Het HondenForum

Laat ik duidelijk zijn: Het mishandelen van wat voor dier, mens of wezen dan ook daar ben ik een fel tegenstander van. Een hond slaan of schoppen om pijn te doen dat is fout.
Dit gezegd hebbende begin ik maar met mijn stelling.

Wie is het eens/oneens met mijn volgende stelling:

De stelling is: Een hond mag best een corrigerend tikje krijgen.


Een hond is een dier met tanden. Het is een dier met tanden die gebruikt worden.
Wanneer een hond een andere hond op zijn plaats zet dan gromt hij, grauwt hij en knauwt hij en de op de plaats gezette hond weet waar hij aan toe is.
Ook heeft een hond behoefte aan duidelijkheid. Een scheldend/fittend baasje geeft geen duidelijkheid.
Aangezien je als baasje van je hond ook zijn of haar roedelleider bent kun je er voor kiezen je gedrag aan zijn normen aan te passen en hem dus ook op de voor hem zelf natuurlijke manier te corrigeren.

Als voorbeeld: Wanneer mijn hond niet meteen luistert, of wanneer ik geen zin hem om een commando te herhalen, dan grom ik zachtjes zoals een hond dit ook weleens doet. Mijn hond weet precies wat ik dan bedoel en voert mijn commando alsnog uit. (Rakker zit... Rakker luistert niet... grommend geluid... Rakker gaat zitten Je klinkt als een malloot, maar het werkt ).

Voortgaand op deze gedachtegolf kun je er ook voor kiezen je hond bij een herhaald negeren van een bevel of bij een ernstige overtreding van regels een corrigerende tik te geven. Hiermee bedoel ik geen klap om pijn te laten voelen voor alle duidelijkheid.

Hieronder een paar voorbeelden uit de praktijk.
Bij alle voorbeelden is de tik dus de sanctie en is het "misdrijf" daarna meteen weer vergeten.

Voorbeeld 1:
Bij mij is een man met een stafford die langs ons huis loopt.
Mijn hondje van zeven kilo zwaar en zijn stafford liggen elkaar niet! Ze willen elkaar aanvliegen, iedere keer dat ze elkaar zien.
Als het tot een treffen komt dan is mijn hond duidelijk de underdog (vreemde woordspeling btw.) alleen gelooft hij dit zelf niet.
Omdat een vocaal commando dan niet voldoende indruk maakt om Rakker uit de "vecht-modus" te halen is het van belang om met steviger argumenten te komen, voor zijn eigen veiligheid. Deze argumenten zijn dus een greep in de nek en een paar "fikse" tikken tegen de zijkant van zijn bek, consequent iedere keer, tot hij het afleert. Het heeft geholpen want Rakker negeert de stafford nu.
Rakker grauwt tegen andere hond en krijgt hierop een tik. Duidelijkheid voor Rakker -> Baasje doet het, bemoei je er niet mee.

Voorbeeld 2:
Mijn hond heb ik meestal los lopen. Om Rakker deze vrijheid te geven moet ik er wel van op aan kunnen dat hij naar me luistert. Als hij bijv. naar een grote hond wilt lopen die naar zeggen van baasje niet betrouwbaar is, dan moet hij die hond uit de weg gaan wanneer ik hem dit gelast. Ook moet hij blijven staan wanneer ik blijf zeg, met het oog op "overstekend motorwild" op de wegen.
Normaal gesproken luistert mijn hond voldoende naar mijn mening, doch als hij zich na een tijdje teveel vrijheid gaat toeëigenen en niet meer naar mijn commando's luistert dan kan het voorkomen dat ik hem een keer in de nek pak en in een uiterste geval dat ik hem een klein tikje geef Voor zijn eigen veiligheid.
Duidelijkheid voor hond -> Baasje is de roedelleider en zegt welke kant we opgaan.

Voorbeeld:
Zoals mijn hond op een poes kan jagen zo kan mijn neefje van anderhalf op Rakker jagen.
Mijn neefje Henk-Jan jaagt mijn hond de hele kamer achterna om mijn hond te "aaien". Aangezien dit joch Rakker weleens aan zijn oor trok of een pluk haar, gaat Rakker HJ uit de weg. Echter uiteindelijk krijgt HJ de hond te pakken en dan schrikt de hond en grauwt hij tegen het joch.
Dit is een zeer duidelijke grens: Rakker de hond mag onder geen beding grauwen tegen de dreumes. Gevoelsmatig ligt een (waarschuwings)beet hier erg dichtbij. Wanneer je als hond een jong kind bijt dan ben je als hond gewoon verloren. Grauwen is dus not done en een directe tik op de wang, voor diens eigen veiligheid en voor de veiligheid van het kind.
Duidelijkheid voor de wolf in schaapskleren -> dreumes staat hoger en mag niet gecorrigeerd worden door wollig hondje.

Voorbeeld 4:
Een hond moet gewoon weleens zitten.
Bijna altijd luistert Rakker naar het bevel "zit".
Doet hij dit niet nadat ik hem drie maal dit bevel gegeven heb, dan geef ik hem een klein tikje (nauwelijks een schouderklopje) op zijn bips.
Duidelijkheid voor hondje -> is laat, ik verzin nog wel iets .

Voorbeeld 5:
Mijn laatste voorbeeld gaat over die keer dat mijn hond uit mijn fietstas stapte omdat hij een ander hondje zag. Met een "niet meer doen hoor, Rakker" voorkom je natuurlijk niet dat dit nooit meer voorkomt en een tweede keer dat de hond dit doet kan hij zo onder de rijdende fiets komen of onder de wielen van een auto die de fiets inhaalt. Dus in dit geval besloot ik dus ook hem een reprimande te geven, zowel vocaal als met een paar tikjes tegen zijn wang. Dit is nadien nooit meer nodig geweest en ik fiets nu zo van Zeist naar Arnhem met de hond in mijn fietstas.
Duidelijkheid voor de held op sokjes-> Ten alle tijden blijven zitten in de fietstas tot baasje zegt dat die eruit kan.

