Het HondenForum

Ongeduld.
Ik kan heel geduldig zijn maar tot een bepaalde hoogte. Dan word ik kriegel en vooral boos op mezelf omdat ik niet meer geduldig ben.

Moet ook zeggen dat Luca een beetje begint met puberen.. bv aandacht vragen. Eerder riep ik zijn naam, en hij keek en ik kon vragen wat k wilde. Nu zeg ik zijn naam en kijkt hij (soms hoor, niet altijd) alle kanten op, behalve naar mij. Dat vind ik vervelend en dan denk ik grrrrrr.. Je kunt het wel monster! Om dan geduldig te blijven vind ik moeilijk, maar het moet wel en gebeurt ook wel

doorzetten....

ik begin heel fanatiek en vind het dan al snel welletjes en dan gaan we liever spelen.. daarom kennen mijn honden veel commando's half

Ik ben vaak te voorzichtig waardoor ik langer in een bepaalde oefening blijf hangen, terwijl Nilo het allang snapt en al stappen verder kan. Daardoor is het soms moeilijk om oefeningen nog uit te bouwen, want hij is dan al helemaal gewend aan de makkelijke tussenstap die ik hem steeds aan bood.

Ik ben een goede en consequente trainer bij die dingen die ik belangrijk vind.
Helaas vind ik steeds minder belangrijk

Ik merk het nu aan Iantho.
De enige dingen waar ik echt aan werk zijn:
- hier
- niet trekken
- wachten
- aan de kant
en een grenzeloos vertrouwen in de almacht van de baas

Die vele commando's die ik vroeger gebruikte: ze kunnen me niet meer boeien

Ik vind maar heel weinig leuk en dan word ik dus laks.
En wat ik wél leuk vind, dat kan ik hier nauwelijks tot niet trainen in de buurt, namelijk gewone, goede, ouderwetse G&G.
Met alle gepiel van dingetjes verfijnen en zo, en nog eens en weer een keer maar net anders, en nog maar een keer met een derde aanpak en een vierde truukje... en dat dus in een groep die dat ook doet.

Dat kan hier niet en ik heb nog geen enkele club gevonden die goed is. En die wel goed zijn zitten op een niveau dat ik ontstijg binnen 4 maanden, gewoon omdat het clubjes zijn voor mensen die net een hondje hebben

Jacht kan hier wel maar vind ikzelf zo saai....

Kortom: dat is eigenlijk het enige nadeel hier.

gebrek aan geduld, te hoge eisen stellen en fladderen van het een naar het ander

Te grote stap nemen in de opbouw.
Dan moet ik weer een stapje terug.

Marjoleine schreef:Ik vind maar heel weinig leuk en dan word ik dus laks.
En wat ik wél leuk vind, dat kan ik hier nauwelijks tot niet trainen in de buurt, namelijk gewone, goede, ouderwetse G&G.
Met alle gepiel van dingetjes verfijnen en zo, en nog eens en weer een keer maar net anders, en nog maar een keer met een derde aanpak en een vierde truukje... en dat dus in een groep die dat ook doet.

Dat kan hier niet en ik heb nog geen enkele club gevonden die goed is. En die wel goed zijn zitten op een niveau dat ik ontstijg binnen 4 maanden, gewoon omdat het clubjes zijn voor mensen die net een hondje hebben

Jacht kan hier wel maar vind ikzelf zo saai....

Kortom: dat is eigenlijk het enige nadeel hier.

Waarom probeer je geen obedience?

Ik zie mezelf niet echt als hondentrainer. Ik doe - op dat gebied- in de dagelijkse praktijk niet zoveel. Behalve in de tijd dat mijn herplaatsers er net waren, toen werd er (uiteraard) wel opgevoed, aangeleerd (en afgeleerd ).
Het enige wat ik nu doe is een beetje 'bijhouden'. We doen elke dag wel wat kleine oefeningetjes (op gebied van gehoorzaamheid en ook wel apporteren en zoeken).
Mijn slecht kant is dus eigenlijk dat ik de lat niet zo hoog leg. Zo lang Bill en Sil overal lekker kunnen loslopen en struinen zonder gevaar, zonder problemen (omdat ze komen als ik roep, of wachten, of blijven) ben ik al tevreden.

Ik neem me steeds voor om ze dingen aan te leren en dan 'schiet het er weer bij in'.
Ik ben daarin niet consequent genoeg om het daadwerkelijk te doen.

