Het HondenForum

Hallo,

Er zijn nogal wat discussies over het juist opvoeden van de hond, zelfs hondenscholen doen het absoluut niet op de zelfde manier. De ene nog ouderwets, de ander niet.

Nu vraag ik me af hoe iedereen hier er over denkt. Ben jij het er mee eens dat zo af en toe een flinke correctie met de riem of slipketting goed is voor de opvoeding of toch liever het goede gedrag belonen en slechte negeren?

Groetjes JDF

Een correctie met een riem heeft niet mijn voorkeur, een slipketting zou ik op mijn huidige honden nooit gebruiken. Maar ik ben niet tegen corrigeren in het algemeen. Hier word ze op een positieve manier duidelijk gemaakt wat ik van ze wil (belonen voor goed gedrag, negeren van fout gedrag) maar als ze het eenmaal kennen en het toch niet doen/anders doen, dan volgt er een correctie (meestal stemcorrectie) om ze aan te geven waar de grens ligt. Verder maak ik ook veel gebruik van lichaamstaal, daar reageren ze ook goed op.

Maeve schreef:Een correctie met een riem heeft niet mijn voorkeur, een slipketting zou ik op mijn huidige honden nooit gebruiken. Maar ik ben niet tegen corrigeren in het algemeen. Hier word ze op een positieve manier duidelijk gemaakt wat ik van ze wil (belonen voor goed gedrag, negeren van fout gedrag) maar als ze het eenmaal kennen en het toch niet doen/anders doen, dan volgt er een correctie (meestal stemcorrectie) om ze aan te geven waar de grens ligt. Verder maak ik ook veel gebruik van lichaamstaal, daar reageren ze ook goed op.

En wat bedoel je precies met lichaamstaal? Geef eens een voorbeeld?

Als mijn honden echt te ver gaan in hun gedrag wil ik ze nog wel eens aanstaren. Dat komt vreselijk dominant over en ik gebruik het ook zelden hoor, maar soms helpt het wel om ze weer even bij de les te krijgen. Dan weten ze de regeltjes precies weer. Maar andersom gebruik ik dat ook weer positief. Als Nilo om een of andere reden gestressd is en ik roep hem bij me, ga ik automatisch op mn hurken zitten en van hem wegkijken. Dat geeft hem weer een veiliger gevoel waardoor hij eerder geneigd is om te luisteren.

Mijn mening is dat het of/of denkwijze al een beetje gevaarlijk kan zijn. Ik ken mensen die denken dat positief en hondvriendelijk trainen betekent dat een hond nooit een correctie krijgt, en geen woord "nee" kent. Aan de andere kant heb je de mensen die er lustig op los rukken met een slipketting en een koekje maar onzin vinden.
Mijn mening is dat je ook een beetje met gezonde boerenverstand kan werken. Dus als je iets aanleert, beloon je het goede met een koekje (of speeltje, of wat dan ook). Kent de hond op een bepaalde moment een oefening (bvb het Nee, hij wil iets pakken bvb en jij geeft het commando Nee) en de hond kiest er voor om niet te doen wat jij vraagt, dan vind ik dat een correctie op zijn plaats is. Wat de correctie is (time-out, beloning weghalen of een positieve correctie) ligt puur aan situatie en de hond en het niveau wat de hond beheerst. Zelfde geldt uiteraard voor beloningen, hoe en hoeveel je beloont en waar mee ligt aan de hond.
Persoonlijk vind ik een slipketting nergens voor nodig, ooit uiteraard er mee gewerkt maar zie er de nut niet van in. Er zijn betere hulpmiddelen.

