Het HondenForum

Ik weet dat er altijd heel veel discussie is over het al dan niet bestaan van de puberteit bij honden. Ik denk dat het wel bestaat als in de zin van: de hond durft zijn baas iets meer los te laten, durft iets verder weg te blijven, gaat op ontdekkingstocht en daarbij gaat hij proberen zijn grenzen te verleggen.
Het is een wisselwerking: Doordat de baas op een bepaald moment zijn hond wat vrijer durft te laten (omdat de hond inmiddels geleerd heeft te luisteren), voelt de hond daarin ruimte, wat kan zorgen dat de hond minder goed gehoorzaamd.

Dus een combinatie van meer vrijheid krijgen en meer vrijheid durven nemen...

De periode verschilt per hond en baas denk ik. Afhankelijk van hoe lang de hond bij je is en welke vrijheden hij krijgt en aandurft.

Hmmm, ik denk wel dat er een periode komt dat een hond de grenzen gaat opzoeken. Klinkt mooi op dat te vermenselijken naar puberteit.

Ik geloof er niet zo in, denk meer dat het met de aandacht verslappen van de baas te maken heeft.

Het zal vast wel, ik hoor het tenminste overal om mee heen

zou het dan bij mensen niet ook die reden hebben,alleen dan met ouders en niet met de baas natuurlijk

misschien is de definitie van puberteit dan niet helemaal goed, en zou het grenzen opzoeken moeten zijn, in plaats van volwassen worden.
en dat is van alle leeftijden,
alleen komt het vele malen vaker rond de leeftijd voor dat de volwassenheid eraan komt.
ik zal het wel weer krom zeggen sorry

in mijn idee is het een kapstok om van alles aan op te hangen, vooral datgene dat -meestal doordat de baas niet op tijd omschakelt- fout gaat in opvoeding en begeleiding.

Een hond groeit, ook geestelijk en verandert van pup in jonge hond in volwassen hond
Dat zijn allemaal leerfases waar hij doorheen gaat, die allemaal een andere aanpak nodig hebben.
Dat heeft niks te maken met puberteit maar wel met opgroeien.

Als iemand graag wil volhouden dat zn hond in de puberteit is heeft ie mijn zegen hoor, maar het eerste dat ik aanraad in zo'n geval is om vooral eens naar je eigen aanpak te kijken en die af te stemmen op de fase waarin je hond zit.
Je hond is niet dwars vanwege de puberteit -dat is alleen maar vermenselijking in mijn ogen-, je hond is dwars omdat hij de puppyfase ontgroeid is en een andere aanpak nodig heeft die hij niet krijgt omdat hij het als pup zo goed deed.

Ik heb nooit honden in de puberteit gehad, wel honden die zich wat los maakten van me omdat ze op weg waren naar de volwassenheid.
Het was aan mij om die band weer aan te halen en de opvoeding aan te passen en als meer mensen dat deden in plaats van te gaan gillen dat hun hond in de puberteit is en er DUS niks mee te beginnen is, zou die hele kolder van hondenpuberteit gauw over zijn!

Ik zelf geloof niet in puberteit omdat het een mensen-ding is, het op zoek gaan naar zichzelf, afzetten tegen je ouders, verzorgers, andere volwassenen... Dat zijn dingen die honden niet kunnen en niet doen.

Honden worden gewoon volwassen en als je al veranderd gedrag ziet dan heeft dat te maken met het feit dat de meeste puppen uit 'zichzelf' al best goed luisteren (uit een soort van aan- en afhankelijkheid) en als je verder niets met gehoorzaamheid doet, dan kun je met een volwassen hond te maken krijgen die ineens niet meer goed 'luistert'. Wat er aan de hand is, is dat de hond zelfstandig is geworden, op krachten is én nog niet echt heeft leren luisteren/gehoorzamen. Dat kan worden gezien als 'dwars liggen', iets wat een mens in de puberteit ook wel doet.

Op een gegeven moment krijgt een hond natuurlijk wel te maken met een veranderende hormoonhuishouding. Dat kan je ook puberteit noemen he .

