Het HondenForum

Sommige zullen het misschien NOOIT meemaken, anderen hebben het misschien wel meegemaakt maar, kun jij een leven voorstellen zonder hond?
Niet per se je huidige hond, maar in het algemeen, een leven zonder een hond om je heen?
Denk jij dat er straks een moment aanbreekt waarin je besluit er geen meer te nemen, en denk je dat je het aankan?
Zijn er mensen die dit hebben meegemaakt, en waar liep of loop je momenteel tegen aan? Is het wat je dacht dat het zou zijn zonder je trouwe maatje? Of is het misschien wel nog moeilijker?

Ik heb mensen gesproken die dachten, zometeen de kinderen het huis uit, hondje weg en lekker tijd voor ons zelf. Achteraf bleken tegen een muur van gemis aan te lopen, te stil, te saai, te alles. Er kwam dus weer een hond, want het klopte allemaal niet meer, het leven werd te inhoudsloos voor ze.
Ik heb het zelf ook aan den lijve ondervonden dit jaar na het verliezen van mijn beide honden. Ik zou een tijdje, en dat is een rekbaar begrip, zonder hond gaan leven, maar ik liep tegen zoveel ellende aan, dat ik gewoon niet zonder hond bleek te kunnen. Geheel tegen mijn eigen verwachting in overigens. Er valt namelijk veel meer weg als dat je van te voren inschat, maar dat ervaar je pas achteraf. Wat dat aangaat ben ik ook wel van mijzelf geschrokken, dat ik er zo emotioneel onder bleek te zijn. Ik heb mezelf, wat dat aangaat, geheel verkeerd ingeschat, en ben mijzelf tegen gekomen.

Zijn er meer mensen die dit hebben meegemaakt, of zijn er daadwerkelijk mensen die bewust geen volgende hond meer hebben genomen na de laatste? Nu weet ik niet of dat soort mensen op dit forum zitten, maar ik waag het erop.
Hoe ziet je leven er nu uit zonder hond, en vind je het een verbetering> Maakt het je leven makkelijker?
Zijn er mensen, net als ik, die zeiden, voorlopig even niet, en die er op terug gekomen zijn? Zo ja, waarom?
Wat is jouw ervaring?

Toen ik Max en Bente nog had heb ik weleens gezegd dat ik als ze allebei dood waren het eerste jaar geen hond meer zou nemen.
Ik wilde vrij zijn.Maar toen het eenmaal zo ver was en ik dan vrij was was het helemaal niks.Ik heb 10 dagen geen hond gehad en er was echt 3 x niks aan,zo doods,zo stil was het in huis.
Vreselijk.
Dus ik was dolblij dat ik het aanbod van Kiki's fokker kreeg en er na 10 dagen weer een hond in huis was.En ik heb er nog geen seconde spijt van gehad!
Alle vorige honden zal ik nooit en te nimmer vergeten maar er moet hier een hond zijn.

Natuurlijk kun je zonder hond leven .
Met hond is natuurlijk wel heel gezellig en je hebt een ritme in het uitlaten en dergelijk , maar zonder gaat het leven gewoon weer door en net zo gelukkkig hoor.

Ik kan me nu nog geen leven zonder hond voorstellen.
Ik geniet echt van de wandelingen samen en wandelen zonder honden vind ik toch minder leuk.
Laatst was ik 12 uur van huis vanwege een bruiloft.
Heel de dag dacht ik aan ze, of het wel goed ging met de oppas. Ik was blij toen ik weer naar huis kon.
Maar ik besef wel wat er een dag komt dat ik geen hond meer heb.
Omdat ik fysiek niet meer in staat ben om lang te wandelen bijvoorbeeld.
Ik ben wel aan het minderen. Ik heb 5 honden gehad. Nu nog 2 en 1 bij mijn ouders.
Als Riva er niet meer is houden we er nog 1. Als mijn ouders niet meer voor onze Venla kunnen zorgen, komt ze weer bij ons wonen.

Ja, ik leef nu 4 jaar zonder.
Het eerste jaar heb ik het erg moeilijk gehad, je laat niets meer uit, niks heeft nog voeding nodig dan jezelf natuurlijk.
We zijn nu 4 jaar verder en eigenlijk bevalt het me wel, je hoeft niks te regelen, kan thuis komen wanneer je wilt zonder dat je erbij moet na denken, de hond moet er ook nog uit..
Ik ben echt een hondenliefhebber, maar ik wil eerst alles op de rit hebben voor dat hier een hond gaat komen, dat duurt nog wel even naar mijn idee..

ik heb hier een maand zonder hond gezeten. Bij mijn ouder hebben we altijd honden gehad en toen ik op mezelf ging wonen had ik dus geen hond. Wat heb ik dat gemist zeg! Plots had ik veel minder redenen om zomaar buiten te komen, geen maatje om tegen te babbelen als mn vriend er niet was, geen welkomstcomité, ... Het was ook gewoon véél te stil in huis Dus na ik denk een week of 2-3 was het wel duidelijk, er moest weer een hond komen en na ongeveer een maand in stilte en 'vrijheid' te hebben geleefd, zijn we Sanka gaan ophalen

basil schreef:

bouvierpoedel schreef:Natuurlijk kun je zonder hond leven .
Met hond is natuurlijk wel heel gezellig en je hebt een ritme in het uitlaten en dergelijk , maar zonder gaat het leven gewoon weer door en net zo gelukkkig hoor.

