Het HondenForum

Ik zal even bij het begin beginnen.
Sinds ruim anderhalf jaar heb ik een kruisings teefje van nu ongeveer twee en half jaar. Toen ik haar net had was ze erg angstig voor zowel vreemde mensen als honden (ik ben haar 5de of 6de baas, incl een asiel). Dus echt een hondje met een verleden.
Er werd mij aangeraden om een gehoorzaamheids cursus met haar te gaan doen, want ze kende eigenlijk nog helemaal niets. Na een paar weken aclimatiseren ben ik bij een hondenschool in de buurt met haar gaan trainen. Helaas was dit een groot fiasco, ze was zo bang dat ik absoluut niet tot haar door drong. Bij deze hondenschool mochten na de les alle honden los met elkaar spelen, dit resulteerde in Lety die voor haar leven rende met de rest van de groep achter haar aan (uiteraard was dit maar eenmalig, en ik kan mezelf nog steeds voor mijn hoofd slaan dat ik haar daarbij heb gelaten).
Ik ben dus gestopt met deze cursus en heb een tijdje prive lessen met haar gehad, dit ging redelijk goed al is ze wel snel afgeleid.
Eind van de zomer 2008 ben ik de basiscursus van een martin gaus hondenschool gaan doen. Tijdens deze lessen raakte ze zo overprikkeld dat ik weer niet tot haar door drong. Thuis kreeg ze weer stress en ze werd (weer) incontinent.
Ook deze cursus (helaas) niet afgemaakt en thuis met haar aan de slag gegaan.

Inmiddels is ze een stuk stabieler geworden, ze reageert niet meer zo panisch op andere honden. Ze durft nu zelfs van zich af te bijten (nou ja, blaffen) als ze ergens niet van gedient is, ipv dat ze als een blinde er vandoor gaat. Ze loopt netjes naast de fiets, gaat netjes mee in de bus, en ik leer haar kunstjes. Dit vind ze enorm leuk, ze is ook echt heel erg leergierig en vind alles leuk, zeker als het haar wat denkwerk kost.
Nu begint het bij mij weer te kriebelen om weer met haar aan de slag te gaan. Het liefste wil ik bij een kynologen vereniging met haar gaan trainen. Ik loop ook een beetje vast met haar op dit moment, en we kunnen allebei wel wat uitdaging gebruiken.
Maar ergens ben ik bang dat het toch weer mis gaat, ondanks dat ze zo vooruit is gegaan.
Hebben jullie tips voor mij?
Ik ga denk ik zowiezo binnenkort eens bij die vereniging en praten wat de mogelijkheden zijn daar.

ik heb trouwens met mijn andere hond jaren gehoorzaamheid en behendigheid gedaan, tot zijn 10de hij is nu bijna 13. Maar nooit bij een kynologen vereniging.

Misschien kun je eerst wat privelessen nemen, en als het mogelijk is op enige afstand van een groep die aan het trainen is om te kijken hoe dat gaat. Als je hond dan wat gewend is, steeds wat minder afstand van de groep nemen.

Angel is broodfokteefje geweest en was panisch voor alles in het begin. Ik heb hier op de hondenschool afgesproken dat ik gewoon tien keer zou komen als een soort socialisatie. Leren dat er niets gebeurd ook al is er een hoop geblaf en lopen er mensen in de rondte. Alle honden bleven de eerste lessen toch aan de lijn. Ik opereerde altijd aan de rand van het veld op enige afstand van andere.
Omdat ze erg op eten en mij gericht is kon ze het na een keer of drie zelfs opbrengen om oefeningetjes mee te doen. Het was een kwestie van zelf constant de ruimte opzoeken rekening houden dat een oefening in het water kon vallen als iemand net te dicht langs liep.
Bij de "blijf" oefeningen altijd zo neer zetten dat niemand op haar af liep.
Nu ben ik niet bij een officiële kc geweest en we hadden geen oefeningen met insluiten of uit zicht lopen. We hadden dus ook geen officiële examens.
Uiteindelijk heb ik drie Gehoorzaamheidscursussen gedaan en doe nu sport en spel. Hoewel het als stukken beter gaat blijf ik nog altijd wat aan de rand van het veld, sla sommige onderdelen die ze echt eng vindt zoals de slurf net zo vrolijk over. We doen het echt voor de lol en nog steeds voor de socialisatie, niet voor punten of omdat ik wedstrijden wil lopen.
Het hangt dus denk af van je eigen verwachtingen en in hoeverre de hondenschool rekening met je wil houden. Ik zou gewoon eens gaan rondvragen hier en daar.