Het HondenForum

Nav andere topics vraag ik me ineens af waarom de één wel en de ander hier niet het advies tot herplaatsing krijgt.
Wat is voor jou de grens en zeg je, dit kan niet zo.
Waar ligt die grens eigenlijk voor jezelf en jouw honden en waar ligt die grens in andere situaties (andere mensen en andere honden bijv).
Iemand met echte werkhonden (IPO, KNP) die schrijft dat er een hond een ander roedellid heeft aangevallen of eigenaar gebeten heeft zal wsch niet zo snel een post krijgen met herplaatsen die hap bijvoorbeeld.
Is dat anders dan mensen die een teckeltje hebben met een gedragsprobleempje?

Dus hoe denk jij hierover, wat maakt het verschil?

Edit: toevoeging.

Bij een antwoord op die vraag moet je zoveel hier neerknallen dat het haast niet te doen is.

bouvierpoedel schreef:Bij een antwoord op die vraag moet je zoveel hier neerknallen dat het haast niet te doen is.

Ja maar dat maakt het wel zo leuk, veel om over na te denken en veel om over te discussieren
Moeilijk is het wel dat ben ik met je eens, maar goed, dan splitsen, wanneer herplaats jij een hond?

Ik zou denk ik overgaan tot herplaatsen als ik echt geen mogelijkheid meer zag om de problemen zelf (met hulp) op te kunnen lossen. Toen het een poosje moeilijk was met Leroy heeft het wel door m'n hoofd gespookt. Maar dan vooral omdat ik niet wist of ik hem wel kon bieden wat hij nodig heeft. Twijfels of hij het misschien bij iemand anders beter zou hebben.
Maar omdat het 'maar' twijfels waren, hebben we er keihard aan gewerkt om te zorgen dat wij hem het beste thuis zouden bieden. En kijk eens wat een top hond daar nu uit gekomen is

Selene schreef:

bouvierpoedel schreef:Bij een antwoord op die vraag moet je zoveel hier neerknallen dat het haast niet te doen is.

Ja maar dat maakt het wel zo leuk, veel om over na te denken en veel om over te discussieren
Moeilijk is het wel dat ben ik met je eens, maar goed, dan splitsen, wanneer herplaats jij een hond?

Als het niet leuk meer en geen plezier geeft .
Wel nadat ik het geprobeert heb om te buigen.

als ik het idee heb dat het gevaarlijke situaties oplevert zou ik het advies herplaatsen wel geven denk ik. En als ik denk dat de situatie voor zowel de hond als de baas niet beter gaat worden, en de hond het op een andere plek veel fijner zou kunnen hebben, dan ook... In alle andere situaties hoop ik dat mensen er echt voor willen gaan en dan kan alles 'goedkomen' denk ik..

edit - en in mijn eigen situatie, eigenlijk hetzelfde!

Een advies is een advies. Degene die zelf alle voors en tegens tegen elkaar afweegt moet uiteindelijk beslissen.
En dat kunnen zaken zijn als totaal niet met elkaar over weg kunnen (geleider en hond), een hond die totaal niet in de gezinssituatie past/zich niet weet aan te passen aan bepaalde veranderingen waarbij zowel hond als mens niet gelukkig is met de situatie.
Bang zijn van mijn hond zou een hele grote reden zijn om te herplaatsen. En soms heb je wel een patstelling en kun je niet met geweld winnen van een hond en moet je het anders op lossen, maar 1x zo'n uitdaging/conflict vind ik dan wel genoeg. Continue op je tenen lopen omdat je hond jouw niet als leider ziet lijkt me geen fijne manier om een hond te hebben en houden. Én lijkt me voor de hond ook niet fijn. In die gevallen zou ik kiezen voor een ander huis waar mensen wel met dat type hond om kunnen gaan zonder al te veel problemen.

Heb niet zoveel problemen met herplaatsen overigens als anderen het doen . Ik heb er twee heerlijke honden aan.