Grap is wel dat ik soms honden van andere mensen train en hun daarin advies geef, paar x per dag, bladiebla, maar zelf...ho maar

Ik kan niet rechtuit lopen. Tenminste, ik kan het wel, maar niet als ik met het volgwerk bezig ben: positie naast het been, rug recht, koppie in de juiste stand, clicker in de aanslag, koekjes in de hand... duizend dingen om aan te denken en dan ga ik dus zwabberen in de rechte lijn en durft Tobi niet meer zo dicht te volgen en begint Mejra me te tackelen.

ik ben zelf trager en onhandiger dan buck

gehoorzaamheid kan ik nog wel bijbenen maar schapendrijven vond ik echt (te)moelijk en voor behendigheid moet ik ook alle zeilen bij zetten....
voor ik snap waar ik precies moet staan en hoe ik dan moet draaien, ik sta vaak halvewege het parcour dizzy om me heen te kijken waar buck is gebleven

verder ben ik ook geen wedstrijd type, vind het vrijblijvende oefenen erg leuk en leg wel de lat steeds hoger maar ik moet geen druk ervaren....

Ik ben tesnel tevreden... als ik wil dat Bowie gaat zitten en blijft en ze hangt een beetje half zo boven de grond maar blijft vind ik het ook goed.. al ben ik natuurlijk ervan overtuigd dat dit de beste manier voor Bowie is
Ik heb nooit honden gehad die ik echt moest opvoeden of trainen, Bowie is de eerste en meteen tref ik een hond waarvan mijn eigen trainers van de hondenschool regelmatig het even niet meer wisten met madam... dus ik vind dat we het nog vrij goed doen... zie ik ben weer tevreden haha
en dan is ze ook nog een slimmer en denkt sneller dan mij..... kansloze missie voor mij denk...bijvoorbaat al

Hondentrainer wil ik mezelf niet noemen hoor .

Geduld, dat is, denk ik, mijn slechtste kant .
Ik ben niet geduldig.
Eigenlijk moet ik zeggen ik had niet zoveel geduld....Kaiou heeft het me wel geleerd

Ik moet ook heel erg opletten dat ik niet mee ga in Kaiou zijn drukdoenerij.
Daar wordt het alleen maar erger van .

En ik ben wat slordig.
Wat maakt het mij nou uit of Kaiou recht of scheef naast me zit, of dat hij wel of niet kouwt op zijn apporteerblok.
Als we maar lol hebben .

Ik ben af en toe een tikje ongeduldig met trainen, dit is dus ook iets om aan te werken.
Verder moet ik erop letten dat als ik bijvoorbeeld iets nieuws aan wil leren door middel van een handgebaar ik niet te snel met mijn armen moet gaan wapperen Ik moet dan echt opletten dat het rustig en gecontroleerd gaat zodat Kenzo het bij kan houden.

Ik schijn enorm in te werken soms en hoewel ik daar sterk op let heb ik het vaak niet door.
Verder heb ik heel veel geduld met het aanleren van iets nieuws. Maar kennen ze de oefening eigenlijk prima maar lukt de uitvoering niet dan word ik ongeduldig en prikkelbaar.
Wat ik het allermoeilijkste vind is tijdens het aanleren van het bijtwerk mee staan brullen met je hond....GOED ZO, BRAAF, DAT IS HET MEID, VOOR JOU!!!! Volgens Toine moet het op de hond overkomen of we samen erin gaan, maar ik ervaar altijd een "barrière" waar ik eerst overheen moet. Gaat wel beter hoor. Nieuw aspirant-lid bij ons (ook een vrouw) ervaart hetzelfde probleem hahahah.... Die kerels hebben er toch minder moeite mee om mee te schreeuwen.

Ik ben wel behoorlijk fanatiek en een doorzetter. Ik geef niet snel op, probeer het gewoon op mijn manier en behaal daar ook resultaten mee. Ook al duurt dat langer.

Ik ben ook ongeduldig bij oefeningen die ze al "beheersen" verder heb ik de neiging om te snel te gaan bij het aanleren van nieuwe oefeningen..

Ik heb niet meer aangeleerd, dan dat ik puur noodzakelijk vind, zit, lig, blijf, volgen doet ze wel maar heeft geen commando. Het is allemaal spelenderwijs gebeurd.

Het enige dat ik jammer vind dat ik niet heb aangeleerd is los. Is in het begin nooit echt nodig geweest, totdat we buiten tennisballen tegenkwamen........ Ze laat alles zo los, behalve tennisballen, maar aangezien ze die van mij niet kreeg/krijgt, was ik dat nooit eerder tegen gekomen.

