mijn vriendje
Geplaatst: 30 nov 2010 21:56
1 jaar geleden kwam je bij ons.
je kwam terug van adoptie en kon nergens meer naartoe.
Je was een mannetje met een koppie erop ondanks dat je maar 25 cm groot was.
je had de tandjes van een pitbull en liet niet los als je iemand vast had.
Maar hier was je welkom en veilig.
Weken lang heb ik je geprobeert duidelijk te maken wat liefde was.
dat had je in je 14 jarige leventje niet gehad.
je leerde dat lief zijn ook geen slaan was en na hele lange tijd gaf je me kusjes en wist je je geen raad met mijn hand die je aaide.
Toen waren er 2 handen. dat was eng en raar.
maar je kwam naar me toe en gaf kopjes en wilde aandacht.
je werd dement en blafte tegen bomen of een muur die niet opzij ging voor je.
je liep al moeilijk,maar zondag ineens kon je niet meer opstaan en lag wijdbeens op de grond.
Je sleepte je voort op je kontje en ging zo ook naar de tuin om te plassen.
de enige die je vertrouwde was ik en voor lekker extra,s kwam je bij fer,maar dat was alles.
Ik kon je ook niet oppakken,dan beet je ook mij.
Maar maandag naar de da en voor we gingen heb ik nog biefstuk gekocht voor je en een pil erin gedaan voor dat je rustig werd bij de da.
het was je galgenmaaltje.
Ik lag bij je en je likte mijn tranen weg.
je keek me aan met je grote mooie oogjes en je zei in geen woorden:het is goed zo.
je werd echt gelukkig hier,ik vroeg me het wel eens af of je dat was,maar op jouw manier rende je met je korte kromme pootjes achter me aan als ik zei:ik kom je pakken hoor.
Bij de da moesten er werkhandschoenen aan te pas komen om je te pakken.
je was al een beetje dizzzy,maar niet goed genoeg om de da te bijten..
Hij wilde toch kijken hoe je buiten liep op de stenen,omdat je ineens soms rechtop ging staan in de tuin.
De assistente pakte je op en zette je neer.
Van kwaadheid kreeg je van ellende ook een stuip daar buiten en er was paniek.
ze renden naar binnen met je en ik er achteraan.
er was gelukkig hulp bij de hand en je kreeg een slaapmiddel.
Je ging aan je laatste reis beginnen.
Er was toch iets meer aan de hand en er was iets in je hersentjes niet goed.
Dat wisten we al,je was niet helemaal normaal.
Maar allemaal aangedaan door mensen die niet van honden houden.
Maar wat was ik blij met je en wat ben ik blij je nog een jaar bij ons te hebben gehad.
je was zo bijzonder en zo geliefd.
Maar wat missen we je.. het is stil ondanks de anderen.
Ik mis je koppie,je kusjes eigenlijk alles.
dag lieve opa simba..
het ga je goed lieverdje..
je kwam terug van adoptie en kon nergens meer naartoe.
Je was een mannetje met een koppie erop ondanks dat je maar 25 cm groot was.
je had de tandjes van een pitbull en liet niet los als je iemand vast had.
Maar hier was je welkom en veilig.
Weken lang heb ik je geprobeert duidelijk te maken wat liefde was.
dat had je in je 14 jarige leventje niet gehad.
je leerde dat lief zijn ook geen slaan was en na hele lange tijd gaf je me kusjes en wist je je geen raad met mijn hand die je aaide.
Toen waren er 2 handen. dat was eng en raar.
maar je kwam naar me toe en gaf kopjes en wilde aandacht.
je werd dement en blafte tegen bomen of een muur die niet opzij ging voor je.
je liep al moeilijk,maar zondag ineens kon je niet meer opstaan en lag wijdbeens op de grond.
Je sleepte je voort op je kontje en ging zo ook naar de tuin om te plassen.
de enige die je vertrouwde was ik en voor lekker extra,s kwam je bij fer,maar dat was alles.
Ik kon je ook niet oppakken,dan beet je ook mij.
Maar maandag naar de da en voor we gingen heb ik nog biefstuk gekocht voor je en een pil erin gedaan voor dat je rustig werd bij de da.
het was je galgenmaaltje.
Ik lag bij je en je likte mijn tranen weg.
je keek me aan met je grote mooie oogjes en je zei in geen woorden:het is goed zo.
je werd echt gelukkig hier,ik vroeg me het wel eens af of je dat was,maar op jouw manier rende je met je korte kromme pootjes achter me aan als ik zei:ik kom je pakken hoor.
Bij de da moesten er werkhandschoenen aan te pas komen om je te pakken.
je was al een beetje dizzzy,maar niet goed genoeg om de da te bijten..
Hij wilde toch kijken hoe je buiten liep op de stenen,omdat je ineens soms rechtop ging staan in de tuin.
De assistente pakte je op en zette je neer.
Van kwaadheid kreeg je van ellende ook een stuip daar buiten en er was paniek.
ze renden naar binnen met je en ik er achteraan.
er was gelukkig hulp bij de hand en je kreeg een slaapmiddel.
Je ging aan je laatste reis beginnen.
Er was toch iets meer aan de hand en er was iets in je hersentjes niet goed.
Dat wisten we al,je was niet helemaal normaal.
Maar allemaal aangedaan door mensen die niet van honden houden.
Maar wat was ik blij met je en wat ben ik blij je nog een jaar bij ons te hebben gehad.
je was zo bijzonder en zo geliefd.
Maar wat missen we je.. het is stil ondanks de anderen.
Ik mis je koppie,je kusjes eigenlijk alles.
dag lieve opa simba..
het ga je goed lieverdje..
