Het HondenForum

Ik weet dat de meningen hier heel verdeeld over zijn, maar ik moet het er gewoon even uitgooien. Ik kan het soms niet snappen dat mensen persee een rashond willen, en geen oog (willen) hebben voor asielhonden of rescuehondjes. Dan heb ik het dus over mensen die er niet de showring mee in willen en er ook niet verder mee willen fokken. Ik weet dat er ook hier zat mensen zijn met een rashond en dat die er heel anders over denken en dat mag natuurlijk. Mijn bedoeling is ook niet om iemand aan te vallen. Je hebt alle vrijheid om de hond te nemen die je wil en ook alle vrijheid om die vandaan te halen waar je wil. Maar vaak snap ik er echt heeelemaal niets van

Ik ga (hopelijk) aan het eind van deze zomer uit huis, en dan weet ik al dat ik na een paar jaar, als ik daar de kans toe heb, weer een hond wil. Elv blijft natuurlijk achter bij mijn ouders en ik ga hem echt heel erg missen. Nu kijk ik regelmatig op de websites van asiels hier en asiels in het buitenland en er gaat geen keer voorbij dat mijn hart echt smelt voor een hond daar. En niet omdat ze zielig zijn, maar er zitten daar toch zulke mooie honden. Met alle soorten, maten, vormen, vachten, eigenschappen, kleuren die maar kunt bedenken. Voor ieder wat wils zou je denken? Ook als je dan wel een bepaald ras wil, is het gewoon een kwestie van zoeken en je vindt er een in een asiel. Tja ik probeer niemand de les te lezen maar af en toe denk ik, als ik al die honden daar zie, waarom gaat het zo langzaam? Als zoveel mensen honden aanschaffen, waarom dan niet wat vaker daar?

Ik vroeg me gewoon af of er meer mensen zo denken, en zoniet, wat dan voor jou wel een belangrijke reden was om voor een rashond te kiezen?

Mijn eerste hond heb ik gevonden op Marktplaats, dat is Rhodin, een Louisiana Catahoula Leopard Dog. Hij was 6 maanden toen we hem kregen, ik wilde de hondensport in met hem en daar is dit ras erg geschikt voor. Helaas bleek hij barslechte heupen te hebben. Dit vind ik echt heel erg en ik wilde daarom graag een hond waarvan de ouders getest zijn op aandoeningen als HD. Uiteindelijk is dit een Tamaskan geworden. Eventueel willen we ook wel een nest fokken in de toekomst, als ze daar geschikt voor blijkt te zijn. Ook vind ik het wel leuk om met andere mensen dingen uit te wisselen over het specifieke ras, dus rasdagen organiseren e.d. Maar er zijn zat honden in een asiel of uit het buitenland die ik ook leuk vind. Ik vind het één zeker niet beter dan het ander, mijn keuze heb ik gewoon gebaseerd op het voorgaande. Ik kan een hond uit het asiel of buitenland erg waarderen, vooral de buitenlanders, dat vind dat vaak hele mooie honden.

rahanna schreef:Voor ieder wat wils zou je denken? Ook als je dan wel een bepaald ras wil, is het gewoon een kwestie van zoeken en je vindt er een in een asiel. Tja ik probeer niemand de les te lezen maar af en toe denk ik, als ik al die honden daar zie, waarom gaat het zo langzaam?

Nou niet dus. Zo veel leuke, relatief probleemloze hondjes die je net aanspreken zijn er over het algemeen niet.
Zeker niet van een bepaald ras, tenzij je op zoek bent naar een staff, bull, mechelaar, of iets anders wat op het moment massaal gedumpt wordt.
Daarbij, het asiel is niet de enige plaats om aan een 'tweedehandsje' te komen, dat kan even goed particulier of via een stichting.

Dat mensen kiezen voor een pupje uit gezonde (geteste) ouders met stamboom en vooraf een redelijke inschatting kunnen maken wat betreft karakter en uiterlijk, daar heb ik alleen begrip voor.

Zo veel mensen, zo veel wensen.

