Het HondenForum

Wel interessant om te horen van mede hondeneigenaren.

In hoeverre komen jouw sterke punten en leerpunten als hondeneigenaar overeen met het dagelijks leven?
Ik geloof dat alles met elkaar in verband staat en we als persoon altijd kunnen blijven ontwikkelen om op alle gebieden in ons leven in evenwicht te komen.

Bijvoorbeeld, ik vind het lastig om in mensen hun straatje te komen voor mijn gevoel, en dat levert op dat ik King op sommige momenten voor mijn gevoel minder bescherm als leider dan ik zou moeten. Op het werk hoor ik terug dat ik sterker mijn mening mag neerzetten, minder bescheiden. Ik hou teveel rekening met wat anderen kunnen denken als ik de lijn uitzet. ( zo onproductief ook)

Nu bedenk ik dus dat wanneer ik het op 1 gebied verander, het andere meeveranderd. Dat zou handig zijn!

Wat jullie?

Bij mijn honden hou ik de touwtjes in handen en let ik goed op. Ik denk niet dat dit overeen komt met hoe ik de rest van het leven doe.
Ik heb zelf trouwens wel moeten groeien in de rol van de beschermende hondeneigenaar. In het begin stond ik soms met mijn mond vol tanden als er iets raars gebeurde en dat gebeurt nu echt niet meer

Ik denk dat het bijna niet anders kan. Wat je doet weerspiegelt immers je karakter?
Ik ben redelijk nuchter en consequent maar ook te zacht op veel punten. Ik heb een hekel aan het voor de voeten lopen van mensen en het veroorzaken van overlast.
Ik ben nooit ongeduldig ( tenzij ik doormoe ben), maakt niet uit of dat bij mensen of dieren is.
Ik vermijd conflicten maar als het niet anders kan zet ik mijn tanden erin.
Ik geloof in vrijheid voor elk levend wezen en daar ga ik wel eens de fout mee in.
Onze honden zijn altijd erg makkelijk, in huis bijna volmaakt, maar buiten willen ze nog wel eens dingen doen die ik liever niet heb ( zoals het uitvallen van Tomas), ik laat ze zoveel mogelijk los maar zoek dan wel liefst bijna uitgestorven gebieden op.
Ik ruim poep op en zorg dat ze niet overmatig blaffen.Ze respecteren mij en ik hun.
Zo ga ik met honden en met mensen om. Ik hoop alleen hetzelfde terug te krijgen en dat wordt dan wel eens een deceptie.Bij mensen, niet bij honden.

Het duidelijk leiding nemen en verwachten dat de rest dan volgt is een houding die ik met honden en mensen toepas als ik geloof gelijk te hebben. Als ik twijfel (zowel in een lastige setting bij behendigheid als bij mensen), dan neem ik juist te weinig leiding. Ik merk dus geen verschil

ik geloof dat ik in het dagelijks leven wel ongeveer hetzelfde ben als tegenover mijn honden: beetje no nonsense, als in gaan met die banaan en vooral niet teveel gezeur.
het grote verschil is dat ik met honden vrij veel geduld heb, iets waar het in mijn verdere dagelijkse leven nogal eens aan schort

Inge O schreef:ik zie wel overeenkomsten : met de honden ben ik heel consequent en dat ben ik in het dagelijkse leven/werk ook wel. en de blik die ik bij mijn honden wel eens gebruik werkt ook bij de studenten wel .

Nou dit dus, in alle opzichten, tegen mijn honden, op mijn werk en thuis. En heel direct. Niet veel regels maar wel ontzettend duidelijk. Iedereen weet altijd direct wat ze aan me hebben en de honden ook.

