanks dat het hier ook niet ideaal is als het om tijd gaat of vrijheid in en om het huis.

Behoeften en voldoening. Vind wel dat ik de honden tekort doe als ik alleen maar aanlijn wandelingetjes doe. Denk dat ik dan een stel vervelende etters aan de lijn heb lopen. Ze vinden bankhangen en kluiven en vreten best leuk, maar actie op zijn tijd is ook zeker wel nodig.

Tja Ik had heel simplistisch voor de erf hond gekozen.Die is echt wel zo slim om die trap te vermijden.
In mijn ogen word die tut hond slecht behandeld .
Maar inderdaad het is wel heel erg zwart wit gesteld.
Gedrag begrijpen en ze niet voor niks op de bliksem geven zou al veel schelen
Grappig .Die honden met knuffel en tut behoeftes .Hoe zouden ze daar nu aan komen ?
Waar ik naar op zoek ben zijn argumenten waarom er voldaan "moet "worden aan de behoeftes en
wat dat dan zijn.
Simpel waarom je anders niet aan een hond "moet" beginnen.
Normaal ben ik heel erg van ieder z,n plan en zal niet snel iemand de les gaan lezen.
Maar alles positief gaan brengen en laten zien hoe leuk het kan zijn werkt niet .
Denk dat het bijna altijd weerstand op wekt als iemand aan gesprokken word op te kort schieten.
Voor mij een open deur.
Dat het voldoening geeft om om in hun behoeftes te voor zien.
Zelf denk ik dat honden heel erg de behoefte hebben om mee te doen en nuttig te zijn.
Laat een terrier uit waar van ik niet echt kan zeggen dat ik haar lief vind .
Maar bewonder haar om haar gedrag.
Soms .Hoe onverschrokken en snel ze het voor elkaar krijgt om de koekjes uit mijn zak te jatten
als ik even rustig zit .Begrijp dat gedrag en de behoefte.
Maar laat haar liever die brokjes tussen de bladeren weg zoeken en prijs haar daarom
Ook weer gelukkig .

Misschien ben ik wel zo simpel dat ik er van uit ga dat er algemeen geldende normen zijn
over wanneer een hond een goed leven heeft .

ik weet niet hoor, maar ik heb een hond ook voor een deel voor mezelf en als dat niet helemaal strookt met het ideale hondenleven vind ik dat jammer voor de hond maar daar zal ie het toch mee moeten doen

Jaap* schreef:Het is mij wat te simplistisch gesteld, er zit een suggestief luchtje aan de vraagstelling

Dat heb je snel in ethische kwesties

Denk een beetje buiten 'de doos'

Er zijn misschien wel honden die in dit vakje passen, maar de meeste en zeker hier op dit forum hebben toch een iets ander leven.
Daar word iets mee gedaan als een cursus een wandeling hier en daar, beetje werken voor je voer, gewoon een honds leven dat volgens mij toch in de meeste gevallen toch niet verkeerd is en in een vakje past. En zelfs dat verschilt van hond tot hond.

En ik begrijp wel wat je bedoelt, maar dat geld echt niet voor alle hondjes in de buurt.

Jaap* schreef:Het is mij wat te simplistisch gesteld, er zit een suggestief luchtje aan de vraagstelling
Een hond wordt niet perse gelukkig of ongelukkig door de leefomstandigheden of het al dan niet dragen van een designer-outfit.
Een hond kun je gelukkig of ongelukkig maken door hem niet wel of niet te begrijpen.
Begrip of onbegrip voor gedrag, dat is wat het onderscheid maakt tussen een hond die wel of niet een voldaan leven leidt lijkt mij.

maar niet als niet voldaan wordt aan zijn behoeften... een jachthond die niet zijn neus mag gebruiken bijv. maar in een keurslijfje geperst wordt met een wandelingetje van 5 minuutjes maar overladen wordt met liefde... Ik denk dat die hond toch knap ongelukkig is ondanks alle liefde... en dan kijk ik alleen maar naar het topic van de X- beagle/stabij van afgelopen week...

tenminste ... zo denk ik er dan over...

Op de oorspronkelijke vraag terugkomend zouden de mijne zich allemaal in de 1e het beste voelen.

renee-uk schreef:ik weet niet hoor, maar ik heb een hond ook voor een deel voor mezelf en als dat niet helemaal strookt met het ideale hondenleven vind ik dat jammer voor de hond maar daar zal ie het toch mee moeten doen

Dit dus

malinois schreef:

Jaap* schreef:Het is mij wat te simplistisch gesteld, er zit een suggestief luchtje aan de vraagstelling
Een hond wordt niet perse gelukkig of ongelukkig door de leefomstandigheden of het al dan niet dragen van een designer-outfit.
Een hond kun je gelukkig of ongelukkig maken door hem niet wel of niet te begrijpen.
Begrip of onbegrip voor gedrag, dat is wat het onderscheid maakt tussen een hond die wel of niet een voldaan leven leidt lijkt mij.

maar niet als niet voldaan wordt aan zijn behoeften... een jachthond die niet zijn neus mag gebruiken bijv. maar in een keurslijfje geperst wordt met een wandelingetje van 5 minuutjes maar overladen wordt met liefde... Ik denk dat die hond toch knap ongelukkig is ondanks alle liefde... en dan kijk ik alleen maar naar het topic van de X- beagle/stabij van afgelopen week...

tenminste ... zo denk ik er dan over...

