Het HondenForum

Ik heb 2 herplaatsers: buck hebben gekregen toen hij 1,5 jaar en Dolly toen ze 7 jaar was.
Voor we ze kregen woonde ze bij de fokker.

Wat ik me nu afvroeg:

Wat gaat er nu precies in het hoofd om van een hond die herplaatst word.
Als we dit zou vermenselijken dan kun je verschillende gevoelens en emoties plaatsen van: "waarom doen ze mij weg?" of wil hier niet wonen of ik mis mijn baasje of ik snap niet wat mij overkomt etc "'
Allemaal negeatieve denkbeelden wat er in het hoofd van de hond zou kunnen omgaan.

De meeste mensen ( ook op het forum) zijn meestal ook heel erg tegen het herplaatsen van een hond "dit doe je niet of je moet een héle geldige rede hebben"

maar als ik naar mijn honden kijk waren ze eigenlijk best snel gewend ze schikte zich erg snel in hun lot en na 2 weken zagen we de honden al blij en ontspannen.
ze passen ontzettend goed in ons leven en de liefde lijkt helemaal wederzijds te zijn.


we hebben nog goed contact met de fokker en onze honden zijn daar al regelmatig terug geweest.
de honden zijn dan super blij om de oude baasje te zien en gaat helemaal uit hun bol maar ze gaan net zo lief weer mee terug, er ontstaan dan zelfs geen misverstanden bij de honden...ze horen gewoon bij ons.

na aanleiding van deze ervaringen: zie ik herplaatsten niet als negatief....
waarschijnlijk ervaren de honden het heel anders dan mensen denken,
hoe zien jullie dit?????

Ik denk dat het heel erg aan de hond ligt. Jola is hier ook met 1,5 gekomen en kwam duidelijk in een betere situatie terecht. Wat ik heel erg aan haar merkte was dat ze het eerste jaar enorm aan je kont plakte. Dus miss toch wel iets van bang weer weg gebracht te worden? Ik kende Jola al vrij goed trouwens voor ik haar kocht ik trainde al wekelijks met haar.

verkeerd begrepen, dacht dat het over gevoelens van hond zelf ging....

Martijn schreef:

mariaa schreef: De meeste mensen ( ook op het forum) zijn meestal ook heel erg tegen het herplaatsen van een hond "dit doe je niet of je moet een héle geldige rede hebben"

Volgens mij valt dat op het forum juist wel mee.
Ik ben nooit zo op zoek naar redenen. Als je niet meer geïnteresseerd in een hond bent kun je hem ook niet bieden wat de hond nodig heeft.
Dan moet je dus gewoon beslissen om hem aan iemand anders te geven.
Ik vind daar vaak het mijne van maar kan me niet herinneren dat ik ooit heb gedacht dat iemand de hond maar moest houden of ze dat nu leuk vonden of niet.
Wel goed nadenken of je wel weer een andere hond moet nemen.

Mijn eigen herplaatsers hebben eigen amper aanpassingsproblemen gehad. Natuurlijk is het een ingewikkelde periode maar ruimschoots binnen de grenzen van het haalbare.

scheelt mij enorm veel type werk... ik sluit me hier geheel bij aan
hier alleen maar ervaring met herplaatsers en behalve de eerste onzekere dag (krijg ik hier wel aandacht, eten, wandelen) is alles gegaan alsof ze niet anders gewend waren.

Ik ben maar één keer dicht tegen herplaatsen aangeweest, dat was toen mijn twee reuen vochten. Was in de weer met de rescueorganisatie voor mijn ras, de goede man kwam mij opzoeken en we zijn samen met de hond in kwestie op pad geweest. Hij vertelde hierbij over de ervaringen die hij had opgedaan bij het opvangen en herplaatsen van de diverse honden die op hun pad waren gekomen.