Ik begrijp best dat mensen voor een bepaald ras vallen. Hier zal ook altijd een Duitse Herder zijn van een goede fokker. Wij gaan er niet mee fokken en ook niet mee showen, maar houden gewoon van het karakter van dit ras. Een Duitse Herder willen we liever niet uit het rescue-circuit, om de doodeenvoudige reden dat we die graag zelf van pup af aan willen socialiseren en opvoeden, niet dat dat een garantie biedt voor een makkelijkere hond later, maar het schept wel een hele hechte band, dat is onze ervaring tenminste. En, omdat we een roedeltje hebben, is het ook makkelijker een Duitse Herder pup inpassen dan een volwassen herder. Mochten we voor een volwassen herder gaan, dan zou het via een herplaatsingssite in Nederland zijn, zodat je kan kijken of het klikt met de roedel. Met een hond die in een Spaans asiel zit, gaat dat niet, dus dat valt al sowieso af. Daarnaast hebben hier een hondje uit een Nederlands asiel, een ex-zwervertje meegenomen vanaf Kos en een Galgo-mixje geadopteerd via een stichting vanuit Spanje. Met een kruising weet je nooit wat je krijgt, terwijl de karakterbeschrijving van een rashond natuurlijk een stuk duidelijker is. Dat ik een kruising persoonlijk nou juist zo leuk vind, wil natuurlijk niet zeggen dat iedereen er zo over moet denken . Dus hier zullen altijd rescue-honden zijn, want daar ligt zeker mijn hart, maar ook een rashond. Daar hoef je toch niet gefrustreerd over te raken? Ook de rescue-hondjes vinden gelukkig steeds meer hun weg naar een wat “beschaafder land”en je kunt ook de hele wereld niet redden. Helaas, dat dan weer wel! Ga lekker voor een rescue-hondje als je dat wilt, kan ik alleen maar waarderen, maar ik begrijp ook mensen wel die voor een rashond vallen en deze van een goede fokker willen. Succes met je zoektocht, want er zijn zo ontzettend veel leuke buitenlandse hondjes die op een thuis wachten!

Tja ik weet niet, ik ben nu eenmaal voor een bepaald ras gevallen en dat is de berner

Ik zie niet in wat er mis is met het hebben van een rashond. Zelf gaat mijn voorkeur ook uit naar een rashond. Gewoon vanwege het uiterlijk en karakter, dat is een kwestie van smaak. En je weet wat je krijgt, terwijl dat bij een kruising vaak afwachten is.

Er is niks mis met asielhondjes of rescuehonden, maar wat ertussen zit is over het algemeen totaal niet waar ik op val. En buitenlandse honden naar NL halen, terwijl er hier al genoeg honden in het asiel zitten heeft ook niet mijn voorkeur.

Maar.... mijn voorkeur gaat wel uit naar volwassen herplaatsers. Wel herplaatsing via de rasvereniging en niet via een asiel, want een rasvereniging kan toch beter bemiddelen (over het algemeen) dan een asiel vind ik.

2e maar.... ondanks mijn voorliefde voor rashonden heb ik onlangs toch een kruising gezien (uit het buitenland nog wel) die ik ook ontzettend mooi vind. Dus wie weet komt er naast een rashond ook nog wel een kruising.

Ik wil je mijn reden wel noemen. Ik vind eigenlijk bijna alles op 4 poten leuk. Maar het was al altijd een wens van mij om een grote hond te hebben, liefs iets beerachtigs dat knuffelig was en langharig.
Thuis hadden we wel honden, maar die waren kleiner. Dus toen ik naar jaren eindelijk de kans kreeg om zelf een hond te kiezen die ik graag wilde hebben, zijn mijn partner en ik samen op de Landseer E.C.T. uit gekomen.
Wij gaan er ook niet mee fokken en ook niet mee showen, maar wij zijn als een blok voor het ras gevallen.

Vroeger zelf in het asiel gewerkt, mijn eerste honden waren dus asielhonden. Ik wist wel welke ik wilde hebben.Hoewel, het Dwergkeesje was ook een lastig portret
Volgende hond werd een herplaats Corgi, geweldige hond maar ze had ook wel wat schade uit t verleden. Daarom wilde ook ik eens een pup, een Corgipup. Superhond. En dat ras wil ik altijd wel om me heen hebben!!
De jongste hier in huis, Olaf, dat kleine bruintje in mijn onderschrift, komt weer uit een asiel. Lastig manneke in het begin maar dat durfde ik nu aan omdat mijn dochter inmiddels ouder is. Nu kan dat weer.
Je kunt dus ook beide doen, wil ik maar zeggen.