Op de oorspronkelijke vraag terugkomend zouden de mijne zich allemaal in de 1e het beste voelen.

Dat heeft alles met begrip te maken toch?

Jaap* schreef:Het is mij wat te simplistisch gesteld, er zit een suggestief luchtje aan de vraagstelling

Vind ik dus ook, daarom vind ik het ook moeilijk om op te reageren. Het gros van de honden leeft overigens een leven hier tussenin. Gelukkig maar.

Maamke schreef:Maar alles positief gaan brengen en laten zien hoe leuk het kan zijn werkt niet .
Denk dat het bijna altijd weerstand op wekt als iemand aan gesprokken word op te kort schieten.

Oké, dus jij vind pluche kussentje en alleen maar P&P rondjes "alleen maar positief brengen". Dan hebben we heel andere referentie-kaders.

malinois schreef:maar niet als niet voldaan wordt aan zijn behoeften... een jachthond die niet zijn neus mag gebruiken bijv. maar in een keurslijfje geperst wordt met een wandelingetje van 5 minuutjes maar overladen wordt met liefde... Ik denk dat die hond toch knap ongelukkig is ondanks alle liefde... en dan kijk ik alleen maar naar het topic van de X- beagle/stabij van afgelopen week...

Mijn jachthonden mogen hun neus ook gebruiken hoor, maar als ze wild gaan aporteren dan ren ik net zo hard van ze weg. Ik heb het niet gestimuleerd toen ze pup waren (en Miep had het heus heel goed gedaan op jacht hoor), en ik wil het gewoon ook niet. Ik neem speeltjes mee, of gooi met eikels of met takken. Vinden ze ook leuk. Ze worden ook overladen met liefde hoor, maar ze worden niet in een keurs(pakwerk?)lijfje geperst en krijgen niet maar een wandeling van 5 minuten. Niet eens per keer.

En neuh. Ik geloof niet dat mijn honden ongelukkig zijn.

Ik denk dat het echt aan de hond ligt. ik heb een hond die compleet gelukkig zou zijn (en zelfs is) met optie 2. niet omdat ik zo graag wil, maar omdat nou eenmaal haar karakter is. Ik durf mijn hand erom te verwedden dat zij liever een uur op schoot ligt dan een uur in het bos wandeld. Als het regent wil ze zelfs helemaal niet wandelen. En dat is niet omdat ik het zo gewild heb, zo is ze gewoon (maar goed wel een gezelschapshond, dus ws vervult ze dan weer prima haar taak).

Ik geloof dat een hond gelukkig is als je in zijn behoefte voorziet. Bij mijn ene hond is dat vooral aandacht in de vorm van tutten, bij mijn andere hond is dat ook aandacht, maar dna meer samen "bezig" zijn, wandelen, trainen, spelen, ook wel knuffelen. Hun behoeften moeten ze helaas voor hen ook aanpassen aan die van mij en mijn gezin en aan elkaar.

Ik denk wel dat ook hond twee hoewel het niet haar keuze zou zijn ook beter in haar vel zou zitten met optie 2. geen mensenlijke aandacht zou een drama voor haar zijn.

Marion. schreef:

Maamke schreef:Maar alles positief gaan brengen en laten zien hoe leuk het kan zijn werkt niet .
Denk dat het bijna altijd weerstand op wekt als iemand aan gesprokken word op te kort schieten.

Oké, dus jij vind pluche kussentje en alleen maar P&P rondjes "alleen maar positief brengen". Dan hebben we heel andere referentie-kaders.

Niet alleen dat Marion. Ik werk bijvoorbeeld fulltime. En de honden worden tussendoor niet uitgelaten. Ook daar wordt vaak wat van gezegd. Niet direct tegen mij. Maar indirect tegen bekenden beginnen mensen daarover. En vaak mensen die de hond een blokje aangelijnt laten lopen wel vaker die vijf minuten buiten komen binnen die 8 uur dat ik weg ben. Daar tegenover staat dat ik voor ik weg ga de honden los flink laat rennen en spelen en snuffen. Bij thuiskomst ook direct weer weg ga, los laat rennen en lopen voor minimaal een uur en daarna ook her en der heen loop en daar waar kan ze ook weer los laat, spelletjes doe, wat laat speuren etc.
Als ze me aanspreken op het feit dat ze het niet vinden kunnen dat ik twee honden heb en fulltime werk vind ik dat ook niet fijn. Anderzijds weet ik van mezelf dat ik genoeg met ze onderneem. De honden zien er goed en tevreden uit en dat moet ik eigenlijk belangrijker vinden dan wat anderen ervan vinden en denken.