Als dit één maal wekelijks een keer voorkomt dan is het veel, en nooit met kracht.
Ik weet dat veel mensen hier tegen zijn, maar voor de veiligheid van de hond is het denk ik belangrijk om duidelijk een grens aan te geven, en via een klein tikje geef je deze grens op een veel natuurlijker manier aan dan wanneer je je irritatie vocaal laat klinken.

Hamster-007 schreef:Laat ik duidelijk zijn: Het mishandelen van wat voor dier, mens of wezen dan ook daar ben ik een fel tegenstander van. Een hond slaan of schoppen om pijn te doen dat is fout.
Dit gezegd hebbende begin ik maar met mijn stelling.

Wie is het eens/oneens met mijn volgende stelling:

De stelling is: Een hond mag best een corrigerend tikje krijgen.


Een hond is een dier met tanden. Het is een dier met tanden die gebruikt worden.
Wanneer een hond een andere hond op zijn plaats zet dan gromt hij, grauwt hij en knauwt hij en de op de plaats gezette hond weet waar hij aan toe is.
Ook heeft een hond behoefte aan duidelijkheid. Een scheldend/fittend baasje geeft geen duidelijkheid.
Aangezien je als baasje van je hond ook zijn of haar roedelleider bent kun je er voor kiezen je gedrag aan zijn normen aan te passen en hem dus ook op de voor hem zelf natuurlijke manier te corrigeren.

Als voorbeeld: Wanneer mijn hond niet meteen luistert, of wanneer ik geen zin hem om een commando te herhalen, dan grom ik zachtjes zoals een hond dit ook weleens doet. Mijn hond weet precies wat ik dan bedoel en voert mijn commando alsnog uit. (Rakker zit... Rakker luistert niet... grommend geluid... Rakker gaat zitten Je klinkt als een malloot, maar het werkt ).

Voortgaand op deze gedachtegolf kun je er ook voor kiezen je hond bij een herhaald negeren van een bevel of bij een ernstige overtreding van regels een corrigerende tik te geven. Hiermee bedoel ik geen klap om pijn te laten voelen voor alle duidelijkheid.

Hieronder een paar voorbeelden uit de praktijk.
Bij alle voorbeelden is de tik dus de sanctie en is het "misdrijf" daarna meteen weer vergeten.

Voorbeeld 1:
Bij mij is een man met een stafford die langs ons huis loopt.
Mijn hondje van zeven kilo zwaar en zijn stafford liggen elkaar niet! Ze willen elkaar aanvliegen, iedere keer dat ze elkaar zien.
Als het tot een treffen komt dan is mijn hond duidelijk de underdog (vreemde woordspeling btw.) alleen gelooft hij dit zelf niet.
Omdat een vocaal commando dan niet voldoende indruk maakt om Rakker uit de "vecht-modus" te halen is het van belang om met steviger argumenten te komen, voor zijn eigen veiligheid. Deze argumenten zijn dus een greep in de nek en een paar "fikse" tikken tegen de zijkant van zijn bek, consequent iedere keer, tot hij het afleert. Het heeft geholpen want Rakker negeert de stafford nu.
Rakker grauwt tegen andere hond en krijgt hierop een tik. Duidelijkheid voor Rakker -> Baasje doet het, bemoei je er niet mee.

Voorbeeld 2:
Mijn hond heb ik meestal los lopen. Om Rakker deze vrijheid te geven moet ik er wel van op aan kunnen dat hij naar me luistert. Als hij bijv. naar een grote hond wilt lopen die naar zeggen van baasje niet betrouwbaar is, dan moet hij die hond uit de weg gaan wanneer ik hem dit gelast. Ook moet hij blijven staan wanneer ik blijf zeg, met het oog op "overstekend motorwild" op de wegen.
Normaal gesproken luistert mijn hond voldoende naar mijn mening, doch als hij zich na een tijdje teveel vrijheid gaat toeëigenen en niet meer naar mijn commando's luistert dan kan het voorkomen dat ik hem een keer in de nek pak en in een uiterste geval dat ik hem een klein tikje geef Voor zijn eigen veiligheid.
Duidelijkheid voor hond -> Baasje is de roedelleider en zegt welke kant we opgaan.

Voorbeeld:
Zoals mijn hond op een poes kan jagen zo kan mijn neefje van anderhalf op Rakker jagen.
Mijn neefje Henk-Jan jaagt mijn hond de hele kamer achterna om mijn hond te "aaien". Aangezien dit joch Rakker weleens aan zijn oor trok of een pluk haar, gaat Rakker HJ uit de weg. Echter uiteindelijk krijgt HJ de hond te pakken en dan schrikt de hond en grauwt hij tegen het joch.
Dit is een zeer duidelijke grens: Rakker de hond mag onder geen beding grauwen tegen de dreumes. Gevoelsmatig ligt een (waarschuwings)beet hier erg dichtbij. Wanneer je als hond een jong kind bijt dan ben je als hond gewoon verloren. Grauwen is dus not done en een directe tik op de wang, voor diens eigen veiligheid en voor de veiligheid van het kind.
Duidelijkheid voor de wolf in schaapskleren -> dreumes staat hoger en mag niet gecorrigeerd worden door wollig hondje.

Voorbeeld 4:
Een hond moet gewoon weleens zitten.
Bijna altijd luistert Rakker naar het bevel "zit".
Doet hij dit niet nadat ik hem drie maal dit bevel gegeven heb, dan geef ik hem een klein tikje (nauwelijks een schouderklopje) op zijn bips.
Duidelijkheid voor hondje -> is laat, ik verzin nog wel iets .

