Djoser 26-12-1998 - 07-12-2011
Geplaatst: 11 dec 2011 22:09
Ik was elf jaar oud toen mn moeder zei dat we ergens heen gingen, maar het was nog een verrassing wat.
Samen met mn broertje en zusje zat ik op de achterbank naar buiten te kijken of ik iets zag wat misschien verklapte wat die verrassing dan was.
Toen we uiteindelijk stopten waren we aangekomen bij een meubelstofferij, hoe kon dat nou leuk zijn?
Eenmaal binnen was dat al snel duidelijk, een ren vol met joelende en piepende puppies!!
We waren uiteraard door het dolle heen, maar onze pup zat niet daar maar al op ons te wachten in de woonkamer.
En dat zat je, op je kontje in een hoekje met je bolle buikje en al je extra vel. Schattiger kon gewoon niet.
We hebben in alle jaren samen zoveel meegemaakt. Alle opvoeding als pup met puppiecursus en alle kussens en speeltjes die gesloopt moesten worden. Alle wandelingen waarbij het strand duidelijk favoriet was, kuilen graven en de duinen op en neer rennen. Alleen gezwommen werd er niet, alleen pootje baden haha. Heel wat jaren gingen we bijna elke dag wandelen met je grote vriendin, Baloe. Jullie waren net een getrouwd stel dat niet zonder elkaar kon, maar ook niet altijd met. Af en toe moesten er even wat meningsverschillen worden rechtgezet zoals dat in de beste huwelijken voorkomt.
Je was een onderdeel van ons leven waar we altijd op konden rekenen, je was er altijd en je liet ons nooit vallen. Ik zal nooit het moment vergeten dat je mij op straat beschermde tegen een onguur persoon. Ik heb me nooit zo veilig gevoeld als toen. Je hebt mij geleerd om je te leren waarderen voor de lieve, luie hond die je was. En je was bij mijn oma toen ze haar hersenbloeding kreeg. Je was bij zoveel belangrijke momenten in onze levens.
Afgelopen zomer ging het opeens een stuk minder met je, je was benauwd en liep maar te hijgen. De dierenarts vertelde dat er vocht achter je longen zat en met medicijnen ging het weer beter. Alleen niet meer zo als daarvoor. Je werd duidelijk oud en snel ook. Steeds grijzer, dover en blinder. Je kreeg over vetbulten en moeite met lopen. Afgelopen dinsdagnacht ging het mis. Je begon weer te hijgen en de medicijnen van de dierenarts hielpen dit keer niet. We zagen het in je ogen, je was moe, op. Er was maar één ding dat we voor je konden doen en dat was je de rust geven die je verdiende. Daarom hebben we je woensdagavond laten inslapen zodat je nu niet moe meer hoeft te zijn.
Dag lieve man, ga maar lekker spelen met je poezenmaatje Azrael en je liefde Baloe, we zullen je missen bolle billie, bedankt voor alles!!
Samen met mn broertje en zusje zat ik op de achterbank naar buiten te kijken of ik iets zag wat misschien verklapte wat die verrassing dan was.
Toen we uiteindelijk stopten waren we aangekomen bij een meubelstofferij, hoe kon dat nou leuk zijn?
Eenmaal binnen was dat al snel duidelijk, een ren vol met joelende en piepende puppies!!
We waren uiteraard door het dolle heen, maar onze pup zat niet daar maar al op ons te wachten in de woonkamer.
En dat zat je, op je kontje in een hoekje met je bolle buikje en al je extra vel. Schattiger kon gewoon niet.
We hebben in alle jaren samen zoveel meegemaakt. Alle opvoeding als pup met puppiecursus en alle kussens en speeltjes die gesloopt moesten worden. Alle wandelingen waarbij het strand duidelijk favoriet was, kuilen graven en de duinen op en neer rennen. Alleen gezwommen werd er niet, alleen pootje baden haha. Heel wat jaren gingen we bijna elke dag wandelen met je grote vriendin, Baloe. Jullie waren net een getrouwd stel dat niet zonder elkaar kon, maar ook niet altijd met. Af en toe moesten er even wat meningsverschillen worden rechtgezet zoals dat in de beste huwelijken voorkomt.
Je was een onderdeel van ons leven waar we altijd op konden rekenen, je was er altijd en je liet ons nooit vallen. Ik zal nooit het moment vergeten dat je mij op straat beschermde tegen een onguur persoon. Ik heb me nooit zo veilig gevoeld als toen. Je hebt mij geleerd om je te leren waarderen voor de lieve, luie hond die je was. En je was bij mijn oma toen ze haar hersenbloeding kreeg. Je was bij zoveel belangrijke momenten in onze levens.
Afgelopen zomer ging het opeens een stuk minder met je, je was benauwd en liep maar te hijgen. De dierenarts vertelde dat er vocht achter je longen zat en met medicijnen ging het weer beter. Alleen niet meer zo als daarvoor. Je werd duidelijk oud en snel ook. Steeds grijzer, dover en blinder. Je kreeg over vetbulten en moeite met lopen. Afgelopen dinsdagnacht ging het mis. Je begon weer te hijgen en de medicijnen van de dierenarts hielpen dit keer niet. We zagen het in je ogen, je was moe, op. Er was maar één ding dat we voor je konden doen en dat was je de rust geven die je verdiende. Daarom hebben we je woensdagavond laten inslapen zodat je nu niet moe meer hoeft te zijn.
Dag lieve man, ga maar lekker spelen met je poezenmaatje Azrael en je liefde Baloe, we zullen je missen bolle billie, bedankt voor alles!!
sterkte met dit grote verlies 