Leuke vraag. Ik denk dat je als mens geen vaste stijl hebt.
Ik denk dat iedere rol een appel doet op kwaliteiten van je en al naar gelang je rol, je "rang" en je positie daar laat je bepaald gedrag zien.
Ik denk dat de "rol" die ik aanneem naar mijn honden veelal gewoon ik ben; op zich vrij noncelant, maar allergisch voor zenuwpezig gedoe of hysterisch gedoe. Daaraan neig ik namelijk mee te gaan doen en dat doen we dus niet met honden. Als ik dus op dat stuk merk te komen ( enorme opwinding van de hond bv) schiet ik veel meer naar mijn verpleegkundige "doe maar kalm"rol. Ik werk met psychiatrische patienten ( rotwoord; mensen met psychische problemen) waarbij je in de regel dus rust, duidelijkheid en betrouwbaarheid moet uitstralen om vanuit die rol te kunnen sturen en begeleiden.
Ik merk dat ik dat stuk gebruik in moeilijkere situatie's, als ik dus leiding moet geven aan de honden. Als ik gewoon een rondje door de buurt stiefel ben ik niet bewust van mijn houding en leid ik ook niet bewust, dan luisteren de sukkels en ik sukkel dan dus mee.
Als ik kijk naar hoe ik me in Kimba gedraag, ben ik veel meer op het "hulpverleners"stuk, waardoor ik ook beter emotioneel afstand kan houden. Ik denk dat emotie je in de regel verzwakt als leider, zeker als het je gedrag beinvloedt. Als ik bv in Kimba bezig ben zit ik echt in een andere modus.
Soms ervaar ik thuis dan pas de emotie en het verdriet van de onrust, de soms schelle voelbare paniek van honden en de hardheid van hoe het soms is. Daar komt dat vaak niet eens binnen.

ik ben de afgelopen 2 jaar een stuk zelfverzekerder geworden. Heb een hoop geleerd in mijn prive leven. Heb nu een herplaatser en merk dat ik met mijn hond ook heel anders om ga dan in het begin. ook veel en veel zekerder. kan komen omdat ik van de andere honden geleerd heb maar denk ook wel dat het te maken heeft met mijn eigen ontwikkeling. Dit merk ik ook aan de hond. het gaat allemaal even wat makkelijker.

niet helemaal je vraag maar het voel me wel op.

Ergens denk ik wel dat het een beetje klopt of toch kan helpen. Bij mezelf moet ik zeggen dat sinds ik Sanka heb en daar ook enorm consequent en streng mee ben, dat ik nu met andere dingen ook minder met me laat spelen. Ook wat zelfzekerder. Ik ben altijd enorm verlegen geweest en echt geen grote mond dus ik kon ook absoluut niet reageren als mensen nogal kortaf reageerden op iets of bv ontslag ofzo. Terwijl ik dat dan nu weer wel kan, geen geweldig grote bek maar er floept toch al wel een reactie uit hoor. Toen ik vrijdag ook tel kreeg dat mijn interimcontract niet werd verlengd, had ik ook éindelijk het lef om mijn mening van hun uitleg eens te geven (zonder onbeleefd te zijn uiteraard) en dat is iets dat ik dus tot pakweg een jaar of 2 echt niet had gekunnen... Dus ik heb wel het idee dat 'packleader' zijn enigzins helpt of toch een verschil geeft

Wat wel grappig is dat ik merk dat al mijn dieren wel een bepaalde houding en karakter hetzelfde hebben, ik heb tot een aantal jaar geleden veel paardgereden en in principe zijn mijn paarden( die ik langer reed) en mijn honden wel een beetje hezelfde qua energie en houding.
Ik denk ook dat wat hun uitstraalden dat dat een weerspiegeling is mijn van karakter, ik zie dat bv ook aan een vriendin van mij, die heeft haar eerste hond ( al een paar jaar) en die kan ik dus al vergelijken met haar paarden.. dezelfde uitstraling en energie maar wel hun eigen karakter kenmerken maar die ik toch weer terug kan koppelen naar die vriendin.. heel grappig vind ik dat.
Op mijn werk ben ik wel heel anders, vooral toen ik nog een leidinggevende functie had .. met mensen ben ik toch anders dan met dieren, minder geduldig en heb minder trek in "gedoe" .. terwijl ik met mijn honden en vroeger met mijn paarden redelijk veel geduld had en heb, vind het leuker om daar meer tijd in testeken dan in de mensen waarmee ik werk zeg maar.

ik ben met de hond precies hetzelfde als op mijn werk. ik vind met de hond meestal alles best maar heb wel alles in de gaten, en als het me te ver gaat corrigeer ik dat met één woordje. omdat ik dat niet vaak doe, wordt er ook meteen geluisterd *onbegrijpelijk*
op mijn werk gaat het precies zo: iedereen mag doen wat hij wil maar als er even iets op een andere manier moet, sneller bijvoorbeeld, dan laat ik dat met één woordje weten

Ik ben met honden echt anders dan op m'n werk. Met honden ben ik coulant en erg geduldig. Op m'n werk zit ik er veel meer bovenop. Mensen hebben een eigen agenda, zeggen ja terwijl ze nee bedoelen, praten achter je rug om etc. Ik vind het nogal anders dus.

