Het HondenForum

Ik weet dat er per hond, of van mijn part, per ras, verschillende tijds eenheden worden gegeven dat een hond violwassen is. De ene hond is nu eenmaal sneller volwassen als de andere hond.
Van een Karabash (Anatolische herder, Pyrenese berghond en aanverwante rassen) geven ze meestal aan dat de hond pas volwassen is zo rond zijn 3e levensjaar?
Volgens mij is dat ook de gemiddelde tijd naar volwassenheid van een Hovawart, Inge?

In ieder geval, kan iemand mij vertellen, of is er ongeveer een richtlijn wanneer een doorsnee hond als volwassen bestempeld kan worden?
Ik heb namelijk het idee dat Gila, kruising Mechel x Rotti, nog steeds niet volwassen is in het koppie. Ik basseer dat eigenlijk min of meer aan haar gedrag wat nog steeds erg puppyachtig is. tenminste, zo zie ik het.
Ze is nu anderhalf, een maand of 19 denk ik. Zou het kunnen dat een hond van dit kaliber pas bij 2, of misschien nog iets ouder volwassen is, of raakt?
Is het daarbij mogelijk dat, door de herplaatsing waar zij best aan moest wennen, ze even tijdelijk in hun ontwikkeling blijven stil staan, om het daarna weer op te pakken, onbewust?
Ik dacht dat de gemiddelde hond met 1 a anderhalf jaar wel volwassen was, geestelijk volwassen of vergis ik mij daar in?

Leeuwhondjes zijn ook pas rond 3 jaar geestelijk volwassen, ik denk dus niet dat het iets met grootte te maken heeft.

ArCee schreef: Ik heb namelijk het idee dat Gila, kruising Mechel x Rotti, nog steeds niet volwassen is in het koppie.

Is ze toch geen stafford kruising? Die vind ik vaak hun hele leven wat 'puppig'/prettig gestoord blijven
Bij Charlie was het verschil tussen anderhalf en 2.5 levensgroot.
Ik beschouw haar vanaf die tijd wel als aardig volwassen ipv pubertje.

Volgens mij worden sommige honden, net als sommige mensen, nooit volwassen.

Dat is heel verschillend reuen zijn veel later volwassen dan teven en per ras verscheelt dat ook enorm. Ik heb een RR gehad die pas met ruim 4 jaar pas volwassen was

Fizgig schreef:Volgens mij worden sommige honden, net als sommige mensen, nooit volwassen.

Heb je het over jezelf

Ik denk dat een intakte hond rond de 2,5 en ouder pas volwassen is/gestabiliseerd. Daarvoor zie je al tekenen en er zullen vast honden vroeger zijn

Fizgig schreef:Volgens mij worden sommige honden, net als sommige mensen, nooit volwassen.

Ligt er misschien een beetje aan of de baas ze ook volwassen wil laten zijn?

Hajo vond ik ook pas echt volwassen worden toen hij ongeveer 2,5 jaar was. In die zin dat hij minder aandacht kreeg voor andere honden, eigenlijk gewoon zijn hele manier van doen, wat rustiger enzo.
Hij is nu bijna 3 en weet natuurlijk òòk zo'n beetje wat we van hem verwachten qua gedrag en wij weten wat we aan hem hebben. Maar dat had ik ook bij mijn vorige hondje, en dat was een dwergschnauzer, misschien dat de meeste honden zo tussen de 2 en 3 jaar echt volwassen worden? Maar wat bedoel je met puppygedrag, kun je een voorbeeld geven?