Voorbeeld 5:
Mijn laatste voorbeeld gaat over die keer dat mijn hond uit mijn fietstas stapte omdat hij een ander hondje zag. Met een "niet meer doen hoor, Rakker" voorkom je natuurlijk niet dat dit nooit meer voorkomt en een tweede keer dat de hond dit doet kan hij zo onder de rijdende fiets komen of onder de wielen van een auto die de fiets inhaalt. Dus in dit geval besloot ik dus ook hem een reprimande te geven, zowel vocaal als met een paar tikjes tegen zijn wang. Dit is nadien nooit meer nodig geweest en ik fiets nu zo van Zeist naar Arnhem met de hond in mijn fietstas.
Duidelijkheid voor de held op sokjes-> Ten alle tijden blijven zitten in de fietstas tot baasje zegt dat die eruit kan.

Als dit één maal wekelijks een keer voorkomt dan is het veel, en nooit met kracht.
Ik weet dat veel mensen hier tegen zijn, maar voor de veiligheid van de hond is het denk ik belangrijk om duidelijk een grens aan te geven, en via een klein tikje geef je deze grens op een veel natuurlijker manier aan dan wanneer je je irritatie vocaal laat klinken.

Tja ik ben blij dat ik mijn honden niet hoef te meppen om ze te laten luisteren

Valerie schreef:

Hamster-007 schreef:Laat ik duidelijk zijn: Het mishandelen van wat voor dier, mens of wezen dan ook daar ben ik een fel tegenstander van. Een hond slaan of schoppen om pijn te doen dat is fout.
Dit gezegd hebbende begin ik maar met mijn stelling.

Wie is het eens/oneens met mijn volgende stelling:

De stelling is: Een hond mag best een corrigerend tikje krijgen.


Een hond is een dier met tanden. Het is een dier met tanden die gebruikt worden.
Wanneer een hond een andere hond op zijn plaats zet dan gromt hij, grauwt hij en knauwt hij en de op de plaats gezette hond weet waar hij aan toe is.
Ook heeft een hond behoefte aan duidelijkheid. Een scheldend/fittend baasje geeft geen duidelijkheid.
Aangezien je als baasje van je hond ook zijn of haar roedelleider bent kun je er voor kiezen je gedrag aan zijn normen aan te passen en hem dus ook op de voor hem zelf natuurlijke manier te corrigeren.

Als voorbeeld: Wanneer mijn hond niet meteen luistert, of wanneer ik geen zin hem om een commando te herhalen, dan grom ik zachtjes zoals een hond dit ook weleens doet. Mijn hond weet precies wat ik dan bedoel en voert mijn commando alsnog uit. (Rakker zit... Rakker luistert niet... grommend geluid... Rakker gaat zitten Je klinkt als een malloot, maar het werkt ).

Voortgaand op deze gedachtegolf kun je er ook voor kiezen je hond bij een herhaald negeren van een bevel of bij een ernstige overtreding van regels een corrigerende tik te geven. Hiermee bedoel ik geen klap om pijn te laten voelen voor alle duidelijkheid.

Hieronder een paar voorbeelden uit de praktijk.
Bij alle voorbeelden is de tik dus de sanctie en is het "misdrijf" daarna meteen weer vergeten.

Voorbeeld 1:
Bij mij is een man met een stafford die langs ons huis loopt.
Mijn hondje van zeven kilo zwaar en zijn stafford liggen elkaar niet! Ze willen elkaar aanvliegen, iedere keer dat ze elkaar zien.
Als het tot een treffen komt dan is mijn hond duidelijk de underdog (vreemde woordspeling btw.) alleen gelooft hij dit zelf niet.
Omdat een vocaal commando dan niet voldoende indruk maakt om Rakker uit de "vecht-modus" te halen is het van belang om met steviger argumenten te komen, voor zijn eigen veiligheid. Deze argumenten zijn dus een greep in de nek en een paar "fikse" tikken tegen de zijkant van zijn bek, consequent iedere keer, tot hij het afleert. Het heeft geholpen want Rakker negeert de stafford nu.
Rakker grauwt tegen andere hond en krijgt hierop een tik. Duidelijkheid voor Rakker -> Baasje doet het, bemoei je er niet mee.

Voorbeeld 2:
Mijn hond heb ik meestal los lopen. Om Rakker deze vrijheid te geven moet ik er wel van op aan kunnen dat hij naar me luistert. Als hij bijv. naar een grote hond wilt lopen die naar zeggen van baasje niet betrouwbaar is, dan moet hij die hond uit de weg gaan wanneer ik hem dit gelast. Ook moet hij blijven staan wanneer ik blijf zeg, met het oog op "overstekend motorwild" op de wegen.
Normaal gesproken luistert mijn hond voldoende naar mijn mening, doch als hij zich na een tijdje teveel vrijheid gaat toeëigenen en niet meer naar mijn commando's luistert dan kan het voorkomen dat ik hem een keer in de nek pak en in een uiterste geval dat ik hem een klein tikje geef Voor zijn eigen veiligheid.
Duidelijkheid voor hond -> Baasje is de roedelleider en zegt welke kant we opgaan.

Voorbeeld:
Zoals mijn hond op een poes kan jagen zo kan mijn neefje van anderhalf op Rakker jagen.
Mijn neefje Henk-Jan jaagt mijn hond de hele kamer achterna om mijn hond te "aaien". Aangezien dit joch Rakker weleens aan zijn oor trok of een pluk haar, gaat Rakker HJ uit de weg. Echter uiteindelijk krijgt HJ de hond te pakken en dan schrikt de hond en grauwt hij tegen het joch.
Dit is een zeer duidelijke grens: Rakker de hond mag onder geen beding grauwen tegen de dreumes. Gevoelsmatig ligt een (waarschuwings)beet hier erg dichtbij. Wanneer je als hond een jong kind bijt dan ben je als hond gewoon verloren. Grauwen is dus not done en een directe tik op de wang, voor diens eigen veiligheid en voor de veiligheid van het kind.
Duidelijkheid voor de wolf in schaapskleren -> dreumes staat hoger en mag niet gecorrigeerd worden door wollig hondje.