Ik denk daar ook vaak over na.
En dit zal vast al heel vaak besproken worden op het forum.
Ik kies voor de hond er tussen in.
Ik vind dat honden wel vrijheid en buitenlucht moeten krijgen en uiteraard ook voldoende beweging en socialisatie.
Maar ook vind ik dat de hond lekker binnen kan zijn en dat hij een knuffel en een aai krijgt.
Sem heeft het allebei, hij krijgt alleen geen rotschop of tavelrestjes naar zijn kop.
Maar hij heeft wel een groot terrein waar hij lekker kan rennen en spelen,en ik loop 3 uur of misschien wel langer per dag met hem.
Ook is hij gewoon lekker binnen. Hij krijgt veel aandacht. Dus ik vind dat het een tevreden hond kan zijn.
Zolang een hond een hondwaardig goed leven kan hebben ben ik tevreden

Goh wat een reakties .Het was niet zo mijn bedoeling dat mensen zich persoonlijk zouden gaan verantwoorden.
Apart juist mensen waar ik van ik de indruk had dat zij nu juist heel liefdevol met hun honden om gingen.

@ Marion .Met alles positief brengen bedoelde ik de energie die ik er in gestopt heb om te laten zien hoe leuk het
voor mij zelf is om van alles te onder nemen met de honden .Samen met die buurvrouw die haar honden slaat ,schopt en de hele dag ,zonder uit te laten in een kennel laat zitten met blaf banden om.Zonder dat ik dit wist ben ik al vaak wakker
geworden van honden die jankten van pijn.Das wat anders dan zachte kussentjes
Juist omdat ik niet wilde klagen ,verwijten en aanvallen of roddelen.De buurt wilde al er instanties op af sturen.
Maar als iemand zich s,avonds van de wereld wil blowen om dan geen energie te hebben om voor het werk nog
de honden uit te laten .En al vind dat geluidsoverlast niet haar probleem is .
Andere buren drukken een pupseltje van tien weken tegenschrik draad aan om te kijken of er wel stroom op staat.

Tuurlijk heeft iedereen het beest voor z,n eigen plezier.Maar het ene hoeft het andere toch niet uit te sluiten.
Daarom kunnen ze nog wel goed voor het beest zijn.
Laat mij dan maar moralistisch zijn.Ik denk dat er wel een goed is .

En waarom zou ik mee moeten gaan in de manier waarop een ander daar plezier in heeft of eigen waarde aan ontleent of
zo iets.Als het ook nog ten koste van het beest gaat.
Dat is wat mij zo verbaasd heeft die paar maanden dat ik nu met honden rond loopt.
Zeker van mannen.

Laat ik een paar zinnen in gezelschap vallen over honden en gelijk gaat het over "aanpakken en knallen
en er boven op and so on. Zelfs dood schoppen .Of heel trots vertellen hoe veel ze schade hun hond een andere hond aan gedaan heeft .Ook al reageer ik helemaal niet .Het blijft er op terug komen.
Dit heb ik nu al meerder keren mee gemaakt.Gewoon van brave belasting betalende burgers met een loopbaan.
Zelf loop ik al meer dan 25 jaar rond in een mannen wereld .Ik heb me daar altijd respecteerd gevoeld.
En serieus genomen.
En nooit echt seksime mee gemaakt.Gewoon doen.

Maar ik sta met verbazing te kijken van wat ik zie en hoor in het bos.
Van die figuren die lopen alsof ze tennis ballen onder een oksels hebben.
En dan verwachten dat iedereen een ander pad in slaat omdat zij er aan komen
met hun . . . . . . natuurlijk een reu.

Denk dan dat dat heel simpel komt om dat een hond zo gemakkelijk daar voor te gebruiken is.
Ze hoeven niet echt wat in huis te hebben om zich waar te maken.
Echt ik heb het gevoel dat ik in zo,n gestoorde wereld terecht gekomen ben .

Ik kom die mannen die jij beschrijft eigenlijk zelden tegen. Wel pas geleden twee mannen die heel stoer heel hard stonden te schreeuwen naar hun herders (ZIT! LOS! etc, allemaal op heel hoogdravende en vooral loeiharde toon).. Maar ondanks dat ik vlak onder Rotterdam zit, bevind ik me voor de welbekende pikverlengers blijkbaar in het verkeerde gebied. Gelukkig maar!