Ik herplaats alleen mijn hond wanneer ik het niet meer kan betalen. Of als ik bang zou worden van mijn eigen hond.

voor mezelf:
- als ik een hond niet kan geven wat ie nodig heeft en de hond daaronder lijdt en
- bij een complete mismatch en dan ook weer als de hond daaronder lijdt.

bij anderen:
- als ondanks pogingen in de goede richting de combi eigenaar/hond een slechte blijft, waar -ook weer- de hond aan het kortste eind trekt en
- bij gevaarlijke situaties die de eigenaar, door onkunde, onervarenheid of een plaat voor zijn/haar harses, niet onder controle heeft en met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook niet onder controle zal krijgen.

in het kort mijn visie op wanneer ik zou herplaatsen en wanneer ik herplaatsen adviseer

Ik vind het zeker wel anders voor een teckeltje dan voor een werkmechelaar.
Bij de eerste kan je nog eens risico nemen kwa bijten bevoorbeeld, met de laatste ben je dood als hij het kwaad bedoelt.

Wanneer ik zou herplaatsen is wsl als een hond echt ongelukkig is bij het leven wat ik hem kan bieden, of de hond een risico word, al geloof ik niet dat er veel mensen zitten te wachten op een agresieve en moeilijke hond als nieuw maatje.

renee-uk schreef:voor mezelf:
- als ik een hond niet kan geven wat ie nodig heeft en de hond daaronder lijdt en
- bij een complete mismatch en dan ook weer als de hond daaronder lijdt.

bij anderen:
- als ondanks pogingen in de goede richting de combi eigenaar/hond een slechte blijft, waar -ook weer- de hond aan het kortste eind trekt en
- bij gevaarlijke situaties die de eigenaar, door onkunde, onervarenheid of een plaat voor zijn/haar harses, niet onder controle heeft en met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook niet onder controle zal krijgen.

in het kort mijn visie op wanneer ik zou herplaatsen en wanneer ik herplaatsen adviseer

eens!

Wanneer ik, ondanks dat ik alles heb gedaan wat in mijn vermogen ligt, weet dat het tussen die hond en mij niets zal worden. Als mijn vertrouwen weg is, en dit kan doordat de hond bijt en dus een gevaar voor zichzelf-mij en de buurt is, of over the top zijn/haar eigen plan trekt, dan stop ik. Ik erken dat ik ergens tekort geschoten ben of in een situatie zit dat ik de hond niet kan geven wat het wel nodig heeft en zal de hond herplaatsen.
Ik vind het dan voor de hond niet eerlijk om hem/haar te behouden.

Ik zal niet zo snel het advies herplaatsen geven, gewoon omdat ik bepaalde dingen van heel veel factoren af vind hangen en ik dat met mijn onervarenheid gewoon niet kan zien door een schermpje. Ik heb daar dan wel een mening over maar dat heeft dan meer met gevoel te maken dan dat ik dat dan ook nog kan onderbouwen.

Ik heb ook wel eens een topic geopend voor advies en daarin ook van enkelen het advies gekregen te herplaatsen wat ik heel goed begreep. Uiteindelijk niet gedaan, dat herplaatsen maar ik begrijp wel dat dat advies soms gegeven wordt.

Toen mijn dierenarts een dringend advies gaf op herplaatsing omdat het niet een geval was van OF maar WANNEER mijn jonge hond mijn kindje van 4 bijten zou.
En dat deze mening daarna ook door een 2e dierenarts evenals een gedrags therapeut bevestigd werd.
Wij hebben toen gekozen om onze hond een eerlijke kans te geven bij iemand zonder jonge kinderen voordat er ongelukken gebeurd zijn.
Ze was een vreselijk verkeerde match voor mijn gezin, en waar ze nu is is ze stik gelukkig en lijkt wel een andere hond.
Ik ben van mening hier goed aan gedaan te hebben, en de fokker van de hond was het ermee eens en heeft ons dan ook een andere pup kado gedaan die wel perfect matcht...en toen was Yoda er.....
Moeilijk besluit was het en we hebben nog nooit zoveel gehuild, maar uiteindelijk hebben we door onmogenlijke keuzes te maken het beste gedaan voor ons allemaal, en dat is een super fijn gevoel.

