Het HondenForum

Is het zo dat honden van hetzelfde ras elkaar beter begrijpen/naar elkaar toe trekken?

Beike heeft de neiging om vaak naar zijn ras toe te trekken als we eentje of meerdere tegen komen.
Meestal is het direct spelen, tenzij ze aan elkaar gewaagd zijn, dan is het eerst even aftasten, maar vaak volgt het spelen meteen.
Nu kan Beike het met de meeste rassen wel vinden, ( en speelt ook leuk met ze).
Sommigen ontwijkt/negeert hij, sommigen vind hij totaal niet leuk en dat laat hij dan ook merken ( dat weet ikzelf en houd daar rekening mee, ik zie aan hem of hij het wel of niet leuk vind), en met andere rassen is het meteen spelen, of het blijft alleen bij een begroeting.

Maar om terug te komen op de vraag:

Is het zo dat honden van hetzelfde ras elkaar beter begrijpen/naar elkaar toe trekken?

Kweet niet of het werkelijk zo is bij alle rassen.
Maar merk aan onze jongens wel anders reageren op andere rassen dan op een hond van hetzelde ras, dan gaat het allemaal (nog) veel makkelijker.

Ik denk van wel. Nora kon zelfs op haar 14e nog een sprintje trekken als ze de Labrador van de buren tegen kwam Verder werd alles genegeerd maar ze heeft altijd een enorme voorkeur gehad voor Retrievers, en dan vooral Labradors. Later, toen we Nilo kregen, ging ze ook leuker reageren naar Tollers.

Nilo is wat complexer en lijkt heel veel uit te gaan van ervaringen. Voorbeeld: Tijdje terug is hij gegrepen door een Jack Russell en tegenwoordig zijn die allemaal stom (wat wel weer bij draait als hij geen slechte ervaringen meer krijgt). Maar ook hij is rustiger en liever tegen Tollers. Daarvan word ook veel meer geaccepteerd en is hij enthousiaster.

Beter begrijpen weet ik niet. Maar feit is wel dat ze dan even groot zijn, dus het speelt/communiceert wellicht een stuk makkelijker.

Robin schreef:Beter begrijpen weet ik niet. Maar feit is wel dat ze dan even groot zijn, dus het speelt/communiceert wellicht een stuk makkelijker.

Dat is niet mijn ervaring, in die zin dat Fien een voorkeur heeft voor bonte honden.
Kleine hondjes vindt ze stom en toen ze de eerste keer op een show naast allemaal rasgenoten stond, keek ze echt
Ze vond het volgens mij allemaal heel erg rare modellen!

De andere honden hier hebben een voorkeur voor hun eigen type honden maar ook voor Fien-achtige honden.
Ervaring dus

Bij wetterhounen is me al jaren geleden opgevallen dat die haast een eigen taal lijken te hebben. Ik kwam ooit, jaren geleden, een wetter tegen ergens, nooit eerder gezien, en mijn wetter Lobke begroette hem alsof het een oude maar dierbare vriend was die ze jaren niet gezien had.
Ik hoor hetzelfde van veel wetter-eigenaren, het is haast alsof ze een eigen taal hebben en misschien is dat ook wel zo? Hun lompe manier van spelen spreekt lang niet alle rassen aan in elk geval en dat kunnen ze dus wel volop met elkaar.

dezelfde rasgroep gaat hier over het algemeen veel leuker als andere rassen, bij haar is het een deel van een rasgroep en niet alleen ras (vooral de drijvers lijkt het wel) en af en toe een uitspatting naar een andere rasgroep
Ik heb echt het idee dat dezelfde rassen subtiele signalen beter verstaan, of ze moeten er samen mee zijn opgegroeid.
Vaak valt het me op dat een bepaalde manier van spelen en bewegen mijn hond vooral trekt, BC 's, belgen, Galgo's, HH's gaan hier super en echt bijna nooit een conflict, kelpie kan ze tegenwoordig ook prima verstaan.

volgens mij is dat niet per se zo. Maupie had helemaal niets met labradors, die vond kleine hondjes leuk. Ik denk dat het meer is wat ze gewend zijn qua spelen, en wat ze leuk vinden om te spelen. Honden van hetzelfde ras spelen toch vaak op dezelfde manier, enigszins.

