Het HondenForum

Zo loopt het oude dametje nog naast ons te tutten en zo is ze weg.
Vanmorgen heel vroeg was ze niet zo lekker en moest ze zeer nodig plassen. Maar eenmaal buiten geweest was dat over. Ik moest de hele dag weg en Tim ging meteen met de honden de deur uit richting bos. In het bos is Yentie weer misselijk en staat heel erg te trillen, strak stilstaand en geen beweging meer in te krijgen. Ze spuugt een beetje, eet wat gras, spuugt weer en dan lijkt ze iets beter, maar echt soepel gaat het niet, dus Tim draagt haar het bos uit. Thuis gekomen voor de zekerheid toch de dierenarts gebeld en moest meteen komen. Daar blijkt uit het bloedonderzoekje dat ze diabetes heeft en dat haar lever erg groot is, maar nieren zijn goed en verder geen rare dingen. Lever vergroot kan tijdelijk zijn. Yentie krijg een pijnstiller en valium, om haar wat te ontspannen zodat het trillen over gaat. Er worden afspraken gemaakt over maandag opnieuw onderzoek naar lever en diabetes en plasje opvangen. Tim legt Yentie thuis lekker op een warme stoel en ze blijft ook gewoon liggen, maar het trillen gaat eigenlijk niet echt over. We hebben telefonisch overleg en ik besluit in de middag toch eerder naar huis te gaan. Yentie lijkt dan gewoon lekker te slapen als Tim even weg gaat. Ik kom thuis en Yentie ligt op de vloer. Ik wil haar mee naar buiten nemen om even te plassen, maar ze komt niet meer overeind. Achterhand verlamd. Tim gebeld, dierenarts gebeld, meteen komen... Dierenarts doet wat testjes met de achterpoten en de onderrug en er zit geen gevoel meer in. Hernia? Spontane trauma ergens van? Iets toxicologisch? Het bloed leek dat niet aan te geven, dus toch hernia? Nog eens voelen en voelen en Yentie wordt eigenlijk steeds slechter in de tussentijd. Ze moest ook wel flink pijn hebben ergens, want ze gaat steeds erger hijgen. Dat deed ze vanmorgen vroeg ook, maar ja je denkt nog aan warmte in combi met volle blaas... Maar niet dus. Wat het precies is weten we niet, maar we weten wel dat we een heel ongelukkig hondje van 13 hebben dat geen signaal geeft van herstel na wat pijnstilling en dergelijke. Dierenarts legde haar op haar zij, haar hoofd in mijn hand en ze bleef stil zo liggen, al trillend. Dus hebben we haar in laten slapen. Ze was bij de narcose eigenlijk al weg, maar het trillen van het lijfje bleef totdat het definitieve spuitje gegeven is.
En dan ga je weer naar huis, met je riempje en halsbandje.
Zo heb je een lief ouder wordend, rufterig, stinkend Foxje wat zich het lekkerst voelt bij de baas op schoot en zo heb je alleen nog het riempje, de herinneringen en de foto's. Dag lief springding, dag Yentiepentie. Je bent 13 jaar geworden, geen slechte leeftijd, en we mochten 7 jaar je baasje zijn,, maar we hadden er graag nog een jaar of 5 bij opgeteld. Het mocht niet zo zijn.

Ach wat is dat snel gegaan, heel veel sterkte met het verlies van jullie Yenti

Heel veel sterkte Roelfien Haar tijd was op

heel veel sterkte, wat zal je d'r missen.

oh bah zo onverwacht
heel veel sterkte hoor, het zal best moeilijk zijn en een tijdje duren voordat dit z'n plekje heeft

Bah wat triest.
Sterkte met het verlies van Yentie

Ach jee, ik weet nog dat je over Yentie schreef toen ze bij jullie kwam, 7 jaar geleden dus. En nu is ze er niet meer...
Heel veel sterkte Roelfien, ook voor Tim.

Veel sterkte! Zo plots..

Jeetje Roelfien, dat is onverwacht...
Sterkte met het gemis.

oww het mooie donder foxje ...

wat naar dat het zo plotseling is gegaan roelfien

dag gekke Yentie, rust zacht

Oh Roelfien, wat doet dit pijn. Uit de grond van mijn hart. Je meisje had geweldige baasjes, die haar tot het einde toe genadig zijn geweest, maar wat zal het gemis groot zijn.

