Het HondenForum

We hebben een hele tijd niet geoefend, ook niet thuis, in verband met een blessure, warm weer, medische problemen. Ik denk dat we in totaal wel een maand ofzo hebben stilgelegen, met héél af en toe een korte trainingsessie. Nu wil ik het trainen weer langzaam oppakken maar dat is zwaar! Net zijn we even naar een veldje gelopen met apporteerblok, aangezien apporteren toch zn favoriete oefening is. Maar zijn enthousiasme lijkt wel verdwenen. Hij heeft wel aandacht voor me maar raakt ook makkelijk afgeleid door bijvoorbeeld vogeltjes buiten En ik moet hem dan echt even aantikken voordat hij er weer bij is. En dan het apporteren, dat doet hij best maar wel op een slakkentempo. En dat voor een hond die normaal gesproken zo snel gaat dat hij al koprollend over het blok valt

Ik snap best wel dat hij er weer even in moet komen natuurlijk. Maar vraag me dan wel af hoe ik dat het best kan stimuleren. Want nu doet hij bepaalde oefeningen dus niet goed genoeg doordat hij dat enthousiasme mist wat hij normaal wel heeft. Moet ik misschien met andere, makkelijkere oefeningen beginnen?

Kan het niet aan het warme weer liggen?

Kan idd het warme weer zijn, maar ik merk het met Kaya toch ook wel een beetje. Hij is er twee maanden uit geweest en het gaat allemaal minder vanzelf als het eerst ging.

Het enige wat ik nu doe is helemaal uit mijn dak gaan als hij het goed doet, en daar wordt hij al een heel stuk enthousiaster van. En niet te lang doorgaan, want ik merk dat zijn conditie (ook mentaal) best een stuk achteruit is gegaan.

Het zal een combinatie zijn, maar ik denk dat het weer al een minder grote rol speelt. Vorige week was het echt heel warm en toen had hij wel last, maar inmiddels wil hij ook alweer wandelen en rennen. Dus dan kan hij ook wat geconcentreerder zijn tijdens het trainen, toch? Ik train trouwens sowieso al savonds en niet midden op de dag.

Ik moest eigenlijk meteen aan die chemische castratie denken toen ik je topictitel las

Moos schreef:Ik moest eigenlijk meteen aan die chemische castratie denken toen ik je topictitel las

Ik vraag me ook af hoeveel impact dat heeft gehad. Het is al wel meer dan 3 weken geleden dus de meest heftige werking is geweest en nu verdwijnen de stoffen langzaam uit zn lichaam. Daarnaast is hij verder wel weer enthousiaster bij bijvoorbeeld wandelingen, apporteren. Ik hoop in ieder geval dat het niet (alleen) daaraan ligt. Want het is echt een heel ander hondje nou, dan hoop ik écht dat hij definitief gecastreerd hoeft te worden. Normaal gesproken is hij niet te stoppen en staat bekend om zn enthousiasme en nu krijg ik hem echt niet genoeg gemotiveerd.

Zazoe heeft juist weer meer motivatie als ik een aantal weken niks heb gedaan.

Wat vervelend ik hoop dat het door de chemische castratie komt en dat het weer wat minder word zodat ie weer lekker zijn ethousiasme terug krijgt.

Het kan natuurlijk aan de warmte combi die chemische castratie liggen.

Of geef jij mischien onbewust hem aandacht als hij niet gemotiveerd is ?

Mazzel heeft ook een periode gehad dat ik hem niet gemotiveerd kreeg en hoe gekker ik deed hoe meer hij zoiets had van .

Toen heb ik hem 1 keer toen hij weer vertikte wat te doen kwaad geworden en heb hem op zn plek gestuurd en heb hem een uur genegeerd. Nou hij was gepikeerd dat wil jij niet weten.. Daarna heb ik hem weer bij me geroepen en ben ik weer met hem gaan trainen en hij was er ineens weer.

Nu is dat al een tijd terug maar het heeft mij wel geholpen.

Ook heb ik het fout woord aangeleerd dus als hij iets niet goed doet of helemaal niet doet. Laat ik hem het koekje of beloning zien en zeg Foutje.. En draai me om komt hij bij me dan doe vraag ik het nog een keer en doet hij het dan krijgt hij een dikke beloning.

Ik weet niet waar je woont maar ik kan les van Minna erg aanraden. Ze heeft mij echt goed opweg geholpen met Mazzel.

Sanne!! schreef:Zazoe heeft juist weer meer motivatie als ik een aantal weken niks heb gedaan.

Luka had dat inderdaad ook. Ik kan me erg moeilijk voorstellen dat een hond die het eerst heel erg leuk vond, na een korte pauze opeens geen motivatie heeft. Wel kan ik me voorstellen dat als de "lesstof" een beetje weg gezakt is er wat onzekerheid is waardoor de hond de oefeningen niet (voldoende) uitvoert. Snel afgeleid zijn kan daarvan een uiting zijn. Zekerheid geeft snelheid. Wellicht toch even een stapje terug zodat je lekker veel kunt belonen als het goed gaat?

Ita blijft enthousiast apporteren, maar ze stikt er zowat in met dit warme weer :N: dus ik laat het zo veel mogelijk.
Met apport in de bek kan ze niet hijgen en dus afkoelen.
Alleen als ze net heeft gezwommen kunnen we wat doen.

Ik zou overigens het advies van Carma opvolgen