Ik ervaar het een beetje zoals Eline beschrijft. Ik kruip - als het nodig is - in de huid van de 'strenge' leider. Dat zit namelijk niet van nature in mijn karakter (ben meer van de laissez-faire ).
Als ik er over nadenk doe ik dat in het dagelijks leven wel vaker: een rol spelen. Dat houdt niet in dat ik onwaarachtig ben (in de zin van een spelletje spelen), maar ik kan wel makkelijk een gewenste houding aannemen. Bijvoorbeeld als er iets ergs gebeurd in mijn omgeving (met mens of dier) vindt men mij vaak behoorlijk koelbloedig, ik handel meteen. Terwijl ik later, als ik er over nadenk wat voor vreselijks er precies aan de hand was, ongeveer instort.

Ik vind dat je in de relatie met honden een hele duidelijke spiegel voor krijgt, honden zijn eerlijk/puur en reageren direct op je (non) verbale communicatie en gemoedstoestand. Door honden krijg je meer zelfinzicht wie je bent en hoe je overkomt.
Wat mij in het leven makkelijk afgaat en waar ik juist tegenaan loopt, zie ik ook terug in de relatie/training/sporten met de honden.
Ik ben hier ook bewust van en gebruik dit principe ook, soms ben ik meer gemotiveerd om mezelf te veranderen als het ten goede van de honden kom dan dat ik het puur voor mezelf doe

Voorbeeld: Ik vind het lastig om fouten te maken, doe de dingen graag meteen goed of ik ga uit de weg Ik train nu ruim twee jaar agility, dit is dus een sport waar ik helemaal niet goed in ben Toch leer ik nu om te genieten van het hele aanleer proces en de weg er naar toe, dit komt vooral doordat mijn honden het zo leuk vinden en mij leren dat het om de lol gaat, niet meer en minder.
Als het alleen om mezelf ging was ik al lang gestopt.

haha ik lees nu dat dit helemaal niet de vraag is

Mijn leiderschapstijl naar honden is volgens mij wel hetzelfde als in mijn werk. Ik heb een soort natuurlijk leiderschap in me, kan makkelijk beslissingen nemen en ben behoorlijk duidelijk. Ik kan mij wel goed verplaatsen in een ander, waardoor ze ook de ruimte krijgen. Samenwerken en contact maken vind ik dus erg belangijk in de omgang met mensen en honden, gebruik hierbij altijd m'n intuitie.

Wat leuk om te lezen van iedereen!!

Ik werk in de jeugd crisishulpverlening en ben daar groepswerker. Leiding nemen is mijn beroep en daar ben ik goed in. Ik ben ook totaal niet bang aangelegd. Maar wanneer ik het gevoel heb dat ik me bemoei en dingen overneem van een ander, vind ik dat niet prettig. En dat is mijn werkdoel van de komende tijd! Dus heb ik de hond van vriendin gecorrigeerd toen hij gromde naar King, omdat ik grommen niet wil hebben. En uitgelegd aan haar, ik zit in de zone, yeah!:)

Ik heb echt geen idee.
Ik rommel maar wat aan, zowel in het dagelijks leven als met de honden.
Wel kunnen de honden mij veel meer maken dan mensen.

MissDorien schreef:Ik heb echt geen idee.
Ik rommel maar wat aan, zowel in het dagelijks leven als met de honden.
Wel kunnen de honden mij veel meer maken dan mensen.

Dat is toch de overeenkomst? En vanuit welke motivatie? Daar liggen je sterke punten en je kansen om te groeien

Oh, we lijken dr. Phill hier! :p

Kingeling schreef:

MissDorien schreef:Ik heb echt geen idee.
Ik rommel maar wat aan, zowel in het dagelijks leven als met de honden.
Wel kunnen de honden mij veel meer maken dan mensen.

