Dag Devlin, dag lieffie...
Geplaatst: 19 dec 2011 18:22
Dit hoekje is een hoekje van het forum waar ik maar hoogst zelden kom omdat het me zo raakt.
En nu moet ik zelf een topic openen... wat is dit verdomd moeilijk....
Vanmorgen om 10 uur heb ik afscheid genomen van mijn liefje en allessie Devlin.
De dierenarts is thuis langs gekomen en vervolgens zijn we met haar naar het crematorium in Roermond gereden.
Daar is ze individueel gecremeerd. Ik heb haar zelf mee in de oven mogen doen, iets wat ik heel belangrijk vond.
Na dik 2 uur mocht ik haar weer mee naar huis nemen, ze is dus weer thuis.
Mijn wijffie, een hondje uit duizenden dat maar dol was op een handjevol mensen. De rest stond redelijk in de negeerstand. Behalve als ze dacht dat mijn veiligheid in het gedrang kwam, dan was ze niet meer te houden.
Ze zou haar leven voor me gegeven hebben, en ik voor haar.
Op deze foto was ze in de bloei van haar leven, ik lag aan de plaatselijke recreatieplas en zo zat ze naast
mijn hoofd, op wacht

Hoe ik verder moet zonder haar weet ik niet, ik wíl het niet, maar ik zal wel moeten.
Vinou mist haar zus, zo lijkt het... ze is erg onrustig. Maar dat kan ook komen door mijn emoties.
Dag Devlin, dag lieffie, het is goed zo, je mag naar Bobje, en ik weet zeker dat ook Dayka je daarboven op zal vangen.
"Welterusten lieffie, mama houdt van je!"
Foto gemaakt door Linda

En mijn dierbaarste foto op dit moment, gemaakt door Nanna

En nu moet ik zelf een topic openen... wat is dit verdomd moeilijk....
Vanmorgen om 10 uur heb ik afscheid genomen van mijn liefje en allessie Devlin.
De dierenarts is thuis langs gekomen en vervolgens zijn we met haar naar het crematorium in Roermond gereden.
Daar is ze individueel gecremeerd. Ik heb haar zelf mee in de oven mogen doen, iets wat ik heel belangrijk vond.
Na dik 2 uur mocht ik haar weer mee naar huis nemen, ze is dus weer thuis.
Mijn wijffie, een hondje uit duizenden dat maar dol was op een handjevol mensen. De rest stond redelijk in de negeerstand. Behalve als ze dacht dat mijn veiligheid in het gedrang kwam, dan was ze niet meer te houden.
Ze zou haar leven voor me gegeven hebben, en ik voor haar.
Op deze foto was ze in de bloei van haar leven, ik lag aan de plaatselijke recreatieplas en zo zat ze naast
mijn hoofd, op wacht

Hoe ik verder moet zonder haar weet ik niet, ik wíl het niet, maar ik zal wel moeten.
Vinou mist haar zus, zo lijkt het... ze is erg onrustig. Maar dat kan ook komen door mijn emoties.
Dag Devlin, dag lieffie, het is goed zo, je mag naar Bobje, en ik weet zeker dat ook Dayka je daarboven op zal vangen.
"Welterusten lieffie, mama houdt van je!"
Foto gemaakt door Linda

En mijn dierbaarste foto op dit moment, gemaakt door Nanna

