Een deel van mij is gisteren samen met mijn Flash gestorven
Geplaatst: 25 apr 2011 13:55
Flash is niet meer, gisteren om 16 uur is hij in mijn armen voorgoed naar de eeuwige jachtvelden over de rainbowbridge gegaan, ws speelt ie daar al volop met Barney en Amos en al zijn andere kameraden die 'm in al die jaren zijn voor gegaan, mijn once in a life time hond, hij rust in vrede.
Mijn verdriet is inmens
Ik weet met mijn verstand dat ie er niet meer is, het is ook zo snel gegaan het voelt onwerkelijk, als een nare droom waar ik niet uit wakker kan worden.
Eergisteren heeft ie nog vol passie met de logeerhonden gezwommen en ruim 3 kwartier zelfs goed tempo gewandeld, me geattendeerd op een vette haas id struiken, die de 2 jonge logees totaal niet hadden opgemerkt, eergisteren had ie een mindere dag, 'k dacht dat het de warmte was en van het in een keer ih nog koude water springen, hij wilde niet echt zwemmen, liet de logees alles uit het water halen, was meer ah pootje baden en ook nadien niet rollebollen in het mulle zand of later op de heide wat ie altijd vol overgave zoals alles in zijn leven deed.
Gistermorgen om die reden, de andere 2 apart uitgelaten en met Flash een klein rondje dorp gedaan, normaal staat ie dan voor de deur om er nog eens echt uit te gaan = met auto naar het bos, want zo'n rondje is leuk, maar daarna het echte werk, nu vond ie het best.
Ben met de paasbrunch naar mijn ouders geweest, na terugkomst liep ie te zwalken en kon zijn poten niet recht onder zijn lijf houden, tegen 15.00 uur is hij, me terwijl ik met een boekje id zon zat te doezelen, komen halen, duw van zijn kop tegen mijn arm en me dan strak aankijken.
Deze onrust was altijd een teken dat ie moest plassen, en dat deed ie nooit id tuin, nu wilde die echter naar binnen maar kon het daar niet vinden, dacht dat ie in zijn (te) dikke bontkjas 't wel heel warm zou hebben de tegels buiten natgesproeid zodat ie daar kon liggen, dat wilde die ook meteen, terwijl ik binnen wat drinken voor mezelf in schenk heeft ie een flink epileptisch insult en terwijl we allebei daarvan aan het bij komen zijn, volgt de volgende.
In een uur tijd heeft ie zeker 6 gehad en ze volgende steeds sneller.
Na de 1ste wist ik al dat het foute boel was, na de 2de dat ik het niet tot na de pasen kon aanzien, erg dankbaar ben ik dat mijn eigen DA ondanks dat ze geen dienst hadden met pasen, is gekomen.
Nadat ie het narcosemiddel had gekregen en zo rustig in mijn armen lag te slapen, wilde ik haar wel wegsturen, laat 'm maar zo, dan heb ik 'm nog even, wetend dat het niet realistisch was, 'k heb zijn laatste hartslag onder mijn hand voelen fladderen als een laatste groet, ik had de bevestiging van de DA niet nodig ik wist precies wanneer ie ging, in een symbiose zoals wij die hadden had ik ook niet anders verwacht, een deel van mij is met 'm meegegaan.
Misschien had ik niet laatst het stukje 'still going strong' in de Flatcoat Koerier moeten schrijven, heb ik zijn altijd allerte beschermengel zand id ogen gesstrooid of misschien had ze een dagje vrij met Pasen ?
Weet dat er weinig honden zo'n intensief het leven heeft geleefd als mijn Flash heeft gedaan, hij heeft eruit gehaald wat erin zat en blijkbaar was gisteren de koek op, ik heb daar vrede mee, weet dat ik er was toen ie me hierbij nodig had, 19 mei zouden we zijn verjaardag gevierd hebben het heeft niet zo mogen zijn.
Ben blij dat ik 'm thuis had want kon nu wanneer en zo vaak als ik wilde nog ff aaien en knuffelen en stom maar verwachte een lebber om mijn tranen weg te likken en hij voelde ws door de temp van gisteren ook nog in de morgen niet steenkoud
Had gerekend op evt maag en darm inhoud, al was meeste tijdens de insulten al naar buiten gekomen, maar niet dat er veel bloed via zijn bek zou komen, denk dus dat ervan binnen bij hem gisteren iets gruwelijk mis is gegaan.
Ben lamgeslagen
Afscheid nemen bestaat niet toch is dat wat ik vanmorgen heb gedaan.
Flash heeft vanmorgen bij het ochtendgloren zijn laatste rustplaats gekregen vlakbij Barney de golden van mijn broer en in zijn jonge jaren zijn leermeester en mentor, op een mooi Drents heideveld, het is goed zo 19 mei 1998 - 24 april 2011
Dag mien Jochie nooit meer kroel'n, nooit meer joen lebbers, nooit meer ..... te veul om te miss'n te veul om te beschriev'n
veur altied in mien verscheurd hart & gedachten.
Vannacht, amper oog dicht gedaan, deed ik de radio aan, miste het eerste couplet van Adele maar denk dat het zo heeft moeten zijn voelde echt of Flash me regelrecht een boodschap stuurde " onclick="window.open(this.href);return false; begin dan op 1:24
gr. Martha , zo alleen zonder Flash
No day is so bad it can not be fixed by a wet kiss from a Flatcoated Retriever ........
hoe dat nu verder moet want ben bang dat er many bad day's aan komen, de zal de tijd leren, wonden helen enz.
