De discussie doet mij denken aan een herplaatscollie die ik heb gehad. Een teefje van 5 waarmee was uitgefokt en waar ze diverse shows mee had gelopen.
Ik heb nog nooit zo'n bange hond meegemaakt. Dráma's, gewoon. Bang voor andere honden (leefde in een vrij grote roedel), bang voor verkeer, bang voor mensen, bang voor auto's, noem maar op. En dan niet een beetje bang, nee, helemaal hysterisch met maar één gedachte: wégwezen. De hele tijd buiten hing ze hijgend in de riem om maar zo snel mogelijk weer thuis te komen.
Tot zover dus de 'gesocialiseerde' pup. Ik heb er een half jaar over gedaan met een alphatherapeute, dap-verdampers en bachbloesem om er voor haar een beetje leefbare situatie voor te maken maar het is nooit helemaal goed gekomen.
En als ik dan kijk naar mijn Gina: uit de Poolse broodfok, onuitsprekelijke mishandelingen daarna en op 4-jarige leeftijd ineens in een gezin met honden in Nederland. Ik heb nog nooit zo'n vrije, blije gup gehad die zo onbevangen door de wereld fladderde. Tjezus, wat mis ik die gekke meid nog dagelijks.
En Bonnie, een straathond uit Roemenië. Ik weet haar verleden niet maar ik mag aannemen dat het niet vol met leuke socialisatiedingetjes was. En ook zij is een wereldhondje. Vol ondeugd, heel vrij naar mensen toe en de hele wereld gewéldig vindt.
O ja, Kees, van harte gefeliciteerd!