Linsey schreef:Leeuwhondjes zijn ook pas rond 3 jaar geestelijk volwassen, ik denk dus niet dat het iets met grootte te maken heeft.

dat zeg ik ook niet, ik gaf slechts wat voorbeelden van rassen waarvan ik toevalliger wijze weet dat ze wat later volwassen worden. Een leeuwenhondje kan daar best ook tussen horen, maar ik dat hele ras niet, sorry

Nilo word nooit volwassen Hij is sinds zijn 3e jaar wel stabieler/rustiger maar prettig gestoord zal hij altijd blijven. Met anderhalf jaar was hij zéker nog niet volwassen, not even close

Annedee schreef:Hajo vond ik ook pas echt volwassen worden toen hij ongeveer 2,5 jaar was. In die zin dat hij minder aandacht kreeg voor andere honden, eigenlijk gewoon zijn hele manier van doen, wat rustiger enzo.
Hij is nu bijna 3 en weet natuurlijk òòk zo'n beetje wat we van hem verwachten qua gedrag en wij weten wat we aan hem hebben. Maar dat had ik ook bij mijn vorige hondje, en dat was een dwergschnauzer, misschien dat de meeste honden zo tussen de 2 en 3 jaar echt volwassen worden? Maar wat bedoel je met puppygedrag, kun je een voorbeeld geven?

Ja, wat bedoel ik?
Te speels, en te driest nog op andere honden af vliegen waardoor ze soms word gecorrigeert, want voor andere honden is ze gewoon volwassen zat. Het is dan ook de manier waarop, zo onbevangen en helemaal verbaast en van het padje als ze een correctie krijgt waardoor ze meteen naar me toe komt, papa heeeeeelup. Ze is dan ook helemaal van slag, piepen, tegen me op willen springen voor steun, aandacht, troost, wat ik zoveel mogelijk negeer om er geen zielig hondje van te maken.
Soms om niets meteen op d'r rug gaan leggen.
Soms met spelen erg pieperig/gillerig/paniekerig om niets.
Soms op me vingers aan het zuigen alsof het spenen zijn?
De ene keer veel onzekerder zijn als een andere keer bij honden, waarbij formaat absoluut geen rol speelt. De ene keer onzeker bij een poedel, andere keer zeker bij een Duitse dog, en alles er tussen, en elke keer verschillend. Eigenlijk alsof ze nog tussen 2 punten in hangt. Nog niet volwassen, maar ook geen 100% pup meer?
Veel duidelijker kan ik het niet aangeven, aangezien het ook vaak gevoelsmatig is dat je denkt dat ze nog puppygedrag vertoont.

Verschilt ook per hond zelf. Noah was ruim 2,5 jaar toen ik merkte dat ze volwassen was, Tuana was geloof ik met 1,5 jaar al volwassen aan het worden. Beide Duitse Herders

Meen me te herinneren dat Gila vrij vroeg gesteriliseerd/gecastreerd is.
Kan ook van invloed zijn op de ontwikkeling naar volwassenheid.

ArCee schreef:

Annedee schreef:Hajo vond ik ook pas echt volwassen worden toen hij ongeveer 2,5 jaar was. In die zin dat hij minder aandacht kreeg voor andere honden, eigenlijk gewoon zijn hele manier van doen, wat rustiger enzo.
Hij is nu bijna 3 en weet natuurlijk òòk zo'n beetje wat we van hem verwachten qua gedrag en wij weten wat we aan hem hebben. Maar dat had ik ook bij mijn vorige hondje, en dat was een dwergschnauzer, misschien dat de meeste honden zo tussen de 2 en 3 jaar echt volwassen worden? Maar wat bedoel je met puppygedrag, kun je een voorbeeld geven?

Ja, wat bedoel ik?
Te speels, en te driest nog op andere honden af vliegen waardoor ze soms word gecorrigeert, want voor andere honden is ze gewoon volwassen zat. Het is dan ook de manier waarop, zo onbevangen en helemaal verbaast en van het padje als ze een correctie krijgt waardoor ze meteen naar me toe komt, papa heeeeeelup. Ze is dan ook helemaal van slag, piepen, tegen me op willen springen voor steun, aandacht, troost, wat ik zoveel mogelijk negeer om er geen zielig hondje van te maken.
Soms om niets meteen op d'r rug gaan leggen.
Soms met spelen erg pieperig/gillerig/paniekerig om niets.
Soms op me vingers aan het zuigen alsof het spenen zijn?
De ene keer veel onzekerder zijn als een andere keer bij honden, waarbij formaat absoluut geen rol speelt. De ene keer onzeker bij een poedel, andere keer zeker bij een Duitse dog, en alles er tussen, en elke keer verschillend. Eigenlijk alsof ze nog tussen 2 punten in hangt. Nog niet volwassen, maar ook geen 100% pup meer?
Veel duidelijker kan ik het niet aangeven, aangezien het ook vaak gevoelsmatig is dat je denkt dat ze nog puppygedrag vertoont.