Een heel zacht rukje aan de lijn doe ik wel eens bij Roos. Het doet geen pijn maar het is meer zo van, ik ben er nog , niet afdwalen Verder ben ik absoluut vóór belonen en de clicker.. en tegen middelen als slipketting, halti, schokband.. je kunt het ook op een andere manier doen, denk ik dan. Tenzij het natuurlijk echt niet anders kan. En áls je het gebruikt, doe het goed.

echt te ver gaan in hun gedrag wil ik ze nog wel eens aanstaren. Dat komt vreselijk dominant over en ik gebruik het ook zelden hoor, maar soms helpt het wel om ze weer even bij de les te krijgen. Dan weten ze de regeltjes precies weer. Maar andersom gebruik ik dat ook weer positief. Als Nilo om een of andere reden gestressd is en ik roep hem bij me, ga ik automatisch op mn hurken zitten en van hem wegkijken

Grappig zeg, bij mij is het juist andersom, als ik weg kijk van de honden zien ze dat als een lichte correctie, negeren zeg maar. Als ik ze aan kijk kijken ze terug al steeds heftiger kwispelend, ze weten dat oogcontact is precies wat ze moeten doen.

Ik beloon en ik corrigeer. Hoe ik corrigeer, en hoe vaak, en wanneer, hangt geheel af van de hond (en wat ik belangrijk vind qua luisteren van die hond). Bij de honden die ik heb is corrigeren 99% van de keren dat ik corrigeer alleen maar met stem. Een zachte "eh" is vaak al genoeg, en soms een strengere, bozere, "nee!".
Wat me van de puppycursus met Vera nog heel erg bij staat is dat er zo slecht gelet werd op het doseren van je correcties. Er werd dan uitgelegd dat je kon corrigeren door een snok aan de lijn, en vervolgens moest iedereen dat dus doen bij de hond. Werd totaal niet gekeken naar of de hond dat wel nodig had Pupje Vera had dat helemaal niet nodig, dus ik liet haar voer negeren met een "eh". Dat vonden ze verder prima overigens, maar er werd dan niet even nagedacht dat de andere pups misschien ook niet aan hun nek gesnokt hoefden te worden.

Als Vera heel hard trekt ben ik ook heus niet te beroerd om met een rukje aan de lijn te corrigeren hoor, maar vrijwel altijd kan het met veel minder toe, en ik vind het volslagen onzin om dan maar te gaan rukken aan de lijn "want zo corrigeer je nou eenmaal".

Ik denk dat opvoeden met alleen maar belonen doorslaat, en ik denk dat opvoeden met alleen maar corrigeren doorslaat
Belonen doe ik overigens ook met stem, en bij Saar met koek, bij Vera met apportjes.

ik voed op en ik train, als ik train negeer ik best veel, als ik opvoed, dan corrigeer ik gewoon, en als ik de middel vinger krijg ook met een lichamelijke correctie, alleen nu nog( misschien wel nooit) niet met de slip ketting, die mafkees in net 1 jaar.
bij de bullen heb ik wel eens een slip en ook de Gl wel eens gebruikt

S@ndr@ schreef:ik voed op en ik train, als ik train negeer ik best veel, als ik opvoed, dan corrigeer ik gewoon, en als ik de middel vinger krijg ook met een lichamelijke correctie, alleen nu nog( misschien wel nooit) niet met de slip ketting, die mafkees in net 1 jaar.
bij de bullen heb ik wel eens een slip en ook de Gl wel eens gebruikt

wat versta je onder 'lichamelijke correctie'

dat kan soms best een sjor aan de riem zijn, of dat ik hem even aan weerskanten bij zijn bakken pak en heul streng toespreek

Wat zouden jullie doen als je hond steeds met andere honden wilt vechten? Stel je haalt ze uit elkaar, hoe reageer je dan op jou hond?

Zijn er mensen die de honden wel eens in t nekvel pakken? Of op de grond drukken?

bij de bullen was het aanlijnen en weg lopen , verder helemaal niets.
ik ga er geen groot ding/drama van maken.

Denk dat het wat je doet, een ruk aan een slip ketting, wegkijken of een koekje, afhankelijk is van de situatie EN goed getimed moet zijn...
Vind dat ook het lastige van trainen..