Slechte kant? Niet dat het allemaal perfect is, maar nee, ik geloof niet dat ik een slechte kant heb als trainer en ik heb een engelen geduld.

Mijn zwakste punt is duidelijk dat ik geen zin heb in trainen. Ik doe alleen met de honden wat ik leuk vind en verder zoeken ze het maar uit. Misschien ga ik GG doen met Eva als behendigheid eenmaal goed draait. Puur omdat ik dan gedwongen moet gaan trainen.
Als ik naar buiten ga hoeven ze nooit wat. Ik geef ze nooit commando's op kom hier na als er iemand komt.

Eva en Cleo kennen dus weinig commando's op spelletjes na. Eva kan niet eens volgen Cleo ook niet. Ze kennen wel NAAST! en dat betekent dat ze niet mogen trekken maar wel zelf mogen weten hoe ze ongeveer naast willen lopen en hoe ver van mij af.

Ik weet dat dat best wel erg is maar ze luisteren wel heel erg goed verder

Eva kan liggen, zitten (waarbij ze soms ook gaat liggen ) en blijf kennen ze ook. Verder lijkt het alsof ze Nederlands verstaan want ik kan heel veel zeggen en ze reageren erop alsof ze me verstaan.

Buiten ga ik altijd ballen en wandelen.

Martijn doet wel meer oefeningen met Eva omdat hij dat wel leuk vindt. Ik ga liever zelf ook buiten lekker lopen of spelen en niet zozeer die honden klieren met doe dit en doe dat.... :N:

Ik ben heel volhardend als ik iets fout doe. Trainers zullen zo nu en dan grijze haren van me krijgen.

Zoek stok! schreef:Ik ben heel volhardend als ik iets fout doe. Trainers zullen zo nu en dan grijze haren van me krijgen.

Wat dacht je van je honden? Valt me nog mee dat Bram niet helemaal grijs is inmiddels

MARC_S schreef:

Zoek stok! schreef:Ik ben heel volhardend als ik iets fout doe. Trainers zullen zo nu en dan grijze haren van me krijgen.

Wat dacht je van je honden? Valt me nog mee dat Bram niet helemaal grijs is inmiddels

Haha zij hebben er minder last van. Vandaag had ik bijv. steeds m'n hand te ver naar voren bij het maken van wendingen met Izzie. Dat zal haar worst wezen, ze komt gewoon mee naar voren. Maar de trainster moet het dan drie keer zeggen voordat ik m'n hand op de goede plek heb waardoor Izzie ook goed meedraait.

Ik ben echt super-onhandig tijdens de training met mijn honden. Ben gerust in staat om tot 3x toe een brokje uit mijn handen te laten vallen die eigenlijk in de bek van mijn hond terecht had moeten komen als beloning voor het netjes opkijken tijdens het volgen, met als gevolg dat de neus naar de grond gaat om het brokje te traceren in plaats dat het brokje duidelijk als beloning voor het netjes volgen fungeert.
Ook riem laten vallen is een terugkomend fenomeen bij mij, en dan met zo'n politielijn die half tussen de poten door zit verder moeten lopen. Kortom: ik ben een wandelende ramp tijdens de training!

Ik moet enthousiaster zijn met mijn stem tijdens het belonen, dat krijg ik van elke trainer te horen. Nou doet Saffie het onder normale omstandigheden ook wel zonder dat ik uit mijn dak ga, maar wellicht zou ze het nog beter doen als ik wat enthousiaster ben.

Ik heb wel veel geduld, al zet ik soms wel een oefening tijdelijk in de kast als het echt niet lukt. Vaak als ik er dan een tijdje later weer opnieuw mee begin gaat het een stuk beter.

Mijn slechtste kant, ik neem de boel nooit serieus. Moet ook altijd heel hard lachen als de hond iets doet wat niet mag of niet door de beugel kan. Dat houdt natuurlijk ook in dat de consequentie links en rechts wat in het geding komt . En dat houdt natuurlijk ook in dat ik nooit op oog niveau kan sporten. Ben veuls te laks wat dat beteft.
Maar ze weten bij mij op de één of andere manier altijd waar ze aan toe zijn, ik ben van nature een "hellig wief" zeggen ze :N:

Ik word laks als het lange tijd bijna 100% goed gaat. Dan ben ik de eerste maanden nog wel heel consequent dat ik denk "jaaa, dit moeten we zo houden", en dan daarna ga ik denken "achhh, 1 keertje kan het ook best even zo", en dat gaat dan van kwaad tot erger Dat kan ik me natuurlijk ook permiteren omdat ik niet op een club train met ze, en niet voor wedstrijden.
"Probleem" is alleen dat het op een gegeven moment zelfs voor mij te laks wordt, en dan moet ik dat weer allemaal terug gaan draaien terwijl de hond denkt "ja maar, ja maar, ja maarrrr, dit deden we nu toch andersss??".