Ik denk trouwens ook dat het per hond afhankelijk is. Mijn Ollie moet je ook niet als boerderijhond laten rondhobbelen, deze sukkel lééft voor aandacht. Liever hangt ie de hele dag op de bank tegen me aan, en op visite gaan (of visite ontvangen) is letterlijk het grootste feest ever, als de visite in kwestie maar de hele avond achter z'n oortjes wil kriebelen. Maar als het leven alleen maar uit aandacht zou bestaan denk ik ook niet dat ie gelukkig zou zijn. Daarvoor is rennen en snuffelen en vooral apporteren veeeeel te leuk Moest ik uit jouw twee uitersten kiezen denk ik dat ik toch voor hond 1 gaan, maar wel met de kanttekening dat ik ook die situatie verre van ideaal vind.

Marion. schreef:

malinois schreef:maar niet als niet voldaan wordt aan zijn behoeften... een jachthond die niet zijn neus mag gebruiken bijv. maar in een keurslijfje geperst wordt met een wandelingetje van 5 minuutjes maar overladen wordt met liefde... Ik denk dat die hond toch knap ongelukkig is ondanks alle liefde... en dan kijk ik alleen maar naar het topic van de X- beagle/stabij van afgelopen week...

Mijn jachthonden mogen hun neus ook gebruiken hoor, maar als ze wild gaan aporteren dan ren ik net zo hard van ze weg. Ik heb het niet gestimuleerd toen ze pup waren (en Miep had het heus heel goed gedaan op jacht hoor), en ik wil het gewoon ook niet. Ik neem speeltjes mee, of gooi met eikels of met takken. Vinden ze ook leuk. Ze worden ook overladen met liefde hoor, maar ze worden niet in een keurs(pakwerk?)lijfje geperst en krijgen niet maar een wandeling van 5 minuten. Niet eens per keer.

En neuh. Ik geloof niet dat mijn honden ongelukkig zijn.

nee maar jij bent ook niet iemand die een TT nodig heeft omdat de kleinkinderen niet met je honden kunnen lopen omdat ze trekken... en zwaar beledigd zijn als je zegt dat je hond mag werken voor zijn eten denk ik...
Je honden kunnen hun neus gebruiken kunnen lekker rondsnuffelen, lopen waar ze willen (tot een bepaald punt natuurlijk, maar niet aan een meterlijntje), mogen zwemmen... ik vind dat nogal een verschil met de hond uit het topic dat ik bedoel... ik kan me voorstellen dat bij dat hondje de energie uit zn neusgaten spuit...

Maamke schreef: Maar ik sta met verbazing te kijken van wat ik zie en hoor in het bos.
Van die figuren die lopen alsof ze tennis ballen onder een oksels hebben.
En dan verwachten dat iedereen een ander pad in slaat omdat zij er aan komen
met hun . . . . . . natuurlijk een reu.

zou dat minder storend zijn als ze een teef bij zich hadden?

Maamke schreef:
Laat ik een paar zinnen in gezelschap vallen over honden en gelijk gaat het over "aanpakken en knallen
en er boven op and so on. Zelfs dood schoppen .Of heel trots vertellen hoe veel ze schade hun hond een andere hond aan gedaan heeft .Ook al reageer ik helemaal niet .Het blijft er op terug komen.
Dit heb ik nu al meerder keren mee gemaakt.Gewoon van brave belasting betalende burgers met een loopbaan.
Zelf loop ik al meer dan 25 jaar rond in een mannen wereld .Ik heb me daar altijd respecteerd gevoeld.
En serieus genomen.
En nooit echt seksime mee gemaakt.Gewoon doen.


Echt ik heb het gevoel dat ik in zo,n gestoorde wereld terecht gekomen ben .

Heeft bovenstaande niet meer te maken met het soort mensen waar je mee omgaat? In mijn hele leven (zo'n halve eeuw) heb ik dit nog nooit door iemand waar ik ooit met gesproken heb over honden, vrienden, kennissen, vreemden etc horen zeggen. Of kom dat soort mensen tegen.

Wat het beste voor een hond is, is gewoon per hond verschillend. Ik denk dat ik totaal andere dingen zal moeten doen als ik hier een border collie in huis haal t.o.v. een chihuahua. Het zijn toch allemaal verschillende wezens? Wij mensen wonen/doen toch ook niet allemaal hetzelfde en we zijn toch echt allemaal een mens.

De ene hond is liever buiten, dan ander een beetje van beide, de ander ligt liever met z'n luie kont voor de kachel. Het is aan ons om uit te vinden wat de behoeftes zijn van je eigen hond en die op de best mogelijk manier proberen te vervullen. Daarbij is de hond een wezen dat zich heel gemakkelijk aanpast aan verschillende situaties.