Het HondenForum

19 april 2007 , ik rijd van mijn werk richting mijn ouders.
Nog een paar uurtjes en dan is mn maatje er niet meer.

Roan , mn maatje vanaf t moment dat we elkaar voor het eerst zagen.
Een week ervoor was hij nog te logeren, ging hij nog vrolijk mee wandelen, lekker spelen met Elena en kwallen met Breezer de kat.
Mee naar de training , ow wat een feest. Nog even gebeten op de pakwerker , dat vond hij altijd het allerleukste.

We wisten dat hij ziek was, maar dat het zo hard zou gaan hadden we niet verwacht.

Intussen ben ik bij mn ouders, ik weet niet eens meer hoe ik er gekomen ben.
Ik laat Elena uit de auto en samen gaan we afscheid nemen van Roan.

Een laatste wandeling, een laatste keer samen bami eten ( dat vond hij zo lekker )
Een laatste knuffel, en dan is het zover. Het moment waarop ik wilde dat hij nooit kwam.

Om 19.00 is mn maatje vredig ingeslapen.


19 April 2008
1 jaar geleden alweer, ik ben door vrienden meegenomen naar een optreden van een of andere band.
Zin heb ik er niet in, mja ze kennen me en weten dat ik me anders een hele dag opsluit.
Dan gaat de telefoon, de pupjes zijn geboren....
Een beetje feest, want later blijkt dat een van die pupjes een jaar later bij mij komt wonen

19 April 2011

Feest vandaag , Ditch die inmiddels alweer bijna 2 jaar hier woont is jarig.
3 jaar word hij alweer.

Ik kijk naar hem, en denk aan Roan.
De tranen komen weer op , ik ben je niet vergeten hoor maatje fluister ik tegen zijn foto.
Ik druk er een kus op, raak de foto even aan en ga naar buiten .

Ditch krijgt een dikke knuffel en een kus.


4 jaar geleden ging mn maatje heen, ik mis hem nog elke dag maar ik weet dat het het beste was.
Bedankt lieve Roan voor alle mooie jaren saampjes , en voor Ditch want ik weet zeker dat jij hem op mijn pad hebt gebracht

4 jaar alweer, maar t voelt nog als gisteren

Dat blijven bijzondere dagen

Hey Meis,

Ja het was wat, die avond, daar tijdens het optreden, David die ook nog ff lekker de amazing Grace op de doedelzak blies.

De tijd gaat snel, maar Roan vergeten zal je nooit, en Roan kijkt neer op je en weet het is goed zo, ooit zien we elkaar weer.
En ik weet zeker dat Roan idd Ditch op je pad heeft gebracht.

Dikke knuffff meid en sterkte vandaag

het blijft moeilijk hè Angela

sterkte, blijven rot dagen.

Heel veel sterkte, ik begrijp hoe je je voelt

Wat dubbel zo Sterkte en toch ook gefeliciteerd met Ditch.

Het blijven zo'n moeilijke dagen.

Roan zal altijd bij jou en Ditch zijn.

en eens zijn jullie weer samen, tot dan is hij aan het spelen aan de andere kant van die brug.

ja, dat zijn van die datums,

Dat blijven moeilijke dagen...

Sterkte.

Sterkte

Wat heb je dat ontroerend beschreven zeg.

Ontroerend.....

Je hondenmaatjes vergeet je nooit

Een bijzondere dag voor jou ik wens je nog heel veel sterkte

LongFields schreef:Wat heb je dat ontroerend beschreven zeg.

Inderdaad....

Pfft heftig dit, tranen lopen over mijn wangen bij het lezen van dit verhaal. Wetende dat ik vanaf volgend jaar hetzelfde zal voelen, alleen dan op 23 Maart.
23 Maart 2010 is mijn stafford meisje plotsklaps overleden, 23 Maart 2011 is mijn kleine meisje geboren. Over 4 weken halen we haar op bij de fokker, mijn kadootje van Angel.

Vergeten doe je het nooit ..... maar op dit soort dagen komt het weer even heftig naar boven.
Sterkte