Nanna schreef:

S@ndr@ schreef:zou het dan bij mensen niet ook die reden hebben,alleen dan met ouders en niet met de baas natuurlijk

Je ziet het gedrag ook bij honden die op oudere leeftijd naar een ander huis gaan. Eerst aftasten, braaf zijn. Daarna de boel eens even op zijn kop zetten om te kijken hoe ver ze kunnen gaan Dat noem je dan toch ook geen puberteit?

En daar kan ik over meepraten, dat dat gebeurt weet ik wel zeker (iig bij ons). Het is alleen lastig om te achterhalen of de hond het gedrag bij de vorige baas al vertoonde of niet. Izzy ging na een maand of 3 wel ander gedrag vertonen dat zal te maken hebben met ons als baas maar ook haar gedrag/karakter. Je leert elkaar langzaam kennen zeg maar

Nooit een pup in huis gehad dus geen idee of er een puberteit bij honden bestaat.

Magic schreef:Op een gegeven moment krijgt een hond natuurlijk wel te maken met een veranderende hormoonhuishouding. Dat kan je ook puberteit noemen he .

Van die veranderende hormoonhuishouding wordt een hond volwassen, zeker. Maar dat is nog geen 'puberen' zoals mensen doen. Dat heeft namelijk niet alleen met hormonen te maken maar met zelfbeeld, bewustwording, persoonlijkheidsvorming. Dat zit meer op het psychische vlak.

dat hangt ervanaf wat je wilt verstaan onder pubertijd en puberteit.

zie http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/683/" onclick="window.open(this.href);return false;

pubertijd is volgens deze site, een ``jongelingsjaren``.

volgens deze site is puberteit het volwassen (puberen) van mensen.

ja, ik denk dat (bijna) elk dier net zoals de mens een puberteit hebben. maar net zoals emoties e.d. zit de mens wat ehhmm complexer in elkaar. dus ,misschien kun je dan beter over pubertijd spreken ??

ik denk in ieder geval wel, dat net als de meeste wezens, de hond onder het ``volwassen``worden, de wereld gaat ontdekken. en daar hoort ook grenzen verleggen/verkennen bij. de fase van het krijgen van (meer) hormonen, wat gaat betekenen dat de hond minder zou kunnen gaan luisteren, omdat het gewoon snel is afgeleid.

elk dier zal moeten opgroeien. en maakt een bepaalde fase door. hoe je die ook wilt noemen.

Nanna schreef:

renee-uk schreef: Het was aan mij om die band weer aan te halen en de opvoeding aan te passen en als meer mensen dat deden in plaats van te gaan gillen dat hun hond in de puberteit is en er DUS niks mee te beginnen is, zou die hele kolder van hondenpuberteit gauw over zijn!

Bovendien gaan jongelui die in de puberteit zitten op een gegeven moment ook die puberteit weer uit.
Ik kan je op een briefje geven dat de eigenaren die niks doen aan vervelend hondengedrag omdat dat nu eenmaal "puberteit" is NOOIT een hond zullen krijgen die ineens wèl braaf is als ie uit die vermeende puberteit is

psies, maar dan hebben ze er alles aan gedaan hoor en ligt het echt aan de hond!

Nanna schreef:

S@ndr@ schreef:zou het dan bij mensen niet ook die reden hebben,alleen dan met ouders en niet met de baas natuurlijk

Je ziet het gedrag ook bij honden die op oudere leeftijd naar een ander huis gaan. Eerst aftasten, braaf zijn. Daarna de boel eens even op zijn kop zetten om te kijken hoe ver ze kunnen gaan Dat noem je dan toch ook geen puberteit?

als je bedenkt dat een hond geestelijk niet verder dan een kind komt in hun ontwikkeling ( alhoewel je die aanname, ook in discussie kunt nemen) zou je misschien kunnen zeggen dat een hond tegen de puberteit aan blijft hikken. en wanneer rangen en standen onderzocht kunnen worden, als in herplaatsing, kan je dat eventueel in de geestelijkheid van de hond, ook weer puberen noemen. hi,hi.

het maakt niet zoveel uit hoe je het noemt. alhoewel ik wel denk dat de mens/eigenaar/baasje nog erg veel invloed heeft op het gedrag van de hond.
definitie van puberen, wordt vaak teveel aan ongehoorzaam gekoppelt. maar het is een fase van hormoonveranderingen.