Voorbeeld 4:
Een hond moet gewoon weleens zitten.
Bijna altijd luistert Rakker naar het bevel "zit".
Doet hij dit niet nadat ik hem drie maal dit bevel gegeven heb, dan geef ik hem een klein tikje (nauwelijks een schouderklopje) op zijn bips.
Duidelijkheid voor hondje -> is laat, ik verzin nog wel iets .

Voorbeeld 5:
Mijn laatste voorbeeld gaat over die keer dat mijn hond uit mijn fietstas stapte omdat hij een ander hondje zag. Met een "niet meer doen hoor, Rakker" voorkom je natuurlijk niet dat dit nooit meer voorkomt en een tweede keer dat de hond dit doet kan hij zo onder de rijdende fiets komen of onder de wielen van een auto die de fiets inhaalt. Dus in dit geval besloot ik dus ook hem een reprimande te geven, zowel vocaal als met een paar tikjes tegen zijn wang. Dit is nadien nooit meer nodig geweest en ik fiets nu zo van Zeist naar Arnhem met de hond in mijn fietstas.
Duidelijkheid voor de held op sokjes-> Ten alle tijden blijven zitten in de fietstas tot baasje zegt dat die eruit kan.

Als dit één maal wekelijks een keer voorkomt dan is het veel, en nooit met kracht.
Ik weet dat veel mensen hier tegen zijn, maar voor de veiligheid van de hond is het denk ik belangrijk om duidelijk een grens aan te geven, en via een klein tikje geef je deze grens op een veel natuurlijker manier aan dan wanneer je je irritatie vocaal laat klinken.

Tja ik ben blij dat ik mijn honden niet hoef te meppen om ze te laten luisteren

Alsof een hond een tik snapt om te luisteren .

Valerie, ik heb het duidelijk niet over afmeppen.
Afmeppen is slaan en ik spreek hier van een kordaat doch volledig onschadelijk tikje ter herinnering voor eigen veiligheid.
@Renske Onderling snappen ze het prima. Als het een directe reactie op het foute gedrag is dan is het duidelijker en meer natuurlijk, geloof ik, dan gefit, gescheld of het bazelen in stemverheffing .

die situatie met jouw neefje vindt ik niet terecht ik zou eerder je neefje ff duidelijk maken dat hij de hond met rust moet laten
en die met de staff vindt ik die paar fikse tikken tegen zijn bek wel een beetje overdreven het kan ook op een anderen manier en ook wel minder vaak

Hamster-007 schreef:Valerie, ik heb het duidelijk niet over afmeppen.
Afmeppen is slaan en ik spreek hier van een kordaat doch volledig onschadelijk tikje ter herinnering voor eigen veiligheid.

Ik heb het ook niet over afmeppen maar over meppen. En dat doe jij, je kan er wel een verkleinwoord van maken zodat het schattig klinkt maar het principe blijft hetzelfde.

Bij voorbeeld 3 zou ik dat joch eens een tikje geven Ook een kind van 1,5 kun je duidelijk maken dat je de hond met rust laat en lukt dat niet, dan zorg ik dat mijn honden überhaupt niet in dezelfde ruimte zijn.

Ik heb het ook absoluut niet over een mep verkopen maar wel even van ja eh hallo ik heb t tegen jou
als onze kruizing labrador weer iets staat te vreten wat ik niet wil en dan komt bij hem het oostindische doofheid naar boven en dan ken even dat tikje bij hem helpen van oja jij stond er ook nog.

Hamster-007 schreef:Voorbeeld:
Zoals mijn hond op een poes kan jagen zo kan mijn neefje van anderhalf op Rakker jagen.
Mijn neefje Henk-Jan jaagt mijn hond de hele kamer achterna om mijn hond te "aaien". Aangezien dit joch Rakker weleens aan zijn oor trok of een pluk haar, gaat Rakker HJ uit de weg. Echter uiteindelijk krijgt HJ de hond te pakken en dan schrikt de hond en grauwt hij tegen het joch.
Dit is een zeer duidelijke grens: Rakker de hond mag onder geen beding grauwen tegen de dreumes. Gevoelsmatig ligt een (waarschuwings)beet hier erg dichtbij. Wanneer je als hond een jong kind bijt dan ben je als hond gewoon verloren. Grauwen is dus not done en een directe tik op de wang, voor diens eigen veiligheid en voor de veiligheid van het kind.
Duidelijkheid voor de wolf in schaapskleren -> dreumes staat hoger en mag niet gecorrigeerd worden door wollig hondje.

Weet je wie jij een tik moet geven? Henk-Jan
Ik vind het echt belachelijk dat jij je hond een tik geeft omdat hij zijn grens aangeeft. Dit kan ook averechts werken, je leert hem het snauwen af dus de volgende keer snauwt hij niet maar bijt hij meteen. Want snauwen mag niet.
Daarnaast ben ik ook blij dat ik mijn honden niet tegen hun kop hoef te 'tikken' om ze te laten luisteren.

je bent voor 'natuurlijke' taal maar toch 'tik' je je hond? Ik heb nog nooit een hond een hond zien tikken met zijn pootje..