Ik stop Fritz wel eens een koekje toe als ie braaf komt en gaat zitten.. Als hij ondertussen druk bezig is met om zich heen kijken, slikt ie het koekje zonder te kauwen weg of hij laat hem weer vallen.. Heeft totaal geen zin.. Hup riem om was net zo functioneel geweest..

Als fritz aant rondkijken is en hij trekt aan de riem heeft een ruk ook niet altijd zin.. Veel functioneler is het om wat te zeggen of hem aan te raken, en dan een klein rukje te geven.. Dan kijkt ie me verschrikt aan zo van "dit heb je al drie keer gevraagd hè? Ben je boos??" dan heeft een kleine correctie dus een grote uitwerking..
Vind dat de reactie van de hond bepaald of iets een correctie is of niet

JDF schreef:Zijn er mensen die de honden wel eens in t nekvel pakken? Of op de grond drukken?

Als Fritz naar een andere hond staat te blaffen dan druk ik wel eens met mijn hand op zijn rug (zachtjes) en dan gaat ie liggen en dan is het over..
Hem met geweld bij zijn nekvel pakken en op de grond drukken pieker ik niet over..

Ik denk dat je het verschil moet zien tussen trainen en opvoeden. Als ik mijn honden iets nieuws aanleer, dan gaat dan op een positieve manier. Dus bij een pup of jonge hond is het bij nieuwe dingen vooral op een positieve manier, negatief gedrag is geen beloning en/of negeren. Negatief gedrag buig je dan om naar positief gedrag.
Op het moment dat mijn hond weet wat hij in een bepaalde situatie moet doen, maar er voor kiest om niet te luisteren (dan moet ik 100% zeker zijn dat hij op dat moment, in die situatie, weet wat hij moet doen), dan worden ze met een strenge stem gezegd dat ze nu toch echt moeten gaan zitten. Maar bij een jonge hond is dit voor sommige mensen moeilijk in te schatten. Een hond die net de zit-oefening heeft geleerd in de woonkamer, zonder andere mensen of afleiding erbij, zal de zit-oefening in dezelfde woonkamer, maar met allemaal visite en afleiding heel moeilijk vinden. Voor de hond is die zit-oefening dan ineens een heel andere oefening geworden. Daar hoor je als baas op in te spelen, door dan weer met een beloning vanaf stap 1 te beginnen. Boos worden omdat de hond op dat moment niet luistert vind ik op zo'n moment dan niet fair naar de hond toe.
Mi-Lan weet bijvoorbeeld dat hij niet aan de riem mag trekken. Dat heeft hij geleerd en hij weet wat naast is. Soms trekt hij toch aan de riem. Dan kan ik gaan terugtrekken, dat werkt niet op de lange termijn. Wat ik dan doe is stilstaan en net zo lang wachten tot hij weer naast me komt staan (en de riem dus slap hangt). Dan pas gaan we verder. Dit doe ik dus als hij trekt aan de riem omdat hij vooruit wil. Hond wil vooruit, vertoont ongewenst gedrag (trekken aan de riem), baas staat stil en hond komt niet vooruit. Je doet dus precies het tegenovergestelde van wat je hond wil. Als mijn hond dingen doet die ik niet wil, dan doe ik altijd het tegenovergestelde als "straf". Mi-Lan had als pup een periode dat hij buiten in de tuin was, naar de deur rende en blafte dat hij naar binnen wilde. Ik deed de deur open, hij gaat in spelbuiging staan en rent gauw de tuin weer in. Ik vind dat op zich wel geinig, maar bedacht meteen dat ik daar natuurlijk geen zin in heb als ik haast heb. Mi-Lan wou dus spelen en aandacht van mij. Wat deed ik dus, ik deed de deur weer dicht en ging binnen zitten. Mi-Lan keek beteuterd, kwam weer naar de deur, na 1 minuut deed ik de deur open, deed hij het weer. Dus ik weer hetzelfde doen. De derde keer kwam hij naar binnen zodra de deur openging. Als ik de eerste keer naar hem toe was gegaan en hem bijvoorbeeld had vastgepakt en naar binnen had gedaan, had hij toch zijn aandacht gehad, wel negatieve, maar toch aandacht. Lang niet zo effectief als het negeren.