Ik heb diverse honden poezen uit het asiel/rescue gehad,maar dat is zo tegengevallen.........
Hoe de dieren beschreven werden in karakter bijv.....ziekte's.....
Ik haalde een kater ut het asiel(tot die tijd alleen poezen gehad)
Ik wilde wel graag 1tje die geholpen was.
Er zat een mooie rode,en volgens de mederwerkers was hij geholpen.
Maar ik vond dat z'n "zakje nog aardig vol was....Daar werd op geantwoord : "het is nog dik enzo van de operatie"
Omdat ik nog nooit een kater gehad had,dacht dat dat klopte.
Kom ik een dag later bij onze d.a. om de kater voor te stellen,
zegt hij dat ie dus z'n ballen nog heeft !!!! En een zware hartruis. Terwijl alles in het boekje afgetekend was dat ie helemaal gezond was.


Kijk bij een echte rashond weet je ook niet alles zeker,
maar wel veel meer(voorouders,gezondheid(testen)
Dus ik geen om diverse redenen dus echt de voorkeur aan een echte rashond met papieren.

herplaatsers vinden die aan je wensen en omgeving voldoen is ook wel lastig moet ik eerlijk zeggen.

ik wilde toen ik voor een 2e hond ging ook een herplaatser, zag het pup gebeuren helemaal niet zitten....maar helaas na een paar keer flink mn kop gestoten te hebben (mensen die ineens afzeiden, ikzelf die gevallen was en een gekneusde knie en degene waar de hond van de stichting zat wilde niet 1 a 2 weken wachten tot ik genoeg hersteld was) dat ik uiteindelijk toch voor een pup ben gevallen.

wel weer een kruising (friese stabij/border collie) maar de ouders waren wel in ieder geval op hd getest.

mijn hart blijft altijd bij de rottweiler en ik hoop dat ik ooit als ik mn man goed opgevoed krijg alsnog een rottweiler in huis kan verwelkomen...

het is echt een persoonlijke keuze en je moet maar net de klik hebben met een herplaatser/asielhond....

toch heb je met een rashond meer zekerheden wbt de lijnen, je kan beter inzien wat de gezondheid van de lijnen, je hebt een rasvereniging waar je veel info en dergelijke kan zoeken...

dus ja...voor beide is wat te zeggen

Ik neem een hond die ik wil en wat een ander daarvan vind is hun probleem. Ik begrijp dat mensen graag willen "redden", maar ik heb dat gevoel niet. Ik kies een hond die het beste bij mij en mijn honden past en dat is op dit moment een erg dure rashond pup.

Ik ben gek van herders, maar heb Kay idd uit het asiel... we zijn dit x idd bewust voor een asielhond gegaan.
Maar dat was niet makkelijk. Kijk, Kay daar was ik 1 ogenblik aan verkocht...

Maar daarvoor zijn we vele asielen afgegaan en met een labrador gigantisch de mist ingegaan... die bleek vals te zijn ((flink verpest door de vorige eigenaar) en een te groot project voor ons om aan te kunnen). En dat vond ik wel heel naar dat we hem terug moesten brengen...en dat is het een beetje in de asiels...
Je weet niet goed wat je in huis haalt, dat is altijd maar afwachten.

Ik denk dat daarom heel veel mensen een rashond bij een fokker aanschaffen, ook om lekker vanaf pups af aan te kunnen starten. Je bouwt dan toch een andere, betere band op wellicht...

Ik ben echter zo happy met Kay, dat ik ook bij een volgende weer zeker de asiels afga.. Het blijft in en intriest hoeveel dieren daar zitten weg te kwijnen..

ik vraag mij altijd af waarom mensen denken dat ze daar een oordeel over moeten heben.

ik koop de hond die mij aanstaat. ik wil niks omdat het zo zielig is. daarvoor koop ik geen hond namelijk. zielig is een leuk motief, maar zielig gaat ook 10 jaar mee... ik vind dat een slechte reden voor een keus.

zolang mensen hun pup niet uit de broodfok halen, vind ik alles prima.

Ik heb zelf geen rashonden, maar had dat wel graag gewild. Voor ons is het even anders gelopen, wie weet als deze roedel is gaan hemelen.