Otto heeft geen uitgesproken voorkeur, gaat met elk ras leuk en met teefjes gaat het net iets vaker net iets leuker dan met reutjes. Met grotere honden spelen vindt hij leuk omdat hij daar juist wat tegenwicht in heeft en daarbij ook wel slim gebruik maakt van zijn kleine formaat

Bij onze honden zie ik het eigenlijk niet zo maar op wandelingen komen we eigenlijk nooit andere honden tegen en op de club heb ik nog niemand ontmoet met hetzelfde ras.
Bij onze ander dieren zie ik het wel onze tinkers gaan veel leuker/makkelijker om met andere tinkers.
Ook onze kippen heb verschillen rassen rond lopen, ze slapen allemaal in hetzelde hok, beginnen allemaal samen te schrallen maar verdelen zich al snel in groepjes van hun eigen soort. Om 's avonds weer allemaal samen te komen.
Is bij mensen ook wel een beetje hè soort zoekt soort toch

Mijn tweetal is totaal verschillend en hebben echt wel even moeten wennen aan elkaar.
Luca is vreselijk lomp in zijn spel zonder hard te zijn. Nadat Dumas doorhad dat Luca hem niet stuk maakte spelen ze erg leuk samen. Op 2 manieren, samen rennen en elkaar op de grond werken (buiten) en in huis door elkaar beetje rond de bek te happen al liggend op de grond

boy (labrador) heeft dit niet.

Diesel (teckel) Heeft dit wel. Gaat 20 keer beter met soortgenootjes!

Ridgebacks die ik tegenkom, schijnen wel altijd vooral lol te kunnen maken met hun eigen ras, ik denk dat er wel iets inzit. Verschillende rassen hebben vaak een bepaalde manier van spelen, en als ze een rasgenootje hetzelfde soort spelletje zien doen, zullen ze zich wel aangetrokken voelen misschien.

Mats had het heel duidelijk, maar dan meer dat ze met bepaalde honden niet overweg kon. Ze moest sowieso eigenlijk niets van andere honden hebben.
Labradors vond ze bijvoorbeeld helemaal niets. Die bleven opdringerig doen, terwijl ze duidelijke signalen gaf.
Met herders ging het eigenlijk meestal goed. Dan ontweken ze elkaar gewoon.

Ik merk bij Macy wel dat een collie gewoon veel leuker/makkelijker is. Bij andere honden kijkt ze eerst even de kat uit de boom maar zodra het een collie is heeft ze dit helemaal niet.

Ja met rasgenoten is spelen toch wat leuker. Boxer met Boxer kijkt niet op als er wat grof gespeeld wordt. Dat boksen wat ze doen kan wel nog eens goed met een labrador.

Mijn oudste hond is bang voor andere honden maar in een groep tibetanen gaat het stukken beter.

Nanna schreef:Moet je kijken wat er gebeurt als windhonden elkaar tegenkomen
EINDELIJK iemand van dezelfde allure en niet wéér zo'n boer op klompen die alleen maar wil boksen.

Klopt! Dat is zoooo gaaf om te zien, eerst een soort van Strike a Pose dansje en om elkaar heen hopsen, dan een bonkje tegen de flanken en dannnnnnnnnnn RACENNNNNNNNNNNNNNNN

Als Lillith Tibetanen tegen komt, gaan ze (wild vreemd) naast elkaar zitten, beetje waken
Lang spelen doet ze met Ollie, geregeld een paar uur pd., zij hebben wel hetzelfde karakter.
Verder heeft zij duidelijke voorkeuren, en geeft die nu door aan Ollie .
Grote vaak zwarte honden, doggen, rottweilers, labradors en RR's daar sprint ze even mee.
Ze is opgegroeit tussen joekels, zwartige grote beesten.
Ze speelt niet gauw met kleine hondjes in het wild, ze wil wel maar die gillen vaak en dat is niet leuk