Over het algemeen gebruik ik alleen mijn stem, en heb ik verder niks nodig. Ik schakel ook heel snel om van streng naar vrolijk in mijn stem. Komt een jonge hond bijvoorbeeld niet als ik hem roep, dan wordt ik na twee keer roepen in mijn stem wat strenger. Als hij dan komt, veranderd ik meteen van streng naar heel vrolijk. Dit is echt seconden-werk, maar zorgt er wel voor dat de hond precies weet wat je wel en wat je niet van hem wilt.

JDF schreef:Wat zouden jullie doen als je hond steeds met andere honden wilt vechten? Stel je haalt ze uit elkaar, hoe reageer je dan op jou hond?

Zorgen dat mijn hond niet meer bij andere honden in de buurt kan komen.

JDF schreef:Zijn er mensen die de honden wel eens in t nekvel pakken? Of op de grond drukken?

Nee, daar begin ik niet aan met mijn honden van 43 kg.

Ik beloon en corrigeer(9 van de 10 keer met stem, daar zijn ze gevoelig voor).
een rukje aan de riem mag ik ook weleens doen, maar dat is om ze even uit de *ik doe wat ik wil* modus te halen.

Minna schreef:Mijn mening is dat het of/of denkwijze al een beetje gevaarlijk kan zijn. Ik ken mensen die denken dat positief en hondvriendelijk trainen betekent dat een hond nooit een correctie krijgt, en geen woord "nee" kent. Aan de andere kant heb je de mensen die er lustig op los rukken met een slipketting en een koekje maar onzin vinden.
Mijn mening is dat je ook een beetje met gezonde boerenverstand kan werken. Dus als je iets aanleert, beloon je het goede met een koekje (of speeltje, of wat dan ook). Kent de hond op een bepaalde moment een oefening (bvb het Nee, hij wil iets pakken bvb en jij geeft het commando Nee) en de hond kiest er voor om niet te doen wat jij vraagt, dan vind ik dat een correctie op zijn plaats is. Wat de correctie is (time-out, beloning weghalen of een positieve correctie) ligt puur aan situatie en de hond en het niveau wat de hond beheerst. Zelfde geldt uiteraard voor beloningen, hoe en hoeveel je beloont en waar mee ligt aan de hond.
Persoonlijk vind ik een slipketting nergens voor nodig, ooit uiteraard er mee gewerkt maar zie er de nut niet van in. Er zijn betere hulpmiddelen.

Wat versta je onder een positieve correctie?

Je maakt tijdens het opvoeden altijd gebruik van de volgende vier elementen, al dan niet bewust:
1. Positieve beloning, er wordt iets toegevoegd dat belonend wordt ervaren, bv een koekje, speeltje
2. Negatieve beloning, er wordt iets weggehaald dat belonend wordt ervaren, bv de hond waar ze tijdens het autorijden tegen blaffen verdwijnt uit zicht
3. Positieve correctie, er wordt iets toegevoegd dat als naar wordt ervaren, bv een pijnprikkel
4. Negatieve correctie, er wordt iets weggehaald waardoor de situatie als naar wordt ervaren, bv steun

Door creatief met bovenstaande om te gaan kun je grenzen bewaken, aangeven en gewenst gedrag belonen. Als je vanaf pup af aan daar goed mee omgaat, zijn sterke pijnprikkels doorgaans absoluut overbodig in de opvoeding.
Op de vraag of een ruk aan een slipketting of dergelijke bij een opvoeding hoort kan ik dus met een gerust hart nee zeggen. Correcties daarintegen horen er uiteraard wel bij. En ook hondenscholen die zeggen niet te corrigeren, corrigeren wel degelijk als je het naast bovenstaande legt. Want immers, een snoepje aanbieden en dat niet geven wanneer het gewenste gedrag niet wordt getoond (lurging) is ook een correctie, namelijk 4. negatieve correctie.

