Het HondenForum

Vorig jaar 20 maart is Rico op de leeftijd van bijna 14 jaar ingeslapen. Na een periode van verlamming, maar geen pijn, kreeg hij hevige pijn en heb ik de beslissing moeten nemen om hem te laten gaan.
Vandaag, een jaar later: voorlopig geen nieuwe hond meer, omdat ik in mijn huidige situatie het niet meer goed kan opbrengen. Ik zou een jongere hond ernstig tekort doen.
Maar wat mis ik het manneke toch. Nog steeds verwacht ik om als ik thuiskom die grote oren tevoorschijn zien komen voor het raam van de keukendeur.
Nog maar even een paar foto's van zijn laatste maanden

moeilijk hè je grote vriend zo te missen , wat gaat een jaar dan alweer snel

hij was een pracht kerel en die foto met zijn flapoor bekijk ik met een grote glimlach

ik snap je gevoel heel goed, het is soms zo'n gemis! sterkte

Dat ouwe koppie *slik*
Wat gaat een jaar toch hard he?

Een jaar alweer, wat gaat het snel!
Sterkte, Elly.
Rot ook dat de mand voorlopig leeg moet blijven.

He, wat moeilijk. Ik ken het gevoel bijzonder goed, helaas. Wat een diep gemis. En is het alweer een jaar? De tijd vliegt.

alweer een jaar voorbij zonder je bijzondere mannetje Rico
missen doe je hem elke dag maar vandaag doet het extra zeer
sterkte Elly

ach el

Dank jullie wel.
De tijd gaat inderdaad snel.

Een jaar alweer, het gemis zal zeker groter zijn doordat er voorlopig geen ander hondje die leegte op kan vullen. Sterkte, vooral op zo'n dag als vandaag, waarbij het heerlijk hondenwandelweer is .

Wat een gemis...

Kun je ook een oudere hond geen fijne plek bieden, Elly? Of zit dat er ook niet in?
Ik zou het vreselijk vinden helemaal zonder honden.

Heel veel sterkte Ja, wat gaat de tijd dan snel.......die lieve Rico......Wat een lief smoeltje had hij
Jammer dat je nu niet aan een nieuwe hond kan beginnen, maar wel verstandig als je een jonge hond niet kan bieden wat hij nodig heeft op het moment. Wie weet komt die tijd wel weer
Nu kan je alleen nog genieten van de mooie herinneringen en foto's van Rico.

moeilijk ik hoop toch, dat er echt wel weer een nieuw maatje in je leven komt, jij en geen hond, dat klopt gewoon niet zo...

Blijft moeilijk..... Ze zeggen dat het slijt, maar bij mij doet het nog net zo'n pijn als 20 maanden geleden..

Rami schreef:Wat een gemis...

Kun je ook een oudere hond geen fijne plek bieden, Elly? Of zit dat er ook niet in?
Ik zou het vreselijk vinden helemaal zonder honden.

Momenteel nog niet. ik werk nog 3 a 4 hele dagen per week, tussen de middag kan de hond niet uitgelaten worden. Rico was daar langzaam ingegroeid . Eerst werkte ik halve dagen, daarna hele dagen, maar kon ik tussen de middag naar huis. Door gewijzigde werktijden (verkorte middagpauze, werk op een school) kon ik niet meer naar huis. Rico was inmiddels 8 en kon daar prima mee overweg. Wel werd dat veel moeilijker toen hij ouder werd. Elke dag zat ik vol spanning op mijn werk om maar zo snel mogelijk naar huis te kunnen. Dat wil ik niet meer. Er zijn geen bekenden in de buurt die het uitlaten van mij over kunnen nemen en ik verdien niet zoveel om die dagen een uitlaatservice of dagopvang te kunnen betalen.
Maar over 9 jaar mag ik met pensioen, dus wie weet , tegen die tijd

Al een jaar, pas een jaar.....

Sterkte Elly, wat moet het stil zijn als je thuis komt En 9 jaar duurt nog zo lang hè.

Die pijn, dat terug verlangen zal nog wel even blijven .. ( bij mij tenminste wel, en ook ik kan door omstandigheden op dit moment niet aan een nieuwe trouwe vriend, en dat doet dan dubbel pijn )

Heel veel sterkte Elly, moeilijk hoor..

Elly* schreef:

Rami schreef:Wat een gemis...

Kun je ook een oudere hond geen fijne plek bieden, Elly? Of zit dat er ook niet in?
Ik zou het vreselijk vinden helemaal zonder honden.

Momenteel nog niet. ik werk nog 3 a 4 hele dagen per week, tussen de middag kan de hond niet uitgelaten worden. Rico was daar langzaam ingegroeid . Eerst werkte ik halve dagen, daarna hele dagen, maar kon ik tussen de middag naar huis. Door gewijzigde werktijden (verkorte middagpauze, werk op een school) kon ik niet meer naar huis. Rico was inmiddels 8 en kon daar prima mee overweg. Wel werd dat veel moeilijker toen hij ouder werd. Elke dag zat ik vol spanning op mijn werk om maar zo snel mogelijk naar huis te kunnen. Dat wil ik niet meer. Er zijn geen bekenden in de buurt die het uitlaten van mij over kunnen nemen en ik verdien niet zoveel om die dagen een uitlaatservice of dagopvang te kunnen betalen.
Maar over 9 jaar mag ik met pensioen, dus wie weet , tegen die tijd

Ik begrijp het. Maar wel ontzettend jammer. Je bent zo'n echte hondenliefhebster.

Sterkte Elly. Als je even je hart wil ophalen en in een hondenvacht wilt snuiven, weet dan dat je altijd welkom bent!

Sterkte Elly

dank je, Zwanet.
Daar zal ik zeker weer eens gebruik van maken. .
en ik blijf hier lekker op het forum rondsnuffelen.

De foto van Rico zie ik nog regelmatig langskomen op de herplaatssite van de Corgi's.
Ook in mijn hart heeft hij nog een plekje hoor! Je mooie, bijzondere man!
Gunde je zo graag een lieve Cardi...jammer dat we niet wat dichter bij elkaar wonen, Luna kwam maar wat graag even kroelen en een koekje bietsen.
Sterkte Elly, wat vliegt de tijd toch

*Esther schreef:De foto van Rico zie ik nog regelmatig langskomen op de herplaatssite van de Corgi's.
Ook in mijn hart heeft hij nog een plekje hoor! Je mooie, bijzondere man!
Gunde je zo graag een lieve Cardi...jammer dat we niet wat dichter bij elkaar wonen, Luna kwam maar wat graag even kroelen en een koekje bietsen.
Sterkte Elly, wat vliegt de tijd toch

Dank je, Esther.
In een naburig dorp woont ook een Luna. Af en toe zie ik haar en kan ik haar even kroelen. Ze heeft dezelfde kleur als jouw Luna.

Och Elly, alweer en pas een jaar later ....

knuf, het moet een enorm gemis zijn.

Rico had voor mij altijd iets speciaals op een of andere manier. Alweer een jaar zonder je mannetje, wat gaat dat snel. Sterkte Elly