Ik denk niet dat het een wet van meden en perzen is, maar er zit wel iets in. Bepaalde rasgebonden eigenschappen hebben wel invloed op de interactie met elkaar.
Zo zie ik bijvoorbeeld wel eens herders enigszins zorgelijk naar hun baas kijken als andere honden erg ver bij hun baas vandaan gaan en sneupen in de bosjes (niet op het pad, maar in het bos zélf )

Ik vind het ook altijd mooi om te zien, als je oploopt met een andere staande hond, hoe synchroon dat er dan ineens uitziet. Ze zijn dan met hun eigen zaken bezig, maar lopen met hetzelfde loopje, gooien op hetzelfde moment de kop in de lucht om even goed te snuiven, reageren op dezelfde manier op interessante verwaaiing etc. Het lijkt meteen alsof ze elkaar al jarenlang kennen en aan een half woord genoeg hebben.
Terwijl een toevallig buurtende beuker met een paar rake klappen te verstaan wordt gegeven dat hij even normaal moet doen. Dat wordt nooit een zo'n ongedwongen contact als met een zielsverwant

Miah begrijpt andere jack russells zeker. Daarom wil ze ze ook opvreten.

Ik denk dat ze ook wel reageren op een bepaalde uitstraling van de andere hond. Vera heeft zeker een voorkeur voor retrievers, maar dat komt omdat ze een voorkeur heeft voor honden die met een vriendelijke kwispel gezellig staan te doen. En dat zijn dan wel weer vaak retrievers. Maar een hitsige Lab-reu bijvoorbeeld vindt ze ook gewoon niks aan, en laatst was ze dikke vrienden met een hele grote DH reu die op zijn allercharmanst een beetje voorzichtig naast haar stond te kwispelen. Dat gedrag vindt ze prettig, en of dat nou een retriever is die zo doet of een DH, dat maakt niet uit.

Saar vindt kleine hondjes prettiger, maar dat is echt een formaat kwestie. Dwergpoedeltjes vindt ze vaak erg leuk (komen we alleen maar heel weinig tegen), omdat die een beetje dezelfde manier van vrolijk doen hebben als zij (beetje huppelen als een ballerina, en rennen, niet beuken). Daarnaast is Saar mega Golden fan. Dat is zo gekomen doordat ze als pup tussen 8 en 12 weken regelmatig bij iemand was met een Golden. Sindsdien gaat ze elke Golden uitermate vrolijk begroeten.

Jaap* schreef:Zo zie ik bijvoorbeeld wel eens herders enigszins zorgelijk naar hun baas kijken als andere honden erg ver bij hun baas vandaan gaan en sneupen in de bosjes (niet op het pad, maar in het bos zélf )

Heel herkenbaar

Was met mijn vorige herder ook dé reden dat een wat zorgelijke mevrouw (als hij maar niet wegloopt) haar borderterrier los durfde te laten met ons er bij.
Die twee waren dikke vriendjes, en als de BT te ver afdwaalde rommelde Dante hem weer terug

buster geniet het meest als hij kan spelen met een andere herder

iets in de bek en racen maar en uitdagen kom achter mij aan kom achter mij aan

Ja de RR heeft daar zeker een handje van. Maar dat is meer omdat veel andere honden hun spel niet altijd begrijpen....en dat is terecht hoor.
Als je de RR met elkaar ziet spelen dan verbaas je je er toch over dat ze niets breken. Ze jagen elkaar na, ze nippen elkaar, ze springen tegen elkaar op om te boksen..


Vooral dat najagen, en dat vinden ze leuk! Als er maar iemand achter ze aan komt....maar ja, dat snappen niet alle andere honden, vaker niet dan wel. Dus ze spelen met hun eigen ras het allerliefste!