Mijn verdriet is inmens
Ik weet met mijn verstand dat ie er niet meer is, het is ook zo snel gegaan het voelt onwerkelijk, als een nare droom waar ik niet uit wakker kan worden.
Eergisteren heeft ie nog vol passie met de logeerhonden gezwommen en ruim 3 kwartier zelfs goed tempo gewandeld, me geattendeerd op een vette haas id struiken, die de 2 jonge logees totaal niet hadden opgemerkt, eergisteren had ie een mindere dag, 'k dacht dat het de warmte was en van het in een keer ih nog koude water springen, hij wilde niet echt zwemmen, liet de logees alles uit het water halen, was meer ah pootje baden en ook nadien niet rollebollen in het mulle zand of later op de heide wat ie altijd vol overgave zoals alles in zijn leven deed.
Gistermorgen om die reden, de andere 2 apart uitgelaten en met Flash een klein rondje dorp gedaan, normaal staat ie dan voor de deur om er nog eens echt uit te gaan = met auto naar het bos, want zo'n rondje is leuk, maar daarna het echte werk, nu vond ie het best.
Ben met de paasbrunch naar mijn ouders geweest, na terugkomst liep ie te zwalken en kon zijn poten niet recht onder zijn lijf houden, tegen 15.00 uur is hij, me terwijl ik met een boekje id zon zat te doezelen, komen halen, duw van zijn kop tegen mijn arm en me dan strak aankijken.
Deze onrust was altijd een teken dat ie moest plassen, en dat deed ie nooit id tuin, nu wilde die echter naar binnen maar kon het daar niet vinden, dacht dat ie in zijn (te) dikke bontkjas 't wel heel warm zou hebben de tegels buiten natgesproeid zodat ie daar kon liggen, dat wilde die ook meteen, terwijl ik binnen wat drinken voor mezelf in schenk heeft ie een flink epileptisch insult en terwijl we allebei daarvan aan het bij komen zijn, volgt de volgende.
In een uur tijd heeft ie zeker 6 gehad en ze volgende steeds sneller.
Na de 1ste wist ik al dat het foute boel was, na de 2de dat ik het niet tot na de pasen kon aanzien, erg dankbaar ben ik dat mijn eigen DA ondanks dat ze geen dienst hadden met pasen, is gekomen.
Nadat ie het narcosemiddel had gekregen en zo rustig in mijn armen lag te slapen, wilde ik haar wel wegsturen, laat 'm maar zo, dan heb ik 'm nog even, wetend dat het niet realistisch was, 'k heb zijn laatste hartslag onder mijn hand voelen fladderen als een laatste groet, ik had de bevestiging van de DA niet nodig ik wist precies wanneer ie ging, in een symbiose zoals wij die hadden had ik ook niet anders verwacht, een deel van mij is met 'm meegegaan.
Misschien had ik niet laatst het stukje 'still going strong' in de Flatcoat Koerier moeten schrijven, heb ik zijn altijd allerte beschermengel zand id ogen gesstrooid of misschien had ze een dagje vrij met Pasen ?
Weet dat er weinig honden zo'n intensief het leven heeft geleefd als mijn Flash heeft gedaan, hij heeft eruit gehaald wat erin zat en blijkbaar was gisteren de koek op, ik heb daar vrede mee, weet dat ik er was toen ie me hierbij nodig had, 19 mei zouden we zijn verjaardag gevierd hebben het heeft niet zo mogen zijn.
Ben blij dat ik 'm thuis had want kon nu wanneer en zo vaak als ik wilde nog ff aaien en knuffelen en stom maar verwachte een lebber om mijn tranen weg te likken en hij voelde ws door de temp van gisteren ook nog in de morgen niet steenkoud
Had gerekend op evt maag en darm inhoud, al was meeste tijdens de insulten al naar buiten gekomen, maar niet dat er veel bloed via zijn bek zou komen, denk dus dat ervan binnen bij hem gisteren iets gruwelijk mis is gegaan.
Ben lamgeslagen
Afscheid nemen bestaat niet toch is dat wat ik vanmorgen heb gedaan.
Flash heeft vanmorgen bij het ochtendgloren zijn laatste rustplaats gekregen vlakbij Barney de golden van mijn broer en in zijn jonge jaren zijn leermeester en mentor, op een mooi Drents heideveld, het is goed zo 19 mei 1998 - 24 april 2011
Dag mien Jochie nooit meer kroel'n, nooit meer joen lebbers, nooit meer ..... te veul om te miss'n te veul om te beschriev'n
veur altied in mien verscheurd hart & gedachten.
Vannacht, amper oog dicht gedaan, deed ik de radio aan, miste het eerste couplet van Adele maar denk dat het zo heeft moeten zijn voelde echt of Flash me regelrecht een boodschap stuurde " onclick="window.open(this.href);return false; begin dan op 1:24
gr. Martha , zo alleen zonder Flash
No day is so bad it can not be fixed by a wet kiss from a Flatcoated Retriever ........
hoe dat nu verder moet want ben bang dat er many bad day's aan komen, de zal de tijd leren, wonden helen enz.
Heel heel veel sterkte met dit grote verlies!!!
