Het HondenForum

Naar aanleiding van dit topic (met alle respect overigens):

http://www.hondenforum.nl/plaza/in-memo ... 79255.html" onclick="window.open(this.href);return false;

rijst bij mij toch echt de vraag waarom mensen hierin geloven.
Ik geloof namelijk helemaal niet dat dieren hier heen gaan na hun dood en vraag mij ook serieus af waar dit verhaal vandaan komt
In mijn beleving zijn ze namelijk net zo dood als dat wij zijn als we overlijden, maar zij schijnen daar dan zowel fysiek als mentaal heen te gaan.

Hoe staan jullie hier in, geloven jullie hier wel of niet in en dan vooral het waarom?

een menselijke manier om de dood en het verlies een plek te geven.
ik weet niet of mensen er werkelijk in geloven? maar ik denk dat ze het symbolisch bedoelen.

Nanna schreef:Ik denk niet dat er iemand is die er wèrkelijk in gelooft, in die regenboogbrug.
Het is gewoon een mooi verhaal. En het kan troostend werken.

Eh nee, er in geloven doe ik niet (ook niet in een God, de hemel of de hel trouwens)
Vind het idee op zich (van de regenboogbrug), wel troostend.
Vooral wat betreft Zoë, haar dood was zo onverwacht en haar laatste dag zo moeilijk, dat ik bij zo'n gedicht/filmpje wel een beetje kan fantaseren, dat ze daar nog "doorleeft" en het prettig heeft.

Edit: Idd symbolisch

Hmm vind dit topic stiekem een domper voor allen die een beetje troost zoeken.

De regenboogbrug staat denk ik symbool voor rust, vrede, vrijheid, blijheid etc.

Ik vind het erg mooi. Ik vraag me wel eens af hoe anderen die regenboogbrug "zien".
Misschien leuk om uit te leggen hoe jullie die zien?

Bij mij is het tot nu toe nogal wazig. Maar het is wel een regenboog die over de bomen heen omhoog gaat.

Lin&Noa schreef:Hmm vind dit topic stiekem een domper voor allen die een beetje troost zoeken.

Dat is het wellicht ook wel, maar dat is niet mijn bedoeling in ieder geval.
Ik vraag mij serieus af hoe mensen hierin kunnen geloven of er troost uit halen, misschien sta ik hier te nuchter in, maar ik begrijp niet hoe je troost uit iets kunt halen terwijl je er eigenlijk niet in gelooft.
Ook dat moet besproken kunnen worden toch?

Helaas, ik geloof er zelf ook niet in. Toen mijn hondje afgelopen december overleed kreeg ik ook berichtjes van die strekking. Goed bedoeld, ik snap het ook wel als troost enz. Maar troosten deed het mij niet bepaald. Want ik wist dat mijn hond gewoon het liefst bij mij was, nergens maar dan ook nergens anders , ook niet op "een regenboogbrug"
Ik hoop stiekem dat hij op een andere manier nog wel soort van "aanwezig" is, maar wederom steekt mijn nuchterheid daarbij de kop weer op

Ik geloof er niet in. Geloof ook niet dat ik er enige vorm van troost uit zal halen
als er een van mijn kanjers zal gaan.

rose schreef:

Lin&Noa schreef:Hmm vind dit topic stiekem een domper voor allen die een beetje troost zoeken.

Dat is het wellicht ook wel, maar dat is niet mijn bedoeling in ieder geval.
Ik vraag mij serieus af hoe mensen hierin kunnen geloven of er troost uit halen, misschien sta ik hier te nuchter in, maar ik begrijp niet hoe je troost uit iets kunt halen terwijl je er eigenlijk niet in gelooft.
Ook dat moet besproken kunnen worden toch?

mwoh, soms is het gewoon genoeg als mensen zeggen dat ze er troost uit halen, of dat nou uit een regenboogbrug verhaal is, of iets anders, het helemaal begrijpen, uitdiepen? vindt ik dan weer niet nodig. waarom zou je? laat mensen geloven, voelen en denken hoe ze dat willen, of dat nou voor jou zo werkt of niet, dat doet er helemaal niet toe

Nou, ik hoop dat als ze me spotten op die brug, dat ze het niet allemaal tegelijkertijd doen, want dan word ik nog mooi onder de voet gelopen..........

Kortom ik geloof er niet zo in, maar het zou mooi zijn als ik me vergis, dat wel.