Een hond is een dier met tanden. Het is een dier met tanden die gebruikt worden.
Wanneer een hond een andere hond op zijn plaats zet dan gromt hij, grauwt hij en knauwt hij en de op de plaats gezette hond weet waar hij aan toe is.
Ook heeft een hond behoefte aan duidelijkheid. Een scheldend/fittend baasje geeft geen duidelijkheid.
Aangezien je als baasje van je hond ook zijn of haar roedelleider bent kun je er voor kiezen je gedrag aan zijn normen aan te passen en hem dus ook op de voor hem zelf natuurlijke manier te corrigeren.

een tik geven is geen 'natuurlijk' gedrag

voor argument 1:
Blijkbaar werkt het niet, want je hond blijft in herhaling vallen. Beter zou zijn als je niet iedere x de stafford in een negatieve terugkoppeling zet (stafford= tikken voor mijn bakkes en gegrepen worden inmijn nek)

argument 3 jeetje zeg... laat dreumes niet je hond najagen

maargoed... voor de rest spreek je jezelf enorm tegen. of je bent voor natuurlijk opvoeden of je bent het niet maar ga niet blèren dat je dat wel bent en vervolgens je hele stelling ontkrachten

Denise. schreef: Weet je wie jij een tik moet geven? Henk-Jan
Ik vind het echt belachelijk dat jij je hond een tik geeft omdat hij zijn grens aangeeft. Dit kan ook averechts werken, je leert hem het snauwen af dus de volgende keer snauwt hij niet maar bijt hij meteen. Want snauwen mag niet.

Zo heb ik het ook 'geleerd'.
Daarnaast moet dat kind maar gewoon niet erachter aan kruipen, kan je het voorkomen.

Losse vingertjes? Wat een onzin

jenn90 schreef:Ik heb het ook absoluut niet over een mep verkopen maar wel even van ja eh hallo ik heb t tegen jou
als onze kruizing labrador weer iets staat te vreten wat ik niet wil en dan komt bij hem het oostindische doofheid naar boven en dan ken even dat tikje bij hem helpen van oja jij stond er ook nog.

Over dit soort tikjes heb ik het dus .
Gewoon een waarschuwend tikje zoals honden onderling dit ook doen wanneer ze uitmaken wie de baas is.

Hamster-007 schreef:

jenn90 schreef:Ik heb het ook absoluut niet over een mep verkopen maar wel even van ja eh hallo ik heb t tegen jou
als onze kruizing labrador weer iets staat te vreten wat ik niet wil en dan komt bij hem het oostindische doofheid naar boven en dan ken even dat tikje bij hem helpen van oja jij stond er ook nog.

Over dit soort tikjes heb ik het dus .
Gewoon een waarschuwend tikje zoals honden onderling dit ook doen wanneer ze uitmaken wie de baas is.

ja maar wat heeft dat met hj te maken die jou hond na jaagd en hij zich bedreigd voelt en nog netjes waarschuwd ipv hem meteen bijt

_Leonie schreef:

Denise. schreef: Weet je wie jij een tik moet geven? Henk-Jan
Ik vind het echt belachelijk dat jij je hond een tik geeft omdat hij zijn grens aangeeft. Dit kan ook averechts werken, je leert hem het snauwen af dus de volgende keer snauwt hij niet maar bijt hij meteen. Want snauwen mag niet.

Zo heb ik het ook 'geleerd'.
Daarnaast moet dat kind maar gewoon niet erachter aan kruipen, kan je het voorkomen.

En de volgende keer bijt Rakker Henk-Jan even in zijn neus en dan is het een valse rothond
Ik vind het heel netjes van Rakker dat hij snauwt, als ik het zo lees wordt hij behoorlijk lastig gevallen.

En ik vind het ook wel sneu dat je zo'n oud hondje zoveel tikken verkoopt, dat kan echt anders hoor

Ik echt waar nog nooit honden onderling zien slaan.
Nog nooit.
Zo natuurlijk vind ik het dus niet.
Honden snappen geen rúk van slaan.
En ja, ik ben zo iemand die op een 'hondse' manier corigeert, maar slaan hoort daar dus niet bij.
Op geen enkele manier.

Doe maar eerst even de klepel vinden jij, voordat je verder kletst over de bel.

De stelling is: Een hond mag best een corrigerend tikje krijgen.

Hier wordt niet geslagen, gemept, geschopt, in nekvel gepakt of tikjes uitgedeeld ..... Dus nee, ik ben het niet met jouw stelling eens.

Hamster-007 schreef:

jenn90 schreef:Ik heb het ook absoluut niet over een mep verkopen maar wel even van ja eh hallo ik heb t tegen jou
als onze kruizing labrador weer iets staat te vreten wat ik niet wil en dan komt bij hem het oostindische doofheid naar boven en dan ken even dat tikje bij hem helpen van oja jij stond er ook nog.

Over dit soort tikjes heb ik het dus .
Gewoon een waarschuwend tikje zoals honden onderling dit ook doen wanneer ze uitmaken wie de baas is.

nogmaals ik heb nog nooit een hond een andere hond tegen zijn bakkes aan zien slaan en al zeker niet meerdere malen

Hamster-007 schreef:

jenn90 schreef:Ik heb het ook absoluut niet over een mep verkopen maar wel even van ja eh hallo ik heb t tegen jou
als onze kruizing labrador weer iets staat te vreten wat ik niet wil en dan komt bij hem het oostindische doofheid naar boven en dan ken even dat tikje bij hem helpen van oja jij stond er ook nog.

Over dit soort tikjes heb ik het dus .
Gewoon een waarschuwend tikje zoals honden onderling dit ook doen wanneer ze uitmaken wie de baas is.

Jullie horen bij elkaar of is het toevallig dat jullie allebei een hond hebben die Rakker heet en 12 jaar oud is?

Ik ben er niet voor, hoewel ik er geen moeite mee heb om indien nodig een hond eens bij het nekvel te pakken. Bij het voorbeeld van het neefje zou ik ook neefje eens maar eens (laten) opvoeden en hem heel duidelijk maken dat dit niet mag. Dit kunnen kinderen van 1,5 echt wel hoor, al moet je ze er wss nog wel af en toe aan herinneren

EschaenStefanie schreef: voor argument 1:
Blijkbaar werkt het niet, want je hond blijft in herhaling vallen. Beter zou zijn als je niet iedere x de stafford in een negatieve terugkoppeling zet (stafford= tikken voor mijn bakkes en gegrepen worden inmijn nek)

argument 3 jeetje zeg... laat dreumes niet je hond najagen

maargoed... voor de rest spreek je jezelf enorm tegen. of je bent voor natuurlijk opvoeden of je bent het niet maar ga niet blèren dat je dat wel bent en vervolgens je hele stelling ontkrachten

Hmm, ik weet niet.
Grauwen naar een hond is toch iets dat hij met de bek doet. Mijn redenering is dan dat het corrigeren bij de bek het duidelijkst is...