Klopt. Ik dacht ook altijd dat ik nooooooooit zonder zou kunnen, maar het kan wel. Het gemis van een hond blijft wel. Soms wat meer en soms wat minder. Soms wil je gewoon zooooooooooooo graag zo'n bekkie zoenen naast je op de bank Maar het kan wel zonder. Gelukkig maar.

Ik zou best zonder hond kunnen leven, ik heb dat ook een hele tijd gedaan. Het is wel zo dat ik, wss omdat ik ben opgegroeid met een hond in huis, altijd iets miste. Nu ik een hond heb, voelt het voor mij meer 'compleet' in huis, maar als het niet was gegaan met Lotus en mijn oudste zoon dan had ik nu geen hond en zou ik wss nog steeds wel leven.

Ik heb vorig jaar beide honden binnen anderhalve maand van elkaar moeten laten inslapen. Vooral met Casper heb ik het erg moeilijk gehad en soms nog steeds. Nu door omstandigheden een jaar hondloos (ziekte, zwangerschap). Ik ben een zeikerd met wat ik in huis haal en derhalve is het plasje waarin ik vis erg klein. Ik wil dolgraag weer een hond, maar de periode is er nog niet naar. Ik wil tijd kunnen geven om een hond te leren kennen en die heb ik nu even niet. Ik had graag mijn dochtertje van nu 3 maanden het genot van het opgroeien met een hond willen geven.

Ik mis zelf de interactie met zo'n dier, het wandelen, knuffelen, als zo'n kop 's ochtends onderaan de trap met een brede grijns je op staat te wachten, een blije bek in je achteruitkijkspiegel als je naar het bos rijdt en bovenal gewoon mijn hobby; G&G trainen. Maar het zit er niet in nog en het komt vanzelf weer. Ik denk overigens dat ik maar op zoek ga naar een hond van iemand anders waar ik mee kan trainen. Heb ik dat in elk geval nog

Het enige waar ik niet rouwig om ben is de vrijheid. Ik ga en sta wanneer ik wil, hoef niet meer op tijd ergens weg omdat ik de hond moet uitlaten en als het met bakken uit de hemel komt zetten zit ik droog binnen....

Ja hoor, gaat prima. Ik besta natuurlijk ook niet bij de gratie van een hond. Vanzelfsprekend zijn er de bekende korte momenten maar daar moet iedereen doorheen.

Wat overigens echt opviel: hoe ontzettend schoon het huis nu is. Dat is fenomenaal, ik moest daar gisteren tijdens het poetsen nog weer aan denken. Dat poetsen duurt hooguit een uurtje en het water is na afloop gewoon nog helder (terwijl het 2 weken geleden was dat ik aan poetsen toe was gekomen). Als ik dat vergelijk met de emmers modder die ik iedere week overhield. Nooit in de gaten gehad wat een puinbakken het eigenlijk waren. Dit verder terzijde trouwens.

Die zelfde vraag werdt welis door mijn moeder gevraagt,heb er nu 5 en voordat ik hondloos ben duurt dat wel ruim 10 jaar,of ik daarna honden wil is een hele moeilijke vraag,wat ik iedergeval NIET meer wil is 5 honden in 1 keer zoals nu.

Ik heb een hele close band met 2 van mijn hondjes (mientje en sassy) als die er niet meer zijn weet ik nu al dat ik kapot ga van verdriet dus als er een nieuwe hond komt, is het maar 1 en van een ras wat ik nog niet heb gehad..

Zou het vresselijk missen geen hond bij me in de buurt,ben nooit in me leven zonder honden geweest..nooit

Heel moeilijk topic voor mij

ArCee schreef: Zijn er meer mensen die dit hebben meegemaakt, of zijn er daadwerkelijk mensen die bewust geen volgende hond meer hebben genomen na de laatste? Nu weet ik niet of dat soort mensen op dit forum zitten, maar ik waag het erop.
Hoe ziet je leven er nu uit zonder hond, en vind je het een verbetering> Maakt het je leven makkelijker?
Zijn er mensen, net als ik, die zeiden, voorlopig even niet, en die er op terug gekomen zijn? Zo ja, waarom?
Wat is jouw ervaring?