Het is een mooi verhaaltje, en sommige mensen kunnen daar troost uit putten, ook al zijn ze voor de rest niet echt gelovig o.i.d. .. Niets mis mee lijkt me zo!

Nanna schreef:Ik denk niet dat er iemand is die er wèrkelijk in gelooft, in die regenboogbrug.
Het is gewoon een mooi verhaal. En het kan troostend werken.

Dat denk ik ook

Of er nou echt een regenboogbrug is.. weet ik niet. Maar ik geloof wel dat er 'iets' is waar de overleden dieren en mensen naartoe gaan.

Ik geloof dat elke ziel ergens naar toe gaat, dus ook de ziel van je hond... en waar dat precies is dat weet je pas als je zelf ook daarheen gaat...

alm@ schreef:

Nanna schreef:Ik denk niet dat er iemand is die er wèrkelijk in gelooft, in die regenboogbrug.
Het is gewoon een mooi verhaal. En het kan troostend werken.

Dat denk ik ook

ik ook

rose schreef:Hoe staan jullie hier in, geloven jullie hier wel of niet in en dan vooral het waarom?

Nee hoor, ik geloof er niet in. Hoewel ik het wel geschreven heb volgens mij in het in memoriam voor onze jongens. Of ze op ons wachten, ofzo. Maar ik denk niet echt dat ik ze terugzie hoor.

Het is net zoiets als "het gaat je goed" ofzo. Of "dag Sam". Alsof de hond ook nog maar iets begrijpt of hoort.

Pepie schreef:

alm@ schreef:

Nanna schreef:Ik denk niet dat er iemand is die er wèrkelijk in gelooft, in die regenboogbrug.
Het is gewoon een mooi verhaal. En het kan troostend werken.

Dat denk ik ook

ik ook

En hier nog eentje.

Straks krijgen we nog een topic waarin iemand zich afvraagt of je echt gelooft dat ergens voor duimen werkelijk helpt
Of de wens 'en nog veel jaren'.
Of break a leg

Ik denk dat de dood, de overgang dus van een liefdevolle aanwezigheid naar een kil helemaal niets, vaak te heftig is om dat in één keer te behappen.Het beeld van de brug helpt waarschijnlijk om het wat geleidelijker te laten verlopen.Een echte brug dus

Ik geloof er niet in en geloof ook niet in God.
Maar God heb ik wél vervloekt toen Tara zo jong overleed, woest was ik en keek letterlijk naar boven en heb gigantisch staan schelden.

Op die momenten ben je 'anders' en geeft bv een regenboogbrug een beetje troost of verzacht een heel klein beetje de keiharde
realiteit of is keihard schelden op een God waarin je niet gelooft een uitlaatklep.

Marie-Josée schreef:Ik denk dat de dood, de overgang dus van een liefdevolle aanwezigheid naar een kil helemaal niets, vaak te heftig is om dat in één keer te behappen.Het beeld van de brug helpt waarschijnlijk om het wat geleidelijker te laten verlopen.Een echte brug dus

Erg mooi gezegd. Als je het in gevoel zou moeten uitleggen dan klopt die "brug" aardig. Hij loopt immers steil naar boven in het begin, dat is het moeilijkste gedeelte, het afscheid nemen. Daarna een bijna vlak gedeelte, het gedeelte waar je het misschien kan accepteren en een plaats kan geven. Vervolgens weer een beetje naar beneden, waar je het los kan laten.

Nanna schreef:Ik denk niet dat er iemand is die er wèrkelijk in gelooft, in die regenboogbrug.
Het is gewoon een mooi verhaal. En het kan troostend werken.

Mee eens, het is symbolisch een woord van troost voor degene die hun hond (dier) moeten missen.

rose schreef:

Lin&Noa schreef:Hmm vind dit topic stiekem een domper voor allen die een beetje troost zoeken.

Dat is het wellicht ook wel, maar dat is niet mijn bedoeling in ieder geval.
Ik vraag mij serieus af hoe mensen hierin kunnen geloven of er troost uit halen, misschien sta ik hier te nuchter in, maar ik begrijp niet hoe je troost uit iets kunt halen terwijl je er eigenlijk niet in gelooft.
Ook dat moet besproken kunnen worden toch?