O.a. over een teefje dat hij opgevangen en geplaatst had bij een leuk stel op een mooie boerderij. Jaren later nam de vrouw van het stel contact met hem op en moest het teefje opnieuw opgevangen worden. De reden: het stel was uit elkaar, de man met de noorderzon verdwenen, zij zat in haar eentje op de boerderij die van hem was, en hoorde en zag niets meer van hem. Dus, het teefje ging terug, en werd als opvanger op de site geplaatst. Prompt hingen de eerste baasjes van dat teefje aan de lijn, ieder afzonderlijk want ook al uit elkaar. Of ze het teefje terug mochten nemen. Het antwoord was Nee. De stichting herplaatste nooit een hond terug bij de oorspronkelijke eigenaar.

Mijn houding is herplaatsing alleen in uiterste nood en vanwege een goede reden, niet vanwege de emoties die een hond heeft, al denk ik zo dat zeker Chris er een flinke psychische klap door zou krijgen. Maar vanwege dingen als relaties die uit elkaar knallen en honden die dan in de knel komen (bedoel ik helemaal niemand hier mee) en dat je dan niets voor je hond kunt doen of betekenen omdat je geen rechten meer op hem kunt doen gelden.

Voeg daar een verhaal aan toe zoals bij Ellepel en haar Sam, en bij mij blijven mijn honden hoe dan ook veilig bij me. Al besef ik wel dat ik geluk heb gehad, mijn twee reuen konden goddank naar een tweetal vechtpartijen goed met elkaar door één deur.

Mijn herplaatser had volgens mij nauwelijks tijd nodig om zich aan te passen. Ze is wel wat veranderd de eerste paar maanden, maar dat was omdat ze van een totaal andere situatie (bij een fokker) bij mij (saai rustig type) kwam. Maar ik merkte wel dat ze binnen een paar weken totaal ontspannen en vol vertrouwen was.

Ik ben helemaal niet tegen het herplaatsen van honden. Beter zorgvuldig een andere baas zoeken als de hond niet meer gewenst is, dan dumpen in het bos of in een asiel. Al is dat laatste voor veel honden ook niet zo verschrikkelijk als wij denken. Denk ik

Gkeysha is met 7 maanden hier gekomen, wij waren eigenaar nummer 7
Naast natuurlijk onzekerheid van vele baasjes, is ze zeer slecht gesocialiseerd, verwaarloosd en naar alle waarschijnlijkheid mishandeld

Zij heeft echt ander half jaar nodig gehad om ons volledig te vertrouwen. Zo durfde ze in het begin bijvoorbeeld niet bij ons te komen, te liggen, te slapen overdag, kroop ze weg in een hoek als er een vreemde man kwam. En nog steeds zijn er dingen waarin ze groeit. Spelen kon/durfde ze bijvoorbeeld niet, was haar niet geleerd. Dat komt nu langszaam aan.

Ik weet zeker wanneer ik haar zou herplaatsen ze dood ongelukkig zou zijn en weer terug bij af.


Hangt dus echt van de hond af denk ik

Het zal ook per hond verschillen. Er zijn genoeg honden die niet van die veranderingen houden, of zich er hechten aan een persoon. Als zo'n hond herplaatst word, vind ik dat wel sneu voor het hondje. Herplaatsen om een goede reden vind ik niet slecht, maar dan wel een goede reden! En dan inderdaad als ex-eigenaar niet weer een hond aanschaffen en dezelfde fout maken.

Ik vind voorkomen van herplaatsen echter belangrijker. En dat begint dan al bij het uitkiezen van je hond. Ik vind het zo riskant, mensen die een hondje enkel op uiterlijk uit kiezen. Of het laatst overgebleven pupje van de buurman dan maar. Honden hebben net als mensen een heel eigen persoonlijkheid, waardoor het echt geen overbodige luxe is om eens naar het karakter van een pup (of herplaatser) te kijken voor je hem mee naar huis neemt.