Dag klein, groot wijffie!

Wat onverwacht ook al was ze al wat ouder, veel sterkte

Jeetje wat is dat snel gegaan met Yentie, ik kan me voorstellen dat jullie nog even tijd nodig hebben het werkelijk te bevatten.

Veel sterkte met het verlies van jullie oude meisje.

Sterkte

heel veel sterkte

Ondanks de leeftijd, toch nog heel plotseling

heel veel sterkte

Ach, Roelfien, wat ontzettend triest!
En wat kan het dan ineens toch snel gaan zeg, met die senioren-hondjes.

Wel heel fijn dat jullie tot het laats bij haar waren.
Sterkte met het moeten missen van jullie Yentie. Ook voor Tim.

Heel veel sterkte

Agossie, ondanks haar mooie leeftijd gaat zoiets toch nog veel te snel.
Heel veel sterkte met het verwerken van jullie verlies

Dank jullie wel.

We zijn er eigenlijk altijd vanuit gegaan dat Toby eerst zou gaan: herder, dus max een jaar of 14 en die heeft al wel wat dingetjes zoals gezwellen die nog geen last geen, maar die wel heel vervelend kunnen worden, zeer slappe achterhand en spierafname.
Dus die zou eerst gaan, over een paar jaar ofzo.
En Yentie zouden we dan nog hebben, die mocht dan nog een paar jaar genieten van haar rust als enige hondje in huis. Dat hadden we haar zo gegund, want die had het niet altijd makkelijk bij "de politie agent" Toby, ookal werden ze de laatste paar jaar steeds liever voor elkaar. Ik wilde zo graag zo'n oud, tandeloos versnellingsbakje met kromme pootjes, etc. En dat is niet gelukt. We doen geen verder onderzoek waarom dit gebeurd is. Maar we vragen het ons toch wel af: wat hebben we over het hoofd gezien, hadden we ergens eerder naar de DA moeten gaan? Waarom laten die terriërtjes toch pas wat merken als het al te laat is?
Verdrietig. Je hebt het niet voor het zeggen helaas.

Goh wat is dat snel gegaan.
Dag Yentie,het ga je goed daar waar je nu ook bent

Wat onverwachts zo, al was ze op leeftijd...Wat zullen jullie haar missen.
Heel veel sterkte voor jullie

Oh zo plotseling... sterkte...!!!

Sterkte

Zo plots, wat zullen jullie haar missen. Heel veel sterkte

Roelfien schreef:Dank jullie wel.

We zijn er eigenlijk altijd vanuit gegaan dat Toby eerst zou gaan: herder, dus max een jaar of 14 en die heeft al wel wat dingetjes zoals gezwellen die nog geen last geen, maar die wel heel vervelend kunnen worden, zeer slappe achterhand en spierafname.
Dus die zou eerst gaan, over een paar jaar ofzo.
En Yentie zouden we dan nog hebben, die mocht dan nog een paar jaar genieten van haar rust als enige hondje in huis. Dat hadden we haar zo gegund, want die had het niet altijd makkelijk bij "de politie agent" Toby, ookal werden ze de laatste paar jaar steeds liever voor elkaar. Ik wilde zo graag zo'n oud, tandeloos versnellingsbakje met kromme pootjes, etc. En dat is niet gelukt. We doen geen verder onderzoek waarom dit gebeurd is. Maar we vragen het ons toch wel af: wat hebben we over het hoofd gezien, hadden we ergens eerder naar de DA moeten gaan? Waarom laten die terriërtjes toch pas wat merken als het al te laat is?
Verdrietig. Je hebt het niet voor het zeggen helaas.

Ik kan me je vragen voorstellen, maar ik geloof niet dat jullie iets over het hoofd hebben gezien. Ze heeft immers niet eerder aangegeven dat ze zo beroerd was.
En natuurlijk had je nog 5 jaar willen genieten van Yentie. Maar aan de andere kant: ze is fit geweest tot ze ineens heel slecht was en het ook echt niet meer ging. Dat is - denk ik - toch ook wel fijn, geen lijdensweg in ieder geval.

Wat plotseling en snel. heel veel sterkte toegewenst, Roelfien.

Sterkte

Heel veel sterkte

Wat onverwacht
Heel veel sterkte