Ik snap jullie verhalen over het algemeen wel. Vooral na een slechte ervaring met asielhonden snap ik dat je voor een rashond kiest. Ook van te voren weten wat voor karakter de hond ongeveer zal hebben is heel handig.
Ik zelf heb een hond uit het asiel nooit echt als redden gezien, maar meer als een voordeel. Als je alle honden van de sites die ik ken bij elkaar optelt, zou je al snel rond de 2000 honden zitten, en ik vind zo'n grote keuze juist heel fijn. Een andere reden is de slechte gezondheid en de vele erfelijke aandoeningen die in veel rassen voorkomen. Ik zou dolgraag een Duitse Herder willen hebben, maar de slechte heupen en achterhand schrikken mij toch teveel af. Juist daarom zou ik voor een herderkruising of mix gaan.

Ik zit er al een tijdje over te denken om over een paar weken, begin zomervakantie, een kleine site te beginnen, gericht op het aanschaffen van een rasloze hond. Niet als kritiek op het aanschaffen van wel een rashond, maar omdat er nog zo weinig informatie over is. Dus met punten als "waar moet ik op letten tijdens het kiezen van een hond", goede organisaties, ervaringen van anderen, tips over soorten kruisingen, voordelen en nadelen enz. Ik zal daar, als het zover is, nog eens een topic over openen. Ik vind het dus ook wel leuk jullie ideeen over je keuze te horen en ervaringen

Hier in het asiel in de omgeving zaten alleen honden waar al bij vermeld stond dat ze niet met jonge kinderen en neit met katten kunnen, wij hebben 4 katten en ware/zijn (lang verhaal) bezig voor een kindje, dus dan wil ik neit op de voorhand al een hond die daar gek van word, dat is niet leuk voor ons en niet eerlijk voor het dier.
Rescue hondjes, mjah sorry ik ben het daar zo niet mee eens er word zo niks opgelost in de landen waar ze vandaan komen het is eerder mooi makkelijk, wij (die landen) maken er een *piep*zooi van en die brave goedzakken van een paar Hollanders komen onze verwaarloosde beesten wel ophalen... en ja ik zal hiermee een hoop mensen voor hun kopstoten maar ja ieder zijn of haar ding.

Dus wij hebben gekozen voor een marktplaats bastaard van 7 weken. Hoef niet persee een rashond, liever niet zelfs. Want ook iemand die zichzelf een fokker noemt hoeft niet de gezondheid van een bepaald ras voor ogen te hebben. Het is gewoon verrotte moeilijk om een goede keuze te maken, overal zitten haken en ogen aan, en je kan niemand meer op zijn/haar mooie blauwe ogen geloven.

-Gaby- schreef:Mijn eerste hond heb ik gevonden op Marktplaats, dat is Rhodin, een Louisiana Catahoula Leopard Dog. Hij was 6 maanden toen we hem kregen, ik wilde de hondensport in met hem en daar is dit ras erg geschikt voor. Helaas bleek hij barslechte heupen te hebben. Dit vind ik echt heel erg en ik wilde daarom graag een hond waarvan de ouders getest zijn op aandoeningen als HD. Uiteindelijk is dit een Tamaskan geworden. Eventueel willen we ook wel een nest fokken in de toekomst, als ze daar geschikt voor blijkt te zijn. Ook vind ik het wel leuk om met andere mensen dingen uit te wisselen over het specifieke ras, dus rasdagen organiseren e.d. Maar er zijn zat honden in een asiel of uit het buitenland die ik ook leuk vind. Ik vind het één zeker niet beter dan het ander, mijn keuze heb ik gewoon gebaseerd op het voorgaande. Ik kan een hond uit het asiel of buitenland erg waarderen, vooral de buitenlanders, dat vind dat vaak hele mooie honden.

Wauw dat je een Leopard dog op marktplaats gevonden hebt. Ik dacht dat het al heel moeilijk was uberhaupt een fokker van ze te vinden

Heb altijd poedels gehad...nooit voor de show of wedstrijden maar weiger broodfok in stand te houden....daarom altijd uitgeweken naar een "rashonden fokker"
Mijn huidige poedel heeft geen stamboom want was een "ongelukje tussen pappa middenslag en mamma dwerg"..