Mijn persoonlijke ervaring is dat een herplaatser ongeveer een half jaartje nodig heeft om goed tot zijn recht te komen bij de nieuwe baas. De eerste paar maanden zie je vaak dat de hond echt alles wil doen om het je naar de zin te maken en kom je hooguit hun angsten tegen en daarna proberen ze een paar maanden uit waar de grenzen liggen en worden ze meer zichzelf, omdat de nieuwe plek en baas meer eigen wordt. Als baas heb je ook ongeveer tussen de 3 maanden en een half jaar nodig om goed te zien hoe de hond zich in het nieuwe huishouden ontwikkelt. In het begin gaat dat over grote dingen en de laatste 3 maanden vaak om kleine dingen waarbij je denkt: gut, reageert hij daar zo of zo op?
Ik ben niet tegen de herplaatsing van honden. Als het goed en eerlijk gebeurt is er niks mis mee. Liever herplaatsen naar een baasje waar de hond echt gewenst is dan doorsukkelen met elkaar.
En ja, ik geloof best dat er honden zijn die zich heel makkelijk aanpassen aan een nieuwe baas.
Yentie, mijn foxje, is hier gekomen toen ze 5 jaar was en leek ogenschijnlijk heel snel gewend. Toch bleken er in de eerste maanden allerhande situaties waar ze zich niet goed raad mee wist en waar wij ook moesten kijken hoe we daar mee om zouden gaan.
Heel simpel voorbeeld: laat haar los in de wijk en ze loopt linea recta terug naar huis, kijkt nergens naar, gaat naar huis. Tis net een elastiekje wat je loslaat nadat je 100 meter bij je deur vandaan gelopen bent. Ze moet dus aan de lijn.
Terwijl als we echt even weggaan met de auto dan heeft ze het vreselijk naar haar zin, maar dan jaagt ze als een bezetene,ze gaat achter elk spoor aan, dus ook aan de lijn.
Is allemaal niet erg, maar je moet er wel rekening mee houden.
En zo zijn er nog wel wat dingetjes.
Maar we hebben hiervoor ook een kruising jachthond/herder uit een asiel gehad en die was helemaal niet zo snel gewend, terwijl het voor ons onze eerste hond was, dus ook wennen. Rondom maand 5 hebben we hem bijna terug gebracht omdat we helemaal vierkant gestoord van hem werden.
Toen kwam het breekpunt dat we echt voor hem kozen en toen ging het goed.
En daar denk ik wel aan als ik zie dat honden herplaatst worden: oh mijn god, als ze maar niet in het circuit van constante herplaatsing terecht komen. Een hond die meerdere keren herplaatst wordt, wordt er meestal niet makkelijker van. En daar moet je goed rekening mee houden als je een nieuwe baas voor je hond zoekt. Eerlijkheid over hoe de hond is en echt goed zoeken naar echte hondenliefhebbers is heel belangrijk.
Want ookal denk je dat de honden hun nieuwe plekje makkelijk oppakken, dat is niet altijd zo.

Herplaatsen hoeft niet negatief te zijn. Op het moment dat je niet meer de zorg kunt bieden die vooraf niet te voorzien was geweest dan kan dat zeker het beste zijn.
Ons herplaatsertje was heel snel gewend. De eerste dagen was hij een echte aandachttrekker, continue willen spelen met de bal. Daarna werd hij meer zichzelf, maar ik denk dat het nog wel een tijdje duurt voordat hij helemaal zijn plek weet. Af en toe lijkt hij wel wat uit te willen proberen.

Wat ik wel heel bijzonder vind is dat Beetle vaak de ontlasting van Vincent op wil eten. Net alsof ze ruikt dat Vincent haar zoon is.

Martijn schreef:Volgens mij valt dat op het forum juist wel mee.
Ik ben nooit zo op zoek naar redenen. Als je niet meer geïnteresseerd in een hond bent kun je hem ook niet bieden wat de hond nodig heeft.

ik denk ook dat het op het forum wel mee valt....
maar ik bedoel meer in het algemeen de meeste mensen het wel zielig voor de hond vinden,toch?