Geloof karakter is waar je het over hebt.

Suske schreef:Meen me te herinneren dat Gila vrij vroeg gesteriliseerd/gecastreerd is.
Kan ook van invloed zijn op de ontwikkeling naar volwassenheid.

Hoe bedoel je dat? In de vorm van afremmen en langzamer het volwassen stadium bereiken, of in de vorm van op een bepaald niveau blijven hangen naar volwassenheid toe? Op zich kan dit misschien ook een karaktertrekje van de mechel in haar zijn en omdat het een teefje is, die uberhaupt al niet zo macho zijn?

bouvierpoedel

Kan kunnen, daar denk ik soms ook aan, alleen is het soms vreemd dat ze de ene dag heel anders is, opf zich anders gedraagt als een andere dag, soms zelfs bij dezelfde hond. Alsof ze de ene dag zekerder is, omdat ze zich wat "volwassener" voelt als de andere dag en daar nog een beetje tussen schommeld? Ene dag wat pupperig, andere dag wat volwassener, kan dat? Ik heb dat niet eerder gezien namelijk.
Hayleigh, ondanks haar traumatische verleden was toch al vrij volwassen in haar gedrag met 18 maanden toen wij haar kregen. Gila lijkt op dit moment wat onstabieler in haar gedrag?

Saartje begon al vroeg volwassen te worden. Rond de 2e loopsheid en wederom een heftige schijzwangerschap is de speelsheid richting andere honden verdwenen, ze was toen 1, jaar en 4 maanden. Met 2 jaar was ze echt volwassen, stabiel, rustig en goed luisterend.

Teun wordt vrees ik nooit echt volwassen, ij blijft driest, vrolijk, druk en is imiddels 2 jaar en 3 maanden. Zijn gedrag is wel wat veranderd. Hij durft af en toe stoer te zijn tegen andere reuen, maar verder... neuh nog steeds een puber, nclusief bananen in zijn oren.

ArCee schreef:

Suske schreef:Meen me te herinneren dat Gila vrij vroeg gesteriliseerd/gecastreerd is.
Kan ook van invloed zijn op de ontwikkeling naar volwassenheid.

Hoe bedoel je dat? In de vorm van afremmen en langzamer het volwassen stadium bereiken, of in de vorm van op een bepaald niveau blijven hangen naar volwassenheid toe? Op zich kan dit misschien ook een karaktertrekje van de mechel in haar zijn en omdat het een teefje is, die uberhaupt al niet zo macho zijn?

Het kan allebei.
Afremmen en blijven hangen.
Karaktertrekje van een mechelteefje lijkt me er niet zo toe doen.
Suske heb ik bijvoorbeeld nog voor geen enkele hond op haar rug zien liggen, behalve dan bij die enorme Dog toen die haar te grazen nam

Die banenen begrijp ik, die gebruik ik ook aangaande het snurken van Petra

Hier ook nog een soort pup van bijna twee jaar Ik herken het gedrag een beetje wat je beschrijft over Gila en dat is niet het karakter maar duidelijk nog onvolwassen zijn.
Australian shepherds zijn ook pas rond de drie jaar volwassen.

Suske schreef:

ArCee schreef:

Suske schreef:Meen me te herinneren dat Gila vrij vroeg gesteriliseerd/gecastreerd is.
Kan ook van invloed zijn op de ontwikkeling naar volwassenheid.

Hoe bedoel je dat? In de vorm van afremmen en langzamer het volwassen stadium bereiken, of in de vorm van op een bepaald niveau blijven hangen naar volwassenheid toe? Op zich kan dit misschien ook een karaktertrekje van de mechel in haar zijn en omdat het een teefje is, die uberhaupt al niet zo macho zijn?

