Hannes (Xerxes van het Bevershof)
Geplaatst: 20 apr 2012 18:06
Bijna 14 jaar geleden toen we net onze eerste Flatcoat Jeppe aan kanker
waren kwijtgeraakt, kwam jij in ons leven.
Met de angst voor bulten en tumoren nog vers in het geheugen namen we je van de fokker mee naar huis.
Vele cursussen samen gedaan. Je had veel temperament. Teveel voor een
Flatcoat zei men. We waren verrast toen je begon te waken en ons wilde
beschermen tegen een dronken zwalkende man in de straat, maar vonden het ook wel een fijn gevoel.
Andere reuen vond je in je jonge jaren geen succes en je dwong ons daardoor na te denken over de manier van trainen.
Het werd positief en clicker.
En vanaf dat moment konden we met je lezen en schrijven (en jij met ons).
Puppy's socialiseren was ook een van de dingen waar je heel goed in was, en je werd er vaak voor gevraagd.
Gehoorzaamheidstraining, waarbij je het heerlijk vond om de boel een beetje op te vrolijken, doggydance, behendigheid,
en toen dat laatste te zwaar voor je werd nog een aantal jaar recreanten speuren.
Je werd ouder en ouder, vele bulten en wratten maar niet de gevreesde
kanker.
Je bleef vrolijk, genoot van aandacht, knuffels en eten.
Ook de laatste dag nog. Je koppie wilde nog zoveel, maar je achterpoten
konden dat niet meer bijbenen.
Wat heb je ons veel geleerd jongen. Er valt nog zoveel te vertellen, we
hebben zoveel samen gezien, samen meegemaakt.
En nu..nu is het voorbij..wat overblijft zijn heel veel herinneringen en een
plukje haar wat we van je hebben bewaard..
Bedankt voor alles vriend, en wacht op ons bij de Rainbowbridge.
waren kwijtgeraakt, kwam jij in ons leven.
Met de angst voor bulten en tumoren nog vers in het geheugen namen we je van de fokker mee naar huis.
Vele cursussen samen gedaan. Je had veel temperament. Teveel voor een
Flatcoat zei men. We waren verrast toen je begon te waken en ons wilde
beschermen tegen een dronken zwalkende man in de straat, maar vonden het ook wel een fijn gevoel.
Andere reuen vond je in je jonge jaren geen succes en je dwong ons daardoor na te denken over de manier van trainen.
Het werd positief en clicker.
En vanaf dat moment konden we met je lezen en schrijven (en jij met ons).
Puppy's socialiseren was ook een van de dingen waar je heel goed in was, en je werd er vaak voor gevraagd.
Gehoorzaamheidstraining, waarbij je het heerlijk vond om de boel een beetje op te vrolijken, doggydance, behendigheid,
en toen dat laatste te zwaar voor je werd nog een aantal jaar recreanten speuren.
Je werd ouder en ouder, vele bulten en wratten maar niet de gevreesde
kanker.
Je bleef vrolijk, genoot van aandacht, knuffels en eten.
Ook de laatste dag nog. Je koppie wilde nog zoveel, maar je achterpoten
konden dat niet meer bijbenen.
Wat heb je ons veel geleerd jongen. Er valt nog zoveel te vertellen, we
hebben zoveel samen gezien, samen meegemaakt.
En nu..nu is het voorbij..wat overblijft zijn heel veel herinneringen en een
plukje haar wat we van je hebben bewaard..
Bedankt voor alles vriend, en wacht op ons bij de Rainbowbridge.