Maeve schreef:Het zal ook per hond verschillen. Er zijn genoeg honden die niet van die veranderingen houden, of zich er hechten aan een persoon. Als zo'n hond herplaatst word, vind ik dat wel sneu voor het hondje.

mijn honden zijn australian shepherd en dus erg baasgericht, je zou daarom idd verwachten dat ze daarom moeilijker te herplaatsen zijn...
maar bij ons is dit dus wel goed verlopen.

waar ik ook altijd aan moet denken en mischien is het een heel vreemd voorbeeld
maar bij ponny's en paarden is het maatschappelijk normaal om je paard/ponny te verkopen....
terwijl je volgens mij ook met een paard/ponny een echte band hebt, zou het dan voor een paard/ponny dan anders zijn om herplaatst te worden?
of gaan mensen met een paad "zakelijker" om dan een hond.

mariaa schreef:waar ik ook altijd aan moet denken en mischien is het een heel vreemd voorbeeld
maar bij ponny's en paarden is het maatschappelijk normaal om je paard/ponny te verkopen....
terwijl je volgens mij ook met een paard/ponny een echte band hebt, zou het dan voor een paard/ponny dan anders zijn om herplaatst te worden?
of gaan mensen met een paad "zakelijker" om dan een hond.

Al ben je nog zo gek op je paard, je hebt er toch een andere band mee dan met een hond of een kat.
Een paard is ook geen huisdier, maar een landbouwhuisdier

Ik heb 2 herplaatsers, 1 is als 4 jarige vanuit Spanje bij isn komen wonen, erg angstig en zer wantrouwend... het wennen aan het leven hier deed ze vrij rap. het wennen aan een leven met mensen om haar heen vond ze vrij eng en dat duurde ook wel een tijdje maar ze had het na 3 dagen al best naar haar zin bij ons op de bank... zolang wij maar uit de buurt beleven
Bowie kwam als pup en daar merkte we na 1 dag al niks meer aan.

Ik vind herplaatsen om een goede reden helemaal geen probleem, soms gebeurt het gewoon dat het niet meer kan.... wel vind ik dat als je aan een hond begint je ook de ballen en de verantwoording moet nemen om het traject aftemaken.... mensen verwachten vaak iets van een hond en als die daar niet aan voldoet moet tie maar herplaatst worden... of ze willen toch maar fulltime werken , of het gaat toch niet met de baby allemaal bla bla bla smoesjes.
Uietraard zijn er ook redenen waarom ik het wel gerechtvaardigt vind om je dier teherplaatsen.... maar als een dier niet meer welkom is moet je herplaasten maar dan vind ik wel dat ik mag zeggen wat ik ervan vind en waaarom.

Ik denk niet dat je een hondse gedachte kan omzetten in een menselijke gedachte, en dat
een hond nou echt precies begrijpt wat er gebeurd. Ik denk wel dat er honden zijn die het lastig vinden om uit hun omgeving en vaste routine gehaald te worden, of ze ook daadwerkelijk een baasje echt kunnen missen weet ik niet, al neig ik bij sommige honden naar 'ja'.

Ik denk in ieder geval dat als ik een hond als Ben zou herplaatsen, die erg makkelijk is wat betreft routines en omgeving, dat hij zo gewend is. Een hond als Osa die toch wat zenuwachtiger was, en wat minder stabiel in nieuwe situaties, had daar misschien iets meer moeite mee gehad, maar het zou geen drama zijn geweest voor d'r. Maar het zijn ook allebei geen honden die zich extreem aan iemand hecht.

Een asielhond is verder niet te vergelijken, maar zelfs na 4 maanden in een kennel te hebben gezeten was Ben zo gewend aan z'n nieuwe huis bij ons.

Hummer woont nu ruim een week bij ons, hij is 15 maanden en ook een herplaatser (van een particulier die hem door ander werk niet meer kon houden of het alternatief was (te) veel in de bench). Eigenlijk ging het vanaf dag 1 super, net of hij hier altijd geweest is. Wij zijn vreselijk blij met hem en die vreugde lijkt wederzijds. Het is een erg actieve hond en aangezien wij vlakbij het bos wonen en ook veel op pad gaan met de pony's komt hij qua aandacht en beweging ruimschoots aan zijn trekken.