Over de dreumes: Is niet mijn dreumes en de kleine moet zo veel mogelijk los lopen (volgens zijn moeder). Voor de dreumes is het nu duidelijk dat die de hond niet pijn moet doen, maar die kan de hond niet zoveel schade doen. Wanneer een hond echter een klein kind "bijt" dan is het hek van de dam, hoe gelijk die hond ook heeft. Daarom dat ik van mening ben dat het klip en klaar voor de hond moet zijn dat die het kind uit de weg moet gaan. En aangezien een "nee, niet grommen hoor" niet duidelijk is voor de hond (dit commando is hem nu eenmaal nooit geleerd door diens oude baasje) is het met een tikje (misschien zo hard als een schouderklopje)tegen zijn wang meteen duidelijk dat een grauw no done is.

@Miranda: Een hond die een andere hond op de plaats zet die geeft de hond een snauw (tik) met de bek.

@jenn90: Ik heb maar één accountnaam op fora en dat is deze naam .

Pendrag schreef:poeh, dat er nog zoveel mensen de moeite nemen om het hele verhaal te lezen!

Om antwoord te geven op je vraag: alleen bij levensgevaar. Zo heb ik mijn hond een flinke hollewipper gegeven toen hij de kippen van de buurman wilde afslachten. Om iets opvoedkundigs mep ik nooit. Kwestie van respect. Mensen hebben hersenen die in de meeste gevallen flink ontwikkeld zijn. Ik gebruik de mijne graag om zonder geweld of intimidatie tot het gewenste resultaat te komen.

En ik was juist reuze blij dat mijn hond gromde tegen mijn dochtertje toen zij begon te kruipen. Juist doordat hij zo goed en vroeg waarschuwde kon ik hun contacten in goede banen leiden en ze tegen elkaar beschermen. Lang leve de grommende hond! Stukken beter dan eentje die meteen zijn tanden ergens inzet. Alhoewel je zo'n hond natuurlijk ook prima zelf kunt creeëren. Recept daartoe heb je zelf keurig omschreven.

Ik ben met je eens dat een grommende hond beter is dan een bijtende hond .
En de tikjes waar ik het over heb zijn ook altijd met de veiligheid voor het hondje in het achterhoofd. (hij zou maar eens niet blijven staan wanneer ik blijf roep wanneer er een auto of een grote gevaarlijke hond aan komt).

een snauw is echt iets heel anders dan een tik tegen zijn waffel, je bent geen hond maar je moet wel enigszins op een manier duidelijk maken wat niet done is en voor mij is dat zeker niet een tik tegen zijn bek.
En al is die dreumes niet van jou, hij is bij jou dus dan moet je zorgen dat het kind en de hond veilig zijn en daar zijn voor beide kanten regels aan verbonden.
Een kind kan een hond die dat niet gewend is zich knap ongemakkelijk laten voelen en daarom grauwt hij omdat JIJ het niet oplost voor hem dus moet hij het blijkbaar zelf oplossen. Het hondje is 12 jaar en wil misschien rust aan zijn lijf en geen dreutel die hem achterna jaagt.
Grenzen voor beide kanten dreumes niet achter hond aan jagen, beide een plek geven in huis. Die plek is veilig voor de hond om terug te trekken en daar mag HJ niet komen, net als Rakker niet bij een bepaalde plek van HJ mag komen. Dát is in mijn ogen eerlijk en duidelijk naar een hond

Hamster-007 schreef:

Over de dreumes: Is niet mijn dreumes en de kleine moet zo veel mogelijk los lopen (volgens zijn moeder). Voor de dreumes is het nu duidelijk dat die de hond niet pijn moet doen, maar die kan de hond niet zoveel schade doen. Wanneer een hond echter een klein kind "bijt" dan is het hek van de dam, hoe gelijk die hond ook heeft. Daarom dat ik van mening ben dat het klip en klaar voor de hond moet zijn dat die het kind uit de weg moet gaan. En aangezien een "nee, niet grommen hoor" niet duidelijk is voor de hond (dit commando is hem nu eenmaal nooit geleerd door diens oude baasje) is het met een tikje (misschien zo hard als een schouderklopje)tegen zijn wang meteen duidelijk dat een grauw no done is.

Als jij je hond corrigeert voor grommen naar een kind, dan is de kans heel groot dat hij de volgende keer niet meer gromt maar meteen bijt.
Jij hebt je hond namelijk geleerd dat grommen absoluut niet mag, doe je dat dan krijg je een tik voor je kop. Maar die hond laat helemaal terecht niet alles over zich heen komen, dus hij moet wat als dat kind hem pijn doet. Dan is er nog maar 1 optie, en dat is bijten.
Ik vind dus dat je zeer onverstandig bezig bent, je houdt een mooi verhaal maar het klopt van geen kanten. Een Nee is trouwens een prima correctie hoor, je hoeft hem geen tik te geven om te zorgen dat hij ergens mee stopt.

EschaenStefanie schreef:

Hamster-007 schreef:

jenn90 schreef:Ik heb het ook absoluut niet over een mep verkopen maar wel even van ja eh hallo ik heb t tegen jou
als onze kruizing labrador weer iets staat te vreten wat ik niet wil en dan komt bij hem het oostindische doofheid naar boven en dan ken even dat tikje bij hem helpen van oja jij stond er ook nog.