S@ndr@ schreef:zou het dan bij mensen niet ook die reden hebben,alleen dan met ouders en niet met de baas natuurlijk

Bij mensen heeft het te maken met enerzijds het hormonaal volwassen worden, waardoor er wisselende stemmingen kunnen ontstaan( Net als bij de overgang ). Anderzijds met het psychisch volwassen worden en het ontwikkelen van een eigen en zelfstandige persoonlijkheid en mening. Ouders die dan proberen de baas te blijven krijgen een heeeeeele nare puber!

Wat honden betreft; Dit dus

Nanna schreef:Het zal meer te maken hebben met een baas die gewend is aan een lief en trouw om hem heen huppelend puppy en niet gemerkt heeft dat die lieve pup ondertussen is veranderd in een jonge hond die eens gaat kijken hoe ver hij met die lakse baas eigenlijk wel niet kan gaan
Dat levert natuurlijk vervelende momenten op die de baas afdoet als :puberteit.
Terwijl het dat helemaal niet is....

Rami schreef:

Magic schreef:Op een gegeven moment krijgt een hond natuurlijk wel te maken met een veranderende hormoonhuishouding. Dat kan je ook puberteit noemen he .

Van die veranderende hormoonhuishouding wordt een hond volwassen, zeker. Maar dat is nog geen 'puberen' zoals mensen doen. Dat heeft namelijk niet alleen met hormonen te maken maar met zelfbeeld, bewustwording, persoonlijkheidsvorming. Dat zit meer op het psychische vlak.

maar wie zegt dat een hond geen zelfbeeld, bewustwording en een persoonlijkheidsvorming ondergaat.
er wordt toch vaak gemerkt dat honden toch op al wat latere leeftijd opeens gedragsveranderingen krijgen. zowel positief als negatief.

Nanna schreef:

Tiny schreef:Ik geloof er niet zo in, denk meer dat het met de aandacht verslappen van de baas te maken heeft.

Ik denk niet eens verslappen Het zal meer te maken hebben met een baas die gewend is aan een lief en trouw om hem heen huppelend puppy en niet gemerkt heeft dat die lieve pup ondertussen is veranderd in een jonge hond die eens gaat kijken hoe ver hij met die lakse baas eigenlijk wel niet kan gaan
Dat levert natuurlijk vervelende momenten op die de baas afdoet als :puberteit.
Terwijl het dat helemaal niet is....

Ik noem dat verslappen het wel allemaal goed vinden zo en dat vergoelijken met de uitleg dat de hond in de puberteit zit. En tja daar kan je als baasje echt niets aan doen

SannePP schreef:Ik weet dat er altijd heel veel discussie is over het al dan niet bestaan van de puberteit bij honden. Ik denk dat het wel bestaat als in de zin van: de hond durft zijn baas iets meer los te laten, durft iets verder weg te blijven, gaat op ontdekkingstocht en daarbij gaat hij proberen zijn grenzen te verleggen.
Het is een wisselwerking: Doordat de baas op een bepaald moment zijn hond wat vrijer durft te laten (omdat de hond inmiddels geleerd heeft te luisteren), voelt de hond daarin ruimte, wat kan zorgen dat de hond minder goed gehoorzaamd.

Dus een combinatie van meer vrijheid krijgen en meer vrijheid durven nemen...

De periode verschilt per hond en baas denk ik. Afhankelijk van hoe lang de hond bij je is en welke vrijheden hij krijgt en aandurft.

goed verwoord! Ik denk ook dat dit het is.

Ik geloof dat een hond door het opgroeien zeker wel veranderd onder invloed van hormonen. Het is de kunst om als baas aan te blijven sluiten wat je hond in elke fase nodig heeft.
Als je als baas meegroeid met de ontwikkeling van je hond en je kan blijven bieden wat je hond op dat moment nodig heeft dan zal een soort "menselijke puperteit" niet bestaan.

