Bijna hondloos.
Geplaatst: 09 jul 2011 15:10
Zoals (vele) van jullie inmiddels weten is in mei onze King plotseling overleden na bijna 13 jaar deel van ons uit gemaakt te hebben, en nu zijn we tot de droevige conclusie gekomen dat het met Hayleigh ook niet meer verder kan op deze manier 
Ze heeft artrose vanaf haar 4e jaar, en we vinden het uberhaupt al verbazendwekkend dat ze al bijna 12 is geworden.
Maja, Rottweilers zijn hard, taai en volhardend.
We merken alleen dat ze hardlopend achteruit gaat. Telkens door haar heupen zakkken. Haar linker voorpoot begint het nu ook op te geven, daar waar het eerst alleen achter zat.
Ze wil niet meer zittend plassen zoals teven doen, maar blijft staan. Gaat ze toch zitten voor de grote boodschap, dan strekt ze haar linker voorpoot uit, in plaats van op haar hurken zitten.
De auto komt ze al niet meer in, tenzij ze op een verhoging staat om er in te springen, maar vanmiddag met uitspringen zakte ook weer spontaan door haar heupen, met een klap met haar knieen op straat. Het doet zeer als kje er naar kijkt.
Ze komt nu de dag door op pijnstillers die gerelateerd zijn aan morfine, maar zo willen we haar dus niet zien eindigen en zo willen we haar niet door alles heen slepen. Ze moet haar waardigheid behouden, stoere knuffel als dat ze altijd geweest is!!
We heben dus besloten haar met een week of 3 te laten inslapen. Dan kan ik mij er even op voorbereiden want je beide honden verliezen in een paar maandjes doet ongelofelijk veel pijn en verdriet. Tevens heb ik dan een vrije periode, dus dan zit ik niet in zak en as op mijn werk.
Het is zuur, bijna 13 jaar 2 honden, bijna 90 kg bij elkaar, en zometeen is er niets meer.
Dan heb ik alleen nog 2 lege manden
.
4 lege eet en drinkbakken
2 loze halsbanden
1 baasje die er helemaal doorheen zit
Ik kan het amper bevatten.
Geen honden meer, het dendert na met een dikke galm in mijn hoofd.
Alsof het een slechte film is.
Ze heeft artrose vanaf haar 4e jaar, en we vinden het uberhaupt al verbazendwekkend dat ze al bijna 12 is geworden.
Maja, Rottweilers zijn hard, taai en volhardend.
We merken alleen dat ze hardlopend achteruit gaat. Telkens door haar heupen zakkken. Haar linker voorpoot begint het nu ook op te geven, daar waar het eerst alleen achter zat.
Ze wil niet meer zittend plassen zoals teven doen, maar blijft staan. Gaat ze toch zitten voor de grote boodschap, dan strekt ze haar linker voorpoot uit, in plaats van op haar hurken zitten.
De auto komt ze al niet meer in, tenzij ze op een verhoging staat om er in te springen, maar vanmiddag met uitspringen zakte ook weer spontaan door haar heupen, met een klap met haar knieen op straat. Het doet zeer als kje er naar kijkt.
Ze komt nu de dag door op pijnstillers die gerelateerd zijn aan morfine, maar zo willen we haar dus niet zien eindigen en zo willen we haar niet door alles heen slepen. Ze moet haar waardigheid behouden, stoere knuffel als dat ze altijd geweest is!!
We heben dus besloten haar met een week of 3 te laten inslapen. Dan kan ik mij er even op voorbereiden want je beide honden verliezen in een paar maandjes doet ongelofelijk veel pijn en verdriet. Tevens heb ik dan een vrije periode, dus dan zit ik niet in zak en as op mijn werk.
Het is zuur, bijna 13 jaar 2 honden, bijna 90 kg bij elkaar, en zometeen is er niets meer.
Dan heb ik alleen nog 2 lege manden
.4 lege eet en drinkbakken
2 loze halsbanden
1 baasje die er helemaal doorheen zit
Ik kan het amper bevatten.
Geen honden meer, het dendert na met een dikke galm in mijn hoofd.
Alsof het een slechte film is.
Sterkte!