JDF schreef:Zijn er mensen die de honden wel eens in t nekvel pakken? Of op de grond drukken?

Wat bedoel je met nekvel pakken? Ik zie mensen wel eens een hond corrigeren door 'm in het nekvel te pakken en te schudden. Fijn, denk ik dan, je hond een doodsbedreiging geven (want dat is het). Die vertrouwt z'n baas nooit meer.

Als ik een hond iets aanleer, doe ik dat positief. Geduldig, en met veel belonen van stem en hand. Geen snoepjes, koekjes of kaasjes. Die geef ik wel, maar dan op random momenten.
Goed gedrag belonen, negatief gedrag negeren.
Verder inderdaad lichaamstaal inzetten.

Als een hond uitstekend weet wat er van 'm verwacht wordt, en hij gedraagt zich ondeugend, volgt er wel een correctie. Negen van de 10 keer volstaat een stemcorrectie. Maar af en toe corrigeer ik ook tamelijk flink op een fysieke manier. De hondenmanier, wel te verstaan. Ik sla niet en ik schop niet, dat begrijpt een hond niet.
Maar ik duw een hond wel eens naar de grond of gooi een hond wel om (ook joekels), ik bijt in neuzen, geef een duw tegen de achterhand, leg mijn hand dominant op kop of lijf, dat soort dingen. Afhankelijk van de situatie dus. Is niet vaak nodig, maar ik doe het dus wel als het nodig is. In één geval, waarin de hond echt heel extreem het te bont maakte, heb ik zelfs 'rijden' ingezet.

En mijn honden aanbidden mij. Ik ben hun alles, hun alfa. En zij zijn mijn alles.
Ik doe alles voor ze, ook fysiek corrigeren mochten ze dat nodig hebben. Een hond verwacht en wil een sterke alfa. En grenzen. Daar voelen ze zich zeker door.

Miranda schreef:

JDF schreef:Zijn er mensen die de honden wel eens in t nekvel pakken? Of op de grond drukken?

Wat bedoel je met nekvel pakken? Ik zie mensen wel eens een hond corrigeren door 'm in het nekvel te pakken en te schudden. Fijn, denk ik dan, je hond een doodsbedreiging geven (want dat is het). Die vertrouwt z'n baas nooit meer.

Als ik een hond iets aanleer, doe ik dat positief. Geduldig, en met veel belonen van stem en hand. Geen snoepjes, koekjes of kaasjes. Die geef ik wel, maar dan op random momenten.
Goed gedrag belonen, negatief gedrag negeren.
Verder inderdaad lichaamstaal inzetten.

Als een hond uitstekend weet wat er van 'm verwacht wordt, en hij gedraagt zich ondeugend, volgt er wel een correctie. Negen van de 10 keer volstaat een stemcorrectie. Maar af en toe corrigeer ik ook tamelijk flink op een fysieke manier. De hondenmanier, wel te verstaan. Ik sla niet en ik schop niet, dat begrijpt een hond niet.
Maar ik duw een hond wel eens naar de grond of gooi een hond wel om (ook joekels), ik bijt in neuzen, geef een duw tegen de achterhand, leg mijn hand dominant op kop of lijf, dat soort dingen. Afhankelijk van de situatie dus. Is niet vaak nodig, maar ik doe het dus wel als het nodig is. In één geval, waarin de hond echt heel extreem het te bont maakte, heb ik zelfs 'rijden' ingezet.

En mijn honden aanbidden mij. Ik ben hun alles, hun alfa. En zij zijn mijn alles.
Ik doe alles voor ze, ook fysiek corrigeren mochten ze dat nodig hebben. Een hond verwacht en wil een sterke alfa. En grenzen. Daar voelen ze zich zeker door.

Dus jij negeert het als je hond je computer of bank opvreet? Knap hoor.

