Het HondenForum

Ik liep net met de jongens buiten en er werd redelijk veel geknald, gelukkig niet dichtbij. Bedan reageerde er wel op door steeds naar mij te kijken en dicht bij mij te gaan lopen. In het bos wel los laten lopen en na een paar knallen reageerde hij bijna niet meer.
De knallen zullen de komende tijd alleen maar toenemen in aantal en ook steeds harder gaan worden. Hij mag van mij steun komen zoeken en die wil ik hem dan ook geven. Maar wanneer geef je steun en wanneer ben je aan het troosten. Als ik dit nu niet goed aanpak kan Bedan echt angst voor vuurwerk gaan ontwikkelen en dat wil ik zo veel mogelijk voorkomen.

Ik denk dat je steun geeft door hem dichtbij je te laten lopen en gewoon vrolijk tegen hem te praten.
Troosten en hem het idee geven dat hij reden heeft om bang te zijn doe je denk ik door hem aan te gaan halen en heel tuttelend tegen hem te gaan praten.

Wij laten Quasar altijd in huis bijvoorbeeld wel onder de tafel bij onze voeten liggen (steun geven) maar we negeren hem verder. Buiten is het vrolijk praten en als hij doorloopt met opgewekte stem belonen.

Wat zij zegt

Inderdaad, het bij je laten lopen, onder de tafel aan de voet liggen, tussen je benen gaan staan, allemaal vormen van steun geven...

Aanhalen, optillen, vormen van troosten

steun geven vind ik dat je er bent voor je hond en hem eventueel op een neutrale manier begeleidt.
troosten vind ik als je met emotie (geruststellend praten of betuttelend.) en het er letterlijk ``inwrijft``. dus echt gaat aaien.
een bemoedigend klopje en een opgewekt woordje vind ik meer steunend dan troostend.

even off-topic, maar ik kom wel eens mensen tegen met honden die geen andere honden durven passeren. die mensen lopen stug door en uiteindelijk ga ik dus met mijn honden zoveel mogelijk aan de kant staan zodat zo`n hond door durft te lopen. en de eigenaar loopt al 700 meter verderop.
ik vind dat wel sneu en snap niet dat die eigenaren dus geen steun geven op die momenten.

steun geven is begeleiden op een neutrale of bemoedigende manier. zonder aaien. misschien een bemoedigend klopje. een bevestiging dat iets heel gewoon is, en niet iets is om bang van te zijn.

troosten is aaien (inwrijven) en op een troostende manier praten. een bevestiging dat iets inderdaad erg eng is.

Emma schreef:
even off-topic, maar ik kom wel eens mensen tegen met honden die geen andere honden durven passeren. die mensen lopen stug door en uiteindelijk ga ik dus met mijn honden zoveel mogelijk aan de kant staan zodat zo`n hond door durft te lopen. en de eigenaar loopt al 700 meter verderop.
ik vind dat wel sneu en snap niet dat die eigenaren dus geen steun geven op die momenten.

Daar snap ik inderdaad ook helemaal niks van Ik heb dan ook altijd de neiging om zo'n baas daarop aan te spreken, vind het zo sneu voor die hond dan.
Saar durft ook niet langs bepaalde honden, en dan haal ik haar altijd even op. Samen durft ze wel, en dan is het ook goed.

Ik sluit me voor de rest bij wat al eerder gezegd is aan. De hond bij je laten zitten is steun geven, de hond heel zielig toespreken en aaien enzo is troosten.
Bij een eventueel beginnend angstje laat ik ze wel bij me lopen als ze dat willen, maar negeer ik verder wel (ik kijk dus niet naar ze, praat niet tegen ze, doe alsof er niksss anders is dan normaal. maar ze mogen uiteraard wel bij me blijven lopen of tegen me aan staan). Ik heb hier de ervaring dat het dan het snelst minder wordt of helemaal over gaat.
Maar Saar bijvoorbeeld is al zo bang voor onweer en vuurwerk dat negeren totaal nutteloos is. Ze heeft niet eens meer door wat ik doe, of wat Vera doet Ik spreek haar dan nog steeds niet betuttelend toe ofzo, maar negeer ook niet meer actief. Ze komt als ze bang is op schoot zitten, en dan leg ik wel mijn arm om haar heen.

Ik heb hem vandaag genegeerd. Hij mocht tegen me aan lopen en tegen me aan komen zitten. Met het loslopen schrok hij 1 keer behoorlijk en stond echt te kijken waar ik was, toen heb ik hem met een vrolijke stem geroepen en de andere kant opgelopen om vervolgens weer om te draaien en samen verder te lopen.
In huis ligt hij meestal al ergens bij mijn voeten en mag hij altijd in de buurt zijn.

De bearded collie die we vroeger thuis hadden was echt bang voor vuurwerk en onweer. Zodra het begon te rommelen stond er 1 van ons op om de kamer deur open te doen en haar vervolgens op de wc te laten. Ze was er van overtuigd dat de wc een veilige plek was. We lieten de deur dan altijd op een kiertje zodat ze zelf kon besluiten wanneer het veilig genoeg was om van de wc af te komen.

Als ze vuurwerk afsteken zou ik de hond niet los laten lopen, mocht ie een keer erg schrikken kan de hond er zo vandoor gaan.