(ps. zie hier iets staan over pony's/paarden, onze pony's zouden wij dus ook echt nooit verkopen (met de kanttekening dat het financieel niet haalbaar meer is en we de kinderen echt noodzakelijke dingen moeten ontzeggen), ook niet als de kinderen te groot zijn om erop te rijden etc. (nu helpt het ook dat de pony's ook voor de wagen lopen natuurlijk) Ook met deze dieren groeien onze kinderen op en zij zijn net zo goed onderdeel van ons gezin )

tekkel schreef:

mariaa schreef:waar ik ook altijd aan moet denken en mischien is het een heel vreemd voorbeeld
maar bij ponny's en paarden is het maatschappelijk normaal om je paard/ponny te verkopen....
terwijl je volgens mij ook met een paard/ponny een echte band hebt, zou het dan voor een paard/ponny dan anders zijn om herplaatst te worden?
of gaan mensen met een paad "zakelijker" om dan een hond.

Al ben je nog zo gek op je paard, je hebt er toch een andere band mee dan met een hond of een kat.
Een paard is ook geen huisdier, maar een landbouwhuisdier

oh dat is het verschil.
ik zat hier serieus al jaren over aan het denken

in mijn optiek is een band met elk dier hetzelfde..."houden van is houden van"

dus snapte ik de verschillen nooit die er waren tussen het herplaatsen van een hond of paard.
weer wat geleerd

mariaa schreef:

Maeve schreef:Het zal ook per hond verschillen. Er zijn genoeg honden die niet van die veranderingen houden, of zich er hechten aan een persoon. Als zo'n hond herplaatst word, vind ik dat wel sneu voor het hondje.

mijn honden zijn australian shepherd en dus erg baasgericht, je zou daarom idd verwachten dat ze daarom moeilijker te herplaatsen zijn...
maar bij ons is dit dus wel goed verlopen.

Maar hoe zijn ze verder qua karakter? Ik heb hier twee Retrievers, beiden dus ook oorspronkelijk gefokt om samen te werken met de baas maar het is een wereld van verschil tussen die twee. Nora zouden we probleemloos kunnen herplaatsen. Die is ook wel baasgericht en aanhankelijk, maar wie die baas is doet ze niet zo moeilijk over. Zij is ook enorm stabiel en zou niet wakker liggen van die nieuwe situatie. Nilo daarentegen zoekt de mensen uit die hij aardig vind, en hij maakt verschil tussen mensen die hij zomaar aardig vind en de baas. Ik zou van hem verwachten dat hij zich veel moeilijker zal aanpassen. Hij hecht zich sterk aan een bepaald persoon, ik in dit geval. Met een nieuwe baas die zich voor 100% in zet zal hij vast die persoon als nieuwe baas kunnen accepteren, maar lang niet zo makkelijk als Nora.

Aimee schreef:Ik denk niet dat je een hondse gedachte kan omzetten in een menselijke gedachte, en dat
een hond nou echt precies begrijpt wat er gebeurd. Ik denk wel dat er honden zijn die het lastig vinden om uit hun omgeving en vaste routine gehaald te worden, of ze ook daadwerkelijk een baasje echt kunnen missen weet ik niet, al neig ik bij sommige honden naar 'ja'.

er zijn steeds meer onderzoeken die bewijzen dat honden wel dezelfde emoties als mensen beleven zoals bv jaloers zijn.

welke emoties zullen honden voelen als ze herplaatst worden denken jullie?

ik denkt wel dat ze emoties als stress/angst/verdriet even voelen maar veel sneller dan mensen in het hier en nu weer zitten
volgens mij zijn honden niet zo bezig met het verleden of heden....en dat ze daarom best snel weer over kunnen gaan op de orde van de dag.

Misschien dat erg aanhankelijke honden hun oude baasje werkelijk missen, maar in de meeste gevallen denk ik eerder dat ze zich naar voelen omdat ze situatie verandert. Een wolf die plots in een nieuwe roedel word gegooit word daar ook niet blij van. En honden vinden duidelijkheid nou eenmaal heel belangrijk. Dat mist zo vlak na een herplaatsing en dat vinden ze vervelend. Maar ik denk niet dat ze een gevoel hebben alsof ze in de steek gelaten worden.

Maeve schreef:

mariaa schreef:

Maeve schreef:Het zal ook per hond verschillen. Er zijn genoeg honden die niet van die veranderingen houden, of zich er hechten aan een persoon. Als zo'n hond herplaatst word, vind ik dat wel sneu voor het hondje.

mijn honden zijn australian shepherd en dus erg baasgericht, je zou daarom idd verwachten dat ze daarom moeilijker te herplaatsen zijn...
maar bij ons is dit dus wel goed verlopen.

