Het HondenForum

Verwacht, maar toch nog steeds zo onverwacht, hebben we Qyan eind deze ochtend in laten slapen.

Qyan kreeg op 01-02-2010 de gevreesde hartspierziekte DCM en een levensverwachting van 3 maanden. We hebben zoveel meer tijd gekregen dan verwacht.

Het ging al een tijdje op en neer. Na de opleving van gister waren we hoopvol. Hij at, hij dronk, wilde weer spelen. Toonde weer veel interesse voor zijn omgeving, interesse in andere honden, snuffelde er vrolijk op los. Vanmorgen was er ook niets aan de hand. 's Morgens is mijn vriend nog met hem uit geweest. Iets later ben ik nog met hem uit geweest. Hij liep wel langzaam, maar verder was er nog niet veel te merken.

Eenmaal thuis na de eerste uitlaatronde merkte ik dat er toch iets was. Hij bleef maar staan, werd benauwd, wilde ook niet meer in de douche drinken. Eenmaal op bed kon hij ook niet liggen en bleef zitten. Zijn buik begon samen te trekken met een hoop gekreun, staart tegen zijn kont aan gekleefd. Ik dacht diaree. Ik ben weer naar beneden gegaan met hem en hij had inderdaad diaree. Daarna wilde hij niet meer verder lopen. Zijn ademhaling ging eigenlijk steeds slechter en daarna heb ik het werk gebeld dat ik niet kon komen. Nadat ik dat had gedaan en naar Qyan keek zag ik druppels bloed zijn neus uit komen. Enkele seconden later gaf hij bloed en opgeklopt slijm op met hoesten en stond te trillen op zijn poten. Over de lengte van zijn rug stonden al zijn haren overeind. Qyan is gaan decompenseren van het een op het andere moment. Gelukkig is het begonnen zo'n 30 minuten voordat ik opweg zou gaan naar mijn werk. Ik moet er niet aan denken dat dit was gebeurd als ik op mijn werk zou zijn. Zijn hartje was gewoon op. De enige dag dat mijn vriend de auto mee heeft naar het werk.....het wachten tot hij er was duurde een eeuwigheid (voor mijn gevoel)

Het was nog een aardige klus om Qy bij de auto te krijgen. Eenmaal in de auto ging het wel en wilde hij weer eigenwijs uit het raam hangen als altijd. Daarna is hij met zijn kop tussen ons in komen zitten, om onder zijn kin geaaid te worden. Bij de dierenarts is het snel gegaan, Qy nam zijn tijd, maar hij is er niet tegen gaan vechten. Na de spuit met het roesje stond zijn hart al bijna stil. Pas nadat hij in diepe slaap was, is de injectie met inslaapmiddel gegeven.

Qyan is rustig in mijn armen ingeslapen.

Mijn allerliefste Qyman, je bent weer vrij. Je hebt alles uit dit leven gehaald wat je eruit hebt kunnen halen. Je wilde zo graag leven en je was zo'n sterke hond. Nu waren wij er voor jou en was het aan ons om sterk te zijn.
Dag kanjer, tot ooit

*edit, het is vandaag 18-11 en geen 19-11*

Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies.

Heel veel sterkte

Oh wat een kippenverhaal weer.. heel veel sterkte.. gelukkig was je thuis..

Heel veel sterkte met het verwerken van dit verdriet, gelukkig heb je toch dan nog even wat langer van hem mogen genieten.

sterkte met het verlies van qyan

Heel veel sterkte met dit grote verlies...

Rust zacht, lieve Qyan....

Gelukkig was je nog thuis, heel veel sterkte

Sterkte

Ik wil jullie heel veel sterkte toe wensen. Wat zal Qyan een leegte achter laten. Hij had zich geen betere baasjes kunnen wensen, jullie hebben echt alles gedaan om zijn kwaliteit van leven zo goed mogelijk te houden.

Nogmaals heel veel sterkte voor nu en voor de komende tijd.

Heel veel sterkte met het verlies van Qyan, gelukkig hebben jullie hem via de dierenarts zijn rust kunnen geven en heeft hij niet alleen thuis hoeven lijden. Dat zal voor jullie ondanks het verdriet om zijn heengaan toch wel een kleine geruststelling zijn denk ik.

heel veel sterkte met het verlies van Qyan

rust zacht Qyan

Heel veel sterkte

Sterkte

heel veel sterkte

Heel veel sterkte met het verlies van Qyan!

Sterkte...

Wendy toch?

Heel veel sterkte met dit grote gemis. Wat fijn dat het is gegaan zoals het is gegaan

Sterkte.

