Berre en baasje op les
Geplaatst: 28 sep 2010 08:30
Berre luistert eigenljk prima, de geeikte dingen zaten er eigenlijk al in dat we hem kregen, maar die angst dat is echt een probleem. In vreemde situaties of als we vreemde mensen tegen komen tijdens het wandelen schiet meneer compleet in de stress. Het liefst peert hij hem gewoon gelijk, vandaar dat ik hem altijd buiten aan mijn 8m lijn heb, ik ben als de dood dat hij opeens vertrokken is. Een goede training bij een hondenschool leek mij daar DE oplossing voor. Hond kon rustig kennis maken met anderen en baasje kon de tips wel gebruiken. Vorige week dinsdag dan het verlossende woord op mijn voicemail: maandag 27 sep. ging de nieuwe cursus G&GA voor oudere honden (beest is 10 maanden) beginnen. Of ik een speeltje, koekjes, riem en mijn hondje (shit ik heb geen hondje, alleen een uit de kluiten gewassen hert) mee wilde nemen. Dus gisteren was het zover, hond ingeladen, vriend ingeladen en hup naar de hondenschool.
Daar aangekomen was het een drukte van jewelste met veel verschillende honden. In onze groep bleken 5 honden te zitten van heel verschillende makelij die niet allemaal even goed onder apél stonden, dat gaf bij het voorstellen gelijk al de nodige hilariteit.
In onze groep zitten; een vreselijk schattig JR die enorm zijn best deed om zijn baas te pleasen, een soort vlinderhondje uit Spanje, erg lief om te zien. Een gigantische bruine kruising (staffordx labrador ???) die continue aan het fixeren was en die ik best een beetje eng vind. En een ontplofte bruine lab waarvan je al moe werd als je ernaar keek. Berre vond het erg spannend maar bleef het merendeel van de uitleg netjes op zijn kont zitten. In tegenstelling tot de lab die ( met het baasje skieend erachteraan) redelijk wat pogingen ondernam om onze kant op te komen. Na het toch wel redelijk lange gepraat gingen we rondjes lopen op de parkeerplaats. Het doel was om de hond zijn aandacht bij je te houden met snoepjes of zijn speeltje, en zo in een cirkel met zijn allen te lopen.Iedereen deed verwoede pogingen maar ik vond het vooral erg moeilijk omdat Berre in zo'n situatie met al die honden om zich heen overal op gefocused is behalve op mij. Een snoepje of balletje ging daar echt geen verandering in brengen.
Ik heb meerdere keren om hulp gevraagd maar meer dan een: je moet het blijven proberen kwam er niet uit. Dat vond ik persoonlijk erg jammer. Na een kwartiertje waarin ik al aardig lamme armen begon te krijgen waren we blijkbaar al klaar en werden we mee het clubhuis in genomen om het cursusgeld te betalen. En toen ik buiten stond bedacht ik me eigenlijk, gut was dit het nou? Berre heeft zich als een volkomen idioot gedragen tussen die andere honden, terwijl ik alleen maar druk was om iedereen te ontwijken, maar hé lets stay positive, we hebben altijd nog een volgende week.
Daar aangekomen was het een drukte van jewelste met veel verschillende honden. In onze groep bleken 5 honden te zitten van heel verschillende makelij die niet allemaal even goed onder apél stonden, dat gaf bij het voorstellen gelijk al de nodige hilariteit.
In onze groep zitten; een vreselijk schattig JR die enorm zijn best deed om zijn baas te pleasen, een soort vlinderhondje uit Spanje, erg lief om te zien. Een gigantische bruine kruising (staffordx labrador ???) die continue aan het fixeren was en die ik best een beetje eng vind. En een ontplofte bruine lab waarvan je al moe werd als je ernaar keek. Berre vond het erg spannend maar bleef het merendeel van de uitleg netjes op zijn kont zitten. In tegenstelling tot de lab die ( met het baasje skieend erachteraan) redelijk wat pogingen ondernam om onze kant op te komen. Na het toch wel redelijk lange gepraat gingen we rondjes lopen op de parkeerplaats. Het doel was om de hond zijn aandacht bij je te houden met snoepjes of zijn speeltje, en zo in een cirkel met zijn allen te lopen.Iedereen deed verwoede pogingen maar ik vond het vooral erg moeilijk omdat Berre in zo'n situatie met al die honden om zich heen overal op gefocused is behalve op mij. Een snoepje of balletje ging daar echt geen verandering in brengen.
Ik heb meerdere keren om hulp gevraagd maar meer dan een: je moet het blijven proberen kwam er niet uit. Dat vond ik persoonlijk erg jammer. Na een kwartiertje waarin ik al aardig lamme armen begon te krijgen waren we blijkbaar al klaar en werden we mee het clubhuis in genomen om het cursusgeld te betalen. En toen ik buiten stond bedacht ik me eigenlijk, gut was dit het nou? Berre heeft zich als een volkomen idioot gedragen tussen die andere honden, terwijl ik alleen maar druk was om iedereen te ontwijken, maar hé lets stay positive, we hebben altijd nog een volgende week.