Miranda schreef:

Jaap* schreef:Zo zie ik bijvoorbeeld wel eens herders enigszins zorgelijk naar hun baas kijken als andere honden erg ver bij hun baas vandaan gaan en sneupen in de bosjes (niet op het pad, maar in het bos zélf )

Heel herkenbaar

Was met mijn vorige herder ook dé reden dat een wat zorgelijke mevrouw (als hij maar niet wegloopt) haar borderterrier los durfde te laten met ons er bij.
Die twee waren dikke vriendjes, en als de BT te ver afdwaalde rommelde Dante hem weer terug

Lille is een herdertje, ik loop vaak met een groepje maatje Ollie hondjes zij let dan zo op......
Wie komt eraan, wat doen ze, doorlopen, rot toch op jij, hehhe rust

Onze eerste Corgi was opgegroeid bij de fokker en bij ons niet echt gesteld op andere honden. Op de eerste clubmatch die we samen bezochten, had ze het zo naar haar zin. Ze liep rug aan rug naar buiten met een andere Corgi om daar even te gaan plassen. Grappig om te zien.
Boxers die samen lomp spelen op een bepaalde manier en zij herkennen elkaar ook op straat is mijn ervaring. Dobers die zo heerlijk lomp kunnen spelen samen door met hun konten tegen elkaar aan te bumpen.
En wat Jaap beschrijft over de Staande Honden samen, herkenbaar en genieten voor de baasjes!

Miranda schreef:Was met mijn vorige herder ook dé reden dat een wat zorgelijke mevrouw (als hij maar niet wegloopt) haar borderterrier los durfde te laten met ons er bij.
Die twee waren dikke vriendjes, en als de BT te ver afdwaalde rommelde Dante hem weer terug

dat doet buster met de hussel van mijn dochter

dicht bij zul je blijven

Nola, wil graag met iedereen spelen die ze tegenkomt. Denk ik dat ze moe is van het naast de fiets lopen en in het bos spelen, komt ze op de terugweg een kleine dwerg tegen en hup meteen willen spelen.
Maar als ik met haar maatje Tico (Toller reu 2 mnd oude) loop zie je toch dat ze helzelfde spelen en weten ze precies wat ze aan elkaar hebben.
Ze rennen hetzelfde, ze stoeien hetzelfde, dat blijft toch erg mooi om te zien. Daar geniet ik echt van. Maar als we dan gaan zwemmen met de lab van de buren, dan moet ze echt opboksen tegen hem.

Ben het boek van Ceasar Millan aan het lezen en hij geeft hier ook zijn visie op.
Hij geeft aan dat de honden zodra ze wandelen of hardlopen gewoon als 1 roedel door elkaar heen lopen, maar dat zodra ze gaan rusten de rassen elkaar op zoeken, omdat ieder ras toch zijn eigen behoefte en gewoonte heeft.

Ik weet niet hoe het met andere rassen is, maar bij collies is dat zeker het geval. Zo kon ik Cody zelfs in zijn meest agressieve periode rustig meenemen op colliewandelingen. Liep hij gewoon los tussen 80 of 90 collies en gedroeg hij zich werkelijk voorbeeldig. Geen enkel teken van agressie naar de reuen of pups. Iets wat ik echt niet zou durven bij andere honden.
En zelfs mijn makkelijke meisjes die met iedere hond kunnen, worden anders bij collies. Speelser, vrijer.
Zo was ik vorige week zondag bij een vriendin die een collieteef en een puberreu heeft. Zelfs Kyra heeft zeker een uur lang met Scotty door de tuin geracet en gerollebolt voor ze uitgeput ter aarde stortte. Iets wat ze met andere honden beneden haar waardigheid acht.

Wat ik dan wel weer jammer vond, is dat zij dit met Cody never nooit doen. Het was dan ook een geweldig leuke tri-reu, ik was helemaal wég van hem. Ik heb nog voorgesteld om met Cody te ruilen, maar dat wilde vriendin dan weer niet .