Dag Kaisa.
Geplaatst: 06 feb 2011 20:52
Mijn zus heeft een vriend. Een schat van een man en dat verdient ze ook. Deze schat had een hond. Een Noorse Elandhond van ruim 10 jaar, Kaisa.
Vorige week zondag liepen mijn zus en haar vriend, mijn ouders, ik, Joep en Kaisa over de Havelter heide. Kaisa was net loops geweest maar dit leidde niet tot grote interesse van Joep. Ze huppelden samen in het rond en we hebben een fijne wandeling gemaakt.
Afgelopen week werd Kaisa ziek. Mijn zus beschreef de symptomen en met dank aan dit forum dacht ik ogenblikkelijk aan baarmoederontsteking. De volgende dag ging ze naar de DA, waar ze in eerste instantie anti-biotica en pijnstillers kreeg. De volgende dag werd ze geopereerd en het zag er op dat moment kritiek uit. Gelukkig knapte ze wat op, maar daarna ging het weer minder. Weer naar de DA, meer prikken enzo. Ze knapte weer wat op, en toen werd het opnieuw minder. Dus weer naar de DA, vandaag, maar daar aangekomen stierf ze in de armen van haar baas toen hij haar uit de auto tilde..
De DA begrijpt er niets van. Mijn zwager, zus en de beide dochters van haar vriend zijn kapot van verdriet.
Ik heb Kaisa niet zo goed gekend, maar van de paar ontmoetingen met haar weet ik dat ze een schatje was. Snauwde Joep af als hij te opdringerig was, hield van flink knuffelen.
Ik vind het heel jammer dat we niet de tijd hebben gehad om elkaar beter te leren kennen. En ik ken maar al te goed het intense verdriet als je afscheid moet nemen van je hond. Zo onverwacht, ook nog.
Kaisa, wijffie.....doe de groeten aan Rumba, daar over de regenboogbrug. Wat word je gemist hier beneden.
Vorige week zondag liepen mijn zus en haar vriend, mijn ouders, ik, Joep en Kaisa over de Havelter heide. Kaisa was net loops geweest maar dit leidde niet tot grote interesse van Joep. Ze huppelden samen in het rond en we hebben een fijne wandeling gemaakt.
Afgelopen week werd Kaisa ziek. Mijn zus beschreef de symptomen en met dank aan dit forum dacht ik ogenblikkelijk aan baarmoederontsteking. De volgende dag ging ze naar de DA, waar ze in eerste instantie anti-biotica en pijnstillers kreeg. De volgende dag werd ze geopereerd en het zag er op dat moment kritiek uit. Gelukkig knapte ze wat op, maar daarna ging het weer minder. Weer naar de DA, meer prikken enzo. Ze knapte weer wat op, en toen werd het opnieuw minder. Dus weer naar de DA, vandaag, maar daar aangekomen stierf ze in de armen van haar baas toen hij haar uit de auto tilde..
De DA begrijpt er niets van. Mijn zwager, zus en de beide dochters van haar vriend zijn kapot van verdriet.
Ik heb Kaisa niet zo goed gekend, maar van de paar ontmoetingen met haar weet ik dat ze een schatje was. Snauwde Joep af als hij te opdringerig was, hield van flink knuffelen.
Ik vind het heel jammer dat we niet de tijd hebben gehad om elkaar beter te leren kennen. En ik ken maar al te goed het intense verdriet als je afscheid moet nemen van je hond. Zo onverwacht, ook nog.
Kaisa, wijffie.....doe de groeten aan Rumba, daar over de regenboogbrug. Wat word je gemist hier beneden.