Ik geloof helemaal in niks, maar dat filmpje dat ik nu niet kan vinden... nou, na tien seconden zit ik hier al met natte ogen.

nou hier dan iemand die er wel in gelooft.
Ander mensen geloven in een god of in een kerk of in de heilzame werking van het gebed en ik geloof in de sage van de regenboogbrug.

Waarom ik daarin geloof?
Waarschijnlijk omdat het me goed uitkomt me mijn overleden honden voor te stellen zoals het in de sage beschreven wordt: recht van lijf en leden en zonder pijn zich prima vermakend terwijl ze op mij wachten.
Ze zijn niet óver de brug zoals bijna altijd gezegd wordt maar ze spelen ervoor en pas als hun baasje verschijnt gaan ze samen de brug over.
Dus Aniek, je wordt niet onder de voet gelopen, want al die andere honden wachten gewoon tot hun eigen baasje er is

Ik vind het een mooi beeld en ik voel me er prettig bij om het me zo voor te stellen.
Of het waar is?
Ach dat zie ik wel als het zover is, net als al die mensen die in een ander soort hiernamaals geloven.


The Rainbow Bridge
inspired by a Norse legend

By the edge of a woods, at the foot of a hill,
Is a lush, green meadow where time stands still.
Where the friends of man and woman do run,
When their time on earth is over and done.

For here, between this world and the next,
Is a place where each beloved creature finds rest.
On this golden land, they wait and they play,
Till the Rainbow Bridge they cross over one day.

No more do they suffer, in pain or in sadness,
For here they are whole, their lives filled with gladness.
Their limbs are restored, their health renewed,
Their bodies have healed, with strength imbued.

They romp through the grass, without even a care,
Until one day they start, and sniff at the air.
All ears prick forward, eyes dart front and back,
Then all of a sudden, one breaks from the pack.

For just at that instant, their eyes have met;
Together again, both person and pet.
So they run to each other, these friends from long past,
The time of their parting is over at last.

The sadness they felt while they were apart,
Has turned into joy once more in each heart.
They embrace with a love that will last forever,
And then, side-by-side, they cross over… together.

Ik geloof helemaal niet in dat soort fabels.
En word altijd geirriteert als mensen daarmee als troost komen aanzetten.
Net als met bijbel teksten.
Beest of mens gaan gewoon dood en gaan in as op of verrotten.
Lekkere mest voor de rest die daarvan afhankelijk zijn in de cirkel van het leven.
Ik jank en heb er vrede mee.
Een geliefd persoon of beest blijft even goed wel bij mij na de dood.
Is onderdeel van mijn leven geweest /emotie en gevoel.
Ga niet zo in dat verdriet zitten.
Denk liever aan hun leven en mag mij een gelukkig mens voelen dat ik hun heb gekend.
Daar kan ik wat mee en met de dood niet.

Geloof er zelf totaal niet in, maar kan me wel voorstellen dat het voor andere mensen het accepteren van de dood van hun hond makkelijker te accepteren maakt.

Ik vergelijk het maar een beetje met wat ik tegen de kinderen heb gezegd toen mijn vader overleed. Kheb hen verteld dat opa nu een sterretje is die ze altijd in hun hart dragen maar soms als het donker is kunnen zien.

Als de sterren er niet zijn is opa misschien wel aan het vissen of in het café

Voor de 1 onzin als je dat tegen kinderen verteld, maar voor mij als moeder zijnde voelde het gewoon goed om hen dat te vertellen omdat het hen wel geholpen heeft zijn dood beter de accepteren aangezien hij ook gecremeerd wilde worden.


Dus ja onzin of niet. Als het je helpt het een of ander een plekje te geven en of dat nou de dood van een hond of mens is so what.

Ik geloof er ook niet in. Zal wat worden, dan heeft Nanni alleen maar ruzie daarboven

Ik geloof er ook niet in maar haal er wel een soort van troost uit...rara
Ik hoop dat ik ze ooit weer zie, maar ben bang van niet

Who Cares ik geloof niet in hemel ,hel ,God, de paashaas in Sinterklaas of de regenboog brug, maar moet daar dan echt een topic voor geopend worden .
als mensen daar nu troost uit putten laat wezen .
Ik snap de zin van dit topic niet en het irriteert me mateloos, dat iemand even moet gaan vertellen waar je wel of niet in gelooft en dat het allemaal niet echt is Ja Duh
maakt het uit :M:
(sorry voor de sjacherijn )bij voorbaat

S@ndr@ schreef: (sorry voor de sjacherijn )bij voorbaat