Dat is toch de overeenkomst? En vanuit welke motivatie? Daar liggen je sterke punten en je kansen om te groeien

Oh, we lijken dr. Phill hier! :p

Nou, omdat ze zo zielig kunnen kijken natuurlijk, daar kan ik niet tegen

Ik had al even zitten nadenken over je vraag, maar sinds ik de hond(en) heb ben ik in het dagelijks leven ook wat rechtlijniger en consequenter geworden. Wat kordater ook. Maar om nou te zeggen dat ik typische leiderschapskwaliteiten heb

Kingeling schreef:Wat leuk om te lezen van iedereen!!

Ik werk in de jeugd crisishulpverlening en ben daar groepswerker. Leiding nemen is mijn beroep en daar ben ik goed in. Ik ben ook totaal niet bang aangelegd. Maar wanneer ik het gevoel heb dat ik me bemoei en dingen overneem van een ander, vind ik dat niet prettig. En dat is mijn werkdoel van de komende tijd! Dus heb ik de hond van vriendin gecorrigeerd toen hij gromde naar King, omdat ik grommen niet wil hebben. En uitgelegd aan haar, ik zit in de zone, yeah!:)

Dat is dus heel onverstandig. Je vriendin had haar hond moeten corrigeren, niet jij. Nu ondermijn je het gezag van je vriendin (in de ogen van de hond) enkrijgt de hond tegenstrijdige signalen. Vriendinlief corrigeert niet, dus van haar mag de hond grommen, terwijl jij er anders over denkt.

En, maar dat is weer wat anders, wat is de oorzaak van het grommen? Als King de hond aan het fixeren was, dan is die grom niets meer dan terecht bijvoorbeeld. Kortom, de signalen die hieraan vooral zijn gegaan zul je ook moeten herkennen én zien. En daar gaat het vaak mis.
Grommen heb ik ook niet graag, maar het hangt wel van de situatie af of ik het corrigeer of niet.

Hier verschilt dat eigenlijk wel. Simpelweg omdat ik zo in het dagelijks leven eigenlijk alles wel best vind. Maar als het om honden gaat, ben ik veel perfectionistischer. Ik wil dat mijn honden luisteren, maar dus ook dat we elkaar begrijpen. Daarbij let ik dus veel op kleine details, wat ik in het dagelijks leven juist niet veel doe.

Daarbij betrapte ik mezelf er op dat ik veel doortastender ben als het om honden gaat. Ik belde de huisarts voor een uitslag van een bloedonderzoek, waar niks uit was gekomen. Werd een beetje afgescheept met een "Bel maar terug als de klachten aanhouden" waar ik mee instemde en de telefoon ophing. Gelijk daarna dacht ik: als dit om mijn hond ging en ze hadden zoiets gezegd, had ik niet opgehangen tot we een oplossing hadden voor het probleem

Op den duur kan ik ook wel voor mezelf opkomen hoor, maar lang niet zo snel als wanneer het om mn honden gaat. Iets met prioriteiten?

Het is een jongere hond, herder, en was wat bravoure aan het uithalen. Het was nog wel speels maar met een randje, ken je dat? Gespannen, kan uitmonden in knokken. King gromde terug, maar herder maakte aanstalten. Gewoon even tussenbeiden, spel stilgelegd als het ware. Toen was alles weer rustig. Je weet toch, met die kalme assertieve houding

Ik benader honden echt heel anders dan mensen. Het zijn ook totaal andere wezens immers.
Ik veronderstel dat ik wel zo'n beetje begrijp hoe honden in elkaar zitten, en hoe weinig dat overeenkomt met onszelf. En ik heb daarbij weinig moeite om te schakelen tussen hond en mens.
De crux zit er vooral in hoe sprankelend je bent geloof ik. Hoeveel initiatief je neemt.
Daar is een hond gevoelig voor. Een hond zal iemand die op een vanzelfsprekende en opgewekte manier z'n eigen plan trekt, en regelmatig iets (hoe klein ook) onderneemt, gemakkelijker volgen.
Lethargie levert weinig punten op. Ik geloof dat dat de voornaamste bepalende karaktertrek bij mensen is waar een hond zich iets van aantrekt.
Iemand die goed leiding kan geven aan mensen, kan wel een ramp met honden zijn. Als hij na thuiskomst bijvoorbeeld slechts met moeite en veel gekreun van de bank afkomt

Maeve schreef:Hier verschilt dat eigenlijk wel. Simpelweg omdat ik zo in het dagelijks leven eigenlijk alles wel best vind. Maar als het om honden gaat, ben ik veel perfectionistischer. Ik wil dat mijn honden luisteren, maar dus ook dat we elkaar begrijpen. Daarbij let ik dus veel op kleine details, wat ik in het dagelijks leven juist niet veel doe.