Over dit soort tikjes heb ik het dus .
Gewoon een waarschuwend tikje zoals honden onderling dit ook doen wanneer ze uitmaken wie de baas is.

nogmaals ik heb nog nooit een hond een andere hond tegen zijn bakkes aan zien slaan en al zeker niet meerdere malen

Wel knauwen in de snoet.
Moet bekennen dat ik dat ook heb gedaan in de vorm van een pets of meerdere tikken op de snuit toen er ineens eten uit mijn bek werd gehapt. Ik geloof dat dat die hond het niet op dezelfde manier bij mijn andere hond had moeten doen, dan had er ook duidelijk gemaakt geworden dat dat niet de bedoeling zou zijn. Misschien nog wel nog wat duidelijker dan ik deed, al moet ik zeggen dat het nooit meer is gebeurd
En die ander greep overigens ook toen ik hem net had vreten uit iemand haar hand, ik stond ernaast en hij kreeg zonder dat ik erover nadacht een klabam op zijn bek. nooit meer vreten uit andere mensen de handen gesprongen.
Maar zoals ik lees met klapjes dingen afleren is niet mijn ding. Leer eerst dingen goed aan, als dat goed is dan kun je corrigeren als dat nodig is.

Hamster-007 schreef:

Pendrag schreef:poeh, dat er nog zoveel mensen de moeite nemen om het hele verhaal te lezen!

Om antwoord te geven op je vraag: alleen bij levensgevaar. Zo heb ik mijn hond een flinke hollewipper gegeven toen hij de kippen van de buurman wilde afslachten. Om iets opvoedkundigs mep ik nooit. Kwestie van respect. Mensen hebben hersenen die in de meeste gevallen flink ontwikkeld zijn. Ik gebruik de mijne graag om zonder geweld of intimidatie tot het gewenste resultaat te komen.

En ik was juist reuze blij dat mijn hond gromde tegen mijn dochtertje toen zij begon te kruipen. Juist doordat hij zo goed en vroeg waarschuwde kon ik hun contacten in goede banen leiden en ze tegen elkaar beschermen. Lang leve de grommende hond! Stukken beter dan eentje die meteen zijn tanden ergens inzet. Alhoewel je zo'n hond natuurlijk ook prima zelf kunt creeëren. Recept daartoe heb je zelf keurig omschreven.

Ik ben met je eens dat een grommende hond beter is dan een bijtende hond .
En de tikjes waar ik het over heb zijn ook altijd met de veiligheid voor het hondje in het achterhoofd. (hij zou maar eens niet blijven staan wanneer ik blijf roep wanneer er een auto of een grote gevaarlijke hond aan komt).

Het kan natuurlijk ook de andere kant op uitwerken: dat hij juist niet komt als hij aan je stem hoort dat je boos wordt want boos baasje = klappen/tikjes of hoe jij het ook noemt. Kan me voorstellen dat er een dag komt dat Rakker denkt: geef mij portie maar aan Fikkie en zich uit de voeten maakt.

EschaenStefanie schreef:een snauw is echt iets heel anders dan een tik tegen zijn waffel, je bent geen hond maar je moet wel enigszins op een manier duidelijk maken wat niet done is en voor mij is dat zeker niet een tik tegen zijn bek.
En al is die dreumes niet van jou, hij is bij jou dus dan moet je zorgen dat het kind en de hond veilig zijn en daar zijn voor beide kanten regels aan verbonden.
Een kind kan een hond die dat niet gewend is zich knap ongemakkelijk laten voelen en daarom grauwt hij omdat JIJ het niet oplost voor hem dus moet hij het blijkbaar zelf oplossen. Het hondje is 12 jaar en wil misschien rust aan zijn lijf en geen dreutel die hem achterna jaagt.
Grenzen voor beide kanten dreumes niet achter hond aan jagen, beide een plek geven in huis. Die plek is veilig voor de hond om terug te trekken en daar mag HJ niet komen, net als Rakker niet bij een bepaalde plek van HJ mag komen. Dát is in mijn ogen eerlijk en duidelijk naar een hond

Deze suggestie is inderdaad het geval. Rakkers mandje is heilig en mag niet door HJ verstoord worden ^^.
Wanneer mijn rakkert echter verkiest om naast mijn stoel te liggen terwijl er een dreumes rondloopt dan kan die dreumes over hem heen struikelen . Wanneer de dreumes de hond pijn doet door aan zijn oren te trekken dan neem ik de hond in bescherming. Wanneer de dreumes hem nog niet heeft aangeraakt en de hond grauwt al dan is dit in mijn beleving ongeoorloofd. Dreumes moet leren en daar moet hondje geduld mee hebben en verder moet hij er maar op vertrouwen dat ik hem bescherm tegen waggelende dreumessen of dreigende grote honden .

@Expecting Ik geef hem ook echt geen klappen/tikken bij de vleet. Wanneer het één tikje is in één of twee weken dan is het veel en alleen in het uiterste geval. Ik wens mijn hond zoveel mogelijk vrijheid te geven en soms zorgt dat ene tikje ervoor dat ik hem die vrijheid kan blijven geven.

Hamster-007 schreef: De stelling is: Een hond mag best een corrigerend tikje krijgen.

Als voorbeeld: Wanneer mijn hond niet meteen luistert, of wanneer ik geen zin hem om een commando te herhalen, dan grom ik zachtjes zoals een hond dit ook weleens doet. Mijn hond weet precies wat ik dan bedoel en voert mijn commando alsnog uit. (Rakker zit... Rakker luistert niet... grommend geluid... Rakker gaat zitten Je klinkt als een malloot, maar het werkt ).

Nouja, als het werkt, dan werkt het.

Voortgaand op deze gedachtegolf kun je er ook voor kiezen je hond bij een herhaald negeren van een bevel of bij een ernstige overtreding van regels een corrigerende tik te geven. Hiermee bedoel ik geen klap om pijn te laten voelen voor alle duidelijkheid.