Pepper heeft me van mijn 4e tot en met mijn 18e gezelschap gehouden. Een geweldige collie, die er gelukkig goed aan kon wennen toen ons leven veranderde. Ze was de laatste jaren veel alleen thuis: de laatste die de deur uit ging liet haar uit en de eerste die thuis kwam deed dat ook. We hebben vele kilometers gewandeld na school, maar het werd ons toen al duidelijk dat een hond en straks studeren geen optie zou zijn. Na Pepper kwam er geen hond meer bij ons wonen...

Tja, het is anders. Er is niemand die altijd zin heeft om spontaan mee te gaan als je naar buiten wilt. Aangezien helemaal alleen lopen zonder al het moois te delen vrij saai is, ontstaan er andere hobbies. Fotografie bijvoorbeeld, dan kan je het moois vanaf je luie stoel delen En voor de gezelligheid hebben we natuurlijk ook de katten, cavia's, hamsters en parkieten nog: die hebben er geen last van als baasjes fulltime werken.

Toen mijn moeder stopte met werken, kwam er weer een mogelijkheid om voor honden te zorgen zoals wij vinden dat het moet. En ik geniet ervan! Elke zaterdag ben ik lekker met de meiden bezig, maar de dagelijkse verzorging en aandacht krijgen ze thuis. Dat ik er een half uurtje voor moet rijden is niet erg, ik heb weer hondjes

Voor er hier honden kwamen was ik ook hondloos al had ik toen kleine kinderen. Maar ik weet nu al bijna zeker dat dit mijn laatste honden zijn. Dus ja, een leven zonder honden bestaat vast wel

bouvierpoedel schreef:Natuurlijk kun je zonder hond leven .
Met hond is natuurlijk wel heel gezellig en je hebt een ritme in het uitlaten en dergelijk , maar zonder gaat het leven gewoon weer door en net zo gelukkkig hoor.

Nou... het wandelen is heel belangrijk voor me en alleen is dat ook maar niks
Nadat ik mijn 1e hond herplaatst heb, heb ik er een paar jaar geen gehad.
Wel lekker dat je nergens aan hoeft te denken en gewoon de hort op kan, maar aan de andere kant is het zo doods in huis.

Ik kan me echt geen leven zonder hond voorstellen.
Natuurlijk zou het wel kunnen, maar ik zou het niet willen.

bram en thijs schreef: Wat overigens echt opviel: hoe ontzettend schoon het huis nu is. Dat is fenomenaal, ik moest daar gisteren tijdens het poetsen nog weer aan denken. Dat poetsen duurt hooguit een uurtje en het water is na afloop gewoon nog helder (terwijl het 2 weken geleden was dat ik aan poetsen toe was gekomen). Als ik dat vergelijk met de emmers modder die ik iedere week overhield. Nooit in de gaten gehad wat een puinbakken het eigenlijk waren. Dit verder terzijde trouwens.

Ja, dat is wel iets waar ik wel eens naar terugverlang.
Niet meer dat eeuwige boenen voor de kat zijn viool!

ik ben uiteraard wel eens zonder hond geweest, tussen twee honden in en één keer een jaar of wat omdat ik op dat moment niks voor een hond kon betekenen.
en ik vind het helemaal niks zonder hond.
natuurlijk kan ik zonder hond leven, maar leuk is anders.
op het moment dat ik een hond weer wat te bieden had is er weer een gekomen en sinds die tijd ben ik nooit meer hondloos geweest.
eerlijk gezegd hoop ik dat dat zo blijft voor de rest van mijn leven!

als je eenmaal de ontwenningsverschijnselen te boven bent kan het prima denk ik.
de eerste tijd zal niet leuk zijn, ach wat is nieuw

Natuurlijk kan het wel zonder hond, maar ik zou het zeker niet leuk vinden.

Heb een jaar zonder hond gewoond. Thuis altijd honden om me heen gehad, toen naar een appartementje verhuisd waar geen huisdieren waren toegestaan.
En natuurlijk miste ik wel een hond om me heen, maar het ging toen gewoon niet.

Daarna weer verhuisd en nog een paar maanden moeten wachten tot ons puppenmeisje geboren zou worden
Ik moet er nu niet aan denken zonder hond, maar soms zijn er bepaalde omstandigheden waardoor het misschien niet kan, al hoop ik dat nog lang niet mee te maken!

Ik zou ook prima zonder hond kunnen leven, zie daar ook echt de voordelen wel van in.

dat gezegd hebbende, bevalt het me ook uitstekend MET...

maar goed, je kunt overal een drama van maken als je dat wilt.

Zonder hond zou ik wel kunnen, weet ook niet of er hier na Macy nog een hond komt (er wel van uitgaande dat Macy nog minstens tien jaar bij ons blijft). Ik ben er nl. achter gekomen dat ik behoorlijk kieskeurig ben, ik vindt veel honden leuk maar zou met evenveel honden niet kunnen samenleven. Macy past zo wonderbaarlijk goed bij mij (en ik bij haar), dat ik het voor minder niet meer zou doen denk ik.