Ik wilde een stukje typen, maar dat is me té persoonlijk voor het openbare deel, dus houd ik het algemeen.

Voor mij is herplaatsen een optie/noodzaak als de wisselwerking tussen baas en hond niet goed is. Dat kan zijn door agressie, maar ook doordat baas en hond simpelweg niet matchen; elk andere behoeftes/verwachtingen. Zoals in Nanna's voorbeeld over Hoppa.

Mijn mening; het hebben van een hond moet leuk zijn voor beide partijen. Is het dat niet (meer) en zijn er andere opties, dan is het beter te herplaatsen.

Ach, eigenlijk dus hetzelfde als Nanna.

Nakisha schreef: Mijn mening; het hebben van een hond moet leuk zijn voor beide partijen. Is het dat niet (meer) en zijn er andere opties, dan is het beter te herplaatsen.

Voor mij hetzelfde.
Ik heb Spike herplaatst omdat ik hem toen niet kon geven wat hij nodig had. Ruimte, aandacht.
Naar en moeilijk, maar hij is met z'n kont in de boter terecht gekomen en dat voelt nog steeds goed.

Ik heb zelf een hond moeten herplaatsen, in principe doe ik het niet, alle honden gaan hier weg tussen 6 plankjes of het moet onhoudbaar zijn voor de hond of de andere honden... dat was dus het geval bij Xantos. Hij viel mijn honden aan, ook Xena die geen vlieg kwaad doet, alles in de stress, Xena durfde niet eens meer buiten te komen als hij los liep (verhaal staat nog in de vethoek). Dat ging gewoon niet werken hoe graag ik het ook wilde en hoeveel ik er ook voor gedaan heb. Hij zit nu als enig hond bij iemand die alleen woont midden in de polder, hij kan lekker los, mag overal mee naar toe en het belangrijkste voor hem, geen andere honden.
Ik had het zelf nog wel kunnen uitzingen met hem, maar ik zag mijn andere honden met de dag er kapot aan gaan (letterlijk) en ook Xantos... stress, stress en stress...
Dus soms moet je iets doen wat beter is voor alle partijen....

Mensagressie is voor mijzelf een no-go, ik weet van mezelf dat ik daar niet mee om kan gaan. Ik heb 3 jonge kinderen en wil en ga niet de hele dag op spitsroeden lopen. Dan is voor mij het plezier van het hebben van een hond teveel weg. Ik denk echter dat het per persoon en ook per levensfase van een persoo kan verschillen wat je wel of niet aan kunt.

Ik heb Django herplaatst omdat hij in mijn ogen onwenselijk begon te reageren op het gedrag van mijn oudste zoon, waarbij hij bijvoorbeeld 1 keer op de bank (waar hij niet op mocht) sprong en boven mijn zoon ging staan (hij sprong op hem en duwde hen om) en hij heeft hem in zijn been gehapt op een ander moment. Puntje bij paaltje echt een lieverd van een eigenwijze bull, en hij heeft mijn zoon nooit echt pijn gedaan maar voor mij waren het signalen 'ik kan hier niet tegen'. Ik had gewoon niet de middelen om die situatie veilig onder controle te kunnen krijgen. Nu heeft hij het reuze naar zn zin bij een ander gezin met oudere ('gezonde') kinderen en dat kan hij prima aan.

Ik denk dat mensen soms enerzijds misschien wat makkelijk afstand doen van een dier, maar aan de andere kant kun je als buitenstaander een situatie alleen van de buitenkant bekijken. Bovendien is het denk ik voor een dier ook niet echt leuk als hij of zij alleen gehouden wordt 'omdat het hoort'.

blondie schreef:Een advies is een advies. Degene die zelf alle voors en tegens tegen elkaar afweegt moet uiteindelijk beslissen.