Ik ben nooit uitgeweken naar het asiel omdat ik toch het idee heb dat deze hondjes al een heel verleden hebben vaak, en daarom recht en/of nood hebben aan extra aandacht.
Vermits ik fulltime werk vind ik dat ik die hondjes niet kan bieden wat ze nodig hebben.
Nu zal je zeggen ja....maar jou hondje dan ???
Nou die heb ik dus vanaf pup en kan je langzaamaan wennen aan je ritme van alleen zijn en aandacht. En met een asielhondje lukt dat toch vaak niet.....
Ooit komt er een tijd dat ik mezelf te oud (bv 60 jaar) vind om nog aan een poedelpup te beginnen (ik reken op 18 á 19 jaar leeftijdsverwachting) en dan ga ik zeker een hondje uit het asiel nog wat mooie jaren schenken

vivke1965 schreef:Ik ben nooit uitgeweken naar het asiel omdat ik toch het idee heb dat deze hondjes al een heel verleden hebben vaak, en daarom recht en/of nood hebben aan extra aandacht.
Vermits ik fulltime werk vind ik dat ik die hondjes niet kan bieden wat ze nodig hebben.
Nu zal je zeggen ja....maar jou hondje dan ???
Nou die heb ik dus vanaf pup en kan je langzaamaan wennen aan je ritme van alleen zijn en aandacht. En met een asielhondje lukt dat toch vaak niet.....
Ooit komt er een tijd dat ik mezelf te oud (bv 60 jaar) vind om nog aan een poedelpup te beginnen (ik reken op 18 á 19 jaar leeftijdsverwachting) en dan ga ik zeker een hondje uit het asiel nog wat mooie jaren schenken

Heb ik met Kay ook echt geluk hoor! Die kon al 7 uur alleen thuis zijn... en was weggedaan wegens chronische vermoeidheid van de eigenaar en zat er net een dag...

En dan ook nog eens een mooie Duitse Herder en ook nog eens gezond!

mijn 1e hondje is een straathondje uit Roemenie die ik vanaf puppie al heb (woonde in Roemenie en heb hem van daar meegenomen).
ik heb toen ik een 2e hond zocht ook als eerste gekeken in het asiel en bij organisaties met buitenlandse hondjes. maar in het asiel zaten veel honden van een type wat ik niet zocht (jack russel, stafford bijv) of die niet bij andere honden konden of niet bij katten of kinderen. een hond die me wel leuk leek was al weg toen ik belde. een aantal goed bekend staande stichtingen met buitenlandse honden wilden mij geen hond geven omdat ik 24 uur per week werkte en de hond dan alleen zou zijn met de andere hond (te veel vonden zij). of ze plaatsten alleen honden direct vanuit buitenland en ik wilde een hond toch eerst live kunnen zien in NL en ook zien of het klikte met mijn andere hond.
uiteindelijk is het toen een 6 mnd oude hond geworden van een particulier die honden opving. maar wat zij over hem vertelde kwam toch niet overeen met hoe de hond was jammer genoeg, hij zou bijv bij kinderen kunnen maar dat was echt niet verantwoord. ook bleek hij niet alleen angstig maar ook agressief te kunnen reageren. ik heb hem veel kunnen leren, maar uiteindelijk zelf niet kunnen houden na twee jaar en dat vind ik echt vreselijk.
ik hou het de komende jaren bij 1 hond, maar zou denk ook wel geneigd zijn als er ooit 1 bijkwam om voor een puppie te gaan ipv een herplaatser. dat zou een rashond kunnen zijn of niet, maar in ieder geval geen broodfokgeval en geen ras wat bekend staat om slechte gezondheid. als het toch een herplaatser zou worden dan iig geen 'probleemhond' meer.

Ik ben geen puppemens. Ik vind het voor mezelf erg belangrijk dat mijn karakter past bij die van de hond en daarvanuit heb ik dus erg graag een volwassen hond.
Het verbaast me vaak ook dat mensen liever een pup willen want dan weet je wat je hebt en kun je die zelf opvoeden tot de hond die je wilt. Dat geldt voor ervaren hondenmensen, maar het gros moet alle zeilen bijzetten tijdens het opvoeden van een pup.
Rashonden ben ik geen fan van; vaak zitten er extremen ingefokt evenals erfelijke afwijkingen dus daar bedank ik voor. Vanuit eigen belang voor mij dus herplaatsers en los daarvan spelen er voor mij wel meer dingen mee bij die keuze.