Maar hoe zijn ze verder qua karakter? Ik heb hier twee Retrievers, beiden dus ook oorspronkelijk gefokt om samen te werken met de baas maar het is een wereld van verschil tussen die twee. Nora zouden we probleemloos kunnen herplaatsen. Die is ook wel baasgericht en aanhankelijk, maar wie die baas is doet ze niet zo moeilijk over. Zij is ook enorm stabiel en zou niet wakker liggen van die nieuwe situatie. Nilo daarentegen zoekt de mensen uit die hij aardig vind, en hij maakt verschil tussen mensen die hij zomaar aardig vind en de baas. Ik zou van hem verwachten dat hij zich veel moeilijker zal aanpassen. Hij hecht zich sterk aan een bepaald persoon, ik in dit geval. Met een nieuwe baas die zich voor 100% in zet zal hij vast die persoon als nieuwe baas kunnen accepteren, maar lang niet zo makkelijk als Nora.

buck is denk ik zo'n hond als nilo.
Buck is erg aan mij gehecht. de allereerste tijd toen hij hier kwam was hij onzeker ( maar dit zit ook in zijn karakter) daarna ontspande hij en leek hij de situatie te accepteren en door het samen trainen en bezig zijn is onze band enorm gegroeid.
Dolly is stabieler en kan beter voor haar zelf zorgen, ze is ook baasgericht en heeft een grote will tot please maar zij zal denk ik sneller dan buck weer wennen aan een nieuwe baas.

Maeve schreef:Misschien dat erg aanhankelijke honden hun oude baasje werkelijk missen, maar in de meeste gevallen denk ik eerder dat ze zich naar voelen omdat ze situatie verandert. Een wolf die plots in een nieuwe roedel word gegooit word daar ook niet blij van. En honden vinden duidelijkheid nou eenmaal heel belangrijk. Dat mist zo vlak na een herplaatsing en dat vinden ze vervelend. Maar ik denk niet dat ze een gevoel hebben alsof ze in de steek gelaten worden.

hier kan ik me wel in vinden.

Denk dat Finn 4 toen hij bij mij kwam wel met hele gemixte gevoelens had.. en in zijn ogen zag ik de eerste paar dagen wel dat hij even tot rust moest komen eerlijk gezegd..
Die was door eerste baas herplaatst, ik blijf het een handelaar noemen waar hij heen ging eerlijk gezegd.. maar dezelfde dag dat hij daar was gebracht werd hij meegenomen door mensen en zoals eerste eigenaar zei toen zat het helemaal goed..
twee maanden later kreeg ik een mail of ik nog interesse had in Finn..na een week overwegen was het ja.. ik had immers echt vanaf het moment dat ik hem bij de eerste baas had ontmoet al een klik en een zwak voor hem.. en dat leek wederzijds toen..
We zijn hem toen ergens op een clubmatch gaan halen.. hij zat in de hondenkar van die handelaar.. en we zijn dus de oude eigenaar en ik. Ik schrok best wel toen hij uit de auto kwam.. doffe vacht vol met losse plukken dooie ogen, wel blij om zijn oude baas te zien.. maar eenmaal hier dichtbij huis ben ik uitgestapt met Finn en ben ik van die oude baas weggelopen met Finn.. dat ging natuurlijk niet heel soepel
Baas stond bij mijn huis nog te wachten met voer dus Finn was weer even blij dat hij toch de baas weer zag.. maar die ging weg en hij bleef bij mij achter met nog twee katten waarvan de ene vluchtte en de ander hem heel boos aan zat te kijken..
We zijn toen een wandeling gaan maken in duin.. ik heb hem geborsteld al dat vilt en die plukken eraf..
En ik moet zeggen dat Finn heel snel aan mij en zijn nieuwe manier van wonen was gewend... snel ook op bezoek gegaan bij zijn oude baas en toen was het wel al duidelijk dat ik zijn nieuwe baas was.. naar huis was opjumpen en bij de voordeur staan.. en dat is eigenlijk alleen maar sterker geworden... ik train ook daar waar hij getraind is en zijn baas is daar ook.. maar die is leuk om op te bijten.. maar iets voor laten doen.. met appel of zo ging al vrij snel niet meer..
Maar goed ik zit in een rare situatie denk dat de hond nog zo vaak in contact is met zijn oude baas.. maar hij reageert er eigenlijk niet echt meer op dan met een flauwe kwispel..
Bluf 2 1/2 toen ze bij mij kwam, die was ook vrij snel hier gewend eigenlijk.. haar gevoel toen ze hier achter bleef.. tsja...hier binnen was ze nog maar net loopsheid af.. dus Finn was erg geinteresseerd en zij snauwerig.. toen coca ook binnen kwam en met Finn ging spelen ging zij maar bij thea op schoot hangen en sjacherijnen..toen Thea wegging was ze ook niet echt overdreven pieperig of zo..ze stond denk heel verbaasd hoe ik stond te stunten om ze samen eten te geven... ik zag overal apen en beren
maar haar reactie naar Thea de fokster en waar ze opgegroeid is is heel anders toen die na twee maanden weer kwam.. die blijft dolenthousiast als ze haar ziet haha.. maar ook wel mooi dat ze dan ook wel even terug op mij komt en even toont.. fijn he die kennen we.. leuk he dat ze er ook is.. die is blij maar betrekt mij in de blijdschap wat dus ook wel weer wat zegt in de verhouding van Bluf en mij.. toen we daarna weer weggingen
En ik geloof ook zeker dat Bluf en ik elkaar af en toe totaal niet begrepen.. en dat zij zoiets had van ... wat wil je nou.. wat verlang je nou van me.. omdat hier toch andere regels gelden..
Zo zie ik de gedachten van mijn honden een beetje na herplaatsing