Dit dus. Je moet het hebben van het geschreven woord hier. Soms is dat niet helemaal duidelijk en dan kan het gebeuren dat je gaandeweg het topic je mening (advies geven dus) bijstelt. Een grens voor mij is toch wel als iemand bang is voor zijn/haar eigen hond. Dan is het heel lastig die vertrouwensband te herstellen.

Selene schreef:Nav andere topics vraag ik me ineens af waarom de één wel en de ander hier niet het advies tot herplaatsing krijgt.

Dit is je eigenlijke vraag, toch?

Als het probleem wat wordt beschreven, niet zozeer ligt aan de hond als wel aan de hond in combinatie met de baas. In situaties waarvan je haast zeker weet dat een hond bij een andere baas het probleemgedrag niet zal vertonen is mijns inziens het beste advies te herplaatsen.

Zelf zou ik er heel veel moeite mee hebben, maar als iedere dag met de hond een strijd is en er zit 0 verbetering in, moet je toch jezelf toegeven dat het houden van een hond een hobby is waar je lol aan dient te beleven.

Ik heb geen makkelijke honden en heb geworsteld om de gebruiksaanwijzing te vinden, maar nu ik hem eenmaal heb ben ik blij dat ik de moeite heb genomen hem te vinden.

Antwoord op de oorspronkelijke vraag:
Ik denk dat dit per gezin of persoon verschilt. Iemand alleen of een stel zonder jonge kinderen kunnen bepaald gedrag makkelijker handelen dan een gezin met jonge kinderen.
Iemand die jong is kan weer (vaak) meer aan dan een persoon op flinke leeftijd, lijflijk,mterwijl senioren vaak weer hun ervaring meehebben.
Daarom zal elk advies voor iedereen anders zijn, denk ik.

Ik geef nooit het advies aan een ander om te herplaatsen omdat ik er niet voldoende verstand van heb om anderen zo'n ingrijpend advies te kunnen geven.

Voor mezelf heb ik altijd gezegd dat dieren bij mij erin komen en er pas uitgaan als ze dood zijn. Toch heb ik begin dit jaar voor het eerst een hond herplaatst na 6 jaar met hem te hebben geworsteld, fysiek en geestelijk. Wij zijn altijd in een machtstrijd verwikkeld geweest en eerlijk gezegd heb ik het nooit een léuke hond gevonden. Ik hield van hem maar leuk vond ik hem niet.
Toen ik uiteindelijk de knoop doorhakte, was ik vreselijk opgelucht dat hij weg was. Wat een rust kreeg ik in huis. Voor mezelf en de andere dieren, die uiteindelijk ook hebben geleden onder de hele situatie. En uiteindelijk ook voor de hond in kwestie want het gaat, naar ik hoor, geweldig met hem en hij heeft geen enkel incident meer veroorzaakt in zijn nieuwe thuis.

Ik heb geleerd dat ik uit een misplaatst verantwoordelijkheidsgevoel en plichtsbesef niet door moet blijven modderen want dat gaat ten koste van alles en iedereen. Zoals iemand hier al zei: het hebben van een hond is een hobby en moet vooral leuk blijven.
Ik kan prima omgaan met honden met ziektes of handicaps, ondeugende streken, jachtgedrag, etc.
Ik kan én wil niet omgaan met dieren die een agressieprobleem hebben. Dat doe ik nooit meer.

Baco nooit
Als het hier niet gaat, gaat het nergens en geef je hem de ruimte dan kan het een monster worden, dus nee, dan gaat hij hemelen, maar die druiloor hoeft ook niet herplaatst te worden.

Als advies zal ik het niet snel zeggen, omdat je de mensen niet kent en de geschreven tekst kan een heel ander beeld geven, als dat het werkelijk is.

- als je geen mogelijkheid hebt om de hond te geven wat hij nodig heeft.