Aanvulling, het negeren van negatief gedrag is negen van de tien keer oorzaak nummer een voor het uiteindelijk inzetten van een pijnprikkel om van ingesleten gedrag af te kunnen komen. Bij pups vind ik het zelfs te debiel voor woorden om wanneer ze hun grenzen willen leren kennen je ze deze niet aangeeft.

bennie schreef:Dus jij negeert het als je hond je computer of bank opvreet? Knap hoor.

Eh, nee. Dat schrijf ik ook nergens.
Ik had het toen ik het over negeren had specifiek over dingen aanleren.
Dus waarom je zo vreemd reageert is mij een raadsel.
Als je wil weten wat ik doe als een pup iets uithaalt wat 'ie niet mag, of wat ik niet wil hebben kun je dat natuurlijk ook gewoon vragen

Ik heb Sophie wel eens in het nekvel gepakt en héél stevig toegesproken. Nu is dat niet meer nodig. Over het algemeen ben ik niet zo van het straffen, ik voorkom liever dat dat nodig is en beloon goed gedrag. Maar Sophie had als jonge hond nogal de neiging om te leiden aan acute bananeritis aan de riem. Dan weigerde ze gewoon pertinent om door te lopen omdat zij vond dat een interessant snuffeltje voorrang had. Of zij wilde bepalen welke kant we op gingen. Dan ging ze gewoon zitten, onlokbaar voor koekjes of prijzingen. Gewoon: mokkend de kont tegen de krib en lekker niet doorlopen. Na een paar keer een goedgetimede verrassingsoverval van een boze baas was dat snel over. En als ik haar betrap op iets wat niet mag, dan straf ik haar ook. Dan spreek ik haar boos toe, dat is voldoende. Maar eigenlijk komt dat niet zoveel voor.

Miranda schreef:

bennie schreef:Dus jij negeert het als je hond je computer of bank opvreet? Knap hoor.

Eh, nee. Dat schrijf ik ook nergens.
Ik had het toen ik het over negeren had specifiek over dingen aanleren.
Dus waarom je zo vreemd reageert is mij een raadsel.
Als je wil weten wat ik doe als een pup iets uithaalt wat 'ie niet mag, of wat ik niet wil hebben kun je dat natuurlijk ook gewoon vragen

Zoals ik het lees heb je het over gedrag, dat staat er letterlijk.

Miranda schreef:

JDF schreef:Zijn er mensen die de honden wel eens in t nekvel pakken? Of op de grond drukken?

Wat bedoel je met nekvel pakken? Ik zie mensen wel eens een hond corrigeren door 'm in het nekvel te pakken en te schudden. Fijn, denk ik dan, je hond een doodsbedreiging geven (want dat is het). Die vertrouwt z'n baas nooit meer.

Als ik een hond iets aanleer, doe ik dat positief. Geduldig, en met veel belonen van stem en hand. Geen snoepjes, koekjes of kaasjes. Die geef ik wel, maar dan op random momenten.
Goed gedrag belonen, negatief gedrag negeren.
Verder inderdaad lichaamstaal inzetten.

Als een hond uitstekend weet wat er van 'm verwacht wordt, en hij gedraagt zich ondeugend, volgt er wel een correctie. Negen van de 10 keer volstaat een stemcorrectie. Maar af en toe corrigeer ik ook tamelijk flink op een fysieke manier. De hondenmanier, wel te verstaan. Ik sla niet en ik schop niet, dat begrijpt een hond niet.
Maar ik duw een hond wel eens naar de grond of gooi een hond wel om (ook joekels), ik bijt in neuzen, geef een duw tegen de achterhand, leg mijn hand dominant op kop of lijf, dat soort dingen. Afhankelijk van de situatie dus. Is niet vaak nodig, maar ik doe het dus wel als het nodig is. In één geval, waarin de hond echt heel extreem het te bont maakte, heb ik zelfs 'rijden' ingezet.

En mijn honden aanbidden mij. Ik ben hun alles, hun alfa. En zij zijn mijn alles.
Ik doe alles voor ze, ook fysiek corrigeren mochten ze dat nodig hebben. Een hond verwacht en wil een sterke alfa. En grenzen. Daar voelen ze zich zeker door.

wat bedoel je hier precies mee

JDF schreef:

Miranda schreef:

JDF schreef:Zijn er mensen die de honden wel eens in t nekvel pakken? Of op de grond drukken?