TeamWork schreef:verkeerd begrepen, dacht dat het over gevoelens van hond zelf ging....

daar probeer ik het ook over te hebben
maar de gevoelens van jezelf kleuren mischien het denkbeeld van het herplaatsen en de gevoelens die honden ervaren?

Nanna schreef:Een hond kent zeker gevoelens. Angst, blijdschap, jaloezie.
Maar hij kan die gevoelens alleen maar nu hebben, in het heden.
Hij kan niet projecteren naar de toekomt of mijmerend terugblikken naar het verleden "tsjonge wat had ik toen een fijne/rotbaas" (vul maar in)
Hij dealt met de dingen zoals ze nu zijn, weliswaar wel met de bagage uit het verleden, maar toch.
Een vriendin van me vangt in de zomer honden op voor baasjes die op vakantie willen maar het "so sjielug" vinden om de hond in een pension te doen. Bij haar zitten ze in een huiskamersituatie.
De eerste dag kijken ze even vreemd, daarna hopst het in de roedel mee. En de baasjes maar bezorgd bellen vanaf hun vakantieadres

jij verwoord precies wat ik bedoelde
nana, is dit wat je denkt door ervaring? of kun je dit ook zeg maar "wetenschappelijk" onderbouwen?

Volgens mij wordt het ook in de wetenschap voor waar aangenomen, ik heb pas nog een college gehad over het vormen van cultuur (studeer antropologie) en toen kwam de hond ook zijdelings als voorbeeld zoals nana beschrijft idd.

Nanna schreef:Een hond kent zeker gevoelens. Angst, blijdschap, jaloezie.
Maar hij kan die gevoelens alleen maar nu hebben, in het heden.
Hij kan niet projecteren naar de toekomt of mijmerend terugblikken naar het verleden "tsjonge wat had ik toen een fijne/rotbaas" (vul maar in)
Hij dealt met de dingen zoals ze nu zijn, weliswaar wel met de bagage uit het verleden, maar toch.
Een vriendin van me vangt in de zomer honden op voor baasjes die op vakantie willen maar het "so sjielug" vinden om de hond in een pension te doen. Bij haar zitten ze in een huiskamersituatie.
De eerste dag kijken ze even vreemd, daarna hopst het in de roedel mee. En de baasjes maar bezorgd bellen vanaf hun vakantieadres