De hond bestaat doordat wij ermee fokken; het overschot bestaat doordat wij op een bepaalde manier met deze dieren omgaan. Ik vind persoonlijk dat er dus ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid ligt bij het herplaatsen van deze dieren. Natuurlijk ben je niet direct verantwoordelijk voor de mismatch bij de hond van de buren die nu in het asiel zit, maar als maatschappij in het geheel ben je wel verantwoordelijk voor alles wat afhankelijk van je is.

Ik ben heel anders tegen honden aan gaan kijken sinds ik geregeld in het spaanse dierenasiel Kimba heb rondgesloft. Uiterlijk is voor mij enorm ondergeschikt geworden aan het karakter van de hond. Iedere hond is zo wezelijk anders en heeft zo zijn eigen persoonlijkheid dat dat wat mij betreft de focus is bij een keuze van een hond.
En inderdaad..het verlangen naar dieren in een asiel naar een eigen plek is zo enorm dat ik het ook erg belangrijk vind dat we daar prioriteit aan geven.

Kiki is geboren in Kimba, nooit een echt huis gehad. Toen we haar gingen halen is ze 1 dag en nacht bij ons geweest, waarna we haar weer voor de rest van de vakantie hebben teruggeplaatst in Kimba. Ze gilde toen we weggingen..
Toen we haar een week later gingen halen was ze zo ontzettend blij..ze groette ons allen en liep vervolgens de weg op..ik schrok me dood.
Maar ze zocht dapper alle auto's af om door het openstaande raam van mijn auto heen te klimmen en op de voorstoel te gaan liggen.
Dat heeft mij enorm geraakt.
In mijn gedachten was het zo dat Kimba haar thuis was...ze was er immers geboren en getogen. Maar dat was niet waar..ze wilde bovenal een eigen baasje..

Deze ervaring staat voor de ervaring die ik heb met bijna alle honden binnen een asiel als Kimba. Ze lijken happy daar, maar ze moeten ook wel.
Pas als er een alternatief is zoals een baasje of een tripje buiten het asiel, pas dan zie je hoeveel moeite het de honden ook kost om weer het hek binnen te gaan.
Ik vind zieligheid geen motivatie voor het nemen van een hond. Maar wetende hoeveel dieren er zitten te wachten op een plek geloof ik er ook echt heilig in dat er voor iedereen een passende hond te vinden is.
In die zin hoop ik alleen maar dat mensen weloverwogen kiezen en daarin toch ook meenemen dat iedere herplaatser ooit als lief puppy ergens is begonnen en niets meer of minder waard is dan elke andere hond.

massam schreef:ik vraag mij altijd af waarom mensen denken dat ze daar een oordeel over moeten heben.

ik koop de hond die mij aanstaat. ik wil niks omdat het zo zielig is. daarvoor koop ik geen hond namelijk. zielig is een leuk motief, maar zielig gaat ook 10 jaar mee... ik vind dat een slechte reden voor een keus.

Dit dus. Loop ik tegen een herplaatser aan waar ik voor val, dan is dat prima. Kies ik voor een rashond, kan ook gebeuren. Maar ik neem het mensen niet kwalijk dat ze voor een rashond gaan.
Wat ik wel vind is dat iedereen naar zo gezond mogelijke honden zou moeten willen streven. Dus geen neuzen die binnenwaarts gekeerd staan of te kleine schedels.

rahanna schreef:Ik vroeg me gewoon af of er meer mensen zo denken, en zoniet, wat dan voor jou wel een belangrijke reden was om voor een rashond te kiezen?

Ik wilde een (gezonde) Dobermann puppy

Sinds wanneer is het verkeerd om een hond te kopen die je zelf kan opvoeden, en waarbij je weet wat je qua gezondheid kan gaan verwachten.

Overigens is Ben een asielhond, maar het feit dat je daar zo weinig weet van het verleden, maakt dat ik het niet snel weer zal doen.

rahanna schreef:Een andere reden is de slechte gezondheid en de vele erfelijke aandoeningen die in veel rassen voorkomen. Ik zou dolgraag een Duitse Herder willen hebben, maar de slechte heupen en achterhand schrikken mij toch teveel af. Juist daarom zou ik voor een herderkruising of mix gaan.

Die aandoeningen heb je ook bijstamboomloze honden en kruisingen. Alleen is dat minder bekend, omdat daar nooit onderzoek naar is gedaan. Dus gezondheid vind ik persoonlijk een slecht argument om voor een kruising / stamboomloze hond te gaan.

Zolang iemand zijn / haar hond niet bij een broodfokker vandaan haalt vind ik het best.