Sterkte
Fijn dat je nog niet naar je werk was , je moet er anders niet aan denken

Rust zacht Qyan

Sterkte.

sterkte

Heel veel sterkte

Heel veel sterkte

Sterkte...

Sterkte met het verlies

Nog sterkte met dit verlies

Bedankt iedereen!

Voor Qyan is het beter, maar we zullen hem vreselijk missen. De band met Qyan is zo sterk, juist door alles wat hij al heeft gehad. Het huis is leeg en stil. We hoefde ons na het boodschappen doen niet naar huis te haasten. Ik stond kip te maken voor vanavond en Qyan kreeg normaal alles wat ik van de kip af sneed. Dat hoeft niet meer bewaard te worden. Enzovoorts.

Als we nu de filmpjes van de vakantie van vorig jaar december terugkijken, dan zien we dat het goed is zo.....De vakantie voor dit jaar december was al geboekt voor hem, begin deze week begonnen we al te vermoeden dat hij het dit keer niet zou gana halen.
Het verschil tussen toen (december vorig jaar met zijn jas in de sneeuw) en de afgelopen week is zo groot. Maar juist door het wiiselende verloop van de ziekte, denk je als het wat slechter gaat, dat je hem er ook wel weer bovenop krijgt. Deze week was dat helaas niet meer zo. Qyan heeft het heel lang volgehouden. Hij hing aan het leven. Zolang hij wilde leven, hebben we met hem gevochten. Ondanks de DCM en een zeer slecht hart (in theorie had hij al lang niet meer kunnen leven) is hij blijven rennen en spelen als een gezonde hond. Met ups en downs en goede en slechte dagen, maar de tennisbal was zijn lust en zijn leven. We hebben hem niet beperkt en we hebben het hem niet ontnomen. We zijn met die bal blijven gooien, we zijn naar het strand blijven gaan en we zijn naar het bos blijven gaan. Qyan gadf zijn grens zelf wel. Hij heeft tot het laatste moment letterlijk alles uit het leven gehaald wat erin zat.

De laatste 2 jaar bestonden uit intensieve zorg. Alles draaide letterlijk om de zorg van Qyan, 24 uur per dag. De impact van een hond met DCM die zo lang leeft is ontzettend groot, groter dan je denkt en verwacht zodra je met de behandeling start. Groot voor de hond, maar ook groot voor de baas en/of het gezin. Het wiselende verloop van de ziekte is zwaar. Ik wens het geen hond en eigenaar toe. Het is gewoon een vreselijke kut ziekte, met een zeer wisselend en onvoorspelbaar verloop.

Mijn grootste angst gedurende de ziekte was decompenseren op een moment dat we niet thuis zouden zijn. Ik ben heel erg blij dat het is gebeurd toen ik er nog wel was. Als dit was gebeurd als ik op mijn werk zou zijn geweest....ik moet er niet aan denken wat we dan hadden aangetroffen en hoe hij dan had geleden. Hij was letterlijk langzaam verdronken in zijn eigen vocht. Dus ik ben zo verschrikkelijk blij dat ik nog thuis was inderdaad. Decompenseren hoeven geen voortekenen voor te zijn, het kan van de ene op de andere minuut gebeuren. Maar ik had zo gehoopt dat decompenseren niet zijn einde zou worden...

Qyan heeft rust en is weer vrij. Zijn opleving van donderdag herken ik achteraf van bij zieke mensen. Mijn tante met een hartaandoening had dit ook. De avond voor ze overleed was ze opeens weer helemaal helder en kwebbelde de oren van ons hoofd. Nog een keer alles van het leven opsnuiven en genieten. Qyan had dat donderdag ook.
Hij heeft, voor mij, gisteren duidelijk laten zien dat het voor hem goed was. Onderweg naar de dierenarts heeft hij in de auto op zijn manier al afscheid van ons genomen. Hij heeft zch niet afgezonderd, maar is tussen ons in komen zitten met zijn prachtige hoofdje. Normaal kreeg ik hem niet mee naar binnen bij de dierenarts zonder enige dwang. Hij liep nu probleemloos mee naar binnen en liet alles gelaten over zich heen komen. Normaal vocht hij tegen roesjes. Hij gaf zich er nu gewillig aan over en viel snel in een diepe rustige slaap. Het was mooi geweest, ook voor hem. Hij is zeer rustig en vredig heen gegaan. Een gouden karakter en een bijzondere hond.

Alle sterkte gewenst met jullie grote verdriet, grote gemis....

Dag Quan.....

heel erg fijn dat jullie dit allerlaatste nog voor hem hebben kunnen doen
veel sterkte