Nu ik Sybil meemaak, krijg ik wel het gevoel dat honden een zelfde soort ontwikkeling doormaken als mensen, die in het boek "Oei ik groei" omschreven staat.
De ontwikkeling verloopt in sprongetjes, vóór het maken van een sprong maakt een kind (maar ik trek hierbij de vergelijking met een hond ) een moeilijke periode door, en gaan ze even een stapje terug in de ontwikkeling, daarna komt dus die sprong en volgt een fase waar ze "ineens" weer veel nieuwe dingen kunnen.

Emma schreef:

Rami schreef:

Magic schreef:Op een gegeven moment krijgt een hond natuurlijk wel te maken met een veranderende hormoonhuishouding. Dat kan je ook puberteit noemen he .

Van die veranderende hormoonhuishouding wordt een hond volwassen, zeker. Maar dat is nog geen 'puberen' zoals mensen doen. Dat heeft namelijk niet alleen met hormonen te maken maar met zelfbeeld, bewustwording, persoonlijkheidsvorming. Dat zit meer op het psychische vlak.

maar wie zegt dat een hond geen zelfbeeld, bewustwording en een persoonlijkheidsvorming ondergaat.
er wordt toch vaak gemerkt dat honden toch op al wat latere leeftijd opeens gedragsveranderingen krijgen. zowel positief als negatief.

Ik denk dat zelfbeeld, bewustwording en persoonlijkheidsvorming toch vooral een mensen-ding is. Een hond hoeft immers niet te kiezen voor hoe of wat in de toekomst. Hoeft niet na te denken over studie, werk, relaties. Gaat niet op zichzelf wonen, etc..

Nee ik geloof daar niet in, wel dat een hond zijn grenzen steeds verder gaat verkennen en als jij als eigenaar hem dan als snoezelig puppedupje blijft zien en behandelen dan krijg je problemen...

Ja ik geloof daar wel in. Maar ik noem die hormoonverandering en grenzen opzoeken puberteit, niet zozeer lastig gedrag. Bij Nilo merkte ik dat wel toen hij net een jaar was geweest. Niets mee te beginnen! Rende weg, reageerde niet op me, was alleen bezig met luchtjes van andere honden (vooral teefjes). En hoewel hij nog af en toe zo'n bui heeft, is dat nadat hij anderhalf was ongeveer stukken minder. Hij was zelf minder gestuurd door die hormonen en daardoor ook minder lastig. Dat betekent ook niet dat je alles moet toelaten in de puberteit. Ik heb toen niets meer geaccepteerd dan ik normaal zou doen, maar hij was me wel een aantal keer te slim af waardoor hij succes kreeg. Maar eigenlijk accepteer ik pubergedrag dus niet, zoals dat vreselijke snuffelen en de baas negeren, ik corrigeer dat want anders leert hij niet hoe het wél moet. Maar pubergedrag noem ik het wel, betekent vooral dat je er bovenop moet zitten wat betreft consequent zijn.

Nee, ik denk van niet.
'Kenners' waarschuwden me ervoor toen Nando een half jaar oud werd..
..en op 8 maanden nog eens..
.. op 10 maanden nog eens..
'het zal wel een latertje zijn' werd uiteindelijk gezegd.
Ik wacht er nog steeds op en hij is al 4,5 jaar.

Ik geloof wel dat ongewenst gedrag voor komt rond de 1-2 jaar hoor.
Maar het lijkt mij meer een combi van (onbewust)touwtjes teveel laten vieren en hondje op onderzoekingstocht.

Misschien is het ook wel zo, dat gedrag van een pup tot een bepaalde leeftijd als puppengedrag gezien wordt.
Iets dat vanzelf wel goedkomt op den duur, want nu is hij/zij nog jong hè.
En als de hond volwassen wordt en er is niks bijgestuurd, heet het ineens geen puppengedrag meer maar 'puberteit'.
(en dat komt ook wel weer goed op den duur, want hij/zij zit nu in de puberteit, hè. )

M.a.w. ik denk dat het komt door gedrag niet in goede banen leiden òf meer nog: houden.

wel of niet geloven is er niet bij wat mij betreft.

Het verschijnsel van puberteit bij mensen én dieren is een biologisch gegeven. Dat je ( al dan niet toevallig) een hond treft waarbij de interactie tussen jou en de hond leidt tot weinig verschijnselen van puberteit en/of dat de hond an sich qua karakter weining laat zien van de verschillende puberteits fasen is geen reden de puberteit als verschijnsel te ontkennen.

