stoere Rico 30-7-1997 - 20-3-2011
Geplaatst: 20 mar 2011 12:43
Vanmorgen is Rico ingeslapen, hij kreeg gisteren pijn en hij heeft het laatste jaar al zoveel in moeten leveren. Hij heeft nu geen pijn meer.
Als 3-jarige kwam hij bij me na het overlijden van zijn baas. Er zijn die eerste jaren (door ziekte bazin) heel wat dingen met hem mis gegaan. Hij reageerde bijvoorbeeld niet op zijn naam en nam nog wel eens de benen. Hij kon alleen aangelijnd uitgelaten worden. Hij kwam met prikband, die meteen de kliko inging.
Helaas bleek hij toch wel wat nare trekjes te hebben. Zo was hij zeer onberekenbaar en kon nogal uitvallen als hij zijn zin wilde hebben en dat niet mocht. Daar hebben we een oplossing voor gevonden, die voor alle partijen (mijn kinderen, ik en Rico) redelijk werkte en de bijtincidenten steeds minder voorkwamen. Hij was onbetrouwbaar met kinderen en kon ook enorm uitvallen naar passerende fietsers. Ik had altijd ogen voor en achter.
We gingen op gehoorzaamheidscursus, waar je erg veel problemen had met de andere reuen in de groep.
Daarna vonden we de ideale cursus: behendigheid. Daar hebben we een band opgebouwd waar we mee verder konden. We hebben nog een cursus doggydance gevolgd, ook dat vond je leuk. Het positieve gevolg was, dat je lekker los kon op de wandelingen, maar wel altijd met ons tweetjes, nooit met andere honden, hoewel je met sommige best kon spelen.
Je werd ouder en milder, mijn dochters gingen de deur uit en je was altijd blij als ze een weekend kwamen.
Je was nooit ziek, tot vorig jaar juni. Vanaf dat moment waren we kind aan huis bij de dierenarts. Maar ook daar gedroeg je je perfect en had je het volste vertrouwen in mij.
Donderdag waren we nog even bij de DA geweest na weer een blaasontsteking. Je urine was weer in orde en je loopje niet verslechterd. Helaas was je door de verlamming in oktober niet meer zo mobiel, maar je hobbelde lekker zonder pijn mee. We zijn zelfs nog samen enkele keren naar het park gewandeld, heel rustig en dat was genieten.
Maar gisteren was het niet goed, je was stil en wilde niet lopen. na pijnstillers leek het de goede kant op te gaan. Maar vanmorgen was het hopeloos.Je had erg veel pijn en gromde zelfs naar me. dit verdiende je niet. Ik heb je laten gaan....
In een karakteristieke houding als 5 jarige
Stiekem in het konijnenhok
zo lag je ook graag, tot vrijdagavond toe.
Je mooie koppie
Afgelopen winter
Een maand geleden in het park
Dag Rico, dag stoere vent!
Als 3-jarige kwam hij bij me na het overlijden van zijn baas. Er zijn die eerste jaren (door ziekte bazin) heel wat dingen met hem mis gegaan. Hij reageerde bijvoorbeeld niet op zijn naam en nam nog wel eens de benen. Hij kon alleen aangelijnd uitgelaten worden. Hij kwam met prikband, die meteen de kliko inging.
Helaas bleek hij toch wel wat nare trekjes te hebben. Zo was hij zeer onberekenbaar en kon nogal uitvallen als hij zijn zin wilde hebben en dat niet mocht. Daar hebben we een oplossing voor gevonden, die voor alle partijen (mijn kinderen, ik en Rico) redelijk werkte en de bijtincidenten steeds minder voorkwamen. Hij was onbetrouwbaar met kinderen en kon ook enorm uitvallen naar passerende fietsers. Ik had altijd ogen voor en achter.
We gingen op gehoorzaamheidscursus, waar je erg veel problemen had met de andere reuen in de groep.
Daarna vonden we de ideale cursus: behendigheid. Daar hebben we een band opgebouwd waar we mee verder konden. We hebben nog een cursus doggydance gevolgd, ook dat vond je leuk. Het positieve gevolg was, dat je lekker los kon op de wandelingen, maar wel altijd met ons tweetjes, nooit met andere honden, hoewel je met sommige best kon spelen.
Je werd ouder en milder, mijn dochters gingen de deur uit en je was altijd blij als ze een weekend kwamen.
Je was nooit ziek, tot vorig jaar juni. Vanaf dat moment waren we kind aan huis bij de dierenarts. Maar ook daar gedroeg je je perfect en had je het volste vertrouwen in mij.
Donderdag waren we nog even bij de DA geweest na weer een blaasontsteking. Je urine was weer in orde en je loopje niet verslechterd. Helaas was je door de verlamming in oktober niet meer zo mobiel, maar je hobbelde lekker zonder pijn mee. We zijn zelfs nog samen enkele keren naar het park gewandeld, heel rustig en dat was genieten.
Maar gisteren was het niet goed, je was stil en wilde niet lopen. na pijnstillers leek het de goede kant op te gaan. Maar vanmorgen was het hopeloos.Je had erg veel pijn en gromde zelfs naar me. dit verdiende je niet. Ik heb je laten gaan....
In een karakteristieke houding als 5 jarige
Stiekem in het konijnenhok
zo lag je ook graag, tot vrijdagavond toe.
Je mooie koppie
Afgelopen winter
Een maand geleden in het park
Dag Rico, dag stoere vent!
wat heeft hij nog een top leventje gehad, waar hij werd gewaardeerd ondanks zijn problemen. Heel erg veel sterkte 