op een enkele hond na is dit ook mijn ervaring,
geef een hond 24 uur en hij draait gewoon lekker mee.
Lars, een toller, kan het echt wel dagen vol houden
steeds naar het hek te lopen om te kijken
of de auto van de baas er staat.
Niet omdat hij erg ongelukkig is geloof ik,
als ze hem hier brengen is hij weer in de auto niet te houden
en sprint hij van gekkigheid het hele huis door.
Hoe zou dat komen?
Zou hij dan toch echt zijn baasjes missen?
Jockey de oude beagle heeft het trouwens juist pas na een tijdje dat hij heel klagelijk kan gaan zitten piepen,
alsof ie aan wil geven "het was leuk ik wil weer naar huis".
Dat terwijl hij dus niet eens om kijkt zodra hij gebracht wordt,
zijn baasjes zijn dan totaal niet interessant.

een van mijn yorkies zaliger,
ging vroeger altijd als ik op vakantie was bij mijn moede(zaliger) logeren,
zij woonde maar 3 straten verder, en de yorkie huilde erg veel om mij,en liep vaker weg terug na huis
en dan stond ze voor mijn huis te blaffen,terwijl ik er natuurlijk niet was..was echt zielig..
uiteindelijk heb ik gekozen voor vakanties in eigen land,en nam haar altijd mee..
dus ik geloof er echt wel in dat een hond zijn baasje verschrikkelijk zal missen..
weet het zelf zeker..
mvg anja

Heb Laika hier in 2006 na het overlijden van onze vorige Labrador (die overigens een herplaatser was via de labrador vereniging), via http://www.retrieverrescue.nl op internet gevonden ...



Zij werdt toen ter herplaatsing aangeboden door mensen die haar niet echt voor de volle 100% konden handelen, aangezien die een jong en druk gezin hadden. Als het een 'normale' labrador was geweest had ik dat persoonlijk nogal een slechte reden gevonden voor het herplaatsen van een hond. Echter, mevrou had (en heeft) dusdanige traumatische ervaringen in het verleden op gelopen waaronder o.a. vanaf een week of 8 tot +/- 10 maanden opgesloten gezeten in een achtertuin, dat ze dusdanige gedrags problemen had ontwikkeld dat herplaatsen rechtvaardigde. Het advies was overigens ook gegeven door de gedrags kliniek van Martin Gaus in Lelystad, waar ze een zeer uitgegreid rapport over haar gemaakt hebben.

Even een summmier overzichtje van de belevenissen van Laika van 8 weken oud tot +/- 18 maanden oud, toen ze voor de laatste keer ergens geplaatst was, en dat was bij mij

- 8 tot +/- 10 maand in een achtertuintje opgesloten
- 10 maand tot ?! in een dierenasiel
- ?! tot een maand of 18 bij een nederlands gezin
- bij dat nederlands gezin nog krap een maand bij martin gaus vertoeft in lelystad
- vanaf +/- 18 maand is ze bij gekomen ..

Aangezien mevrouw zelfs nu nog behoorlijk een probleem ervan maakt in de omgang met andere honden, is het niet raadzaam om haar bij honden neer te zetten die niet erg zeker van hun hondenzaak zijn. Al zit er de laatste tijd wel een kentering in haar hondengedrag, 100% zal ze nooit te vertrouwen zijn met andere honden (ze gaat dan letterlijk voor de kill). Echter, krijgt ze de kans om een hond te leren kennen van haar eigen groote, en die aardig tegengas kan geven, dan hebben beiden een leuk speel middag dan wel kameraatje aan elkaar!

Voor de rest is het gewoon een 100% lieve labrador, kinderen (we wonen dicht bij een school), die vindt ze helemaal geweldig, en die kunnen dan ook rekenen op een drukkig kwispel concert! En .. Waarom, dont ask me .. Maar bejaarden die met rollators, scootmobielen of andere hulpmiddelen rondlopen, die zijn werkelijk compleet het einde van de wereld!

En tsja .. Labrador hé .. Kliko op 4 pootjes, er is altijd wel wat te vreten te vinden onderweg