Daarbij betrapte ik mezelf er op dat ik veel doortastender ben als het om honden gaat. Ik belde de huisarts voor een uitslag van een bloedonderzoek, waar niks uit was gekomen. Werd een beetje afgescheept met een "Bel maar terug als de klachten aanhouden" waar ik mee instemde en de telefoon ophing. Gelijk daarna dacht ik: als dit om mijn hond ging en ze hadden zoiets gezegd, had ik niet opgehangen tot we een oplossing hadden voor het probleem

Op den duur kan ik ook wel voor mezelf opkomen hoor, maar lang niet zo snel als wanneer het om mn honden gaat. Iets met prioriteiten?

Ha wat grappig is dat! Is dat omdat je voor iemand anders zorgt en dus jezelf verantwoordelijk voelt?

Kingeling schreef:Het is een jongere hond, herder, en was wat bravoure aan het uithalen. Het was nog wel speels maar met een randje, ken je dat? Gespannen, kan uitmonden in knokken. King gromde terug, maar herder maakte aanstalten. Gewoon even tussenbeiden, spel stilgelegd als het ware. Toen was alles weer rustig. Je weet toch, met die kalme assertieve houding

Het ingrijpen is het probleem niet, maar wie er ingrijpt.

Jaap* schreef:Ik benader honden echt heel anders dan mensen. Het zijn ook totaal andere wezens immers.

dat lijkt me ook vrij logisch

Maar je eigen karakter, je kwaliteiten en minder goede eigenschappen neem je wel mee in het contact met mensen én met dieren. Je bent tenslotte één persoon.

Inge O schreef:het zal zeker spelen hoor maar toch ken ik zat mensen die genoeg ondernemen met hun hond maar er toch totaal geen overwicht over hebben .

Achja. Dat is ook wel weer waar. Ik lul er ook maar wat in om eigenlijk

mariaa schreef:

Jaap* schreef:Ik benader honden echt heel anders dan mensen. Het zijn ook totaal andere wezens immers.

dat lijkt me ook vrij logisch

Maar je eigen karakter, je kwaliteiten en minder goede eigenschappen neem je wel mee in het contact met mensen én met dieren. Je bent tenslotte één persoon.

Ja, maar wat ik bedoel is dat eigenschappen die in het contact met mensen misschien een beetje asociaal kunnen zijn, in het contact met honden juist heel gewenst kunnen zijn. Of juist andersom.

Met een pannenspons en schuurmiddel kun je goed een pan schoonmaken, maar je moet je auto er miet mee gaan wassen. Snap je wat ik bedoel? Het zijn verschillende dingen, en ze gedijen niet altijd even goed bij dezelfde aanpak

Jaap* schreef:

mariaa schreef:

Jaap* schreef:Ik benader honden echt heel anders dan mensen. Het zijn ook totaal andere wezens immers.

dat lijkt me ook vrij logisch

Maar je eigen karakter, je kwaliteiten en minder goede eigenschappen neem je wel mee in het contact met mensen én met dieren. Je bent tenslotte één persoon.

Ja, maar wat ik bedoel is dat eigenschappen die in het contact met mensen misschien een beetje asociaal kunnen zijn, in het contact met honden juist heel gewenst kunnen zijn. Of juist andersom.

Met een pannenspons en schuurmiddel kun je goed een pan schoonmaken, maar je moet je auto er miet mee gaan wassen. Snap je wat ik bedoel? Het zijn verschillende dingen, en ze gedijen niet altijd even goed bij dezelfde aanpak

dat selecteert zich vanzelf wel uit in contacten met mensen denk ik.
als je weinig overeenkomsten hebt met bepaalde personen zul je daar verder ook niet veel mee omgaan.
mensen die graag eindeloos doorzagen over hun problemen zitten vast niet op contact met mij te wachten terwijl de meer no nonsense mensen prima met me door een deur kunnen en juist die no nonsense instelling komt me bij honden ook prima van pas.