Het kan allebei.
Afremmen en blijven hangen.
Karaktertrekje van een mechelteefje lijkt me er niet zo toe doen.
Suske heb ik bijvoorbeeld nog voor geen enkele hond op haar rug zien liggen, behalve dan bij die enorme Dog toen die haar te grazen nam

Van de week stoof Gila juist op een grote, mega grote blauwe Duitse dog af en meteen dikke pret in het bos in bergen. Vanmiddag word ze in de 'sandwich"genomen door 2 kruisinkjes, soort van kleinere herdertjes, en meteen die lip omhoog, dikke borstel op haar rug.
Vervolgens op weg naar de auto komt ze een mannige kruising Labrador tegen, niets groter als haar, en ze ging op voorhand alvast liggen. Niet op haar rug, maar toch, klein maken. Dan denk ik, wat is nou het verschil eigenlijk? Die 2 herdertjes stoven op haar af om haar, voor mijn gevoel, ff te pakken, maar die weerstond ze, en nu dit?
De emotie van het moment? Lichaamstaal die ik, wij niet zien of begrijpen? Zeg het maar? Ik dacht dus, dit is dus het heen weer slingeren tussen het ene moment WEL zeker en volwassen zijn, en bij de volgende hond schijnbaar niet? Maar dat zie ik dus verkeerd? verwarrend.

mariaa schreef:Hier ook nog een soort pup van bijna twee jaar Ik herken het gedrag een beetje wat je beschrijft over Gila en dat is niet het karakter maar duidelijk nog onvolwassen zijn.
Australian shepherds zijn ook pas rond de drie jaar volwassen.

Dus, als het herkenbaar is, dan zou het dat dus kunnen zijn zeg jij? Dan ben ik niet helemaal gek, dus? Ik zeg kan, niet dat het meteen zo is natuurlijk, maar als er herkenningspunten zijn, dan kan er er zomaar rekening mee houden dat het straks wat minder verwarrend word en dat ze wat stabieler word? Het lijkt me soms voor haar ook best lastig en onzeker.

Rodan is nu dik 3,5 jaar, maar naar mijn idee, lang nog niet volwassen. zo gek als een deur, speels...Noemen hem onze ADHD'er (niemand beledigen die hier mee te maken heeft). In onze ogen, een pup in een te grote jas.
Nee, volwassen kan ik hem niet noemen. Is een bouvier uit de werklijn, kan das ook karakter zijn, zoals Kees vermeldde.

Nou ik vind het idd nog een soort onzekerheid, zoals bij mensen tussen servet en tafellaken zogezegd. Jongens en meisjes van 15/16 kunnen soms ook al heel volwassen doen en het volgende moment weer heel kinderlijk. ik denk als je een jaartje verder ben, dat Gila weer heel anders is. En zoals gezegd sommige honden blijven altijd een beetje puppyachtig, maar daar is toch niks mis mee.

ArCee schreef:

Suske schreef:

ArCee schreef:

Suske schreef:Meen me te herinneren dat Gila vrij vroeg gesteriliseerd/gecastreerd is.
Kan ook van invloed zijn op de ontwikkeling naar volwassenheid.

Hoe bedoel je dat? In de vorm van afremmen en langzamer het volwassen stadium bereiken, of in de vorm van op een bepaald niveau blijven hangen naar volwassenheid toe? Op zich kan dit misschien ook een karaktertrekje van de mechel in haar zijn en omdat het een teefje is, die uberhaupt al niet zo macho zijn?

Het kan allebei.
Afremmen en blijven hangen.
Karaktertrekje van een mechelteefje lijkt me er niet zo toe doen.
Suske heb ik bijvoorbeeld nog voor geen enkele hond op haar rug zien liggen, behalve dan bij die enorme Dog toen die haar te grazen nam

Van de week stoof Gila juist op een grote, mega grote blauwe Duitse dog af en meteen dikke pret in het bos in bergen. Vanmiddag word ze in de 'sandwich"genomen door 2 kruisinkjes, soort van kleinere herdertjes, en meteen die lip omhoog, dikke borstel op haar rug.
Vervolgens op weg naar de auto komt ze een mannige kruising Labrador tegen, niets groter als haar, en ze ging op voorhand alvast liggen. Niet op haar rug, maar toch, klein maken. Dan denk ik, wat is nou het verschil eigenlijk? Die 2 herdertjes stoven op haar af om haar, voor mijn gevoel, ff te pakken, maar die weerstond ze, en nu dit?
De emotie van het moment? Lichaamstaal die ik, wij niet zien of begrijpen? Zeg het maar? Ik dacht dus, dit is dus het heen weer slingeren tussen het ene moment WEL zeker en volwassen zijn, en bij de volgende hond schijnbaar niet? Maar dat zie ik dus verkeerd? verwarrend.