Goeie vraag. Want ik had er nog niet echt over nagedacht eigenlijk, ik ben erg gelukkig met Bruno en Shelly. Ik denk dat als ik ze niet meer kon geven wat ze nodig hebben. Maar ja, dat is ook erg ruim genomen, want wat hebben ze precies nodig dan? Als ik niet meer met ze kon wandelen èn niemand had die het voor me kon doen. Maar dat is wel raar, als iemand anders met je honden moet lopen. Vind ik eigenlijk ook niet kunnen. Dus waar trek je dan precies de grens? Met heel weinig geld kun je ook voor een hond zorgen. Tot er een dikke dierenartsrekening aan komt, of er kans op bestaat. Dan kun je je hond niet meer herplaatsen natuurlijk, want wie wil er een hond die een operatie nodig heeft of veel geld gaat kosten aan dierenartskosten. Dus wel moeilijk hoor, want je kunt ook niet weten wat er op je pad gaat komen. O nou weet ik het spreekwoord weer, kon er net niet opkomen, wie dan leeft, wie dan zorgt, want je kunt niet anders doen dan dat. Dus ik denk dat ik nooit nooit kan zeggen, want er kan een geheel nieuwe situatie zijn waar je dan anders mee omgaat dan je in eerste instantie had gedacht.

Ik adviseer mensen nooit of ze hun hond moeten herplaatsen of niet, maar probeer me in te leven in de situatie en vertel dan wat ik (waarschijnlijk) zelf zou doen, als ik zou moeten beslissen. Maar ja, je weet natuurlijk niet het fijne van iemands situatie, want mensen vertellen ook niet àlles. Dat zou ook teveel tekst worden. Maar ik denk wel mee als iemand het echt niet meer weet en zeg dan wat ik denk dat ik zou doen. Ik probeer het altijd bij mezelf te houden, zoals je dat noemt. Ik verwacht niet dat mensen echt hun beslissing baseren op wat iemand op internet zegt over herplaatsing, misschien dat ze een deel ervan meenemen. Volgens mij komen hier allemaal volwassen mensen, nou ja, uitzondering daargelaten, dus ik ben niet bang om te zeggen wat ik denk, als daar om gevraagd wordt. Als dat gewenst zou zijn, zeggen mensen er wel bij, graag alleen reacties van mensen die er echt verstand van hebben. En wie gaat dat nou doen, wie hééft er dan echt verstand van herplaatsing. Niemand speciaal, iedereen moet toch zelf beslissen wat het beste is voor alle gezinsleden en dat kun je alleen zelf want niemand weet precies hoe jouw leven eruit ziet. Internet is om je te inspireren en te informeren, beslissingen maken doet het internet niet voor je. God, wat ben ik irritant lang van stof vandaag, mijn excuses.

Wat mijzelf betreft: als ik weet dat de hond het ergens anders beter kan hebben.

Voor anderen: als de hond het elders beter kan hebben.
Als er angst is, of als er mensen / andere dieren onder lijden. Of als ik denk dat het met baasje/hond echt niet goed gaat komen.

Als het ondoenbaar wordt, hier al 2 herplaatst.

Lastig onderwerp. Aan de ene kant denk ik als ik weet dat de hond het ergens anders beter kan hebben dan bij ons, dan zou ik hem herplaatsen. Aan de andere kant zeg ik altijd alles waar je aan begint, dat maak je af. Ik zou voor mijn gevoel dus echt wel alles gedaan moeten hebben, wil ik tot herplaatsing over gaan.

renee-uk schreef:voor mezelf:
- als ik een hond niet kan geven wat ie nodig heeft en de hond daaronder lijdt en
- bij een complete mismatch en dan ook weer als de hond daaronder lijdt.

bij anderen:
- als ondanks pogingen in de goede richting de combi eigenaar/hond een slechte blijft, waar -ook weer- de hond aan het kortste eind trekt en
- bij gevaarlijke situaties die de eigenaar, door onkunde, onervarenheid of een plaat voor zijn/haar harses, niet onder controle heeft en met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook niet onder controle zal krijgen.

Dit.
Met de toevoeging dat die mismatch ook de groep hier kan betreffen.
Dan zou ik de hond die daaronder lijdt herplaatsen.