Het HondenForum

We hebben gisteren onze lieve en heerlijke knuffelkont Castor in moeten laten slapen. Hij was nog maar twee jaar en in de bloei van zijn leven.
We hebben het voorrecht gehad om bijna een jaar lang baasje te zijn van onze schat. We hopen dat hij ervan met volle teugen van genoten heeft en heerlijke maanden heeft gehad. Voor ons was het een fantastisch jaar dankzij hem.
Nooit zullen we jou vergeten lieve dibbes.
Rust zacht.

Sterkte...

Poeh, zo jong....
Heel veel sterkte

Jemig, zo jong..
Sterkte.......

sterkte

Wat triest zeg, zo jong nog Heel veel sterkte gewenst

Heel veel sterkte!!!
Rust zacht Castor.

heel veel sterkte

Heel veel sterkte

sterkte!!!

Ach wat jong nog... sterkte

Veel te jong
Sterkte

Vreselijk, zo jong.....

Jeetje wat jong....
Sterkte

Sterkte

Zo jong nog
Heel veel sterkte.

heel veel sterkte

Heel veel sterkte, wat was hij nog jong...

Heel veel sterkte toegewenst met dit grote verlies.

Sterkte...

Heel veel sterkte met het verlies

verschrikkelijk zo jong
heel veel sterkte

veel te jong heel veel sterkte met het verlies van castor


castor rust zacht

Wat jong.. Heel veel sterkte.

Wat jong nog, vreselijk . . . heel veel sterkte

Heel veel sterkte

Rust zacht Cator.

Wat jong, is gewoon niet eerlijk

Wat erg, zo jong... Heel veel sterkte

Och jeetje wat jong zeg
Ook wel onverwachts toch of niet? Ik lees alleen over dat gezwollen been en dat hij daar nog AB voor kreeg...

Heel veel sterkte gewenst met dit verlies

jeetje zo jong, heel veel sterkte

Heel erg bedankt allemaal!

Maar het is echt totaal onverwacht.
Vorige week vrijdag was er al een biopt genomen om vast te stellen wat er nou in de poot zat en ook hebben we toen ab pillen gekregen.
Maandag zijn we terug gegaan, omdat hij helemaal niks wilde eten, z'n pillen niet wilde hebben en heel erg sloom was.
Er is toen een bloedonderzoek gedaan, daar kwamen alle tekenen van een ontsteking uit. Toen hebben we ook AB spuiten gekregen. De DA vertelde ons dat Cas toch wel voor het weekend moest gaan eten.
Woensdag heeft hij eindelijk een heel klein beetje gegeten en ook kregen we de uitslag dat er geen kanker in de poot zat.
Wij waren er helemaal zeker van dat het goed zou komen.
Maar donderdag moest hij weer overgegeven en hij was verschrikkelijk dun. We zijn weer terug gegaan naar de DA. Toen bleek hij ook opeens geelzucht te hebben en bollen in z´n maag zo groot als tennisballen. Er zijn meerdere dierenartsen wezen kijken bij Cas op dat moment en eigenlijk lieten ze toen al doorschemeren dat het niet goed was.
Ze vertelden ons dat we een afspraak in Utrecht konden maken om er achter te komen wat er opeens aan de hand was. Ze zouden nog even met elkaar overleggen en ons dan terug bellen.
Dus wij weer naar huis met Cas. Twee uur later werden we terug gebeld. Ze wisten niet wat ze er mee aan moesten, want zij konden niks meer voor hem doen. Ondertussen hadden we al een afspraak in Utrecht staan voor vrijdagochtend.
De DA heeft toen aangegeven dat we daar alleen te horen kregen wat er nou allemaal mis was, om vervolgens door een malle molen heen te gaan van allemaal chemokuren en operaties, want ze zat te denken aan lymfeklierkanker en uitzaaiingen.
Ze raadde ons aan hem daar niet aan bloot te stellen en hem niet nog langer te laten lijden.
Hij was zo triest, mager en zwak, dat konden wij niet langer aanzien en hebben we de moeilijke beslissing genomen om hem in te laten slapen.
Hij was echt op en heeft vreselijke pijnen geleden de afgelopen week.
We zijn er echt kapot van en we hadden op nog zoveel mooie jaren met hem gerekend.