Toen we je als klein puppemeisje gingen halen had je het zo koud dat je meteen ouder de trui bij papa ging liggen. De rest van je leven was dat je favo plekje, lekker bij iemand onder de trui.
Je was zo'n vrolijk hondje, je staartje kwispelde 24 uur per dag.
Je hebt zelf twee keer pups mogen krijgen waarvan uit je eerste nestje Spike bij ons is blijven wonen. Jullie waren 8 poten op 1 buik en zo had je altijd een trouw vriendje om je heen.
Overal gingen jullie mee naar toe, 's zomers mee in de fietskar, op vakantie met de boot. Als je er maar bij kon zijn dan was je gelukkig.
De laatste jaren merkte we dat je oud begon te worden, je hoorde niets meer en je piepspeeltjes vond je niet meer leuk. Maar als je dan meeging met wandelen had je de tijd van je leven, graven deed je als de beste om daarna uitgeput bij te komen in je mand.
Nooit ben je ziek geweest en wat hebben we van je genoten!
Gister was je nog bij ons, je hebt nog gespeeld in de tuin alsof je nog jong was. We verbaasden ons allemaal hoe fit je was met je ruim 16 jaar.
Vanacht is het helaas helemaal misgegaan, vanmorgen kon je niet meer lopen, je hield niets meer binnen. Waarschijnlijk iets van een hersenbloeding. De dierenarts kon nog wel proberen om wat medicijnen te geven, maar je zou er altijd een beperking aan over houden. Dat wilde we je niet aan doen, het was goed zo.
Lieve lieve Coby we zullen je nooit vergeten! We hebben bijna 17 jaar van je mogen genieten. We missen je
Dag mooi meisje
TARAK