Voorbeeldje is Vera en apporteren van de bal. Ik heb haar eigenlijk altijd heel erg 'getraind' op als ik die bal gooi wil ik hem altijd terug hebben. Niet zelf mee lopen, niet zelf mee klieren. Gooien=altijd weer aan mij geven. Dat ging een jaar lang echt perfect, Vera wist ook echt "bal moet altijd weer terug naar de baas".
Toen kwam ik erachter dat ze zo'n enorme pretbek kreeg als ze zelf even rond mocht lopen met de bal. Daar was laks puntje 1 Af en toe mocht ze, met toestemming, even zelf rondlopen met de bal. Dat ging ook goed, ze snapte wanneer ze hem zelf mocht hebben en wanneer niet.
Toen kwam ik erachter dat ze een nog grotere pretbek kreeg als ze de bal zelf 30 meter ver mee mocht nemen en dan in het gras rollen over de bal heen. Laks puntje 2
Gevolg is nu dus dat Vera als ik de bal gooi zelf gaat bedenken "hmm, eens even kijken, heb ik zin in dat de baas weer gooit, of heb ik meer zin om even zelf over de bal heen te gaan rollen ". En dan doet ze dus wat ze zelf wil (ze komt wel altijd terug als ik roep, maar ze apporteerde dik een jaar lang zonder roepen van mijn kant. Nu dus alleen nog als ze meer zin heeft in nog een keertje achter de bal aanrennen, dan in rollen in het gras, en daarnaaaa weer achter de bal aan).
Oepssssssss
En kijk, dat wil ik dus niet, maar ik heb het he-le-maal zelf veroorzaakt, en nu kan ik dat mooi weer terug gaan draaien Dus nu heb ik maar ingevoerd "bal gegooid met werpstok=altijd terug brengen" (die zat er dus nog wel rotsvast in, want daar heeft de baas niet mee lopen klieren, zucht...) en aan de rest werken we weer

Geduld! Dat is echt mijn slechtse kant vooral bij het aanleren van wandelen aan de lijn. Ik heb er het geduld niet voor ..als het niet lukt wordt ik boos....en dat wil ik niet....dus nu kies ik voor gewoon lekker trekken....blije baas en blije hond.

Daarnaast is bij Roef is mijn slechtste kant ..de hele hele hele zielige blik die Roef altijd op kan zetten. Daardoor komt ze altijd weg met het net niet uitvoeren van mijn commando's...ze is nml best gehaaid en ze vindt zelf een halve uitvoering mooi genoeg. Met haar hele getut is zij nml wel het slimste hondje hier in huis en ze weet mij altijd om haar vinger te winden....

groetjes
nanda

Sepp schreef:Geduld! Dat is echt mijn slechtse kant vooral bij het aanleren van wandelen aan de lijn. Ik heb er het geduld niet voor ..als het niet lukt wordt ik boos....en dat wil ik niet....dus nu kies ik voor gewoon lekker trekken....blije baas en blije hond.

Bij mij is dit luiheid. Ik heb er gewoon geen zin in om het af te leren. En als je het halfslachtig doet, kun je het beter niet doen. Dus trekken maar. Met deze gladheid heeft het trouwens wel nadelen :smile1:

Ik ben wel een pietje precies, als ik iets vraag moet het ook wel zo. Maar
ik stem het wel af op de hond. Van Ben weet ik dat ik dat kan vragen en dat het van zijn kant pure laksheid is als hij het niet netjes doet. Bij Osa kon je dan blijven corrigeren, want die was zo eigenwijs dat het toch wel uiteindelijk weer gebeurde zoals zij het wilde Dat was gewoon zonde van je energie om het perfect te willen. En verder mijn plus en gelijk min-punt is dat ik niet zo heel veel verbaal bezig ben, puur het minimum,
als nadeel heeft het dat een hond soms niet helemaal snapt wat ik bedoel, voordeel is als ik m'n stem wel gebruik, dat
het ook wel indruk maakt.

Maeve schreef:Kortom: dat is eigenlijk het enige nadeel hier.

Waarom probeer je geen obedience? [/quote] Ik moet er anderhalf uur voor rijden