Aimee schreef:Sinds wanneer is het verkeerd om een hond te kopen die je zelf kan opvoeden, en waarbij je weet wat je qua gezondheid kan gaan verwachten.

Ik vind het wel een leuke stelling, al moet ik wel zeggen dat toen ik het bericht las ik me afvroeg of de topicstarter een schuilplekje paraat had!
Ik heb ooit in een erg ver verleden eens een topic geopend met een stelling in de trant van ( ik weet het niet meer precies) dat mensen die bewust kiezen voor een herplaatshond meer moreel besef hebben dan mensen die persé een pup willen.

Toch denk ik dat er in de keuze van een hond iets meespeelt daarvan. Kies je een hond puur voor jezelf of kies je een hond ook om een dier een beter leven te geven.
Dus de motivatie die je hebt bij het kiezen van een dier is daarin denk ik zeker medebepalend.

Muk schreef:

rahanna schreef:Een andere reden is de slechte gezondheid en de vele erfelijke aandoeningen die in veel rassen voorkomen. Ik zou dolgraag een Duitse Herder willen hebben, maar de slechte heupen en achterhand schrikken mij toch teveel af. Juist daarom zou ik voor een herderkruising of mix gaan.

Die aandoeningen heb je ook bijstamboomloze honden en kruisingen. Alleen is dat minder bekend, omdat daar nooit onderzoek naar is gedaan. Dus gezondheid vind ik persoonlijk een slecht argument om voor een kruising / stamboomloze hond te gaan.

Zolang iemand zijn / haar hond niet bij een broodfokker vandaan haalt vind ik het best.

Ik niet. Als ik een volwassen herder wil kan ik precies zien hoe de heupjes erbij liggen en bij een pup moet je dat nog maar gaan afwachten.
Als je het hebt over de aanschaf van een pup heb je gelijk.

Precies zoals Eline het zegt, voel ik het ook een beetje. Ik kan mezelf er niet goed toe zetten me op de wachtlijst voor een nieuw nestje te zetten, terwijl het asiel helemaal vol zit met honden die daar in principe door mensen terecht gekomen zijn.

Ik ben als een blok gevallen voor de beauceron en dat is een hond met een heel eigen karakter met name. Ik zou er wel echt nooit een willen zonder stamboom. Ik wil weten wie de ouders zijn en wat er voor zit. Het is een prachtig ras (zoals zoveel rassen) en als niemand zich meer inzet voor het behoud van rassen zijn ze er straks niet meer (de vraag is of dat bij sommige rassen erg is, maar dat terzijde). Het karakter van rashonden is vaak in zekere mate voorspelbaar. Ik kan met veel honden door de bocht en zou me wel aanpassen, maar ik ben gewoon dol op mijn ras en zie niet in waarom dat ras geen bestaansrecht zou hebben omdat anderen hun honden snel afdanken en in het asiel gooien.

Maar het kan ook allebei toch? Mijn oudste hond komt uit het asiel. En hoewel zij het karakter heeft waar ik voor 300% weer voor zou gaan als het voorspelbaar was is haar lijf al sinds haar puppytijd stuk. Ik wilde als tweede hond een gezonde hond. Een gezond ras moet ik zeggen, want je kunt altijd pech hebben met het individu. Ik val op normale honden. Gematigd in alles. Normale sterke bouw, geen overdreven hoekingen of koppen. Eén van de lichamelijk mooie dingen van een beauceron vind ik dat niets ze lichamelijk in de weg staat (hoewel de erg zware types wel logger kunnen zijn). En daar houd ik van.

Verder zou ik een paar leuke kruisingen ook nog wel leuk vinden. Maar op héél veel kruisinkjes en vuilnisbakkies en rashonden val ik gewoon he-le-maal niet. Maar ik zie ook vaak genoeg erg leuke asielhonden en ik zou het fijn vinden als ik in de toekomst tijd en ruimte genoeg heb om altijd een asielhond in mijn roedeltje te hebben lopen.

Overigens hopelijk ten overvloede; mij zul je geen oordeel horen hebben de aanschaf van raspuppen, zolang je inderdaad maar geen broodfok steunt moet iedereen vooral doen waar hij zich prettig bij voelt.
Alleen af en toe dit soort discussie's vind ik leuk omdat het soms mensen een net even breder blikveld mee kan geven.