Wat bedoel je met nekvel pakken? Ik zie mensen wel eens een hond corrigeren door 'm in het nekvel te pakken en te schudden. Fijn, denk ik dan, je hond een doodsbedreiging geven (want dat is het). Die vertrouwt z'n baas nooit meer.

Als ik een hond iets aanleer, doe ik dat positief. Geduldig, en met veel belonen van stem en hand. Geen snoepjes, koekjes of kaasjes. Die geef ik wel, maar dan op random momenten.
Goed gedrag belonen, negatief gedrag negeren.
Verder inderdaad lichaamstaal inzetten.

Als een hond uitstekend weet wat er van 'm verwacht wordt, en hij gedraagt zich ondeugend, volgt er wel een correctie. Negen van de 10 keer volstaat een stemcorrectie. Maar af en toe corrigeer ik ook tamelijk flink op een fysieke manier. De hondenmanier, wel te verstaan. Ik sla niet en ik schop niet, dat begrijpt een hond niet.
Maar ik duw een hond wel eens naar de grond of gooi een hond wel om (ook joekels), ik bijt in neuzen, geef een duw tegen de achterhand, leg mijn hand dominant op kop of lijf, dat soort dingen. Afhankelijk van de situatie dus. Is niet vaak nodig, maar ik doe het dus wel als het nodig is. In één geval, waarin de hond echt heel extreem het te bont maakte, heb ik zelfs 'rijden' ingezet.

En mijn honden aanbidden mij. Ik ben hun alles, hun alfa. En zij zijn mijn alles.
Ik doe alles voor ze, ook fysiek corrigeren mochten ze dat nodig hebben. Een hond verwacht en wil een sterke alfa. En grenzen. Daar voelen ze zich zeker door.

wat bedoel je hier precies mee

Lijkt mij duidelijk. Ze klom erop

Ik leer ze met een koekje nee aan en dat gebruik ik dan
Beide dus.

Ja. Beeld.

Minna schreef:

Maeve schreef:echt te ver gaan in hun gedrag wil ik ze nog wel eens aanstaren. Dat komt vreselijk dominant over en ik gebruik het ook zelden hoor, maar soms helpt het wel om ze weer even bij de les te krijgen. Dan weten ze de regeltjes precies weer. Maar andersom gebruik ik dat ook weer positief. Als Nilo om een of andere reden gestressd is en ik roep hem bij me, ga ik automatisch op mn hurken zitten en van hem wegkijken

Grappig zeg, bij mij is het juist andersom, als ik weg kijk van de honden zien ze dat als een lichte correctie, negeren zeg maar. Als ik ze aan kijk kijken ze terug al steeds heftiger kwispelend, ze weten dat oogcontact is precies wat ze moeten doen.

Als je oogcontact maakt op jouw manier @Minna, is dat niet fixeren denk ik, maar een vorm van wederzijds aandacht.
Als ik op die manier contact maak zijn mijn honden ook blij.
Ze komen naar me toe of ze gaan op zijn minst even kwispelen.

Wegkijken is negeren als je verdere lichaamshouding dat ook aangeeft.
Als je op je hurken gaat zitten (= doelbewust tonen dat er geen dreiging is) en je kijkt daarbij weg is het een kalmerend signaal en geen negeren.

Ik beloon voor goed gedrag.
"Corrigeer" pas als ze hebben begrepen wat ik wil (voor wat betreft de training) en dat is dan een stemcorrectie.
In het nekvel pakken, op de rug leggen en er bovenop gaan zitten of liggen (wat ik wel eens zie gebeuren) omdat dat zou tonen dat je de "Alpha" bent doe ik niet.
Klopt naar mijn idee gewoon helemaal niet.
Dus nee.
Ook geen slaan met de riem een schop of iets dergelijks.