Ben nu al ruim een anderhalve maand hondloos en natuurlijk heb je voordelen boven nadelen.
Geen stinkscheetjes naast je op de bank, geen ge-ijsbeer heen en weer, niet naar buiten te hoeven als het pokkeweer is, geen plasjes en andere ongelukjes in huis dus ik dacht bij mezelf, de eerste 10 - 20 jaar komt er geen hond meer.
Maar oh wat mis ik die stomme stinkhond, die rotjoekel die constant voor je voeten loopt,zelfs al die haren die je op moet ruimen, lekker knuffelen samen.
Stiekem betrap ik mezelf erop dat ik asielsites zit te bekijken en websites hier van leden over hun doggies.
Mijn priveleven staat echter op het moment nog niet toe om een hond te nemen, het kán wel misschien met wat passen en meten maar ik kan een hond nog niet de aandacht geven die hij nodig heeft en hoe erg ik dat ook vind voorlopig komt er geen hond weer voordat ik er echt klaar voor ben.

Ik leef al bijna 19 jaar non-stop met honden om me heen ! ik kan me dan ook geen leven zonder ze voorstellen.
Maarja het zou natuurlijk wel kunnen, maar zolang ik zelf de keuze en mogelijkheid heb zal ik er wss nooit voor kiezen om zonder honden te leven.

Soms kan je gewoon even geen honden houden en dan zal je toch door moeten met leven.. Maar een hond geeft het leven wel wat extras vind ik.

Voor mijn partner zou ik het wel willen proberen maar voor mezelf kan ik me er geen voorstelling van maken.
Bij de gedachte dat het op een zeker moment niet meer zou kunnen raak ik al enigzins in paniek.....
Het is zo'n wezelijk onderdeel van mijn leven die hoe moeizaam het nu ook gaat ( fysiek behoorlijke problemen) dat ik mij echt niet kan voorstellen zonder te moeten.

Sam is mijn eerste hond, waar ik tien jaar naar heb uitgekeken en in 2005 was het dan zover. Hij werd mijn maatje door dik en dun. Toen mijn zus overleed, zorgde Sam ervoor, dat ik de structuur behield, dat ik moest lachen, dat er onder de mensen bleef komen. Na mijn leverdonatie sleepte Sam mij er doorheen, door zijn trouw en vriendschap. Mijn band met Sam is zo sterk, zo innig. Toen Sam een zeer ernstige blessure kreeg eind 2010, was ik vreselijk bang, dat ik Sam kwijt zou raken. Het was voor mij toen heel zwart-wit. Zonder Sam vind ik het leven niet fijn........... Voor mij leek het dan dat de wereld ook zou ophouden te bestaan. Zo denk ik er eigenlijk nog over. Dus denken aan een andere hond doe ik niet echt. Ik leef bij de dag, ik geniet van de dag zelf, die me gegeven is. Ik kan me het leven zonder Sam (voor 2005) niet meer voorstellen, hoe dat toen was, behalve 'leegte'............. Elke dag met Sam is voor mij dierbaar.

Inge O schreef: kan best dat ik ooit even een paar weken hondloos zal zijn door omstandigheden maar als het moment zou komen dat ik om gezondheidsredenen geen hond meer kan/mag hebben zit het er voor mij op, zo simpel is het.

zo denk ik er ook over, al weet ik dat je (in elk geval míjn) grenzen verschuiven als zoiets daarwerkelijk aan de orde is.

de vrijheid die je hebt als je geen hond hebt, is niet het soort vrijheid dat ik wil hebben. ik voel me juist vrij door mijn hond

Ik kan het me niet voorstellen.
En ik denk dat ik ook eigenlijk wel altijd honden of één hond (als ik echt niet veel meer kan ) om me heen zal hebben. Met honden vind ik het leven leuker. En waarom zou je iets wat het leven fijn maakt uit je leven bannen?

Inge O schreef:

Sietske schreef: maar goed, je kunt overal een drama van maken als je dat wilt.

dit soort zinnen vind ik uitermate emotieloos en zelfs respectloos.

Ik begrijp 'm niet eens in dit verband. Maar goed, dat ligt ongetwijfeld aan mij.

tekkel schreef: de vrijheid die je hebt als je geen hond hebt, is niet het soort vrijheid dat ik wil hebben. ik voel me juist vrij door mijn hond

Dat heb ik ook ondervonden.Mét hond is het gewoon veel en veel leuker.

Ja hoor, zonder hond kan ik ook wel leven.
Denk alleen dat je zonder hond niet zo snel alleen ga lopen.

Met honden is natuurlijk leuker maar zonder is er ook geen man overboord.