Jezelf als baas daarvoor op de borst kloppen zie ik als uitermate arrogant

Nanna schreef:

renee-uk schreef: Het was aan mij om die band weer aan te halen en de opvoeding aan te passen en als meer mensen dat deden in plaats van te gaan gillen dat hun hond in de puberteit is en er DUS niks mee te beginnen is, zou die hele kolder van hondenpuberteit gauw over zijn!

Bovendien gaan jongelui die in de puberteit zitten op een gegeven moment ook die puberteit weer uit.
Ik kan je op een briefje geven dat de eigenaren die niks doen aan vervelend hondengedrag omdat dat nu eenmaal "puberteit" is NOOIT een hond zullen krijgen die ineens wèl braaf is als ie uit die vermeende puberteit is

Ik denk dat sommige pubers ook kunnen ontsporen als ze na hun 12 de jaar niet meer opgevoed worden

Nanna schreef:

S@ndr@ schreef:zou het dan bij mensen niet ook die reden hebben,alleen dan met ouders en niet met de baas natuurlijk

Je ziet het gedrag ook bij honden die op oudere leeftijd naar een ander huis gaan. Eerst aftasten, braaf zijn. Daarna de boel eens even op zijn kop zetten om te kijken hoe ver ze kunnen gaan Dat noem je dan toch ook geen puberteit?

Jawel
Fritz is 5 en die is er net uit..
Als het niet bestaat ligt het aan mij en dat is onmogelijk

Ilse met haar witte schreef:Het verschijnsel van puberteit bij mensen én dieren is een biologisch gegeven. Dat je ( al dan niet toevallig) een hond treft waarbij de interactie tussen jou en de hond leidt tot weinig verschijnselen van puberteit en/of dat de hond an sich qua karakter weining laat zien van de verschillende puberteits fasen is geen reden de puberteit als verschijnsel te ontkennen.

Het is ook geen reden om het te èrkennen.
Misschien is er wel ongewenst gedrag, maar wordt dit niet met puberteit verklaart.
En wat bedoel je met biologische gegeven? Hormonaal, psychisch etc.?
Ben wel benieuwd of er onderzoek naar gedaan is.. zal vast wel.

Puberteit zal best bestaan (in de zin van hormonale groei), maar om dat als excuus voor een niet-gehoorzamende hond te geven is in mijn ogen bullshit.

met dank aan Wikipedia:

Het woord puberteit is een afgeleide van het Latijnse woord pubertas, wat wil zeggen volwassenheid. Puberen wordt soms als werkwoord gebruikt voor de manier waarop mensen (en dan jongeren in het bijzonder) zich willen afzetten tegen de gevestigde waarden. Jongeren voelen een biologische drang naar zelfstandigheid. Deze drang naar zelfstandigheid uit zich vaak in rebellie tegen het ouderlijke gezag. Deze vorm van rebellie wordt ook wel puberaal gedrag genoemd.

En dit vetgedrukte doet een hond simpelweg niet... een hond zet zich niet af, heeft geen rebellie...

Ik heb wel het idee dat je bij reuen het vaak goed kan merken als ze hormonaal volwassen worden zeg maar. En doordat ze dan opeens 'man' worden moet je dan wel wat meer je best doen dan op een puppenreutje. Dus als iemand zegt dat zijn reu minder goed luistert omdat zijn hormonen opeens op gaan spelen, dan snap ik dat prima. Daar moet je dan wel iets mee doen natuurlijk , maar ik zie dat wel als een reden waardoor het even niet zo makkelijk meer gaat.
Je leest hier tenslotte ook weleens dat teven rondom de loopsheid, of als ze loops zijn, minder goed luisteren, lastiger zijn met trainen, en niemand die dan zegt "ligt alleen maar aan de baas"

Puberteit in de zin van tussen de 6 maanden en 2-3 jaar sowieso als vanzelf minder gehoorzaam zijn, daar geloof ik niet in. Bij Saar en Vera heb ik ook niks gemerkt. Bij Moos wel toen zijn hormonen dus erg op gingen spelen.