Waarom zou op je rug gaan liggen geen volwassen gedrag zijn.??
En dat ze bij iedereen anders reageert is niet alleen aan haar maar ook afhankelijk wie er tegenover haar staat.

Annedee schreef:Nou ik vind het idd nog een soort onzekerheid, zoals bij mensen tussen servet en tafellaken zogezegd. Jongens en meisjes van 15/16 kunnen soms ook al heel volwassen doen en het volgende moment weer heel kinderlijk. ik denk als je een jaartje verder ben, dat Gila weer heel anders is. En zoals gezegd sommige honden blijven altijd een beetje puppyachtig, maar daar is toch niks mis mee.

Er is zeker niets mis mee, en vaak zelf vermakelijk om te zien hoe ze bezig is.
het verbaast mij alleen omdat ik verwacht had dat ze wat eerder of sneller volwassen zou zijn, voor het type hondje dat zij is. Daarom vroeg ik hier maar of er een gemiddelde tijd te bedenken is dat een doorsnee hond nodig heeft om volwassen te worden.
Maar ze mag van mij zo nog wel even blijven hoor, tis vaak echt een clown zo

Guapa was al vrij snel volwassen en is ook niet meer verandert qua karakter of bouw, ik denk dat zij net 1 jaar was
Darko was echt volwassen op dik 4 a 4.5 dan heeft hij nog een omslag gemaakt richting intacte (grote) reuen, maar qua stabiliteit in zijn karakter was dat rond een jaar of 3, maar qua bouw is hij echt pas gestopt met "groeien" toen hij 4 a 4.5 was
Jänta is nu bijna 18 maanden, maar bij haar heb ik de indruk dat zij er eentje is die mentaal nooit volwassen gaat worden , Jänta is een hond die overal de lol van in ziet en zich van gaan kwaad bewust is en denkt dat ze overal en bij iedereen mee weg kan komen
alle 3 zijn trouwens Dogo Canario's
Zena kwam hier als herplaatser van 1 jaar, maar buiten dat ze iets beter luistert en iets stabieler is geworden qua karakter is ze niet heel veel veranderd

Ik denk dat het heel erg wisselt per individu, al heb je natuurlijk altijd gemiddelden (en de bijbehorende uitzonderingen).

Het is dan wel geen hond, maar bij mijn ouders heb ik een kat die pas volwassen werd toen haar moeder overleed. Ze was toen 12 (en zelf dus eigenlijk al zelf al senior, toch zag ze er in gedrag en zelf in uiterlijk nog steeds een beetje "kitten"-achtig uit. Toen haar moeder een half jaar dood was, was dat helemaal bijgetrokken en is ze toch volwassen geworden. (Soms duurt het even).

ArCee schreef:

Suske schreef:Meen me te herinneren dat Gila vrij vroeg gesteriliseerd/gecastreerd is.
Kan ook van invloed zijn op de ontwikkeling naar volwassenheid.

Hoe bedoel je dat? In de vorm van afremmen en langzamer het volwassen stadium bereiken, of in de vorm van op een bepaald niveau blijven hangen naar volwassenheid toe? Op zich kan dit misschien ook een karaktertrekje van de mechel in haar zijn en omdat het een teefje is, die uberhaupt al niet zo macho zijn?

niet? De teven die ik ken wel hoor, Xena van mij incluis... daar kan de gemiddelde reu nog wat van leren

Overigens vind ik de mechelaar over het algemeen vroeg volwassen, zo rond 1 jr - 1.5 jr.