Hieronder een paar voorbeelden uit de praktijk.
Bij alle voorbeelden is de tik dus de sanctie en is het "misdrijf" daarna meteen weer vergeten.

Heeft een tik zin als het misdrijf direct weer vergeten is?

Voorbeeld 1:
Bij mij is een man met een stafford die langs ons huis loopt.
Mijn hondje van zeven kilo zwaar en zijn stafford liggen elkaar niet! Ze willen elkaar aanvliegen, iedere keer dat ze elkaar zien.
Als het tot een treffen komt dan is mijn hond duidelijk de underdog (vreemde woordspeling btw.) alleen gelooft hij dit zelf niet.
Omdat een vocaal commando dan niet voldoende indruk maakt om Rakker uit de "vecht-modus" te halen is het van belang om met steviger argumenten te komen, voor zijn eigen veiligheid. Deze argumenten zijn dus een greep in de nek en een paar "fikse" tikken tegen de zijkant van zijn bek, consequent iedere keer, tot hij het afleert. Het heeft geholpen want Rakker negeert de stafford nu.
Rakker grauwt tegen andere hond en krijgt hierop een tik. Duidelijkheid voor Rakker -> Baasje doet het, bemoei je er niet mee.

De situatie met de stafford zou ik gewoon aanvaarden: het gaat niet samen. Dus niet willens en wetens elkaar passeren, maar even wachten tot stafford gepasseerd is. Even afleiden met een snoepje.


Voorbeeld 2:
Mijn hond heb ik meestal los lopen. Om Rakker deze vrijheid te geven moet ik er wel van op aan kunnen dat hij naar me luistert. Als hij bijv. naar een grote hond wilt lopen die naar zeggen van baasje niet betrouwbaar is, dan moet hij die hond uit de weg gaan wanneer ik hem dit gelast. Ook moet hij blijven staan wanneer ik blijf zeg, met het oog op "overstekend motorwild" op de wegen.
Normaal gesproken luistert mijn hond voldoende naar mijn mening, doch als hij zich na een tijdje teveel vrijheid gaat toeëigenen en niet meer naar mijn commando's luistert dan kan het voorkomen dat ik hem een keer in de nek pak en in een uiterste geval dat ik hem een klein tikje geef Voor zijn eigen veiligheid.
Duidelijkheid voor hond -> Baasje is de roedelleider en zegt welke kant we opgaan.

Hier leid ik een beetje uit af dat je er dus niet van op aan kan dat hij naar je luistert als hij losloopt. Ik denk dat je de lat een beetje hoog legt voor je Rakkertje.


Voorbeeld:
Zoals mijn hond op een poes kan jagen zo kan mijn neefje van anderhalf op Rakker jagen.
Mijn neefje Henk-Jan jaagt mijn hond de hele kamer achterna om mijn hond te "aaien". Aangezien dit joch Rakker weleens aan zijn oor trok of een pluk haar, gaat Rakker HJ uit de weg. Echter uiteindelijk krijgt HJ de hond te pakken en dan schrikt de hond en grauwt hij tegen het joch.
Dit is een zeer duidelijke grens: Rakker de hond mag onder geen beding grauwen tegen de dreumes. Gevoelsmatig ligt een (waarschuwings)beet hier erg dichtbij. Wanneer je als hond een jong kind bijt dan ben je als hond gewoon verloren. Grauwen is dus not done en een directe tik op de wang, voor diens eigen veiligheid en voor de veiligheid van het kind.
Duidelijkheid voor de wolf in schaapskleren -> dreumes staat hoger en mag niet gecorrigeerd worden door wollig hondje.

Wat al werd gezegd: geef het kind een tik. Je laat hem je hond opjagen - kennelijk sta je dat wel toe - en dan wordt de hond gestraft als hij aangeeft dat hij het zat is. Kind moet leren dat een hond een hond is en geen speeltje.


Voorbeeld 4:
Een hond moet gewoon weleens zitten.
Bijna altijd luistert Rakker naar het bevel "zit".
Doet hij dit niet nadat ik hem drie maal dit bevel gegeven heb, dan geef ik hem een klein tikje (nauwelijks een schouderklopje) op zijn bips.
Duidelijkheid voor hondje -> is laat, ik verzin nog wel iets .

Een hond moet gewoon wel eens zitten, maar een hond is geen robot. Ik vind een tik binnen deze contekst wel erg overtrokken. Zet er een lekkertje tegenover, dan zit ie heus wel.


Voorbeeld 5:
Mijn laatste voorbeeld gaat over die keer dat mijn hond uit mijn fietstas stapte omdat hij een ander hondje zag. Met een "niet meer doen hoor, Rakker" voorkom je natuurlijk niet dat dit nooit meer voorkomt en een tweede keer dat de hond dit doet kan hij zo onder de rijdende fiets komen of onder de wielen van een auto die de fiets inhaalt. Dus in dit geval besloot ik dus ook hem een reprimande te geven, zowel vocaal als met een paar tikjes tegen zijn wang. Dit is nadien nooit meer nodig geweest en ik fiets nu zo van Zeist naar Arnhem met de hond in mijn fietstas.
Duidelijkheid voor de held op sokjes-> Ten alle tijden blijven zitten in de fietstas tot baasje zegt dat die eruit kan.

Een hond in een fietstas vervoeren? Waarom niet in een mandje, eventueel met kooitje, achterop of voorop de fiets?

Ik weet niet hoor, ik ben een leek op het gebied van hondengedrag. Ik heb mijn hond 'op gevoel' opgevoed en altijd gekeken naar de contekst waarbinnen hij ongewenst gedrag liet zien. En daar is never nooit een tik aan te pas gekomen. Er zijn altijd situaties waarin een stevige correctie in de vorm van een tik nodig is en gerechtvaardigd is, maar in wat je hier schetst lijkt een tik toch wel overtrokken.